| |
|||||||||||||
ยิ้มทั้งใจ หากพวกเรากำลังสบายจงปรบมือพลัน... หากพวกเรากำลังสบายจงปรบมือพลั๊น... ห่ะๆๆๆ --- นั่งมองชีปั่นจักรยานไปมา..หน้าห้อง บนคอนโด (ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมถึงปั่นจักรยานหน้าห้องได้นะ) เสียงจักรยานล้ม...ข้าพเจ้าก็แค่จิกหางตามองไปนิดนึง ชีลุกขึ้นยกจักรยานสีชมพูคันนั้นตั้งตรง ..ปั่นเข้ามาหา "เจ็บมั๊ยลูก?" "เจ็บ แต่ไม่ร้องไห้นะหม่าม๊า" "จ๊ะ" ในใจนึกชมว่า..เออ อึดแฮะ ฮ่าๆๆๆๆ...ทนโคตร ------------------------------------------------------ นั่งกินขนมปังจิ้มสังขยาตอนเช้าก่อนไปโรงเรียน "โตขึ้นเป็นเด็กดีนะลูก" "ไม่...โตขึ้นจะเป็นหมอ" "แค่เป็นเด็กดีหม่าม๊าก็โอแล้วล่ะ" "ไม่..หม่าม๊า...หนูจะเป็นหมอ" "แค่ไม่ดื้อก็พอ" "ม๊ายยยยย...โตขึ้นจะเป็นหมอ" "เหรอออออออ..อ่ะ ก็ได้ๆ เป็นหมอก็เป็นหมอ" แล้วก็นั่งขำหล่อน....คิดๆ ว่าหล่อนเข้าใจในสิ่งที่พูดแค่ไหนน๊อ ------------------------------------------------------ "เดี๋ยวๆ หม่าม๊า ยังไม่พร้อม" "แล้วหนูจะพร้อมเมื่อไหร่" "อีกนิดเดียวนะ" ผ่านไปสักพัก .....หญ่ายๆ "ป่ะ อาบน้ำได้แล้ว" "ไม่ หนูยังไม่พร้อม" เหรอยะ นี่หล่อนจะอาบน้ำ ต้องรอให้หล่อนพร้อมก่อน แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ต้องใช้ความอดทนขั้นเทพเลยนะ ... "งั้นหม่าม๊านับหนึ่งถึงยี่สิบนะ" "เอาสี่สิบ" เอาเข้าไป....555555555555...ต่อรองสุดๆ ------------------------------------------------------------------ รู้ว่าตัวเองมีค่าและมีความหมายมากมายสำหรับคนตัวเล็กๆ คนนั้น "กอดหน่อยหม่าม๊า หนูกลัว" "หม่าม๊าก็กลัว กอดกันแล้วจะหายกลัวเนอะ" "กอดแล้วหายกลัวเหรอหม่าม๊า" "จ๊ะ กอดกันแล้วจะหายกลัว" ชีดึงมือไปกอดไว้ .. "หม่าม๊าไม่ต้องกลัวนะ" "จ๊ะ หนูก็ไม่ต้องกลัวนะคะ" **เป็นความผิดพลาดของข้าพเจ้าอย่างไม่น่าให้อภัย ที่บังเอิญพาหล่อนผ่านร้านขายซีดี แล้วมีหนังเปิดอยู่ หล่อนหยุดยืนดู พร้อมกับจับแขนไว้แน่น... เป็นเรื่องเกี่ยวกับปิศาจโคลน..หนังเก่าแล้วแต่ก็ยังเปิดซ้ำไปซ้ำมา ชีจำมา..เอ่ยถึงอยู่สองสามครั้ง เลยต้องนั่งอธิบายกันยาวยืด (ไม่คิดว่าหล่อนจะเข้าใจ แต่ก็พยายาม) ว่ามันสร้างจากคอมพิวเตอร์ ไม่มีจริง เป็นหนังเหมือนการ์ตูนที่หล่อนดู เป็นหนังของผู้ใหญ่ เหมือนหนังผี บลา บลา บลา.... ดูเหมือนจะได้ผล เพราะแค่คืนเดียว..ที่หล่อนรู้สึกกลัว คืนต่อมา หล่อนก็ไม่อยากให้กอดอีก บอกว่าไม่กลัวแล้ว ไม่ต้องกอดล่ะ ห่ะ......ฟู่วววววว ....**** จากกรณีนี้ทำให้ยิ่งต้องเพิ่มความระมัดระวังเป็นทวีคูณ ทุกอย่างที่ผ่านตาหล่อน มันมีเมมโมรี่บันทึกไว้ ... สมองหล่อนยังเปิดรับทุกอย่าง ไม่ว่าดีหรือไม่ดี และหล่อนก็ยังแยกไม่ได้ว่าไหนจริงไหนเท็จ...... ---------------------------------------------------- สี่ทุ่มครึ่งแล้ว ยังทำงาน เร่งงานเพื่อพรุ่งนี้...มีนัด อิอิ...อย่าๆ อย่าอยากรู้ ไว้ไปและกลับมาก่อน ค่อยเล่าให้ฟัง... ....
~ มีห้ามว่าอยากรู้ด้วยป้าเฟยยยยยยยยยยยยยยยย ~
โดย: ~ sิมน้ำ_VoUฟ้า ~ (rimnam_kobfa
 ) วันที่: 4 พฤศจิกายน 2555 เวลา:11:15:03 น.ใช่ครับพี่
ครูแอนบันทึกไว้หลายบทเลยครับ อ่านแล้วก็ขำตามไปด้วยเลยครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2555 เวลา:15:23:28 น. |
เสี่ยวเฟย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 14 คน [?] Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
แวะพาเอด้ามาทักทายก่อนกลับเมืองหลวง
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บ้านนะครับ
มีความสุขมากๆครับผม