คำเตือน : โปรดอย่าอ่านก่อนรับประทานอาหาร และหลังจากรับประทานอาหารเสร็จใหม่ ๆ
เกือบปีมานี่...ลำไส้และกระเพาะอาหารของฉันเกเรจนต้องไปหาหมอหลายครั้ง
สิ่งที่ตามมาจากนั้นคือ...ระบบการขับถ่ายของฉันไม่เป็นปกติ
.
.
.
ตอนเด็ก ๆ เคยมีเช้านึงหลังทานข้าวเสร็จ ฉันปวดอึทันที
อาโกบอกว่า...โบราณเค้าถือ อึหลังจากทานข้าวเสร็จทันที
ก็เหมือนกับการได้เงินมาปุ๊ป...แล้วใช้จ่ายทันทีปั๊ปเหมือนกัน
ในวันนั้น...ฉันไม่รู้หรอกว่า การได้เงินมาแล้วจ่ายออกทันทีดีหรือไม่ดียังไง
แต่น้ำเสียงของอาโก...มันบอกว่าเป็นสิ่งที่ไม่ดีแน่ ๆ
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาฉันก็ฝึกตัวเองให้อีหลังจากตื่นนอนตอนเช้า
.
.
.
เมื่อเช้า...หลังจากทานข้าวเสร็จ ฉันปวดอึปั๊ป
ชายหนุ่มคนข้าง ๆ ที่ดูแลกันช่วงไม่สบายบอกให้รีบไปเข้าห้องน้ำ
ฉันเล่าสิ่งที่อาโกเคยบอกตอนเด็ก ๆ ให้เขาฟัง
เขาหัวเราะ...ไม่พูดอะไรมากมาย แต่บอกให้ฉันรีบไปเข้าห้องน้ำ
ฉันนึกถึงที่เขาเคยพูดตอนที่ฉันไม่สบายใหม่ ๆ ว่า...
เวลาที่เราปวดอึแล้วอั้นไว้นั้น...สักพักน้ำที่อยู่ในก้อนอุจาระจะถูกลำไส้ใหญ่ดูดกลับเข้าร่างกาย
ก้อนอุจาระจะแข็งตัว แล้วเราจะหายปวดอึ
สำหรับฉันเรื่องเล่านี้มีความน่ากลัวตรงที่
น้ำในอึถูกดูดกลับมาหมุนวนในร่างกายอีกครั้ง
ฉันจึงรีบไปเข้าห้องน้ำ...และครุ่นคิด
.
.
.
ฉันนึกคิดถึงวิธีการใช้จ่ายเงินของตัวเอง
ทั้ง ๆ ที่จำขึ้นใจและรู้ว่าการได้เงินมาแล้วจ่ายออกทันทีไม่ดี
แต่เอาเข้าจริง...ฉันก็ใช้จ่ายเงินแบบนั้น
ทุกครั้งที่ได้เงินมา ทั้งงานนอกและงานปกติ
ฉันเป็นต้องดิ้นรนให้ตัวเองหาวิธีจ่ายออก
แทนที่จะเก็บออมมันไว้เป็นตัวเลขในธนาคาร
และเมื่อนึกถึงจำนวนตัวเลขที่จ่ายออกมากที่สุด
มันหมดไปกับการทานอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงที่อยู่กรุงเทพฯ และหาดใหญ่
ค่าอาหารแต่ละมื้อแทบไม่ต่ำกว่า ๕๐๐ บาท
วันหนึ่งทานอาหารนอกบ้านสองมื้อ รวมกาแฟและขนมเค้ก
มีค่าอาหารจ่ายไปราว ๑,๓๐๐ บาทต่อวัน บวกลบอีก ๕๐๐
อยู่หาดใหญ่หนึ่งสัปดาห์ก็เท่ากับว่าจ่ายไป ๙,๑๐๐ บาท
ถึงว่าสิ...ทำไมมีเงินเดือนตั้งเยอะ ฉันยังต้องพึ่งพิงเงินจากชายหนุ่มข้าง ๆ ตลอด
พอคิดคำนวณและเห็นตัวเลขแล้ว...ฉันแทบไม่อยากออกไปทานข้าวนอกบ้านอีกเลย
.
.
.
เมื่อกี้...ฉันปวดอึอึกครั้ง ทั้ง ๆ ที่เพิ่งอีห่างกันประมาณหนึ่งชั่วโมง
ตั้งแต่ลำไส้ฉันมีปัญหาในการทำงาน...ฉันก็เป็นแบบนี้มาตลอดเกือบหนึ่งปี
ยาที่หมอจ่ายให้...เหมือนเพียงช่วยบรรเทาอาการปวดท้องเรื้อรัง
แต่ไม่ได้ช่วยทำให้ฉันหายไปจากความทรมานในการป่วยไข้ได้สักที
ฉันมองย้อนกลับไปถึงสาเหตุของอาการปวดท้องอันแสนทรมาน
บางที...ถ้าหาสาเหตุเจอ...ฉันอาจหายป่วยจากโรคที่หมอรักษาไม่หายขาดนี่ได้สักที
บางที...ถ้าเริ่มต้นคิดถึงบางอย่างในอนาคต...ฉันอาจห้ามใจในการ "กิน" และ "ซ๊อปปิ้ง" ได้สักที
คนอึนึงง่ายไป อีกคนอึยากเกิน
แต่ก่อนเคยนึกอิจฉาว่าทำไมคนอื่นๆเขาขับถ่ายกันง่ายจัง แต่ตอนนี้รู้สึกกลัวและสงสาร เอาใจช่วยให้รักษาให้หายขาดนะค๊ะ
ส่วนคนเม้นก้อไม่รู้เวรกำอะไรเหมือนกันค่ะอึยากมากกกกกกกกก