"You'll Never Walk Alone"
กับความสับสน เล็กๆ
เคยมั๊ย .... กับการโดนแทงข้างหลัง โดยคนที่เป็นหัวหน้า จนกระทั่งทำให้ตัวเองต้องโดนมองด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตรจากคนรอบข้าง ............ความจริงแม้จะเคยมีคนพูดไว้ "คนอื่นในแต่ละวันของเค้า เค้าไม่เคยคิดถึงเราในแต่ละวันถึงครึ่งนาที ดังนั้นคำพูดแต่ละคำของคนอื่น เราไม่จำเป็นต้องเก็บมาคิด" ที่จริงเรื่องนี้ก็จริงนะ แต่กับคนบางคนที่โดนพิพากษาโดยสังคมรอบข้าง จะไม่ให้คิดก็คงเป็นเรื่องยาก ทุกๆ วันยังเจอหัวหน้าคนเก่าอยู่ เพราะเราคืออดีตและคงไม่สามารถร่วมงานกันได้อีก เนื่องจากความเป็นคนตรงไปตรงมา มีอะไรไม่เคยอ้อม พูดกันตรงๆ ก็จริงเนาะ "ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่คนที่พูดอาจตายได้" อืม น่าคิดหลายวันนั่งคิดเรื่องนี้ หลายวันที่กำลังคิดว่าความตกต่ำที่เกิด มันเกิดจากอะไร?1. เพราะตัวเราเอง2. เพราะคำพูดของคนที่มีอำนาจเหนือกว่า3. เพราะความกวน ตรีนนน สุดลิ่มของเราเฮ้อ ...... การทำงานนี่มันช่างน่าเบื่อเนาะ ..... ไฟเกือบจะมอดแล้ว หว่ะ ... แสดดด==============================================แถมอีกนิด กับเรื่องบางเรื่องที่บางครั้ง ไม่เคยเข้าใจ คำว่ามิตรภาพ บางครั้งทำใมเราถึงรู้สึกหดหู่กับมัน กับเพื่อนๆบางคนที่เคยคุยกันอยู่ดีๆ จู่ๆก็หายไป โทรไปก็ไม่รับ เลยรู้สึกว่ากับเรื่องบางอย่าง ถ้าเราไม่รู้อะไรมากเกินไปก็คงจะดี ถ้าเราไม่ทักทายซะตั้งแต่ต้นก็คงดี จะได้ไม่ต้องมานั่งคิดทบทวนว่าเกิดข้อผิดพลาดเรื่องใด ทำใมเพื่อนเราหายไปอีก 1 คน จริงมั๊ย tttttttttttt ...............==============================================
การทำงานอาจไม่ได้น่าเบื่อ แต่ "คน" ที่เราต้องทำงานด้วยต่างหาก ที่น่าเบื่อคิดว่า ใครๆ ก็น่าเคยจะเคยเจอปัญหาแบบที่คุณกำลังเจอนะคะ เราเองก็เคยเจอเหมือนกันค่ะ การเป็นคนตรงไปตรงมา เป็นสิ่งที่ดีนะคะ เราเองก็เป็นคนตรงไปตรงมามาก แต่บางครั้ง เราอาจสับสนระหว่างความตรงไปตรงมา กับความก้าวร้าวหรือเปล่า ไม่ได้ว่าคุณก้าวร้าวนะคะ นี่พูดจากประสบการณ์ของตัวเอง เราเคยถูกผู้ใหญ่มองว่า ก้าวร้าว แต่เรายืนยันว่า เราตรงไปตรงมา แต่พอเก็บมาคิดอีก ลองถามคนอื่นๆ บางทีเราอาจก้าวร้าวจริงๆ อย่างน้อยก็ในสายตาของผู้ใหญ่คนนั้น หรือไม่ก็ บางทีความตรงไปตรงมา อาจต้องมีศิลปะในการที่จะแสดง เพื่อจะไม่ให้กลายเป็นก้าวร้าวไป ในสังคมไทยซึ่งอาวุโสเป็นสิ่งที่ได้รับความสำคัญ การดีลกับผู้ใหญ่ ผู้น้อยจะต้องเป็นฝ่ายที่ระวังมากกว่า เราไม่ได้กำลังบอกว่า ที่เป็นอย่างนี้ มันดีหรือไม่ดี ถูกหรือผิดนะคะ เราเพียงแต่กำลังบอกว่า มันเป็นความจริง ที่เราต้องอยู่กับมัน แค่นั้นเอง บางครั้งเราอาจต้องปรับตัวทำใจ รับสิ่งที่เราไม่ชอบ ไม่อยากรับ ถ้าเรายังอยากอยู่ ณ ที่เก่า แต่ถ้าเรามีทางอื่นที่จะไป มันก็อีกเรื่องหนึ่งไงก็แล้วแต่ อย่าไปเบื่อการทำงานเลยนะคะ ต้องยิ่งทุ่มเทสร้างผลงานให้มากเลยค่ะ ยังไงยึดงานไว้เป็นหลัก ไม่ต้องไปสนใจ "คน" หรอกค่ะ ผู้ใหญ่ที่ดีๆ ที่จะเห็นคุณค่าของเรา ก็น่าจะมี เพราะฉะนั้น ยังไงก็แล้วแต่ อย่าให้เสียงานเป็นอันขาดค่ะเราอาจจะเคยคิดคล้ายๆ คุณ เรื่องเพื่อน ที่คุณบอกว่า "ถ้าเราไม่ทักทายซะตั้งแต่ต้นก็คงจะดี" เราเคยมีพี่ที่สนิทกันมาก แต่ตอนหลังผิดใจกัน เราไม่อยากเรียกเขาว่า "พี่" อีกเลย เพราะเรียกไม่ลง และก็คิดว่า รู้งี้ไม่เรียกพี่ตั้งแต่ต้นดีกว่า ตั้งแต่นั้นมา เราเลยเลิกเรียกคนรู้จักแบบนับญาติ และใช้แต่คำว่า คุณ อย่างเดียวเท่านั้น ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ เพราะไม่อยากมานั่งนึกเสียใจ ว่าไม่ควรเรียกตั้งแต่ต้นปล. ตอนแรกนึกว่าจะไม่ได้เข้ามาเยี่ยมทักทายตอบแทนแล้วค่ะ เพราะโหลดนานน่ะค่ะ เนื่องจากว่าเครื่องเราไดโนเสาร์มากๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [