BlogGang.com : : Street Fighting Man :

ตอนที่ ๓ หนุมานอมพลับพลา

โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา
ตอนที่ ๓ หนุมานอมพลับพลา

จิตร ภูมิศักดิ์

ฉบัง

อ้า…กรุงเทพมหานคร ยุคพัฒนากร
นอนละเมอเพ้อพัฒนาการ
พัฒนาอาชีพเชี่ยวชาญ ไทยนี้ชำนาญ
อาชีพแจ่มแจ๋วอัศจรรย์
ซื้อขายสินค้าสำคัญ ยื้อแย่งแข่งขัน
"กินแบ่ง" ระยำตำบอน
ไอ้เปี้ยกตูดปะตัวปอน วิ่งแล่นตะลอน
ร้องขาย "เรียงเบอร์…เรียงเบอร์"
เช้าเห็นเย็นเจอะค่ำเจอ ขายดีจริงเออ
เรียงเบอร์-กินแบ่งโบยบิน
บังเกิดขบวนการใต้ดิน เป็นอุตสาหกิน
ขายแข่งกินแบ่งรัฐบาล
บอกใบ้ให้หวยบรรหาร พระเจ้าอาจารย์
อุตตริมนุสธรรมนองเนือง
ไพร่ฟ้าหน้าเศร้าเปล่าเปลือง หวยล่อคางเหลือง
หมดเนื้อหมดตัวปางตาย
เจ้ามือกินอิ่มพริ้มพราย ปลอกคอคุ้มกาย
พวกพ้องของท่าน…หวานหวาน !
หวยราษฎร์หวยรัฐระบัดบาน แตกกิ่งตระการ
เส้นเศรษฐกิจชาติสำคัญ
เส้นเลือดยุคชาติสร้างสรรค์ อา…อย่าขบขัน
ชาตินั้นคือ "กู" หนูเอ๋ย !

โคลงสี่สุภาพ

กรุงสยามยุคคลั่งเพ้อ พัฒนา นี้ฤๅ
ทวยราษฎร์ปราศเงินตรา ติดบ้าน
ทรราชเมื่อชีวา วายวอด สิเออ
มรดกสามพันล้าน หลากล้นพิศวง
เงินเขาคาบปากครั้ง ในครรภ์ มาฤๅ
ฤๅว่าลอยหล่นสววรค์ แหวะฟ้า
กินเมืองปากเป็นมัน มาบ…มาบ !
จึ่งมั่งมีฉะนี้อ้า โลกล้วนลานตะลึง

โอม…

หนุมานกลับชาติฟื้น ชนมา มาฮา
กูไป่อมพลับพลา ดอกเฮ้ย
"กูลิงยุคพัฒนา ฤทธิ์มาก (โอยพ่อ !)
กองสลาก ฯ ตะหากเว้ย…" ว่าแล้วอมเสีย

เพลงกลองยาว

บ็อง บ็อง บ็อง เอ้ามาละโหวย เอ้ามาละวา เจ้าพญาลิงลม ไม่ยักกะอมพลับพลา หนุมานยุคใหม่ ยุคไทยพัฒนา ตะละล้า…

เอ้ามีอำนาจ ก็เที่ยวกวาดแผ่นดิน ไม่ต้องทำกิน ก็รวยขึ้นมา ตะละล้า…

เอ้ากินโขมง เอ้าโกงขม้ำ ยงโย่ยงหยก ก็เลยหกคะมำ ทั่วทั้งเมืองไทย เขาเห็นไต๋ดำดำ หุยฮา ! ฮา !!

