... อยู่เพื่อให้รัก จากไปให้คิดถึง ...

เมื่อวานช่วงบ่าย จิ๋วเดินมาหา สายตาเราก็มองผ่านแว่บหนึ่ง แต่ก็ต้องหันกลับไปมองอย่างตั้งใจอีกครั้ง ก่อนจะลุกไปจับดูจิ๋ว


จิ๋วซึ่งค่อนข้างผอม หนักประมาณ 3 กิโลฯนิดๆ ผอมจนกระดูกสันหลังก็เห็นได้ชัด กลับมีท้องบวมโต เมื่อไปจับดู ก็รู้สึกเหมือนกำลังจับลูกโป่งซึ่งบรรจุน้ำ ท้องที่บวมนั้นใหญ่กว่าฝ่ามือเราเสียอีก ในใจก็แป๊บ นึกถึงโรค FIP ทันที แต่อีกใจก็แย้งว่า เอ๊ย ไม่น่ะ ไม่น่าเป็นไปได้ เพราะเราเลี้ยงจิ๋วให้อยู่แต่ในบ้าน ไม่เคยปล่อยออกไปข้างนอกเลย จะไปได้เชื้อมาจากที่ไหน ตอนไหนกัน ก็จับท้องจิ๋วคลำไปคลำมา เมื่อคลำดูอีกทีหนึ่ง ก็ต้องยอมรับว่า ลักษณะท้องบวมมีน้ำเช่นนี้ โอกาสจะเป็น FIP ค่อนข้างสูง ... เพื่อความแน่ใจ เลยพาจิ๋วไปหาหมอที่โรงพยาบาลสัตว์เกษตรฯ ...





ไปถึงเป็นเวลาคลินิกรอบเย็น นั่งรอไม่นานนัก ก็ได้ตรวจ คุณหมอจับคลำท้องแล้ว ก็ส่งจิ๋วไปเอ็กซเรย์ แล้วก็นำผลเอ็กซเรย์กลับมาให้คุณหมอดูอีกครั้ง


พอคุณหมอเอาฟิล์มเอ็กซเรย์ช่วงท้องของจิ๋วขึ้นหนีบเพื่อดู ในใจตอนนั้นก็อดคิดไม่ได้ว่า คงจะเป็นอย่างอื่น คงไม่ใช่ FIP ...


คุณหมอดูฟิล์มแล้วบอกว่า มีน้ำอยู่ในช่องท้อง ยังพอเจาะได้ ขอส่งไปเจาะเพื่อนำน้ำในช่องท้องไปส่งตรวจแล็ป เลยเดินไปนั่งรอที่หน้าห้องอีกห้องหนึ่ง พอถึงคิว ผู้ช่วยก็จับจิ๋วมัดขาเป็นคู่ๆไว้ แล้วมัดลำตัวไว้อีก 2 จุด ยึดไว้กับโต๊ะ ใส่คอลลาร์ให้จิ๋ว จิ๋วก็เริ่มเครียด น้ำลายเริ่มไหล เริ่มร้องและดิ้นหน่อย แล้วผู้ช่วยก็โกนขน จิ๋วเริ่มมีอาการเครียดมากขึ้น แล้วคุณหมอจึงมาเจาะช่องท้องเพื่อดูดน้ำออกมาใส่หลอดเก็บตัวอย่างส่งตรวจแล็ป น้ำที่เหลือก็จัดการดูดออก จิ๋วเริ่มดิ้นๆๆ ดิ้นจนกระทั่งเชือกที่ผูกขาคู่หน้าหลุด แล้วมีอาการฉี่ราด ดิ้นจนฟันล่างไปงับกับคอลล่าร์ ผู้ช่วยจึงต้องมาช่วยยึดขาหน้าจิ๋วไว้ จิ๋วเครียดและคงเจ็บมาก ตาดำขยายเกือบเต็ม จนคุณหมออีกท่านหนึ่งต้องนำไฟฉายมาส่องดูม่านตาจิ๋วว่าช็อคหรือเปล่า





จิ๋วไม่ช็อค แต่เครียดหนัก ดูดน้ำออกอีกสักพัก คุณหมอก็บอกว่า โอเค พอแล้ว มาดูน้ำที่ดูดออกมา เป็นสีเหลืองขุ่นนิดหน่อย ได้น้ำออกมาประมาณ 400 ซีซี คุณหมอที่ตรวจตอนแรกก็เดินมาดูตัวอย่างที่เก็บ แล้วก็พูดว่า "สีแบบนี้ น่าเป็นห่วง" แล้วคุณหมอก็อธิบายเกี่ยวกับ FIP ให้ฟังสักเล็กน้อย แล้วก็บอกว่า "อยู่ได้ประมาณ 1 ปี" .........


พูดตามตรงแล้ว ถึงแม้ว่าเราจะทำใจว่าจิ๋วอายุมากแล้ว อายุ 9 ปี ขึ้นปีที่ 10 แล้วจิ๋วก็เป็นแมวที่จัดว่าสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง เครียดง่าย ขี้กลัวมากๆ เคยเครียดและกลัวสุดขีดจนเกือบช็อค ต้องกินยารักษาไปช่วงหนึ่ง แต่ก็ไม่เคยคิดเลยว่า จิ๋วจะต้องจากไปด้วยโรค FIP นี้ เป็นความชะล่าใจอย่างที่สุดของเรา...





แล้วใจก็แว่บคิดไปถึง แตงกวา และ ทองคำ แมวอีกสองตัวที่เหลือ จะทำอย่างไรดีหนอ โรคนี้ติดต่อกันได้ง่าย ป่านนี้คงได้รับเชื้อกันหมดแล้ว เพียงแต่ยังไม่แสดงอาการ คิดแล้วก็เครียด......


กลับมาถึงบ้าน เช็ดตัวให้จิ๋วแล้ว จิ๋วก็มีอาการผวาและระแวงอย่างเห็นได้ชัด วิ่งหนีไปซ่อน ไปซุก ... แต่ก็ใจชื้นขึ้นหน่อย เมื่อเห็นว่าจิ๋วยังเดินไปกินอาหารได้นิดหน่อย พอดึกๆ จิ๋วก็เดินมานอนที่ประจำของเขา ข้างๆเตียงนอนเรา ตลอดทั้งคืน ได้แต่นอนสะดุ้งตื่นเป็นระยะๆ ตื่นมาก็มองหาจิ๋ว


ตอนนี้ใจคิดแต่ว่า ทำอย่างไรจะทำให้จิ๋วมีความสุข ไม่เครียด เพื่อที่ภูมิคุ้มกันจะได้ไม่ตก ...


...จะหาของกินอร่อยๆให้จิ๋ว...
...จะใส่ใจ ดูแลจิ๋วให้มากขึ้น...
...จะลูบหัว ลูบตัวจิ๋วให้บ่อยขึ้น...

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2550 Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2550 15:24:16 น. Counter : 1095 Pageviews.		8 comments
Share Tweet