Bloggang.com : estrella : นิทรรศการศิลปะในเทศกาลดนตรี Fat Festival ครั้งที่7

นิทรรศการศิลปะในเทศกาลดนตรี Fat Festival ครั้งที่7

ความโดดเด่นของกระทรวงวัฒนธรรมแบบขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ที่ผ่านมามีแต่เรื่องเจ๊เบียบ ที่(ชอบ)ออกมาโจมตีดารานุ่งสั้นหรือเรื่องผัวมีเมียน้อย จนทำให้เราลืมไปเลยว่ากระทรวงวัฒนธรรมก็มีงานอย่างอื่นที่ทำควบคู่ไปด้วย เช่นการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของประชาชนให้ดีขึ้นในเรื่องความเข้าใจทางวัฒนธรรมต่างๆที่หลั่งไหลผ่านสายธารกระแสโลกไร้พรมแดน หรือการส่งเสริมรณรงค์ให้คนในสังคมมีจิตสำนึก รักและเข้าใจคุณค่าของงานศิลปะแขนงต่างๆ

งานเทศกาลดนตรี Fat Festival ครั้งที่ 7 ที่ผ่านมาที่ปกติจะเป็นแค่งานฟังดนดรี ซื้อซีดี ของทำมือ ของเด็ก(ตาม)แนวทั้งหลายกับกลายเป็นงานที่มีสีสันและสนุกอย่างไม่น่าเชื่อเมื่อมีการนำเอาขบวนงานศิลปะร่วมสมัยไปติดตั้งตามจุดต่างๆของงาน ซึ่งงานนี้ต้องขอยกความดีให้กระทรวงวัฒนธรรม โดยสำนักงานศิลปะร่วมสมัย และมูลนิธิหอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพฯไปเยอะๆที่สนับสนุนด้านงบประมาณให้งานดีๆแบบนี้เกิดขึ้น ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วฉันเชื่อว่านี่คืองานนิทรรศการที่ดีที่สุดของปีนี้ค่ะ

ชารต์ส่วนตัว 3 อันดับแรก ( จากทั้งหมด 12 งาน )

1. ภาพถ่ายทางอวกาศของกรุงเทพมหานคร

งานภาพถ่ายทางอวกาศจากเว็บดัง Google Earth กลายมาเป็นงานศิลปะที่สนุกสุดๆ (แม้งานนี้จะขอยืมไอเดียจากที่อื่นมาอีกทีหนึ่งก็เถอะ) เด็กๆ ทั้งแนวและไม่แนวต่างมองหาบ้านตัวเองกันยกใหญ่ เพื่อจะเอาสติ๊กเกอร์ที่ทางงานจัดไว้ให้ไปแปะติด ซึ่งมีข้อความสนุกๆ ฮาๆมากมาย บ้างก็เขียนชื่อตัวเอง พร้อมเบอร์โทรเสร็จสรรพแปะไว้บนหลังคาบ้าน เด็กคนหนึ่งหาบ้านตัวเองไม่เจอ เห็นสะพานปิ่นเกล้า เลยเขียนคำว่า “หาบ้านไม่เจอ นอนแม่งตรงนี้แล้วกัน” ( ฮาจริงๆเลยน้อง คิดได้ไงเนี่ย !) ซึ่งประเด็นบ้านอยู่นอกแผนที่นี่ พี่ วิชญ์ พิมกาญจนพงศ์ โต้โผใหญ่ของโปรเจคนี้อธิบายไว้ว่า

