ขอแนบประวัติความเป็นมาของอุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้าไว้พอสังเขปนะคะ


อุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้า มีพื้นที่ครอบคลุมรอยต่อสองจังหวัด คือ อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย และอำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก มีเนื้อที่ประมาณ 191,875 ไร่ หรือ 307 ตารางกิโลเมตร
ในปี พ.ศ. 2511-2525 เทือกเขาหินร่องกล้านี้เคยเป็นฐานที่มั่นใหญ่ในการเผยแพร่ลัทธิคอมมิวนิสต์ เป็นผลให้เกิดปัญหาความมั่นคงทางการเมืองขึ้น
ในกลางปี พ.ศ. 2515 ทางราชการทหารได้เปิดยุทธการภูขวาง เข้าปฏิบัติเพื่อยึดภูหินร่องกล้า ทว่าไม่สำเร็จเพราะสภาพพื้นที่ไม่อำนวยเนื่องจากภูหินร่องกล้าตั้งอยู่กลางเทือกเขาสูงชันสลับซับซ้อนเป็นป่ารกทึบ
ต่อมากองบัญชาการทหารบกได้เปลี่ยนแผนยุทธการในการปราบปรามผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ นำนโยบายใหม่เข้าปฏิบัติการจนประสบความสำเร็จได้รับชัยชนะ โดยไม่เสียเลือดเนื้อแม้แต่น้อย บรรดาชาวบ้านและมวลชนของ ผกค. ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวเขา เผ่าม้ง (แม้ว) ได้กลับใจไม่ให้ความร่วมมือกับ ผกค. และเข้ามอบตัวกับทางราชการส่วนแกนนำได้ละทิ้งฐานที่มั่นไป จากนั้น พตท. 33 จึงได้เริ่มพัฒนาพื้นที่แห่งนี้โดยการตัดถนนผ่านใจกลางภูหินร่องกล้า ต่อมาได้พิจารณาให้จัดตั้งบริเวณภูหินร่องกล้าเป็นอุทยานแห่งชาติ

สถานที่สำคัญในอุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้า

- โรงเรียนการเมืองการทหาร อยู่ห่างจากที่ทำการอุทยานแห่งชาติประมาณ 6 กิโลเมตร ในอดีตเคยเป็นสถานที่สำหรับให้การศึกษาตามแนวทางของลัทธิคอมมิวนิสต์
- สำนักอำนาจรัฐ ห่างจากที่ทำการอุทยานแห่งชาติประมาณ 3 กิโลเมตร ในอดีตเป็นสถานที่ดำเนินการปกครอง
- หมู่บ้านมวลชน เป็นที่อยู่อาศัยของกลุ่มมวลชนมีอยู่หลายหมู่บ้าน
- กังหันน้ำ อยู่ตรงข้ามกับโรงเรียนการเมืองการทหาร ในอดีตใช้หล่อเลี้ยงคนหลายพันคนบนภูหินร่องกล้า
- โรงพยาบาล อยู่ห่างจากสำนักอำนาจรัฐ ประมาณ 2 กิโลเมตร ในอดีตเป็นโรงพยาบาลกลางป่าที่มีอุปกรณ์ในการรักษาคนป่วยเกือบครบถ้วน
- ลานหินแตก อยู่ห่างจากฐานพัชรินทร์ ประมาณ 300 เมตร ลักษณะเป็นลานหินที่มีรอยแตกเป็นแนวเป็นร่องเหมือนแผ่นดินแยก
- ลานหินปุ่ม อยู่ห่างจากที่ทำการอุทยานแห่งชาติ ประมาณ 4 กิโลเมตร อยู่ริมหน้าผาลักษณะเป็นลานหินผุดขึ้นเป็นปุ่มไล่เลี่ยกัน
- ผาชูธง อยู่ห่างจากลานหินปุ่มประมาณ 600 เมตร เป็นหน้าผาสูงชันสามารถเห็นทิวทัศน์ได้กว้างไกล บริเวณนี้เคยเป็นสถานที่ที่ ผกค.จะขึ้นไปชูธงแดง (ฆ้อนเคียว) ทุกครั้งที่รบชนะทหารของรัฐบาล
- น้ำตกหมันแดง เป็นน้ำตกขนาดใหญ่ มี 32 ชั้น ปัจจุบันยังไม่มีทางรถเข้าถึง การเดินทางเข้าไปท่องเที่ยวยังน้ำตกในขณะนี้ ทำได้โดยการเดินเท้าเท่านั้น
- น้ำตกร่มเกล้า-ภราดร เป็นน้ำตกฝาแฝด 2 แห่ง ที่อยู่ติด ๆ กัน อยู่ห่างจากที่ทำการอุทยานแห่งชาติประมาณ 4 กิโลเมตร



