***** รอยอดีต(กลบทเทพชุมนุม) ***** ดุจสิ้นหมาย ปลายทาง สร้างเพลงฝัน รอยโศกศัลย์ วันก่อน ย้อนเยี่ยมหา สิ้นรักแท้ แพ้พ่าย กลายร้างลา เหมือนกรรมพา ล้าหม่น  คนเดียวดาย ไร้ซึ่งแสง แห่งรัก ภักดีมอบ เป็นคำปลอบ ตอบมา คราห่างหาย กาลเวลา พาผ่าน หวานเคลื่อนคลาย ดั่งภูตพราย หมายพราก จากดวงจินต์ ร่ำไห้หวน ครวญคำ ช้ำสะอื้น สุดกล้ำกลืน คืนเหงา เฝ้าถวิล โอ้ ใจเอย เผยรัก  ปักชีวิน กลับราคิน  สิ้นค่า ราคาคน เขาหมดรัก ปักใจ ไม่เหมือนเก่า ปล่อยให้เรา เศร้าสม ตรมสับสน รอยอดีต กรีดห้วง บ่วงใจตน ต้องจำทน หม่นหมอง ครองระทม “สุนันยา”   มีการบังคับให้ใช้สระเสียงเดียวกัน “ซ้ำกัน ๒ คู่ ติดกันอยู่ ณ กลางวรรค   ของทุกวรรค   //www.oknation.net/blog/kondee007/2008/11/03/entry-1   Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2556 10 comments Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2556 20:35:24 น. Counter : 1566 Pageviews. Share Tweet

Thank you very much   โดย: Kai (nookookai8 ) 23 กุมภาพันธ์ 2556 21:35:33 น.

พี่แวะมาฟังเพลง...๔ ครั้งแล้ว พี่เข้ามาบล๊อคสุ...เพื่อผ่านไปบล๊อคท่านอื่น ได้สัจธรรมร่วมกันนะสุ..นะ ชีวิตของเรา..ถูกผู้ถือกรรมสิทธิ์ใช้เป็นทางผ่าน ใช้เป็นที่ระบาย..มาหลายชั่วโคตร ใครๆมักเรียกว่า"กรรมเก่า" (ช่าง)ชั่งหัวมันเถอะ รักและคิดถึง ๑๐๙๑๓   โดย: พี่เองคับ!! IP: 58.9.12.158 25 กุมภาพันธ์ 2556 15:55:12 น.

ก็เพราะรัก ปักใจ ให้เพียงหนึ่ง ไม่อาจขึง ดึงใจ ไกลขื่นขม ร้อยเรื่องราว คราวอยู่ คู่เคยชม แม้นระทม ถมทับ กลับเฝ้าคอย ยากจะลืม ลืมได้ ให้ท้อนัก ใจคงภักดิ์ รักแท้ แม้ต้องหงอย ใคร่ลบเลือน เหมือนลมพรมพัดลอย จนรักคล้อย ปล่อยวาง ทางร้าวรอน มีชายอื่น ยื่นถ้อย คอยเสนอ ไม่อาจเผลอ เจอใคร ให้ถ่ายถอน รักในทรวง ห่วงเหลือ เอื้ออาทร อดีตย้อน ซ่อนใจ ให้จดจำ ยิ่งอยากลบ กลบรอย พลอยสะอื้น กลับไม่ชื่น รื่นรมย์ พรมงามขำ มีแต่ตรม ถมมา พาระกำ ได้แต่ช้ำย้ำทรวง บ่วงอาลัย...... “สุนันยา”   โดย: สุนันยา 27 กุมภาพันธ์ 2556 9:54:56 น.

โดย: สุนันยา 27 กุมภาพันธ์ 2556 10:22:28 น.

ที่รับรู้ คือใจ ที่ใฝ่หา กลางนภา เฉิดฉาย คล้ายฝากฝัน ดาวร้อยเรียง เคียงอยู่ เป็นคู่จันทร์ ดังสวรรค์ สรรค์เสก เอกจันทรา ดาวประดับ วับแวม แต้มฟ้ากว้าง จันทร์อ้างว้าง บางคราว เศร้าหนักหนา เหมือนเดียวดาย กลางเหล่า เจ้าดารา บางครั้งครา อดสู ดูพล่าเลือน แสงจันทร อ่อนไหว ปลายฟากฟ้า คราวอ่อนล้า พาหวั่น จันทร์ไรเพื่อน ขาดรักกรุ่น อุ่นไอ ให้มาเยือน กลายเป็นเดือน เดียวดาย อยู่ปลายทาง ********* แต่...ฉันเห็นดวง จันทรา ค่าเป็นหนึ่ง ด้วยสุดซึ้ง ดวงใจ ไม่เมินหมาง หนึ่งดวงจันทร์ กลางใจ ไม่เคยจาง มีรักวางมอบไว้ ตราบวายชนม์ แม้นเดือนแรม แซมฟ้า พาจันทร์เศร้า ฉันจะเฝ้า มองเมียง เพียงแสงหม่น ห้วงนภา แม้นว่า จะมืดมน จะคอยยล แสงสวย ด้วยรักเธอ ยามราตรี มีดาว พราวระยับ มาช่วยรับ จันทร์ฉาย ไว้เสมอ ร้อยพันดาว มิเท่าหนึ่ง ซึ้งเลิศเลิอ ใจคงเพ้อ หาจันทร์ ทุกวันคอย... "สุนันยา"   โดย: สุนันยา 27 กุมภาพันธ์ 2556 10:37:43 น.

