แต่ด้วยการบ้านมหึมา เราก็ปล่อยมันผ่านไป

วันต่อๆมา (วันนั้น วันแดงเดือด) หอบการบ้านไปทำที่ร้านอาหารเจหงหมิ่น 

ก็เกิดอาหารปวดท้อง(วันนั้น)อย่างรุนแรง หน้าซีด ตัวสั่น อยากตายยยๆๆๆ มันทรมานมากจริงๆนะ

ตอนแรกไม่อยากใช้ยาเลย มันแรง อยากจะลองดื่มน้ำอุ่นมากๆ นอนพักสักหน่อย 


แต่ไม่ไหวแล้ว การบ้านก็จะไม่เสร็จ ฝืนทำต่อไปจนกระทั่ง ต้องวิ่งเข้าห้องน้ำ ปล่อยทุกอย่างออกมาทั้งข้างบน และข้างล่าง 

ขอผ่านตอนนี้ไป เพราะมันเป็นวันที่ เหมือนตายทั้งเปน จนสุดท้ายต้อง ร้องขอยา (ท่านพี่ท็อปใจดีไปซื้อมาให้)

ขอบคุณอ.แป๊ก ที่จะช่วยฝังเข็มให้หนูด้วยค่ะ หนูดีขึ้นหน่อย


มาถึงวันนี้ ไปอัลตร้าซาวนด์มาแล้วค่ะ.... หมอบอกว่า ไม่เห็นมีไรงอกเลยนิ

"คุณหมอดูตรงนี้ค่ะ มันมีอะไรนูนๆออกมา"

"อ๋อ นั่นฝีน่ะ ไม่ต้องอัลตร้าฯ ก็รู้ เดี๋ยวหมอให้ยาไปแล้วกันนะ"


คุณหมอ - ปล. "อย่าใส่เสื้อผ้ารัดๆก็แล้วกันนะ"

กอกอ (คิดในใจ) - ปกติหนูไม่ใส่รัดนะคะคุณหมอ พอดีวันนี้ตั้งใจใส่ชุดเดรสมาให้คุณหมอตรวจง่ายเท่านั้นเอง และชุดนี้เคยใส่ได้พอดีเมื่อนานมาแล้วค่ะ พอดีไม่มีชุดอื่น