Bloggang.com : mutcha_nu : ลอยโคม :: ฝากเคราะห์ไปทิ้งบนฟ้า? [รวบ 3 ตอนจบ ใจไม่แข็งอย่าอ่าน]

ลอยโคม :: ฝากเคราะห์ไปทิ้งบนฟ้า? [รวบ 3 ตอนจบ ใจไม่แข็งอย่าอ่าน]

ตึ๊กตั๊กๆๆๆๆ
เสียงลงซ่นเท้าเล็กๆ วิ่งโครมครามจากหน้าต่างมาที่หลังบ้าน..
"แย่แล้วๆ..พี่ปุ้มไปดูสิ"

เด็กหญิงร้องโหวกเหวกลั่นบ้าน..
หลังจากที่เห็นบางสิ่งกำลังตกลงมาจากฟ้า
เธอหน้าตาตื่นวิ่งกลับไปในบ้านพร้อมตะโกนเสียงดัง

"ยายๆ ยายลูกอะไรไม่รู้หล่นมาจากฟ้า ยายไปดูกับปุ๊กหน่อย เร็วววว"
เธอพูดพลางเขย่าตัวยายที่กำลังนั่งร้อยดอกไม้อยู่ที่ชานบ้าน..

หญิงชรามองด้วยสายตาตำหนิที่เด็กหญิงทำตัวเป็นเจ๊กตื่นไฟ
แต่ด้วยความรักความเอ็นดู ก็อดที่จะตามหลานไปยังหลังบ้านสถานที่เกิดเหตุไม่ได้..

ตอนนั้นยายบอกว่าสิ่งที่หล่นจากฟ้าตรงสวนหลังบ้าน
ชาวบ้านเรียกว่า "โคมลอย" เชื่อกันว่าไปตกลงที่ไหนจะเกิดทุกข์ที่นั่น
การปล่อยโคมเป็นเหมือนการปล่อยเคราะห์
ที่ชาวบ้านจะเอาเสื้อผ้าสิ่งของแทนตัวมารวมกันที่วัด
แล้วร่วมกันปล่อยขึ้นฟ้า....

เมื่อเริ่มเข้าหนาว ราวเดือนพฤศจิกายน
เสียงประทัดปลายโคมลูกโตดังสนั่นอยู่เบื้องบน
ฉันวิ่งออกมาพร้อมเด็กชายตัวน้อย
พลางชี้มือให้ดูโคมลอยหลากหลายสี
ที่ชาวบ้านช่วยกันเอากระดาษมาแปะกาวต่อกัน ค่อยๆ ลอยขึ้นฟ้า
ทั้งสัปดาห์ที่เหตุการณ์แบบนี้จะเกิดซ้ำๆ...
และทุกครั้ง..ฉันก็อดคิดถึงเรื่องราวในอดีตไม่ได้เลย
ส่วนเด็กชายก็ไม่เคยจะหยุดแหงนคอตั้งบ่า
พร้อมโบกมือบ้ายบาย...
บายความทุกข์ที่ถูกลอยทิ้งไปในฟ้า....

"แม่ปู๊กกก...อะไรเป็นดวงๆ อยู่บนฟ้าหน่ะ ลอยได้ด้วย เครื่องบินก๊ะ
แล้วทำไมเครื่องบินมันมีหลายลำ..หูยยยดูสิ...."
เด็กชายตัวน้อยนอนมองออกไปนอนหน้าต่าง ถามขึ้นมากลางดึก
เมื่อหลายปีก่อนในคืนลอยกระทง

"ไม่ใช่เครื่องบินมั๊งลูก ดูดิๆ มันลอยมาจากทางสะพานทุกดวงเลย
สงสัยว่าเค้าจะปล่อยโคมลอยกันมั๊ง สวยไหมหละ ลอยซะเต็มฟ้า"

ฉันตอบลูกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมหยั่งเชิงว่า
เด็กน้อยจะรู้สึกอย่างไรกับดวงไฟที่ลอยทาบรัศมีแสงจันทร์บนฝากฟ้า
ไม่มีเสียงตอบกลับ คงนอนนับดวงไฟจนผล่อยหลับไป

ฉันหันไปมองเด็กชายตัวน้อยที่นอนข้างๆ
แสงจันทร์วันนี้สาดเข้ามาอาบผิวขาวๆ จนผ่องงาม
จนฉันต้องดึงผ้าทอนุ่มๆ มาคลุมปิดไว้

ฉันเห็นร้านค้าเขียนโฆษณาว่า "โคมลอย หรือ โคมยี่เป็ง"
รู้มาว่าเป็นสินค้าใหม่ที่นำเข้ามาจากพม่า
และการปล่อยเจ้าดวงไฟสีส้มขึ้นไปในฟ้าคืนเดือนเพ็ญ
เชื่อกันว่าเป็นการปล่อยเคราะห์
จากหนึ่งดวง เป็นสองดวง เป็นสามดวง เป็นสี่ดวง ...
ตลอดทั้งหนาว....เกือบทุกเทศกาล
ฉันเห็นเจ้าดวงไฟลอยล่องอยู่บนฟ้า....

