Hail!  Hail!  The  gang's all here.

What the hell do we care. What the hell do we care. Now!

               จำไม่ได้ว่าเมื่อหลายวันก่อนร้องเพลงข้างบนไปกี่รอบ   แต่เล่นเอาเสียงหายไปเกือบอาทิตย์เลยทีเดียว (แล้วไง...   what the hell do we care  เนอะ ^ ^)  และแล้วหลังจากที่รอมาน้าน... นาน...  ในที่สุดก็ได้ข้ามฟากมาเป็นลูกศิริราชเต็มตัวแล้ว  เย้ๆๆๆ 

               คนส่วนใหญ่รู้ว่าศิริราชมีรับน้องข้ามฟาก  แต่น้อยคนที่รู้ว่า... กว่าเด็กปีสองอย่างซุยจะได้ข้ามฟาก  ต้องผ่านอะไรมาบ้าง T^T  ท.ทหารไปฝึกความอดทนที่ชายแดน  นศพ.ศิริราชก็ต้องผ่านการไปฝึกความอดทนในห้องอบรมเหมือนกัน!

      เคยได้ยิน"อบรม"ก่อนรับน้องข้ามฟากกันมาบ้างหรือเปล่าเอ่ย?

              มันคือยุทธวิถีจับปูใส่กระด้ง  เปลี่ยนลิงเปลี่ยนค่างอย่างซุยให้กลายเป็นผู้เป็นคนขึ้นมานั่นเอง  555+  ไม่จับปูใส่กระด้งยังไงไหว  เอาไอ้พวกไฮเปอร์อยู่นิ่งไม่ค่อยเป็นมาบังคับให้นั่งเฉยๆเป็นชั่วโมงๆ  ขอย้ำว่านั่งนิ่งๆจริงๆ! ห้ามหลับ  ห้ามสัปหงก  ห้ามยุกยิก ห้ามลุกไปเข้าห้องน้ำ ห้ามเสยผม แกะโน่น เกานี่ ห้าม!!!~ 

              แล้วกว่าจะได้มีสิทธิ์ไปนั่งอบรมนี่ก็ไม่ง่ายนะ  ผมเผ้าต้องเก็บให้เรียบร้อย  เอาให้เนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า  ผมต้องดำ (ไม่ดำก็จงไปย้อมให้ดำซะ!)  รองเท้าดำ  นาฬิกากับแว่นก็ยังต้องเป็นสีเข้ม(ไม่โดนไล่ให้ไปถอดก็อาจจะโดนเล่น)  เพื่อนผู้ชายหลายคนยอมกลับไปหัวเกรียนเหมือนสมัยม.ปลายเพื่อให้ผ่านอบรม  ส่วนสาวๆ...  แต่ละคนเปิดเหม่งงี้  อื้อหือ...  แสบตากันเลยทีเดียว 555  >~< 

     อบรมปีซุยโดนนั่งไปตั้งแต่สามโมงกว่าๆยันตีสามครึ่ง  T^T

               ซุยนั่งจนรากงอกข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา  ไฟบนเพดานก็ส่องเข้าตาจนแสบไปหมด  วิวรอบๆงี้กลายเป็นฝ้ามัวๆไปหมดเลย  แต่ก้มหน้าหลบไฟไม่ได้เดี๋ยวพี่ๆหาว่าไร้มารยาทไม่มองหน้าคนพูด  แถมยังมีเหม่งแต่ละคนสะท้อนแสงไฟอีก  โห... เพื่อนบางคนโดนดาเมจเข้าไปนี่ถึงกับล้มไปกองทั้งเก้าอี้อะ 555  (โอ๋ๆ  ล้อเล่นน้า ไม่ล้อแระๆ  ^0^ แต่เรื่องล้มไปกองนี่ของจริงนะ ตรงหน้าซุยเลย ตกใจแทบตาย)  PS. แต่พี่ๆเค้าดูแลดีนะ

               พี่ๆบอกว่า "พี่รู้... พวกพี่พูดอะไรไปวันนี้น้องๆก็จำไม่ได้หรอก  สติมันเริ่มจะไม่อยู่กับตัวแล้ว..." เง้อ... อยากจะเถียงขาดใจว่าไม่จริงน้า ประเด็นหลักๆจำได้หมด  แต่อย่าถามประเด็นย่อยนะ หุหุ

