Bloggang.com : star_hunt : + + + "เ จ้ า ต า ล" ...ชี วิ ต ใน กำ มื อ ..ที่ มี ศั ก ดิ์ ศ รี ก ว่ า บ า ง ค น ซ ะ อี ก+ + +

+ + + "เ จ้ า ต า ล" ...ชี วิ ต ใน กำ มื อ ..ที่ มี ศั ก ดิ์ ศ รี ก ว่ า บ า ง ค น ซ ะ อี ก+ + +

“เจ้าตาล"เป็นหมาเพศผู้สีน้ำตาล ดูมีสกุลรุนชาติ ผมพบเข้าโดยบังเอิญในวันหนึ่ง..

ขณะที่ผมกำลังอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบ......เมื่อครั้งยังเป็นนักศึกษาปริญญาตรี (เกือบหกปีล่วงมาแล้วครับ..)

อ้อ..ชื่อนี้เป็นชื่อที่ผมตั้งขึ้นเพื่อเรียกมัน เนื่องจากมันมีสีน้ำตาล

และผมเองก็ไม่รู้ว่าชื่อเดิมของมันที่อดีตเจ้าของเคยตั้งให้คือชื่ออะไร

.. แน่นอนว่ามันเคยมีเจ้าของ.. สังเกตจากปลอกคอสีแดงรอบคอมัน

แต่ตอนที่ผมพบมันครั้งแรกที่ใต้ถุนตึกฟิสิกส์ ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ

..มันเป็นหมาเร่ร่อนธรรมดาๆตัวหนึ่ง เข้าใจว่าคงเพิ่งถูกเจ้าของทอดทิ้ง

เนื่องจากสภาพขี้เรื้อนที่เป็นแผลฉกรรจ์ติดตัวมันมา

มันดูจะสกปรกมอมแมมพอสมควร.........

และส่งกลิ่นเหม็นตุ ตุ อยู่บ้างเหมือนๆ กับหมาเร่ร่อนที่เป็นขี้เรื้อนทั่วๆไป

ในตอนที่ผมพบมันครั้งแรก

ทำให้ผมนึกไปถึง “เจ้าตาล"ที่ผมเคยเลี้ยงที่บ้านเมื่อสมัยยังอยู่ชั้นประถม

(นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง ที่ผมเรียกมันว่า “เจ้าตาล") ...

ท่าทางมันหิวโซมาก ผมเลยขี่รถไปโรงอาหารหลักของมหา'ลัย เพื่อซื้อข้าวมาให้มันกิน

..มันร้องครางด้วยความดีใจตอนที่ผมแกะห่อข้าวขาหมูที่ซื้อมาด้วยเงินเพียง 10 บาท

มันรีบกินอย่างมูมมาม และหมดอย่างรวดเร็ว

......ไม่เหลือแม้แต่ข้าวสักเม็ด ......

++++++

หลายเดือนต่อมา ผมพบกับ “เจ้าตาล"อีกครั้งที่โรงอาหารภาควิชาชีววิทยา (โรงอาหารไบโอ..)

ในวันที่ 25 มีนา....ด้วยสภาพมอมแมมเหมือนอย่างเดิม......

แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ... ปลอกคอสีแดงที่หายไป.... และ

..ดวงตาข้างซ้ายของมันที่มีลักษณะขุ่นขาว .....!!!

“เจ้าตาล”ได้สูญเสียตาข้างซ้ายไปเนื่องจากอะไรผมก็ไม่สามารถคาดเดาได้

...ครั้งนี้ผมยกข้าวที่ผมกินอยู่ให้มันไปหมดเลย ...

..ให้เจ้าหมาตาบอดที่ผมเคยเลี้ยงข้าวมันในครั้งหนึ่ง!!!

..มันไม่ร้องครางเหมือนก่อน..

แต่มันรีบจัดการข้าวส่วนที่ผมยกให้มันจนหมดเกลี้ยง

เสร็จแล้วก็วิ่งออกไปทางบันไดตึกไบโอ ..

ครั้งนั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้พบกับ “เจ้าตาล"

ผมไม่รู้เลยว่าหลังจากวันที่ 31 มีนา “เจ้าตาล"จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร

รู้แต่ว่าผมไม่ได้พบมันอีกเลยหลังจากวันที่ผมยกข้าวให้มันกินครั้งสุดท้าย....

วันที่ 31 มีนา....ผมได้ข่าวว่าทางมหา'ลัย ได้วางยาเบื่อหมาบางส่วน

..วางยาเบื่อเพื่อกำจัดประชากรหมาที่เค้าบอกว่ามีมากจนล้นมหา'ลัย

ผมคิดถึงมัน...... มันจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร..ผมไม่รู้

แต่ผมไม่เคยเจอมันอีกเลย.............

ไม่ได้เลี้ยงข้าวมันอีกเป็นครั้งที่สาม............

++++++++++++

หมามันจะรู้ชะตากรรมของตัวเองไหม...