คงไม่มีใครปฏิเสธว่า.....
ท่ามกลางบรรยากาศเย็นๆ ในฤดูหนาว
ภายใต้ความมืดของท้องฟ้า
ถ้าได้แหงนคอตั้งบ่าส่งลูกไฟที่แบกเคราะห์ของเราขึ้นไปทาบรัศมีแสงจันทร์
ดูช่างล่องลอยซะเหลือเกิน....

"ฮือๆ ไม่เอาๆ" เสียงเด็กชายร้องโวยวาย

เมื่อฉันพยายามสร้างจินตนาการในภาพดวงไฟที่ลอยล่องบนฟ้าในคืนวันเพ็ญ

"ไม่น่ากลัวหรอก ดูดิลอยเต็มฟ้าเหมือนดาวเลย"
ฉันพูดพลางชี้ชวนให้มองไปยังโคมที่ลอยอยู่ห่างระเบียงออกไปไม่ไกล
"ไม่เอาๆ ปั้นกลัว ไม่เอาๆ"

ความพยายามของฉันไม่เคยสำเร็จ
อาจเพราะโชคร้ายที่บ้านเราอยู่ใกล้น้ำวังไม่เกินกิโลเมตร
ภาพโคมลอยแสนสวยเลยกลายเป็นภาพขยายใกล้ๆ
ที่เด็กชายเห็นเป็นสีส้มแดง...จนดูแล้วน่ากลัว

แม้ว่าเวลาจะผ่านไป..
เด็กชายตัวน้อยเติบใหญ่จนรู้ว่า "โคมลอย" ไม่ได้เป็นดวงไฟน่ากลัวเหมือนอย่างที่คิด

"ว๊ายยยยยๆ ..."
เสียงเด็กผู้หญิงวัยรุ่น 3-4 คนช่วยกันประคับประคองโคมยี่เป็งหมาแพนดี้
แต่น่าเศร้า ที่ความร้อนจากการเผาเชื้อเพลิง ไม่ร้อนพอที่จะส่งเจ้าหมีขึ้นฟ้า พาเคราะห์ของพวกเธอไปทิ้งให้ไกล
กลับลุกไหม้ทิ้งดิ่งลงแม่น้ำวังอย่างรวดเร็ว

ฉันและเด็กชายมองดู...
น่าสงสารสิ่งมีชีวิตน้อยๆ ในน้ำ...ป่านนี้คงหนีตายกันโกลาหล
ซากโคมเปื้อนเขม่าควันไฟลอยอยู่ในน้ำวังปะปนกับกระทงแสนสวย...

"แม่...ไปดูที่สนามรึยัง"
"ทำไมเหรอ" ฉันตอบลูกน้ำเสียงรีบร้อน ในรุ่งเช้าหลังวันลอยกระทง
"ปีนี้มีโคมลอยตกจากฟ้ามานอนตายที่บ้านเราตั้ง 4 ตัว" คำอธิบายที่ใส่รายละเอียดแดกดัน
...สายมากแล้ว แต่ไม่วายฉันต้องเดินนำหน้าลูกไปตรวจตรา
เพื่อจะเก็บเจ้าโคมลอยสกปรก เต็มไปด้วยเขม่าควันไฟ มากองรวมกันไว้
รอเก็บรวมลงถุงดำส่งทิ้งพร้อมกับขยะในบ้าน

ตลอดทั้งหนาว....เกือบทุกเทศกาล
ฉันเห็นเจ้าโคมลอยได้เชิดหน้าอยู่บนฟ้า....ไม่เว้นไม่ว่าง
ทั้งๆ ที่การลอยโคม เป็นประเพณีเทียมที่ถูกบิดเบือนไป (ฉันกล้าพูดได้เต็มปาก)
แต่ด้วยความสวยงามความน่าตื่นตาตื่นใจ
จึงถูกใช้ประโยชน์โดยไม่สนใจโทษที่เกิดขึ้น(โดยเฉพาะการท่องเที่ยว)

หลายปีก่อนมีประกาศห้ามจำหน่าย จนต้องแอบขายกันหลบๆ ซ่อนๆ
หลายปีแล้วที่มีข่าวบ้านหลายหลังไฟไหม้ เพราะเจ้าโคมยี่เป็งไปไม่ถึงดวงดาว
หลายปีที่ท่าอากาศยานหลายแห่งต้องออกประกาศกระตุ้นเตือนให้ได้คิด
....
แต่หลายปีที่ผ่านไป ... กลับมีผู้ผลิตโคมลอยเพิ่มขึ้นนับ 100 ราย
ภาพลอยโคมแสนโรแมนติคน่าประทับใจกลับถูกประโคมผ่านสื่อ
เชิญชวนให้ไปร่วมฝากเคราะห์ลอยฟ้าไปกับเจ้าตัวปัญหา

ฉันนั่งนึกเล่นๆ
ว่าป่านนี้ชั้นโอโซนเหนือบ้านเราคงโหว่เพิ่มอีกหลายนิ้ว
ไหนใครๆ บอกว่ารักโลกไง
ไหนใครๆ ก็รู้จัก Save the Earth
ไหนใครๆ ก็ท่องคำว่า น้ำคือชีวิต ได้จนขึ้นใจ

