......ความเปลี่ยนแปลง...เมื่อเวลาเปลี่ยนไป......
นึกถึงวัน...เยาว์วัย...คล้ายความฝัน ความสุขสันต์...ความเศร้า...คราวครั้งหนึ่ง คิดถึงวัน...อยู่พร้อมหน้า...แสนตราตรึง ให้คิดถึง...อดีตผ่าน...เมื่อนานมา
เคยมีทั้ง...แม่พ่อ...พะนอขัวญ เมื่อแปรผัน...วันผ่าน...มันเหว่หว้า ทั้งสองท่าน...จากไป...ไร้กายา เหลือเพียงภาพ...เก็บบูชา...ระลึกคุณ
น้ำตาหลั่ง...ฝังใจ...ในอดีต มีชีวิต...แต่วิญญาณ...ปานสิ้นสูญ ถึงสองท่าน...นั้นที่มี...ความการุณ มิทันลูก...แทนคุณ...บุญน้อยไป
คิดถึงท่าน...เหลือเกิน...เวลานี้ อยากซบที่...แทบตัก...หากทำได้ ยามที่ลูก...ต้องระกำ...ช้ำชอกใจ เคยมีแม่...โอบไว้...ไม่ห่างลา/.....
กลับบ้านหลายวันเห็นบ้านเก่าที่เคยอยู่พร้อมหน้า ทำให้คิดถึง คืนวัน ที่ผ่านมาค่ะ คิดถึง พ่อ และแม่ ที่ล่วงลับค่ะ (เศร้าไปหน่อยนะคะ)
Create Date : 17 พฤษภาคม 2551 |
|
68 comments |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 14:02:22 น. |
Counter : 1735 Pageviews. |
|
|
|
เปลี่ยนแปลงคน รอบข้าง พลางห่างหาย
จากเคยสุข สนุกสนาน วานวันกลาย
เหมือนเดียวดาย วายว้าง ร้างลากัน
๐ มองแลผ่าน กาลอดีต ที่ล่วงผ่าน
ยามเราท่าน ยังเล็ก เป็นเด็กนั้น
เที่ยวลัดเลาะ เสาะแสวง ไปวันวัน
ความทุกข์นั้น หาได้ย่ำ มากร้ำกราย
๐ ด้วยว่ามี พ่อแม่ ดูแลเรา
มิห่างเนา แนบชิด มิตรสหาย
ร้องเรียนเล่น เย็นใจ ได้สบาย
สิ่งใดหมาย มิวายขัด จัดให้เรา
๐ ต่อแต่นี้ มิมีแล้ว เจ้าแก้วขวัญ
ตัวเจ้าพลัน เติบใหญ่ ดังใครเขา
จะยังให้ พ่อแม่ ที่แก่เฒ่า
คอยกล่อมเจ้า ดังเยาว์วัย หรือไรกัน
๐ ณ กาลนี้ มีหน้าที่ สนองท่าน
อย่าปล่อยผ่าน นานเนิ่น เกินไกลวัน
มอบพ่อแม่ แลประสบ พบสุขสันต์
ด้วยเรานั้น พลันสุข ทุกข์ร้างลา
๐ อย่าผลัดวัน ประกันพรุ่ง ยุ่งอยู่เฉย
อย่าละเลย รีรอ มิรอท่า
กาลเวลา หาคอย ใครหรอกนา
หากเนิ่นช้า พลอยให้ ไพล่เสียดาย
๐ หากใครเลย ล่วงผ่าน มิอาจทำ
พึงน้อมนำ คำสอน ท่านทั้งหลาย
จารจำจด กำหนดใจ มิให้คลาย
เพียรมุ่งหมาย กอบย้ำ แต่กรรมดี
สวัสดีค่ะ พี่สุนันยา น้องน้อยมาแจมนะคะ อิอิ