มันจะรู้ไหมว่า...ถ้ามันกินข้าวที่ปนเปื้อนยาเบื่อ

มันจะต้องตาย...

อยากให้หมามันรู้แยกแยะออก..ว่าใครเป็นมิตร..ใครเป็นศัตรู..

แต่มันจะรู้ไปทำไม..ในเมื่อวันนั้นท้องมันยังไม่อิ่ม..

..ผมภาวนาอย่าให้ใครมาเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของเจ้าตาลนอกจากตัวของมันเอง

..ผมภาวนา..อย่าให้มันตายอย่างทรมานในวันนั้น

+++++++

วันหนึ่ง... ผมอ่านเจอข่าวการฆ่าตัวตายของพนักงานโรงงานคนหนึ่ง..

.......เนื่องจากถูกผู้ชายทิ้ง...... ทิ้งไปมีคนใหม่..

ซึ่งก็กลายเป็นข่าวธรรมดาๆ ในหนังสือพิมพ์หัวสียุคนี้ไปซะแล้ว...

แต่ภาพข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์...เป็นภาพคนมุงดูสภาพแหลกเหลวของศพ

เพียงแต่..มีหมาสีน้ำตาลตัวหนึ่งที่ถูกถ่ายติดภาพในเหตุการณ์นั้นมาด้วย

นั่นเพียงพอที่...ทำให้ผมนึกแว่บไปถึงเจ้าตาล

...แต่มันไม่ใช่เจ้าตาล....ไม่ใช่หมาที่ผมรู้จัก

ผมนึกขำภาพที่หมามาร่วมมุงดูร่างของคนที่เพิ่งคิดสั้น..ฆ่าตัวตาย

มันจะคิดดูแคลนคนบ้างไหม... ที่ไม่รู้จักรักชีวิตตัวเอง

หมามันไม่รู้จักการฆ่าตัวตายหรอกนะ.. มันยังรู้จักรักชีวิตของมันเอง..ดีกว่าคนซะอีก

แม้มันจะมีชีวิตที่ลำบากยากเข็ญสักเพียงใด ..มันก็ไม่คิดฆ่าตัวตาย

มันรู้จักแต่การ “สู้” เพื่อจะมีชีวิตอยู่ไปวันๆ

..ผมยิ้มให้กับตัวเอง..

นึกถึงเจ้าตาล...

นึกถึงชีวิตหมาเร่ร่อนที่...มันอุตส่าห์มีชีวิตอยู่แม้จะถูกเจ้าของที่มันรัก..ทิ้งได้ลงคอ

มันสอนผมให้รู้จักการมีชีวิตอยู่ .. ต้องมีชีวิตอยู่..แม้จะต้องดำเนินชีวิตด้วย ความเจ็บช้ำ สักเพียงไหน...

“ขอบคุณ เจ้าตาล.. เจ้าหมาเร่ร่อนที่มีศักศรี.."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Create Date : 30 กรกฎาคม 2548

Last Update : 30 กรกฎาคม 2548 0:01:50 น.

29 comments

Counter : 292 Pageviews.

คนก็งี้แหละครับ คิดมาก อารมณ์พาไป เลยลืมความสำคัญของชีวิตไปซะงั้น

สงสารหมาเหมือนกัน...

โดย: dont wanna no

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:0:15:57 น.

คนเรา คิดว่า ตัวเอง เป็นเจ้าของโลกคนเดียวนะครับ หมา หรือ สัตว์ อื่นอื่น เหมือน มาขออาศัย
ทั้งที่ มีสิทธิ เท่าเทียมกับคน ทุกประการ
...
หมาเร่ร่อน บางที ยังดีมีประโยชน์กว่า คนบางคนที่เกิดมาในโลกอีกนะครับ

โดย: เ ม ฆ ค รึ่ ง ฟ้ า

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:0:24:09 น.

เราว่ามันคงจากโลกนี้ไปแล้วละ น่าสงสารนะ

แย่จังเลย พวกที่ชอบวางยาเบื่อหมาเนี่ย บาปหนา...

โดย: Angel Tanya

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:2:33:12 น.

วางยาเบื่อหมาในมหาวิทยาลัยเนี่ย ฮิตกันจังนะคะ
เห็นมาหลายที่แล้ว
ได้ยินข่าวทีไร เศร้าใจทุกที

อ่านเรื่องเจ้าตาลของคุณแล้ว
มณีนึกถึงเจ้าตาลที่มณีเคยเจอ
นั่นก็หมา ในมหาวิทยาลัยเหมือนกัน
ไม่รู้ว่า ป่านนี้ แก่ตายไปแล้วหรือยัง
ถ้ายังอยู่ดี ก็ถือเป็นหมาอายุยืนเลยแหละ อิอิ

โดย: ~มณีลัลลา~

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:3:07:10 น.

