จดหมายจากชายคนหนึ่ง

วันนี้นึกอยากจะเปิดอีเมล์เก่าๆที่เคยได้ ทำให้เจอเมล์นึง

มาจากคนที่....กอกอ เคยชอบตอนมัธยม ....ตั้งแต่ม.๒ - ม.๖.... ตอนนั้นจำได้เลยว่า เคยไปเขียนในกระดาษคำตอบวิชาภาษาอังกฤษตอนม. ๔ ว่า 

.......(ฉายาที่เขาตั้งให้ตัวเอง)..... is the best. อาจารย์เห็น เพื่อนเขาที่มาช่วยอาจารย์ตรวจกระดาษคำตอบก็เห็น 

สรุป เขาก็เลยรู้ว่าเราชอบ ๕๕๕๕ (นึกถึงตอนนั้นก็ตลก) แต่เขาก็ยังคุยกับเราเป็นเพื่อนดีๆเหมือนเดิม
แม้ว่าเราจะถามว่า รู้แล้วใช่ไหม .. เขาก็บอกว่า รู้อะไรอ่ะ (ทำหน้ายิ้ม)

อืม ...สรุปว่ารู้แล้วกัน ๕๕๕๕ มันเปนอดีตไปแล้วนี่เนอะ




และนี่คือ อีเมล์ที่ได้รับ เมื่อ เดือนมกรา หกปีที่แล้วค่ะ 

นานแสนนานมาแล้ว ดวงดาวเล็กๆ มากมายก่อกำเนิดขึ้นในจักรวาลอันกว้างใหญ่ ล่องลอยอยู่แสนไกล โดดเดี่ยวเดียวดาย และหนาวเย็นไม่มีแสงสว่าง ไม่เคยถูกสังเกตเห็น และไม่เคยเป็นมิตรกับใครจนกระทั่งในคืนอันมืดมิดที่สุดคืนหนึ่ง

เด็กหญิงน้อยๆ คนหนึ่งพลัดหลงกับพ่อแม่ของเธอขณะเดินทางกลับบ้านเด็กน้อยเดินวกไปเวียนมาจนหลงเข้าไปในป่าใหญ่…ห่างไกลจากบ้านของเธอออกไปทุกที

หลังจากร้องไห้คิดถึงบ้านจนเหนื่อยอ่อนเด็กหญิงนอนหลับไปบนพื้นหญ้าใต้ท้องฟ้ายามราตรีอันมืดมิดและในขณะที่นอนหลับอยู่นั้น ความฝันของเด็กน้อยล่องลอยไปแสนไกล

เธอฝันถึงบ้านอันอบอุ่น กองไฟกองใหญ่และการละเล่นรอบกองไฟในค่ำคืนอันหนาวเหน็บความฝันของเด็กหญิงน้อยๆ ช่างแสนอบอุ่นเปี่ยมด้วยความหวัง มีพลังและทอประกายสว่างไสวไปถึงดวงดาวอันไกลโพ้น

"มีบางสิ่งบางอย่างกำลังเกิดขึ้นกับฉัน"ดวงดาวเล็กๆ ดวงหนึ่งพึมพำขณะตัวของมันค่อยๆอุ่นขึ้นและอุ่นขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับมีแสงระยิบระยับเกิดขึ้นจากภายใน

"ดูฉันสิ อบอุ่นและสว่างไสว ไปทั้งดวงเลย"

ดวงดาวเล็กๆ ผู้ตื่นเต้นใจดีร้องบอกกับดวงดาวซึ่งอยู่ใกล้มันมากที่สุด

"เธอทำได้ยังไงนะ"

เพื่อนดวงดาวต่างถามเป็นเสียงเดียวกัน

"ฉันเพียงแต่มองลงไปบนพื้นโลกเห็นเด็กผู้หญิงเล็กๆคนหนึ่งนอนหลับอยู่คนเดียวกลางป่าและรู้สึกว่าอยากช่วยให้เธอกลับบ้านได้…ก็เท่านั้นเอง"

ดวงดาวที่สว่างไสวร้องตอบ

"มันน่าจะมีอะไรพิเศษไปกว่านั้น"

ดวงดาวทั้งหลายยังคงพูดคุยกันเสียงดังจนเด็กหญิงน้อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นและมองขึ้นไปบนฟ้า

"แปลกจริง ฉันมองเห็นอะไรบางอย่างส่องแสงเป็นประกายอยู่ข้างบนโน้นด้วย เป็นดวงแสงเล็กๆ ที่สวยที่สุดเลย"

เด็กหญิงบอกกับตัวเองและลุกขึ้นเดินตามไปในทิศที่แสงนั้นกะพริบส่องไม่นาน เธอเดินกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยเด็กหญิงเล่าเรื่องแสงวิบวับบนท้องฟ้าซึ่งนำทางเธอกลับบ้านให้พ่อแม่และเพื่อนๆ ของเธอฟัง

"ฉันอยากกลับบ้านมากจนนอนหลับฝันถึงบ้านแสงสว่างบนท้องฟ้าคงอยากทำให้ความฝันของฉันเป็นจริง"

นับแต่นั้นมา ผู้คนก็เริ่มมองหาดวงแสงเล็กๆในท้องฟ้ายามราตรีและเรียกสิ่งนั้นว่าดวงดาว

ส่งความหวังและความฝันของพวกเขาเดินทางไปมีความสุขกับการได้ฝันใฝ่ และมีความหวังที่สดใสรออยู่ปลายทาง

ในขณะเดียวกัน ดวงดาวบนท้องฟ้าต่างเฝ้ามองลงยังพื้นดินและเรียกสิ่งที่ส่องแสงเป็นประกายสว่างไสวในหัวใจของผู้คนว่า

ความฝัน กับความหวังและยังคงทอแสงแห่งความปรารถนาดีลงมาสู่ผู้คน…..........นับแต่นั้นเป็นต้นมา

Create Date : 18 ธันวาคม 2555 Last Update : 18 ธันวาคม 2555 0:01:39 น. Counter : 1129 Pageviews.		2 comments
Share Tweet