ปล ๑ เรื่องราววันนี้ เป็นเรื่องที่ยาวที่สุดที่เขียนมา
เป็นเรื่องที่ตั้งใจเขียนมากที่สุด ตั้งใจมานานแล้วว่าต้องเขียนให้ได้
อาจจะตรงใจหรือไม่ตรงใจเพื่อนๆ ก็ถือซะว่าตอนนี้อยู่ในโหมด "มัจฉานุบ่นบ้า" แล้วกันนะคะ
เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยก็ว่ากันได้ ยินดีรับฟังนะคะ
ปล ๒ อยากให้เพื่อนๆ ได้อ่านนะคะ อยากให้อ่านจนจบ และอยากทราบทัศนคติเกี่ยวกับเรื่องนี้มากค่ะ
ปล ๓ จริงๆ ตั้งใจจะเขียนเข้าร่วมโครงการถนนสายมิตรภาพ แต่คงจะช้าไปมากแล้ว
ปล ๔ ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ อิอิ
ปล ๕ ไหนๆ ก็ไหนๆ ขอลาการอัพบล๊อคไปสักพัก ชดเชยกับเนื้อหาหน้านี้ที่ยาวโคตรๆ เพราะทบไปแล้ว 3 หน้าเลยนะคะ 555

Create Date : 14 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 5 มิถุนายน 2555 16:59:44 น.

59 comments

Counter : 1577 Pageviews.

มาแล้วค่ะๆ
เอางานมาฝากด้วย ...
รูปไปเที่ยวรออีกแป๊บนึงนะคะ
เดี๋ยวทำรูปเสร็จจะเอามาลง แล้วเราไปเที่ยวด้วยกัน
วันนี้ขอตัวไปนอนก่อน....นะคะ
ขอบคุณที่ใจกล้าเสี่ยงตายเข้ามาอ่านนะคะ

โดย: mutcha_nu

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:27:32 น.

ตอนที่ลอยอยู่ก็สวยดีค่ะแต่ตอนตกมานี่ไม่ไหวค่ะกลัวจะเกิดไฝไหม้ค่ะ

โดย: ต่ายจิ (NENE77

) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:57:46 น.

...

ไม่นิยมเหมือันกนค่ะ

หลับฝันดีนะคะ คุณนุ

โดย: lastmoon

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:23:46 น.

เข้ามาชมโคมลอย สวยๆครับ
แต่เวลาตอนตกละครับ น่ากลัวๆๆ

โดย: ชายหยก

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:57:27 น.

"ปีนี้มีโคมลอยตกจากฟ้ามานอนตายที่บ้านเราตั้ง 4 ตัว"

^^ น่ารักเชียวค่ะ ... คนพูดนะคะ ไม่ใช่โคม

เห็นจากในภาพต่างๆ และในทีวีแล้ว ใจบอกเลยว่าสวย สวยมากๆ ค่ะ เหมือนกับดวงดาวดวงใหญ่ส่องแสงจำนวนมากอยู่ใกล้ๆ

แต่ด้วยที่ยังไม่เคยไปเที่ยวงานลอยโคมเลย จึงมองข้ามถึงความปลอดภัยตรงนี้ไปค่ะ เข้าใจว่าพอลอยไปแล้วสักแป๊ปจะดับไปเองอย่างรวดเร็ว จนเพิ่งได้ดูข่าว ว่าเขามีการกำหนดลดขนาดของโคมให้เล็กลงด้วย

ลอยโคม...ลอยความทุกข์ของคนลอย แต่คนที่บ้านได้รับทุกข์ต้องมานั่งเก็บโคมตายไปทิ้งนะคะ (ตะวันว่าคำที่น้องตัวน้อยพูดนี่ถูกต้องที่สุดเลย)

แต่จะว่าไป ประเพณีลอยกระทงก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันค่ะ ไม่สนุกสวยงามและไม่ปลอดภัยเหมือนสมัยก่อน

^^

โดย: You're My SunshinE

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:3:26:23 น.

หวัดดียามเช้าจ๊า...

เขียนได้ดีเลยทีเดียวค่ะ ชอบมากก็ตอนสุดท้ายนี่แหละค่ะ
ซึ่งมันก็จริงอย่างว่าเนอะ สมัยสีลาเป็นเด็กเล็กๆ วิ่งไปมาแถวๆกระท่อมปลายนา (บ้านลี้) นานๆทีเขาจะปล่อยโคมกันเฉพาะวันลอยกระทงเท่านั้น และไม่ปล่อยพร่ำเพรื่อแบบนี้ และสมัยก่อน(แถวบ้าน)คนที่ปล่อยโคมส่วนใหญ่มักจะเป็นเณรน้อยกับคนเฒ่าคนแก่ ส่วนญาติโยมและหนุ่มๆสาวๆหรือเด็กๆ อย่าเราจะได้แต่นั่งดู

โหะๆ คิดถึงภาพนี้ทีไรทำให้คิดถึงบ้านลี้ ในสมัยยังไม่เจริญ (ความจริงตอนนี้ก็ยังไม่เจริญหรอก แค่ดีกว่าเมื่อก่อนมานิดนึ่ง หุหุ)

ส่วนเนื้อหาตอนแรกนี่สีลาก็ชอบนะ มีความอบอุ่นในตัวของเนื้อหา ความสัมพันธุ์ระหว่าง คุณยาย และหลานสาว ซึ่งสมัยก่อนนี่เขาอยู่กันแบบครอบครัวใหญ่เนอะ อยู่กับคนเฒ่าคนแก่นี่ช่างอบอุ่นจริงๆ (ก็เราได้อ้อนเค้านี่ มีความสู็ก คววามสุข กับการได้อ้อน...)