ขอบคุณข้อมูลจาก หมูหิน.คอม คะ

เราออกเดินทางกันตั้งแต่ตี 4 แม่พาแวะซื้อสะเบียงที่ตัวอำเภอวังทองอีกนิดหน่อย


ขับไปได้ครึ่งค่อนทาง ฟ้าก็เริ่มสว่างแล้ว










ถึงตัวอำเภอนครไทย แวะเติมน้ำมันให้เต็มถังก่อน เดี๋ยวเข้าป่าขึ้นเขาจะไม่มีปั๊มน้ำมันแล้ว

วันนี้เอาน้องสโนไวท์ของแม่ขึ้นเขา (รถเราจอดพักผ่อนอยู่บ้าน อิอิ)





(ลงจากรถ จะวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ลมหนาววูบมาปะทะร่าง รีบคว้าเสื้อกันหนาวหลังรถแทบไม่ทัน)






ปรากฎว่าเราคาดการณ์ผิดไปหน่อย กว่าจะมาถึงด่านเก็บเงินตรงทางเข้าภูหินฯ ก็ 7 โมงกว่าๆ แล้ว

ป่านนี้เหมยขาบของเราคงจะละลายไปกับสายลมและแสงแดดแล้ว










ดีใจจะได้ไปเที่ยว หน้าบานเป็นกะโล่เลย









ตามธรรมเนียม จอดรถแวะถ่ายรูปกับป้ายหน่อย












(เอิ่มมม.. พี่โอ๋ นี่ใกล้จะ 40 ล่ะนะ ดูโพสท่าซะ 55+)






จัดรูปหมู่ซะหน่อย ยืนบังป้ายกันหมด














ยิ่งขับรถเข้าไปเรื่อยๆ อากาศก็หนาวขึ้นเรื่อยๆ


แวะจอดรถจุดเดิม ถ่ายรูปกับต้นดอกสีชมพูนั่นเหมือนคราวที่แล้ว ห่างกันแค่ 2 อาทิตย์กว่าๆ ดอกไม้ยังไม่ร่วงโรย

กดชัตเตอร์ไปคนล่ะภาพสองภาพ










































พวกเราพากันขับรถผ่านแยกทางเข้าอุทยานฯ ไป เนื่องจากคงไม่ได้ดูเหมยขาบแล้ว


งั้นไปแวะถ่ายรูปที่โรงเรียนการเมืองการทหารดีกว่า


ที่อยู่ในมือคุณฝาชี คือ เทอร์โมมิเตอร์คะ He กำลังชี้ให้ดูอุณภูมิที่ 10 องศา!!










"หนาวมากๆๆๆ พูดออกมาเป็นควันเลย"

(He กำลังพยายามจะทำให้เห็นว่าควันออกปากเลยนะ แต่พอดีมองไม่เห็น 55+ ทำปากสุเนะ(โอะ) แหลมเปี๊ยบ )










เดินข้ามถนนไปฝั่งตรงข้าม เข้าไปด้านในบริเวณโรงเรียนการเมืองการทหาร (อยู่ติดริมถนน)









เดินเข้าไปแล้วก็ขนลุกซู่.. ก็อุณหภูมิด้านในต่ำกว่าตรงถนนด้านนอกประมาณ 1-2 องศา
แถมบรรยากาศก็ชวนขนลุกอย่างที่เห็น กระท่อมเล็กๆ ที่ตั้งเรียงรายนั่นล่ะ ที่ในอดีตใช้เป็นห้องพักและห้องเรียน

