กลับบ้าน ต้องดูแลตนเองทั้งกาย-ใจ กำลังใจสำคัญเสมอๆ

 วันที่ได้กลับ้าน ลาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ห้องพักและนึกถึงศาลหน้ารพ. ใจคิดตลอดว่าเราจะต้องกลับมาหายดี จะต้องไม่นอนติดเตียง จะต้องกลับไปพูดคุย หัวเราะ กิน เดิน สนุกได้เหมือนเดิม

 แต่ในความเป็นจริง รู้สึกได้ว่ามันยากนะ หน้าตามันจะตึงๆเหมือนคนเบลอๆด้วยฤทธิ์ยา (รึปล่าว) พูดช้า เดินพยุงตัวเองยังลำบาก อาบน้ำให้แม่จัดการ อายุ30 ปี ยังถอดผ้าให้แม่ทำให้ (แม่ทุกอย่าง รักแม่ที่สุด)แต่กำลังใจจากครอบครัวและคนที่เรารักและรักเราสำคัญมากๆ 

  หลังออกรพ. แค่อาทิตย์เดียวหมอก็นัดติดตามผล ทุกอาทิตย์ จน 2 เดือน เรารู้สึกเบื่อรพ.ได้หัดเดินที่บ้านดีกว่ารพ. เยอะ  แต่ก็ยังต้องไปกายภาพรพ. มีประคบร้อนและนวดท้ายทอย (มักปวดต้นคอ)

ช่วงหลัง3เดือน รับยาน้อยลง  หน้าจากตึงๆ ได้เห็นลอยยิ้มบ้าง รพ. น้อยลงไปหาเจาะเลือด ทุกครั้งเพื่อหาค่า INR 

ช่วงหลัง 6 เดือน กินยาวอฟารินเม็ดสีชมพู เหลือด 1 เม็ดและครึ่งเม็ดสลับกันพร้อมยาบำรุงปลายประสาท เจาะเลือดทุก 3 เดือน ช่วงปีนึง กลับมาได้เกือบ100%


  หลัง 8 เดือน รู้สึกอยากกินโน้น นี่ นั้น และนอนเยอะ กินเที่ยงแล้วจะนอนเพิ่มครั้งละ 1-2 ชม. (ฉันจะอ้วนแระ หลังนน. ลดไป 8 โล) ช่วงฤดูร้อนทุเรียนออก เย็นๆ จะชอบกินทุเรียน (รู้สึกว่ากินแล้วมีแรงเพิ่มขึ้น หยิบจับ วางของที่สูงได้บ้าง จากเดิมที่เปิดกระป๋องแป้งหรือบีบหลอดยาสีฟันไม่ได้เลย) เริ่มคิดจะไปทำงานปกติ แต่ชีวิตก็ยังไม่ปกติทีเดียว พูดมีติดนัดนิดหน่อย แต่การเดิน หยิบ จับ โต้ตอบ ทำได้แล้ว เริ่มอยากไปทำงานปกติ ที่ทำงานก็มีแต่เจ้านายเพื่อนๆ และ พี่ๆที่ดีมาก  ทำงานวันหยุดวัน อาทิตย์นึงทำงาน จ, พ, ศ, ช่วงตรุษจีน 2555 ในปีนี้ชีวิตเริ่มมีข่าวดี

ฉันกำลังจะได้แต่งงาน....แต่ชีวิตก็ไม่ราบเรียบ ทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบมันไม่ใช่นิยายที่แต่งงานแล้วทุกอย่างจะจบ Happy ending

  .............. เมื่อหลังแต่งงานเหมือนชีวิตเริ่มต้นใหม่ มีอะไรที่ต้องสู้ ในจุดประสงค์ใหม่ มีมาให้สร้างอีกมากมายที่ต้องสู้ให้ได้มันมา.....
                                                                 Chilijang

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2559 Last Update : 29 พฤศจิกายน 2559 14:40:18 น. Counter : 1413 Pageviews.		1 comments
Share Tweet