เราก็คนมีหมาเหมือนกันนะค่ะ อ่านแล้วก็สลดใจนะเรื่องวางยา หรือว่าไม่ก็หมาไม่มีเจ้าของปล่อยทิ้งเรี่ยราด เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้เลยค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:3:40:08 น.

สิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง มองสิ่งมีชีวิตอีกชนิดหนึ่ง ด้วยสายตาต่างกันไป

เป็นธรรมดาอีกเช่นกันที่....

สิ่งมีชีวิตชนิดเดียวกัน มองอะไรต่างกันเสมอ

อ ยู่ ที่ เ จ้ า ข อ ง ส า ย ต า มี หั ว ใ จ อ ย่ า ง ไ ร

โดย: มัชฌิมา

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:8:43:16 น.

โห.....เจ้าตาลต้องดีใจมาๆแน่ๆเลยค่ะ
ทีมีคนลุกขึ้นมาเขียนถึงตอนเที่ยงคืน...

ทุกสิ่งมีชีวิต มีจิตใจ
อย่าไปคิดว่าเค้าไม่รับรู้ ...
สิ่งมีชีวิตเมื่อหมดกรรมไปแล้ว เค้าก็ไป...
นั่นหมายความว่า สิ้นสุดซักที สำหรับการชดใช้ในครั้งนี้
เพื่อเริ่มใหม่ เริ่มต้นในสิ่งดีๆใหม่...

โดย: JU IP: 58.147.1.189 วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:10:13:05 น.

อ่านๆตอนแรกๆ คิดว่าเป็นคนรักสัตว์มาก
แต่อ่านไปเรื่อยๆ โห!! นี่เขียนปรัชญาชีวิตนี่หว่า

โดย: ~ONe PeAcH~

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:11:53:29 น.

ให้หมาเลือกกินระหว่างเหล้ากับขี้.. หมาเลือกกินขี้ดีกว่าเหล้า.. คนเจริญแล้วบอกไว้..

งั้นลองถามคนที่เจริญแล้วนั้น.. ให้ท่านเลือกกินเหล้ากับกินขี้.. ท่านจะกินอะไร
..

..

หมาไม่ฆ่าตัวตาย แล้วคนฆ่าตัวตายก็เพราะอะไรแบบนี้ล่ะ..

ส่วนตัวผมเวลาเห็นข่าวคนฆ่าตัวตายผมจะรู้สึกสลดใจ และเสียดายชีวิตเค้า
เมื่อพาลนึกไปถึงคนที่รักเค้าที่อยู่ข้างหลังแล้วก็ยิ่งเศร้า..

แต่ยังไงก็คงไม่ขำ..

โดย: ปิงปอง IP: 61.90.75.4 วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:58:05 น.

อ่านแล้วคิดถึงหมาที่บ้านเลยย

โดย: คนสวย (ทำใจได้

) วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:13:17:39 น.

สวัสดีครับ....แวะมาอ่านด้วยครับ...

โดย: **mp5**

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:14:49:47 น.

น่าสงสารเจ้าตาลจังค่ะ
หมาไม่ฆ่าตัวตาย
แล้วก็ไม่เคยทิ้งลูกตัวเองด้วยนะคะ

และขอประณามการวางยาเบื่อหมาค่ะ

มีเมตตาธรรมกันซักหน่อยไม่ได้เหรอ
ไม่มีวิธีอื่นแล้วเหรอ ที่จะลดจำนวนประชากรลง
น่าจะทำหมันมากกว่า
สงสารมัน

โดย: quin toki

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:14:58:37 น.

ขอบคุณนะคะ ที่เขียนมาให้อ่าน ชอบที่เขียนค่ะ

โดย: yadegari

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:17:01:45 น.

แวะมาเยี่ยมครับ have a nice day นะครับ

โดย: Bluejade

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:19:47:57 น.

โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie

) วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:20:50:06 น.

ในทุกสิ่งมีคติสอนใจแฝงอยู่..
ยินดีที่หมาข้างทาง ที่ดูไร้ค่า กลับได้ให้แง่คิดดีๆ กับคุณและผม..

แวะมาเยือนครับ

โดย: biggg

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:20:51:06 น.

นุ้ยแวะมาดูบล็อกค่า
ขอให้นอนหลับฝันดีนะคะ

โดย: what for ^.~

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:22:49:13 น.

คืนนี้หลับฝันดีนะคะ

โดย: yadegari

วันที่: 30 กรกฎาคม 2548 เวลา:23:44:21 น.

สุนัขเกิดมาใช้กรรม ถึงจะทำกรรมชั่วบ้างก็คงเพียงตามสัญชาญาณ ถือว่าเล็กน้อย

มนุษย์ที่ฆ่าตัวตายเกิดมาทำกรรม ถึงจะทำดีใช้กรรมชั่วไปบ้างแต่ก็คงเพียงเล็กน้อย

โดย: < h r i s t i A n Vi e ri >>

วันที่: 31 กรกฎาคม 2548 เวลา:0:24:50 น.