ฤดูหนาวพัดลมหนาวมาถึงกรุงเทพฯ ... ---
วันสุดท้ายของปี 56 ในการไปโรงเรียน
แต่งชุดสวยไปสังสรรค์ มีจับฉลาก ของในกล่องกำหนดขั้นต่ำ 100 บาท
เด็กเตรียมอ่ะนะ 100 บาท อิแม่ออกอาการเซ็งเบาๆ ..เง้อ..
เด็กๆ หนุกหนานกันก็นะ ..เอาเถอะ..ราคาความสุข
---
งานยังพอมีให้ทำ ไม่เหงานัก แต่เงินไม่ค่อยดี
เหนื่อยๆ ไม่เห็นเงิน ทำให้หงุดหงิดนิดหน่อย ..อาศัยว่าหน้าตาดี ห่ะๆๆ
---
โหมดลึกๆ : ยังคิดว่ารออยู่นะ คนว่างๆ นิสัยพอคุยกันได้ เข้าใจกันนิด
เริ่มคุยบ้าง ในวันแรกและวันที่สอง ระดับของใจสั่นไหวไปหลายริกเตอร์
แต่พอเริ่มคุยครั้งสาม รู้สึกว่าระดับสั่นสะเทือนลดลง ฮ่าๆๆ ..
ผู้หญิงจะให้อารมณ์นำหน้าทุกๆ อย่างก่อนเสมอ ..
พออายุเริ่มจะมากเข้าหยั่งอิป้า เริ่มไตร่ตรองมากขึ้น
คิดซ้ายคิดขวาคิดหน้าคิดหลัง -- คิดรอบด้าน
จริงๆ ขณะคุยก็ฮาอยู่หรอก ชีวิตคนเราจะหาสาระมากไปก็ไม่ใช่อ่ะนะ
แต่ไอ่จะไร้สาระเลยก็ใช่เรื่อง อายุอิป้าก็กลางๆ คนเข้าไปแล้ว
คุยไปเพื่ออะไร? คุยเพื่อจะจริงจัง ไม่งั้นจะคุยหาหอก เอ๊ย หาเรื่องทำไม
ฮ่าๆๆ .. เอาเถอะๆ .. คิดว่าบุญนำ กรรมแต่ง ..
ถ้ามีบุญต่อกัน ก็จะมีเรื่องให้มาเล่าต่อ
ยังยืนยันความคิดว่า .. ผู้ชายดีๆ ยังมีเหลืออยู่ (บ้าง) ไม่มากก็น้อย
หวังใจลึกๆ ..แหะ แหะ..
...
ป้าเวิ่นเว้อ ..เพ้อพร่ำ รำพัน ..