กลอนเพลงฉ่อย

(จำเป็นต้องมีคำไทยแท้บ้างเล็กน้อย เพราะเป็นเพลงชาวบ้าน)

โอ…งงโหงย

ฉ้อราษฎร์บังหลวง ตักตวงมือเติบ
ฉวยใช้เฉิบเฉิบ ฉาวฉ่า
กองสลากกินแบ่ง เพื่อนก็แกว่งตีนกวาด
คุมเสร็จเด็ดขาด "ของข้า"
โอ้เงินรัฐไหงริบ ไปงุบงิบง่ายง่าย
ไปกินแบ่งกันสบาย จริงบา
ยังสลากสองชุด เพื่อนกินรุดสองชั้น
ปากมอมจนเป็นมัน เหมือนปากม้า
อ้างราชการลับ เสวยฉับเซ็นเช็ค
ให้คุณหนูเล็กเล็ก ของป๋า
ให้เธอนั่งเทานุส มีบ้านชุดคนใช้
แหวนเพชรเม็ดใหญ่ วาวตา
เงินนับร้อยร้อยล้าน ราชการของลับ
จ่ายเพลินจริงเจียวพับ เอ๋ยผ่า
โควต้าทัพบก เอาไปกกเสียสบัด
ไอ้เสือฟิตอมยัด เอาวา
เงินสวัสดิการ ของทหารชัดชัด
ไหงถึงยักเอาไปยัด เอ๋ยห่…
สวัสดิการของรัฐ มาเป็นสวัสดิกู
เป็นสร้อยเพชรสีชมพู ของเมียข้า
โอ้ว่าแสนสงสาร เพื่อนทหารของชาติ
ไม่ได้เห็นเลยสักบาท อนิจจา
รักษาการณ์หาญฮึก รักษาศึกทรหด
ต้องเหนื่อยอ่อนนอนอด อกอา
ยังถูกเสือกถูกไส เป็นคนใช้อีหนู
โอ้นี่กูหนอกู ทหารกล้า
เกียรติทหารของชาติ ถูกประมาทชอกช้ำ
ศักดิ์ศรีก็จะต้องต่ำ เอ๋ยช้า
โอ้รักษาเอกราช ยอมเป็นทาสนางบำเรอ
มารักษาอีเป๋อ ของป๋า
โอ้แว่นแคว้นแดนไทย ว่ากว้างใหญ่นั้นจริงหรือ
ไหงมีที่เท่าฝ่ามือ ให้รักษา
โอ้เจ้าดอกขจร ตอนรุ่ง
หอมหวลแต่ในมุ้ง หุยฮา
โอ้ว่าเงินสวัสดิการ ผลาญสิ้น
ทหารเอ๋ยจะต้องกิน น้ำตา

ชา…เอ๋ฉาชา ฉ่า ชา…หนอยแม่ เอย

ยานี

โอ้แค้นนิเหลือแค้น ในทรวงแสนจะแค้นเคือง
เกียรติกูที่เคยเรือง จะร้างฤๅเพราะมือมาร
เสียแรงที่กูรัก ด้วยใจภักดิ์มาเป็นพาล
ชื่นชมว่าชายชาญ มาแตกช่อเป็นทรชน
เสียแรงที่กูหลง ละเมอขานว่าจอมคน
น้อยฤๅที่อดทน มาทดแทนด้วยอาธรรม์
กูชายผู้ชาญชาติ หทารหาญที่ชาญฉกรรจ์
ศักดิ์ศรีแต่ปางบรรพ์ ย่อมกูปวงต้องหวงแหน
เกียรติกูดั่งเดือนดาว กระเดื่องดังทุกดินแดน
น้อยฤๅมาหมิ่นแคลน ให้เป็นข้าบ่อายคน
เป็นชายมาหมิ่นชาย ให้เสียเชิงได้อายชน
ใครฤๅจะยอมทน บ่ทดแทนที่ทารุณ

โคลงห้าพัฒนา

คนนั้นค่า คือคน
เกียรติดำกล เกริกหล้า
ใครอย่ายล หยามเหยียด
ฤทธิ์ล้นฟ้า จักคะมำ
คนย่อมท้า ธรณี
เทอดศักดิ์ศรี เสียดฟ้า
ใครย่ำยี ยืนหยัด
ล้มฟุบหน้า จึ่งยอม

