วันนี้มีพลังและเวลาในการเขียน blog เยอะเลย เขียนมาตั้งหลายอันแล้ว ตอนนี้ก็อยากจะบอกเล่าถึงความใฝ่ฝันบ้างน่ะ จริงๆนะ เราอยากมีร้านเล็กๆน่ารักๆของตัวเอง แรกเริ่มเดิมที เมื่อ 7 ปีที่แล้ว เราอยากเปิดร้านกาแฟและเบเกอรี่ ก็ไปหาทำเลกะว่าเอาล่ะ ลาออกจากงานประจำเลยแล้วกัน ทำร้านไปดูแลลูกไป เพราะตอนนั้นเรามีปัญหาเรื่องพี่เลี้ยงมากเลย เลยว่าจะออกมาดูแลลูกเอง แต่ก็มีเหตุให้คลาดจากทำเลที่มองไว้ไป ก็หันมาสนใจธุรกิจ แฟรนไชน์ แล้วเราก็เสี่ยงกับธุรกิจที่เกี่ยวกับเด็กเล็กอันนึงเพราะคิดว่าเป็นธุรกิจที่น่ารัก เหมาะกันคนมีลูกเล็กๆอย่างเรา แต่ชีวิตจริงก็ไม่เหมือนฝันหรอก จริงไม๊ ทำไปปีครึ่ง ไม่เคยมีเวลามาเหลียวแลลูกเลย ยิ่งกว่าตอนทำงานประจำอีก สามีเลยให้ไปทบทวนดูว่า ที่เราออกจากงานประจำมาน่ะ เพราะอะไร ในที่สุด เราก็ขายกิจการไป ขาดทุนย่อยยับ ดีที่เป็นเงินเย็นเลยไม่เดือดร้อนเท่าไหร่ จากนั้นก็ตกงานมาทำหน้าที่แม่อย่างเดียว พอลูกเข้าโรงเรียนก็รับงาน Freelance นิดๆหน่อยๆ

จนกระทั่ง เรามาตกหลุมรักงานผ้าอย่างจัง แล้วเราก็เริ่มฝันถึงร้านเล็กๆน่ารักๆของเราอีกครั้ง คิดนู่นคิดนี่เรื่อยเปื่อย จนมาเจอรุ่นน้องคนนึงแนะนำว่าให้เราเริ่มจากการเปิด workshop เราก็ชอบนะ เหมือนว่าเราจะได้แบ่งปันงานที่เรารักและความสุขจากการทำให้คนอื่นๆด้วย แต่ปัญหาก็คือ เราไม่รู้ว่าเราจะไปบอกคนอื่นๆถึง workshop ของเราได้อย่างไร ให้ลงทุนร้านเลยเราก็ไม่พร้อมเรื่องเวลา เพราะพอลูกกลับบ้านเราก็ไม่มีเวลาแล้ว ความคิดเราก็พับไปจนมีคนมาจุดประกายว่าให้เราเปิด webshop สิ พอมีฐานลูกค้าที่รู้จักเรา เราก็จะได้เปิด workshop ได้งัยล่ะ เป็นความคิดที่ดีเนอะ เราก็เลยเปิด web จริงๆแล้วคราวนี้ อย่างน้อยก็เป็นขั้นแรกที่เราอาจจะเข้าใกล้ความฝันของเราเนอะ ร้านเล็กๆ น่ารักๆ ไม่ต้องแก่งแย่ง คนที่มาจะได้รอยยิ้มและความสุขกลับไปงัย