หุหุ เขียนเสียยาวเลย
(ให้สมกับบทความพี่ไง อิ_อิ)
อ่านแล้วเพลินดีค่ะ

มีความสุขในวันอาทิตย์นะค่ะ

โดย: ตะเกียงป่า

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:51:17 น.

เมื่อสิบกว่าปีก่อน แถวบ้านป่าของเรา
ชาวบ้านก็ลอยกันเหมือนกัน แต่คืนหนึ่ง
พี่เห็นโคมหนึ่งตกลงบนยอดไม้บนภูเขา
ซึ่งมีกิ่งแห้งเพราะเป็นช่วงที่เริ่มทิ้งใบ
ต้นไม้เคราะห์ร้ายนั้นเลยกลายเป็นถ่าน
พาลให้ลามเป็นไฟป่าไปพอสมควร
โกรธซ้า...
หนวดกระดิก

คนที่แค่นึกสนุกกับการลอย มักไม่ได้
ใส่ใจในผลที่อาจเกิดภายหลัง ใครจะช่วย
กระตุกจิตสำนึกคนพวกนี้ได้ หรือว่า
นักสิ่งแวดล้อมต้องออกโรงเองซะแล้ว

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:15:20 น.

อ่านจบ อ่านจริงๆ นะพี่ปุ๊ก
อ่านแล้วตรงใจมากเลยค่ะ
คิดอยู่เสมอทุกครั้งที่เห็นโคมลอยสวยงาม
ใช่ค่ะเขาสวยมากเวลาที่ล่องลอยอยู่บนฟ้า
แต่ว่า..มันไม่ใช่นิยาย นิทานที่เขาจะลอยไปถึงดวงดาวเสียหน่อย
เขาลอยขึ้นไปแล้วก็ต้องตกลงมา
ตกลงมา แม้จะไม่ใช่จุดเดิม แต่ว่า...
ตรงที่เขาตกลงไปนั่นแหละถ้าไฟมอดแล้วก็ดีไป
แต่ไม่ใช่ล่ะ? มิเกิดไฟไหม้อย่างที่พี่หนูหล่อบอกเหรอ
ในชีวิตนี้ไม่เคยปล่อยโคมลอยเลยค่ะ
ตอนแรกกลัวๆ มากกว่า ตอนนี้เพียงไม่อยากเอาความทุกข์ของตัวเอง
ไปแปะไปโยนให้คนอื่น หรือสิ่งอื่น

ยาวเชียวแฮะ แหะๆ...

พอดีมันตรงใจมากไปหน่อย
อ่านแล้วติ๊กคิดถึงแม่จัง ไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้ซักเท่าไหร่
อาจเพราะเราห่างไกล ห่างกันมาแต่ไหนแต่ไร

นึกว่าพี่ยังไม่กลับมาซะอีก
เที่ยวสนุกไหม จะหายไปเหรอ แง..
ไม่เป็นไรน้องเข้าใจเนอะๆๆ

โดย: biotech_girl

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:37:39 น.

อ้าวพี่ปุ๊กไปอยู่ที่บ้านน้องเฉยเลย เหอๆ
ไม่ตายๆๆ เชื่อน้องจิแค่คุ่นเอง เนอะๆ
พี่ก็จับคุ่นกินก่อนเลยดีไหม ผัดเผ็ดรึทอดกรอบดี
พอดีกำลังหิวค่ะ 55+

ว้า..อากู๋ไม่ทำงานวันนี้ค่ะ เลยอดหามุกมาให้พี่มัดฉา 55+
ว่าแต่คุ้นคือตัวอะไรเหรอคะ 555+

โดย: biotech_girl

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:46:00 น.

ขอตัวไปอ่านหนังสือ(วรรณกรรม)ก่อนนะคะ
ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยค่ะ ชักแล้วเนี่ย
ชักจะ....หิวน่ะค่ะ

มีขนมหลังบ้านด้วยนะก๊ะ ฮิ้ววว

โดย: สาวน้อยตาหวาน..คริๆ (biotech_girl

) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:06:22 น.

มาดูคนลอยโคม

ได้แจ๊คพ๊อตแล้วครับ ขอบคุณพี่ปุ๊กกี้นะครับ

โดย: endless man

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:53:39 น.

แถวบ้านจะปล่อยโคมกันตอนงานรำลึกสึนามิคะ สวยจริง ๆ โคมสว่างบนท้องฟ้าเหนือท้องทะเล แต่พอเช้ามาช่างเป็นอะไรที่ไม่น่าดูเลย
ปล.หนูงงกับ ปล.พี่จัง มันคืออะไรหนอ

โดย: Aoy (Violeta Lady

) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:45:02 น.