ยานี

เจ้าเคยประกาศตน เป็นคำคนที่เรียกขาน
ชื่อใดมิแว่วหวาน เท่า "ขวัญใจประชาชน"
ชื่อนั้นช่างหวานซึ้ง และตราตรึงในจิตตน
จะรักพิทักษ์จน จวบสิ้นใจให้ทรงจำ
นี้ฤๅที่รักษา ฉะนี้อา…คือผู้นำ ?
วาจาเจ้ากลับคำ เป็นเล่ห์ลิ้นที่ลวงคน
เสียแรงที่คลั่งไคล้ เป็น "ขวัญใจประชาชน"
สู้ทอดอุทิศตน เข้าตามต้อยบ่กลัวตาย
กูคือผู้ถือปืน "ปฏิวัติ" กับ "เจ้านาย"
โอ้การณ์มากลับกลาย เป็นถือปืนเข้าปล้นเมือง
สูกินในนามกู แล้วคือใครที่คนเคือง
เสียงแช่งทุกมุมเมือง เหมาพวกสู…ย่อมกูพลอย
โอ้กรรมนิหนอกรรม จะระยำเพราะตามรอย
รู้ตัวเมื่อบ่ายคล้อย จะสู้คลำมรรคาคืน
ถึงชนจะชิงชัง แต่กูยังจะหยัดยืน
กู้เกียรติที่มารกลืน ให้มวลชนเข้าใจใจ
กูชาติทหารหาญ ประวัติการณ์นั้นยาวไกล
พิทักษ์ไผทไทย นี้สืบทอดมายาวนาน
ทหารไทยบ่ขายชื่อ บ่ขายชาติและวิญญาณ
เกียรติยศอุดมการณ์ บ่ขายกินเป็นเงินตรา
เพื่อผองประชาชาติ จะพลีชีพให้ลือชา
ลบคราบน้ำตา…อา ! ที่อาบนองแก้มผองชน
ผู้นำผู้ใดดี จะร่วมทางด้วยอดทน
ผู้นำที่เดนคน จะคัดค้านไม่เกรงใคร
น้ำใจนี้เดี่ยวเด็ด ดั่งเหล็กเพชรที่ทนไฟ
เนื้อร้ายต้องตัดไป ไม่ลังเลให้คนแคลน
ถึงแม้สมุนมาร จะคงคอยคำรามแทน
อุปสรรคถึงเหลือแสน จะบุกหน้าบ่ถอยหลัง
มอบรักต่อคนดี และต่อผีคือชิงชัง
ผีดิบจะล้มดัง เพราะเรี่ยวแรงที่ระดม
เสียงสูคือเสียงผี ที่หลอกคนด้วยคารม
มากูจะแก้ปม ออกเปิดโปงที่อัปรีย์
ยุคนี้คือยุคใหม่ ทหารไทยจักทำดี
จักผลาญพวกเผ่าผี ให้พ่ายแพ้ทหารหาญ
ผีดิบที่ดุเดือด ที่ดูดเลือดจะแหลกลาญ
เลือดคนที่เคยหวาน จะขื่นขมระคายคอ
ผีดิบที่ยามดึก จะดูดเลือดมานานพอ
แสงทองจะสาดทอ มาขับผีให้ลี้หาย
แสงทองที่ทาบฟ้า บ่มีมาด้วยง่ายดาย
มือคนจะมั่นหมาย ชลอฟ้าลงมาดิน
คนเองจะสร้างศรี อโณทัยอันรื่นริน
ชุบชื่นทุกชีวิน ณ แดนทองที่ชื่อไทย !

โคลงห้าพัฒนา

มาจุ่งพร้อม เพรียงใจ
รวมพลังไกร แกร่งล้น
ขับผองภัย ผีดิบ
กู้คนพ้น พวกผี
ชัยจักแย้ม ยังดิน
แสงสูรย์ริน เรื่อฟ้า
ชุบชีวิน วามชื่น
งามล้ำหน้า หลากสวรรค์

Create Date : 18 มกราคม 2550

0 comments

Last Update : 18 มกราคม 2550 19:34:18 น.

Counter : 1533 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก

Comment :

*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet