กลับมาแล้ว... 

กลับมาเยี่ยมเยียนบล็อกอีกครั้งหลังจากเวลาผ่านไป 3 ปี 555

ตอนนี้เรียนจบเป็นที่เรียบร้อย

หงำเหงือกขึ้นทั้งวัยวุฒิและคุณวุฒิ 

เป็น 3 ปีที่เหนื่อยมากและได้เห็นโลกมามากเหลือเกิน 

ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าครั้งหนึ่งจะเคยใช้ชีวิตแบบไม่นอน 72 ชั่วโมง 
และกินข้าวเช้าตอน 3 ทุ่มได้

แต่ก็ทำมาแล้ว...

ถามว่าดีใจมั้ยที่เรียนจบ

ดีใจนะ  

แต่อีกใจก็โหวงๆ เคว้งๆ เต็มไปด้วยความหวาดกลัวไม่มีที่สิ้นสุด

อา...  นี่คือความรู้สึกของเด็กจบใหม่ยังงั้นสินะ...

อืมๆๆ

โอเค เอาล่ะ ปล่อยให้เรื่องอนาคตเป็นเรื่องของอนาคต 555

อันนี้คือความสามารถใหม่ที่ได้มาหลังจากผ่านไป 3 ปี

[ Just learned how to use my heart less ]

คือความจริงฟีลลิ่งมันก็เป็นเรื่องของฟีลลิ่งนะ
ถ้าไม่เก็บมาเป็นอารมณ์จนทำให้ชีวิตแย่ตามฟีลลิ่ง มันก็ไม่มีอะไร

เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเศร้า เสียใจ กลัว กังวล โกรธหรืออะไรก็ตามแต่
ถ้าความรู้สึกพวกนั้นมันทำให้เริ่มเสียบาลานซ์ในการควบคุมตัวเอง 

ซุยจะ "หยุดทุกอย่าง" แล้ว "ตัดมันทิ้งให้หมด"

อันนี้ไม่ยกเว้นแม้กระทั่งความรักนะ... 555

ที่พูดนี่เพราะทำมาแล้ว 

เจ็บ... แต่หยุดความบ้าได้ชะงัด