Oh ! I see
เข้าใจแล้วคะ คือ อ้อยงงกับคำว่า สว.คะ แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว

ปล.ที่ต้องใหญ่เพราะ Blog อ้อย มีแต่ สว.มาเยือนทั้งนั้นเลยคะ

โดย: Aoy (Violeta Lady

) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:05:41 น.

คุณพี่ขา อายุเป็นตัวเลขคะ มันอยู่ที่ใจเนอะ อ้อยสิ ยี่สิบปลาย ๆ แต่คนชอบพูดว่าทำตัวเหมือนคนแก่

ปล.มาตามไปฟัง Version เต็ม ๆ ก่อนที่มันจะกลับไปเป็น 30 วิ อีกรอบคะ

โดย: Aoy (Violeta Lady

) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:23:16 น.

...

ตะเอง
รำพึงได้งดงามมากต่างหากล่ะ
ไม่ได้รู้สึกว่าบ่นเลย ...

กลับมาแล้วเหรอ
เหนื่อยไหมจ๊ะ พักเยอะๆนะ
คืนนี้ขอให้หลับฝันดี
ฝันเห็นเลขสวยๆเอาไปฝากให้ตุ๊กติ๊กด้วย คริ คริ (ย้อเย่นจ้า)

ปล.เค้าก็อยากจะอัพบล็อกน๊า
แต่ใจคอหดหู่จังเลยอ่ะ
(อันนี้ล่ะ บ่นจริง คริ คริ)
...

โดย: ปลายจันทร์ IP: 125.26.1.117 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:42:11 น.

ไม่กล้าพูดแฮะ
กลัวคนที่อนุรักษฺประเพณีจะว่าเราขวางโลก เขียนได้มะตะเอง
....
เราก็อยากให้อนุรักษ์ไว้
ทั้งกระทงทั้งโคมลอย
แต่ย่าจะมีมาตรการที่รัดกุม
เรื่องความปลอดภัยของสิ่งแวดล้อม และทรัพย์สิน
.....
ทำอย่างมีความรับผิดชอบ
เหมือนการติดป้ายหาเสียง
ทิ้งกันเกลื่อนตามต้นไม้ข้างถนน
เป็นมลพิษทางสายตา
......
เปล่านา ไม่พูด ไม่พูด เขียนว้อย

แอมอร

โดย: peeamp

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:06:18 น.

ต่ายแน.. ถ้าไม่ทายาให้หายเสีย

ค่ำนี้กินมากไปนี้ดดนุง หนังตาหย่อนซะแระ
พรุ่งนี้ค่อยมาจ้อใหม่นะครับ

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:50:11 น.

ตอนลอยก็สวยดีนะคะ
แต่ตอนตกนี่ซิ...แย่จัง

เห็นเค้าว่ากันว่ารบกวนการบิน
ด้วยนี่นา

โดย: Fullgold

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:54:29 น.

สวัสดีค่ะพี่มัจฉา

โคมไฟอ่ะสวยนะค่ะ แต่น้องว่าถ้าลอยไปลอยมา ตามหลังคาบ้านน้องกลัวไฟไหม้อ่ะค่ะ แต่ที่ลอยมาตรงบ้านพี่มัจฉา มันโคมใหญ่มาก ๆๆๆ เลยนะค่ะ

คืนนี้ฝันดีนะค่ะ

พรุ่งนี้จะได้ตื่นมาอย่างแจ่มใส อิอิ

โดย: น้องข้าวเหนียวกะพี่หมูปิ้ง (MooBamBam

) วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:02:33 น.

สวัสดีค่ะ

ได้เคยไปอยู่แถวเมืองเหนือ 4 ปีค่ะ ที่เชียงใหม่ ได้สัมผัสกับเจ้าโคมลอย
โคมลอยเวลาลอยอยู่บนฟ้าก็สวยดีแต่ถ้าลอยลงบ้านใครซิ ปํญหามาแล้ว วุ่นวานกันเหมืองกับว่เคราะห์ร้ายลางไม่ดีนำมาสู่ตรงนั้น อย่างที่ที่ตัวเองทำงานอยู่ในตอนนั้นถึงกับต้องนิมนต์พระมาสวดไล่เคราะห์กัน

แต่ส่วนตัวตอนที่อยู่เชียงใหม่ก็จะลอยกันที่วัดที่เลยมหาลัยแม่โจ้ไปค่ะจำเชื่อวัดไม่ได้แล้วเขาจัดงานใหญ่โตทุกปี

โดย: สวนสวยดอกไม้งาม

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:33:15 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณมัจฉา

ตอนเค้าลอยอยู่บนท้องฟ้ากับผองเพื่อนเป็นกลุ่มๆ
ดูสวยงามมากๆเลยนะคะ

แต่..ถ้าตกลงบ้านใครแล้วเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้นนี่
การลอยที่สวยงามอาจกลายเป็นโศกนาฎกรรมได้เลยเหมือนกัน

เริ่มต้นสัปดาห์ใหม่ด้วยความสดชื่นนะค๊า

โดย: nLatte

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:07:22 น.