ระดาษดาว พราวพร่าง กลางเวหา อร่ามตา พาคะนึง ถึงเสมอ ดังภาพฝัน บรรจบ ได้พบเจอ หลงละเมอ เพ้อพร่ำ ร่ำอาลัย สะพานขึง ตรึงใจ ชวนใฝ่ฝัน ดุจสวรรค์ สรรค์สร้าง วางแพรไหม พลิ้วแผ่วปาน ปุยนุ่น ละมุนละไม ดั่งสะพานสานใย เชื่อมใจเรา จะหวงแหน แสนห่วง ด้วยทรวงภักดิ์ ให้ประจักษ์ รักรับ ไม่อับเฉา ฟากฟ้าฝัน มองเห็น ดั่งเช่นเงา คอยแนบเนา เฝ้ามอง ประคองกัน สะพานขึง ตรึงมั่น อย่าสั่นไหว ฝากหทัย ยึดเหนี่ยว เกี่ยวเธอฉัน เป็นดาวใจ กระจ่าง พรางแสงจันทร์ ไม่แปรผัน หันจาก คิดพรากจร มองดวงดาว วาววับ ระยับผ่อง แสงเรืองรอง ส่องทาบ ฉาบสิงขร เส้นสายโยง ใยเยื่อ เอื้ออาทร กระจ่างทิฆัมพร ป้อนสุขพรม “ถึงยามค่ำข้ามผ่านสะพานขึง” ราตรีหนึ่ง อุ่นใน ฤทัยสม ข้ามสะพาน ผ่านดาว พราวภิรมย์ ชวนชื่นชม ห่มหนาว ด้วยดาวใจ “สุนันยา”   โดย: สุนันยา 27 กุมภาพันธ์ 2556 10:39:10 น.

ได้แต่คอย เขียนคำลำนำอ้อน ระบายวาง ทางกลอน ตอนใจเหงา เพียงดายเดียว เปลี่ยวจิต พิษซึมเซา คนเคยบอก รักเรา เขาเรรวน ได้แต่คอย เขียนคำ ลำนำฝาก ดุจเขาพราก จากไกล จึงไห้หวน ทั้งที่มอง เห็นอยู่ คนคู่ควร กลับทิ้งนวล หวนไห้ ดวงใจตรม ได้แต่คอย เขียนคำ ลำนำโศก ดุจอยู่โลก เดียวดาย ให้ขื่นขม วางอักษร กลอนเคล้า เศร้าระทม ด้วยสุดข่ม อาลัย เหมือนไกลกัน ได้แต่คอย เขียนคำ ลำนำบอก ฝากรักออก จากห้วง ดวงใจฉัน แม้นกาลผัน ผ่านไป ให้นานวัน ยังคงมั่น รักเดียว มิเหลียวใคร.... “สุนันยา”   โดย: สุนันยา 27 กุมภาพันธ์ 2556 10:47:10 น.

เป็นเช่นนี้แล เราต้องให้ก่อน เราต้องทุ่มเทก่อน จึงได้รับ พอเราอยู่เงียบๆ..โลกก็เงียบงัน ทุกสิ่งเป็นไปโดยสัจธรรม รัก ก็เป็นเพียงสมมุติ ชิวิต ก็เช่นกัน ตั้งอยู่-ดับไป จับต้องไม่ได้เลย อยากคุยกับพี่..ก็ยิงเบอร์มานะ..พี่อยู่เมืองไทยถึงวันที่ ๔ มีนา แล้วกลับมา..เจอกันครับ ๑๐๙๑๓   โดย: พี่เองคับ!! IP: 171.97.44.89 27 กุมภาพันธ์ 2556 23:01:49 น.

สวัสดียามค่ำครับ   โดย: ก้อนเงิน 28 กุมภาพันธ์ 2556 19:56:34 น.

****สี่ปีแล้วนะคะ????**** เทพเจ้าแห่งกาลแม้ผ่านพ้น สี่ปีดลดวงแด มิแปรผัน ตั้งแต่เริ่ม ผูกสมานสานสัมพันธ์ ร่วมสร้างสรรค์เส้นทางเชื่อมหว่างใจ มีเราเรียง เคียงปอง ประคองมั่น อยู่ร่วมฝัน วันชื่น คืนสดใส แม้นร้อนหนาว คราวร้าง ต้องห่างไกล แต่มิได้ เปลี่ยนไป ไกลแรมรอน อยากซอนซบกับไหล่เทียบใจพัก อยากสานรักสนิทในไม่ถ่ายถอน อยากดูแลเคียงหมายคลายร้าวรอน อยากแนบกลอนฉะอ้อนรับกับดวงมาน เนิ่นนานนักแนบแน่นดุจแผ่นผา รจนาวาดไว้ ให้หวิวหวาน เริงรมย์เร้าเคล้าคลอพะนอนาน ไร้จำกัดขอบกาลนิรันดร..... "สุนันยา"   โดย: สุนันยา 1 มีนาคม 2556 22:20:52 น.