ยังดีที่มีต้นใบไม้แดง (คือไม่รู้จริงๆ ว่าต้นอะไร ไม่กล้าฟันธงว่าเป็นเมเปิ้ล) ที่ช่วยเบรคบรรยากาศอึมครึมนั้นได้
















สองพี่น้อง เค้าทำอะไรกัน










แล้วก็กลายเป็นมุมมหาชน เหมือนต้นดอกสีชมพูข้างบน คิคิ






























ยิ่งเดินเข้าไปก็ยิ่งหนาว หนาวเหมือนนิ้วเท้าจะหลุดเลย (ลืมไปว่าจะมาเที่ยวหนาวๆ ดันใส่รองเท้าแตะ กรรม..)






























ไม่ไหวแล้วคะ หนาวจนชาหมดล่ะ เตรียมเครื่องกันหนาวไปไม่พอ กลับๆๆๆๆ

แล้วดูไอ่อ้วนดิ ใส่กางเกง 4 ส่วนมา มั่นใจมากเลยนะแกว่าจะไม่หนาว หรือไขมันในตัวมันช่วยให้อุ่นฟ่ะ











คราวนี้มิ้มขอโชว์บ้าง ใครปากสุเนะกว่ากัน











มื้อเช้าของเราวันนี้จ้า.. ข้าวเหนียว น้ำเต้าหู ปาท่องโก๋ ยังอุ่นๆ อยู่เลย มากับแม่ก็ดีอย่างเงี้ย










มีความสุขที่สุ๊ดดด อากาศหนาวๆๆๆ หม่ำข้าวเหนียวอุ่นๆๆๆ (ใช้ไม้ยามกเปลืองไปป่ะ )









หลังจากเติมพลังกันเรียบร้อยแล้ว ก็ออกเดินทางต่อ ไปยังภูทับเบิก

คราวนี้เราเข้าไปถึงยังจุดสูงสุดของภูทับเบิกเลย

ต้องจอดรถไว้แล้วเดินขึ้นเนินเขาประมาณ 500 เมตร อากาศหนาวๆ ทำให้เหนื่อยเว่อร์ หายใจแทบไม่ทัน

9 โมงเช้าแล้ว แดดแรงพอสมควร อุณภูมิก็เลยอุ่นขึ้น ประมาณ 12 องศา (แต่ก็ยังหนาวอยู่ดี)


















คนมากางเตนท์กันเยอะมากกกก ก็วันนี้ 31 ธันวา นี่เนอะ คงตั้งใจจะมาเคาท์ดาวน์กัน
























แม่ฉันเป็นนางอายยยย















สายแล้ว ไม่มีทะเลหมอกให้ดูเลย










ยืนรับลมหนาว สูดอากาศบริสุทธิ์กันซะเต็มปอด เป็นที่พอใจแล้ว

พากันเดินลงเขา ขาลงนี่เร็วมากๆ ถ้าก้าวขาไม่ทันอาจมีกลิ้งลงมาแทนได้



แถวๆ ที่จอดรถจะมีร้านค้าของเจ้าถิ่น น่าจะเป็นม้ง-แม้ว ก็เห็นพูด "ม้ะ-ช๊ะ" (ไม่ชัด) กันทั้งนั้น



น้องเด็กดอยคนนี้ทะเล้นมาก พอมิ้มบอก "มาถ่ายรูปกันเร๊ว" เธอก็รีบวิ่งไปหยิบเกาอี้มานั่งแล้วโพสท่านี้










กดชัตเตอร์ประมาณ 4-5 รูป จะเป็นท่าชี้นิ้วแบบนี้ตลอดๆ สงสัยจะเป็นท่าเก่งของเธอ










ไปช่วยกันอุดหนุนเพื่อนๆ ชาวดอยซักหน่อย









ซื้อ "กระทกรก" หรือถ้าเรียกหรูๆ หน่อยก็แพรชชั่นฟรุ๊ต กับแครอทอ่อนหัวเล็กๆ

ผักผลไม้ดอยถูกมากๆ แครอทอ่อนถุงนึงน่าจะประมาณ 1 กก. ถุงละ 20 บาทเอง
















(หน้าง่วงมาก ตื่นตั้งแต่ตี 3 )