...ไอ้ที่คาดไม่ถึงนี่ยิ่งร้ายกาจเข้าไปใหญ่ คือไอ้พวกบ้านอยู่นอกแผนที่แล้วดันซ่าไปแปะสติกเกอร์ด้านนอก (มีอันที่ไกลที่สุดคือรังสิตคลองหก!) อันนี้เป็นอุบัติเหตุที่เกิดจากความกวนตีนของผู้ชม(เด็กแฟต)โดยแท้จริง ซึ่งแสดงให้เห็นว่า 'เมืองที่มองไม่เห็น' นั้นมันกว้างกว่ากรอบของการนำเสนอ หรือ กรอบของข้อจำกัด การที่สติกเกอร์ที่แปะอยู่นอกแผนที่สร้างโครงคร่าวๆของเมืองให้เราพอนึกออกว่าเป็นส่วนไหนถนนไหน แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นอิสระจากโครงสร้างของเมืองพร้อมจะกลายรูปแบบเป็นสิ่งอื่น (เช่นการรวมตัวประกาศการมีตัวตนอยู่ของมหาวิทยาลัยเทคโนบางมดฯ ทางด้านใต้ของกรุงเทพฯ) เหมือนเป็นภาพเขียนกึ่งนามธรรม ตรงนี้คิดว่าคงจะนำไปพัฒนาต่อเป็นงานชิ้นอื่นๆที่น่าสนใจยิ่งขึ้นได้ไม่ยาก
อีกประเด็นที่คาดไม่ถึงก็คือ ความที่สติกเกอร์ที่แปะมันเป็นกระดาษด้าน พอเขียนแล้วแปะไปนานๆเข้า เมื่อคนเดินเดินย่ำเข้ามากๆไอ้ที่เขียนไว้มันจะหายไป บางคนจะคอยมาแปะtagซ้ำที่เดิม คล้ายๆความทรงจำที่มันค่อยๆเลือนหายไป...
แค่นี้ก็สนุกแล้ว ฉบับต่อไปมีงานอีก 2 อันดับ ใครที่ไปมาแล้ว ทายผลกันมาได้ทางอีเมล์ข้างบนของเจ้าของคอลัมน์ ใครทายถูกมีหนังสือศิลปะสวยๆ ส่งตรงมาจากอัมสเตอร์ดัม เรื่อง In the Mauritshuis-- Vermeer (ซึ่งเป็นของส่วนตัวของฉันเองค่ะ ไม่มีขายที่เมืองไทยนะเออ- ยิ่งเขียนยิ่งเหมือนบ.ก. ชอบเอาของตัวเองมาแจกชาวบ้าน)

แต่ถ้าใครไม่ได้ดูลองไปอ่านในบล็อกต่างๆที่รีวิวแล้วลองเดามาก็ได้ค่ะ ไม่ว่ากัน
มีบล็อกที่น่าสนใจรีวิวงานนี้ไว้ ดังต่อไปนี้ค่ะ
บล็อกเจ้าของความคิดโปรเจคนี้ พี่ วิชญ์ พิมกาญจนพงศ์
//web.mac.com/witpim/Wits_site/Blog/Blog.html

บล็อกพี่แป๊ด ดวงฤทัย เอสะนาชาตัง บรรณาธิการสนพ.ระหว่างบรรทัด
ผู้ดูแลการเขียนข้อความ ป้ายอธิบายงานทั้งหมด
//a-wild-sheep-chase.bloggang.com
(อีกทางหนึ่งง่ายๆคือ เปิด //www.bloggang.com แล้วเสริชหาคำว่า grappa)

บล็อกผู้เขียนข้อความ ป้ายอธิบายงานที่สำนวนบ้านๆที่ทำให้เราเข้าใจได้ง่ายสุดๆ
เต๋อ นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์
//visuallyyours2.exteen.com/20071112/fat-festival-7

.............

ตีพิมพ์ครั้งแรกหนังสือพิมพ์บางกอกบิส รายสัปดาห์
ฉบับวันศุกร์ที่ 30 พ.ย 2550
คอลัมน์ Lost in Space

ป.ล. ขอบคุณพี่แป๊ดสำหรับรูปค่า

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 28 พฤศจิกายน 2550 16:21:49 น.

1 comments

Counter : 493 Pageviews.

เสียดายไม่ได้ไป

โดย: ดินสอขี้อ้อน

วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:34:57 น.