               จบจากอบรมใหญ่  ก็มีข้าวต้มมาแจกให้บรรดาลิงน้อยผู้หิวโหยโซ้ย&กระซวกประทังชีวิต  แล้วแต่ละคนก็รีบขึ้นไปหลับเพราะเรียกอีกทีตอนตีห้า (ฮะ...เฮ้ย~  ได้ข่าวว่าเสร็จอบรมตอนตีสามครึ่ง! O[]0)  ใครหลับบ้างไม่รู้อะ  แต่ที่แน่ๆซุยนอนไม่หลับ  T^T  

               ตอนเช้าเสร็จจากใส่บาตรเพื่อความเป็นสิริมงคล  ก็มาถึง... แถ่น แทน แถ๊นนน~  รายการข้ามฟากครับพี่น้อง ฮิ้ววว~ 

               "เมื่อก้าวขึ้นท่า...  เจ้ากับข้าพี่น้องกัน"

                คณบดีมายืนรอรับที่ท่าน้ำศิริราช  เพื่อนซุยบางคนขอกอดคณบดีด้วยเหอะ -[]-  ข้ามฟากมาเสร็จก็มีพี่ๆหลายรุ่นมารอรับ  อ๊ากกก... ซุยเฮลจนเสียงหลงอะ  ผ่านด่านพี่แต่ละรุ่นมาได้ก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย...  เวลากิน! 555  ล้อเล่นน่า...  ล้อเล่น  ^ ^  ไม่ใช่สักหน่อย  ถึงเกี๊ยวทอดจะอร่อยมากก็เหอะ  พี่ซีเนียร์มาเช็ดหน้าอันมอมแมมสุโค่ยให้ก่อนไปปฏิญาณตนต่อหน้าพระบรมราชชนกต่างหาก

ขอไม่โฟกัสบรรดานศพ.ละกัน  เดี๋ยวทุกคนเขิน >-<  อิอิ 

               หลังจากนั้นก็เป็นพิธีบายศรีสู่ขวัญ  แล้วก็กิจกรรมรับน้องตามปกติ  แต่ตอนเลี้ยงรับน้องช่วงดึกนี่แอบประทับใจนิดนึง  คือพี่เค้าแจกถุงใหญ่ๆมาให้ใบหนึ่งอะ  ตอนแรกก็งงว่าให้มาทำไม?  มาถึงโต๊ะปุ๊บ พี่รหัสก็จาระไนให้ฟังว่า  "อ๋อ...  เดี๋ยวเค้าจะมีแลกของของพวกพี่ปี 3 ให้น้องกันอะ"  O.0  ถึงเวลาพี่ๆปี 3 ก็พาน้องเดินถือถุงตามต้อยๆๆ  เจอหน้าใคร  พี่ก็พาแนะนำตัวแล้วก็แลกของกัน  คล้ายกับเล่น Trick or Treat ช่วงฮัลโลวีนเลยอ่า  ของเต็มถุงซานต้าเลย  >-<  ปากกานี่...  อื้อหือ...  ใช้จนจบปีหกก็ใช้ไม่หมดอะ (ถึงจะใช้หมดหนึ่งด้ามต่อการสอบครั้งหนึ่งก็เหอะ  = =;;)

ส่วนอันข้างล่างนี้เฉพาะของพี่รหัสให้  หุหุ  ^ ^

อันนี้... พี่ซีเนียร์ช่วยกันทำให้  ได้ทุกคน

              ดึกๆ...  สายอื่นเค้าไปเข้มข้นกันต่อ (อันนี้รู้กันว่าหมายถึงอะไร)  สายซุยแหลก... แหวกสะบัด  พากันไปนั่งกินไอติมหน้าลานพระบิดา  555

               เป็นความทรงจำที่ดีมากๆเลยแหละ ^ ^  อบอุ่น... ประทับใจ...  ขำเพื่อนๆหลายคนที่ไปเข้มข้นกันมาอะ  แต่ไม่ต้องห่วงเลยจริงๆ  พี่ๆดูแลดีมาก...  ส่งถึงที่นอน  น้องไม่ถึงเตียงพี่ไม่ยอมกลับ  ประทับใจขนาดนี้เลยต้องขอบันทึกเอาไว้นิดนึงเอาไว้กลับมาอ่านรำลึกความหลังตอนแก่นะฮ้า~

"ศิริราช...  เรียนร่วมสำนึก  รักเหมือนร่วมแม่"