ยิ้มสวยหน้าใสกับเช้าวันใหม่นะคับ..

โดย: doyngam

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:37:14 น.

สวยสุดๆเลย
อยากเห้นของจิงเหมือนกันนะเนี้ย

โดย: คนเมืองตำน้ำกิน (comnow1234

) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:48:09 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ...

อืมมมมมม...ความสวยนี่บางทีก้อน่ากลัวนะคะ อันตรายจัง...

โดย: ยาหยีที่รัก

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:06:45 น.

กว่าจะอ่านจบ .. ฮ่าๆ แต่ว่าไม่ยาวหรอกค่ะ อ่านได้
แบบเพลินๆ ด้วยซ้ำ และแบบว่าเป็นอะไรที่
อ่านง่ายๆ เพราะว่าเราเจอสิ่งเหล่านี้และรู้เรื่องราว
เหล่านี้จนชิน พอมาอ่านแล้วก็เหมือนว่าได้มา
รื้อฟื้นเรื่องราวซ้ำอีกทีค่ะพี่มัจจฉา
.................

พู่กลับมาบ้านนานแล้วค่ะตั้งแต่วันที่ 4 แล้วจ้ะ
ไปแป็ปเดียวเองค่ะสำหรับเมืองกรุง 28 ตค-4 พย ค่ะพี่มัจฉา
ไปแป็ปๆ พอแล้วค่ะห่วงบ้าน ห่วงหมาแบบว่าไปแบบ
เปลี่ยนบรรยากาศนิดหน่อยค่ะ พอหายเบื่อแล้วก็กลับแล้วล่ะค่ะ

เพลงประกอบบล็อกฟังกันเพลินเลยค่ะพี่
แอบมีง่วงอีกต่างหากเพราะว่าเพิ่งโซ้ยข้าวควบมื้อเมื่อกี้นี้เอง ...

โดย: JewNid

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:34:14 น.

ดวงโคมสวยค่ะ...แต่น่าเสียดายที่ต้องตกลงมาเป็นแค่ขยะเท่านั้น...

โดย: cera (เหมือนดอกไม้

) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:52:09 น.

หวัดดีคร๊าบ
มาฟังเสียงบ่นเล่า..ของลูกลิงสีชมพูแล้ว...
ตอนอยู่ข้างบนก็สวยดีน๊า...
แต่พอตกลงมาแล้วมีคนเดือดร้อนมันก็ไม่ดีซะแล้วซิ...

แล้วไหนละตัวคุ่นนะ หายคันยัง..
..มาช่วยเกาให้นะ....ก็ไปเที่ยวไม่ชวนนี่น่า ก็คันคนเดียวจิ๊ หุๆๆๆ

โดย: kamonorchids

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:55:25 น.

มัดฉาจ๋า..คุ่น คือตัวอะหยังก๊ะ?
แล้วเป็นยังไงบ้างละตะเอง เจ็บมากไหม
สู้พิษเขาไม่ไหวเหรอ? บอกแล้วว่าให้จับกินไปเลยยย 555+

โดย: biotech_girl

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:32:18 น.

แวะมาทักทายกันในวันจันทร์
พร้อมอาหารสุขภาพมาฝากกันนะคะคุณปุ๊ก
โคมลอยดูใหญ่มากเลยนะคะนั่นหนะ

โดย: หอมกร

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:42:39 น.

สวัสดีค่ะคุณปอปลา

ตกลงเดซี่สีฟ้ามันมีตัวตนจริงๆใช่ป่ะ
มันอยู่ส่วนไหนของประเทศอ่ะ ดอยไหนหรอ
อยากรู้ๆ ความจริงอยากเห็นมากกว่า

ปล.เห็นเรามาช้าแอบกินปั้นสิบ(ของคุณแม่ซอง)ไปหมดเลยใช่ม๊า....

โดย: เจ้าดอกแก้ว (tanH2O

) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:48:16 น.

ความสวยที่น่ากลัว
ขอบคุณที่แวะไปอ่านเรื่องกล้วยไข่โบราณครับ ต่อไปจะตามมาอีกหลายกล้วย
แต่ต้องคอยให้เขามีเครือให้ถ่ายรูปก่อน แล้วอย่าลืมไปอ่านอีกนะครับ

โดย: riopai

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:53:26 น.

โอ้โหโคมไฟสวยจังเลยคะ ขอบคุณที่แวะไปทักทายบ้านของจอยนะคะ บ้านยังไม่ร้างนะ ตอนนี้จัดบ้านใหม่แล้ว ว่างๆไปเยี่ยมกันบ้างนะคะ

โดย: joy@putchanok

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:34:31 น.

สวัสดีค่ะพี่ปุ๊ก

ไม่เคยเห็นการลอยโคมของจริงเลยค่ะ เคยเห็นแต่ในรูปเท่านั้น
เอ็มว่ามันดูสวยงาม อลังการ น่าตื่นตาตื่นใจดีนะคะ
แต่ถ้าเทียบกับความเดือดร้อนที่หลายคนได้รับ
ตลอดจนผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
เอ็มก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการลอยโคมสักเท่าไหร่ค่ะ

เมื่อปีที่แล้ว เพื่อนคนนึงที่อยู่นครปฐมเล่าให้ฟังว่า
เจอโคมหนึ่งลูกตกอยู่ในสวนที่บ้าน ...
ดูเหมือนว่าการปล่อยโคมจะแพร่ขยายมาถึงภาคกลางด้วยนะคะ

พี่ปุ๊กเขียนดีจังเลยค่ะ เอ็มชอบอ่านอะไรแบบนี้
มีบรรยายเหตุการณ์ในช่วงเวลาต่างๆ
ให้เห็นความเหมือนและความต่างของแต่ละเจเนอเรชั่น
(นึกถึงหนังสือ "เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก" ขึ้นมาเลยหง่ะ)

พี่ปุ๊กเป็นยังไงบ้างคะ หวังว่าคงสบายดีทั้งใจและกายนะคะ ^^

สุขสันต์ยามเย็นวันจันทร์ค่ะ

โดย: discipula

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:25:55 น.

สวัสดีตอนเย็นจ๊ะ ไว้มาใหม่นะคะ

โดย: Summer Flower

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:21:45 น.

มาทักทายตอนหัวค่ำจ้า...ดอกที่หัวบล็อกชื่อดอกอลิสซั่ม(Alyssum)ค่ะส่วนดอกเล็กสีขาวภาพแรกเป็นดอกของต้นชาฮกเกี้ยนค่ะดอกจริงๆเล็กมากๆค่ะ..หลับฝันดีนะคะ

โดย: ต่ายจิ (NENE77

) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:56:22 น.

เอ! เขาว่าคนที่พูดถึงความหลังเนี่ยเริ่มจะแก่แล้วน๊า(อุ๊ยพูดจาหยาบคาย อิอิ)

พิดโลกเคยเอามาจุดเปิดงาน ปรากฎว่า ปล่อยตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ตกดินแถมวันนั้นลมบนก็ไม่มี โคมเลยลอยละเลียดพุ่มไม้ เลยดูไม่อลังการเหมือนอย่างทางเหนือ ต้องคอยระวังหัวอีกต่างหาก เพราะถ้าหล่นลงหัวใครอึ๊ยไม่อยากจะคิด

ตอนนี้ขาใหญ่ที่บ้านโดนขาแด๊นซ์เบียดแล้วคะ

โดย: พี่นู๋อ้อ (pinuaoo2006

) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:49:25 น.

ฟ้องเพื่อให้ได้ฟ้อง เออฮิ มีประโยชน์
ประมาณนี้เลยเนอะ...หายคันแล้วสิถ้า
เริ่มมีฤทธิ์ พี่มานมีกำ ดูเอา น้องแต่ละคน
เฮ้อ...คงต้องปลูกมะยมเพิ่ม

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:13:12 น.

เห็นแล้วก็น่าวิตกนะว่าโคมมันจะไปหล่นบนหลังคาบ้านใครบ้าง ถ้าไปเล่นกลางทุ่งก็คงพอไหว

เกิดไปตกหลังคาบ้านแล้วไฟไหม้ล่ะก็คงไม่ได้ลอยทุกข์ กลับจะได้รับทุกข์แทน

Friends18.com Orkut MySpace Hi5 Scrap Images

Friends18.com Picture Comments

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:38:25 น.

คนเราหลายครั้งที่คิดแต่เพียงประโยชน์จากเรื่องหนึ่งแต่ลืมคิดหรือคิดแต่ไม่ใส่ใจถึงโทษอื่นๆที่จะตามมา ลอยทุกข์ตัวเองไปให้คนอื่น แล้วทุกข์มันลอยไปได้จริงๆหรือเปล่าเนี่ย

โดย: JohnV

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:13:30 น.

พี่ปุ๊ก ไอติม 3 รสเลย เลือกตามใจชอบนะคะ

มีแมงลักมาฝากด้วย เห็นว่าโดนแมงลักกัดเอา
น้องแค้นใจเลยเอามาทำน้ำให้กินซะเลยค่ะ
เอ..มันกัดได้ด้วยเหรอคะ ก๊ากก..

โดย: biotech_girl

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:41:47 น.

สวัสดียามเที่ยงค่ะ คุณมัจฉา

วันนี้งานยุ่งรึเปล่าเอ่ย
ทานกลางวันให้อร่อยนะค๊า

โดย: nLatte

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:51:18 น.

อ่านแล้วสนุกดี
ปีนี้ที่บ้าน มีคนลอยโคมบ้างเหมือนกัน
ตอนโคมตกมาจากฟากฟ้าก็ต้องระวังกันหน่อย เชื้อไฟทั้งนั้นเลย

โดย: the mynas

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:04:24 น.

โคมลอยนี่ไม่เคยเห็นของจริงเลยค่ะ เห็นแต่ในรูปก็สวยดี แต่ตอนเช้าวันรุ่งขึ้น มันจะไปหล่นอยู่บ้านใครน้อ
ขอแอ๊ดหน่อยนะคะ กลัวมาไม่ถูก

โดย: Summer Flower

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:24:50 น.