จากนั้นก็พาเมทไปดูแปลงกระหล่ำสักหน่อย มานยังไม่เคยเห็น

(ไม่เข้าใจว่าเวลาถ่ายรูป ทำไมต้องชี้ เอ๊ะ..เราเคยชี้บ้างรึป่าวนะ)








เป็นแปลงเดียวกับที่มิ้มกับคุณฝาชี มาถ่ายรูปกันคราวที่แล้ว ยังไม่เก็บเกี่ยวเลย แปลงอื่นเค้าเก็บกันไปหมดแล้ว










แล้วก็ออกเดินทางกันต่อ ในโปรแกรมยังมีอีกหลายที่










วันนี้รถเยอะมากกกก ไม่น่าเชื่อว่าบนเขารถก็ติดได้









สาเหตุที่รถติด ก็เพราะเกิดอุบัติเหตุ รถยนต์จูจุ๊บกันนี่เอง










ขับรถลงเขา ไปโผล่อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ หามื้อกลางวันหม่ำๆๆ


หากใครเคยมาเพชรบูรณ์ คงพอจะเดาได้ว่าอาหารขึ้นอย่างหนึ่งของที่นี่คือ "ขนมจีนบีบสด"


จะเป็นขนมจีนแป้งสด ที่เค้าจะบีบลงหม้อต้มให้เห็นกันสดๆ ร้อนๆ เลย

จากนั้นเค้าก็จะจับเส้น (ขนมจีน) เป็นก้อนๆ ม้วนๆ

ขนมจีนแบบนี้ มิ้มว่าอร่อยกว่าขนมจีนแป้งหมักนะ เส้นจะนุ่มหนึบกว่า แล้วบางทีกินแบบแป้งหมักเคยท้องเสียด้วย


ส่วนร้านที่เรากินกันในวันนี้ ไม่ใช่ร้านดังอะไรนะ เป็นร้านข้างทางธรรมดา คือ ขับรถผ่านเลยจอดลองไปชิมดู









หม้อแขก ที่วางเรียงรายอยู่นั่น คือ หม้อน้ำยาขนมจีนคะ

มีน้ำยาป่า น้ำยากระทิ น้ำพริก (น้ำยาใส่ถั่วลิสงรสออกหวาน) และน้ำต้มปลาร้า (ปลาร้าเพรียวๆ เลย)


เราสามารถเติมน้ำยาและผักได้ไม่อั้น สั่งแค่เส้นขนมจีนเท่านั้น















มีขนมถ้วย กับลูกชิ้นปิ้งด้วย






















เส้นอร่อยดีอ่ะ นุ่มเหนียวดี ส่วนตัวน้ำยาก็ปกติทั่วไป หม่ำได้เรื่อยๆๆ











มื้อนี้หมดไป 300 กว่าบาทเองคะ ถูกดีจัง

ทั้งหมด 7 คน สั่งเส้นขนมจีนไปประมาณ 5-6 จาน ลูกชิ้นปิ้งอีก 10 กว่าไม้ แล้วก็ขนมถ้วยอีก 2 กล่อง








โอ๊ะ.. เพิ่งดูเวลา บล็อกนี้เริ่มทำตั้งแต่ 9 โมงเช้า เป็นบล็อกที่ใช้เวลาทำนานมว๊ากกกกกกก

(แอบเขียนบล็อกระหว่างทำงานก็เงี้ย )



งั้นขอพักครึ่งไว้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวอีกครึ่งจะมาต่อในบล็อกหน้าคร๊า~

Create Date : 23 กันยายน 2554
Last Update : 24 กันยายน 2554 10:41:16 น.		21 comments
Counter : 3005 Pageviews.
Share Tweet