แถวบ้านลุงฝนตกไม่มาก น้ำไม่ท่วม แต่อากาศร้อนอบอ้าวจริงๆ

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:45:37 น.

ขอลอยไปด้วยคนเน้อ

เวลาดูโคมลอย เด็กๆจะตื่นเต้นกันเสมอๆ

อ้าวๆ แล้ว จขบ.จะหายไปไนล่ะเนี่ย

โดย: sangseetong

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:35:53 น.

แม่พริก(ไม่ใช่อำเภอแม่พริกนะ) ดีขึ้นแล้วปุ๊ก แต่ต้องคอยดูแลแผลและให้ยาต่อไป

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:54:08 น.

เอาภาพนี้มาฝากค่ะ คืนนี้มีฝนดาวตก
ตื่นมาดูด้วยกันไหมค่ะคุณปุ๊ก
ตีสี่ครึ่งกลังดี

โดย: Fullgold

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:45:50 น.

เค้าดูยูทูปจนหมดแม็คก้อรู้
เค้าขยับทำอะไรรู้ได้ไงเนี่ย เลี้ยงกุมารเหรอ

แล้วไปทำไรที่ป่าเหมี้ยงมาหน่ะ?

แหม คนมีของ น่ากลัวจิงๆ

โดย: lazymetal (no-login version) IP: 129.132.81.64 วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:07:42 น.

พี่ปุ๊กฮับ...นอนยังก๊าบ....
ปังคินมาชวนไปเล่นในป่าสาวอวบ(น้ำ) ไปม๊าๆๆๆๆ....
แล้วดูฝนดาวตกหรือเปล่าดูเผื่อด้วยนะ...

โดย: kamonorchids

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:23:10:48 น.

วันนี้มีของนอกมาฝากค่ะ อ้าว..ก็คุกกี้สิงคโปร์ง่ะ
นอกจริงๆ แค่ช่อก็รู้แล้ว อิอิ

เป็นยังไงบ้างหนอ น้องมารอจ้ออยู่ตั้งนาน
จุ๊บๆๆ

โดย: biotech_girl

วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:00:39 น.

พาขาแด๊นซ์ มาเต้นฉลองโคมลอยคะ

โดย: พี่นู๋อ้อ (pinuaoo2006

) วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:33:45 น.

ล่าสุดก็ ไปปล่อยโคมลอยไปเหมือนกัน หวังว่าคงจะไม่ไปตกบนหลังคาบ้านใครนะจะ อิอิ

โดย: janchay

วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:00:32 น.

อ่านสนุกดีค่ะคุณปุ๊ก

แล้วเขียนอีกนะคะจะตามมาอ่านค่ะ

โดย: ซองขาวเบอร์ 9

วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:59:49 น.

ดูเสมือนเฮียเองก็จะหมั่นพูดเสมอ
ว่าอย่าคิดอะไร พยายามอะไร ให้ดูสวยงาม ยามเริ่มต้น

ให้คิดเผื่อด้วยว่า

เมื่อเริ่มแล้ว จะเกิดอะไรต่อไป และจบอย่างไร

ยกตัวอย่างง่ายๆ ลองมองไปที่การปิดประกาศโฆษณา

เรามักจะเห็นแต่คนนำมาปิด เขารู้หน้าที่ว่าต้องปิด ...และการเอาออกละ ไม่เห็นเขามาแกะมันออก จนเกิดความสกปรกเต็มไปหมด

นี่แหละ ... สิ่งที่เกิดในสังคม และยากจะแปรเปลี่ยน เพราะเห็นแก่ตัว

โดย: tiensongsang

วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:52:12 น.

แวะมาทักทายตอนดึกๆ..ฝันดีนะคะ

โดย: ต่ายจิ (NENE77

) วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:23:10:50 น.

จ๊ะเอ๋...พี่ปุ๊กขา
สบายดีก่เจ้า น้องเป็นห่วง จริงจริ๊งง
ไม่เชื่อเหรอคะ?
ไม่เชื่อไปถามเจ้าหมาลิ้นห้อยบ้านติ๊กสิคะ เอิ๊กๆๆ

โดย: biotech_girl

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:31:33 น.

แวะมาทักทายกันในวันอากาศเย็นสบายค่ะ

โดย: หอมกร

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:44:46 น.

เป็นอาไรง่ะ พี่ปุ๊กกกก...
วันนี้อากาศเย็นเน้อ รักษาสุขภาพด้วยน้า
เอาขนมมาฝากด้วย...กินให้อร่อย ทำงานให้สนุกนะก๊ะ

โดย: biotech_girl

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:53:01 น.

พูดถึงปู้จาย นั่นนน่ะยังน้อยไป
ทีใครไปหาปู้จายถึงบ้านน่ะ
เรายังไม่ว่าเลยนะ
...
ยังจะทำ งง งง
ก็บ้านหนูหล่อไง
ไปบอกอะไรไว้จำได้ป่ะ
มีเม๊าเราลับหลังอีกตังหาก อิ อิ
......
พี่แอมเฟ้ย มิใช่ พี่เอม555
.....

แอมอร

โดย: peeamp

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:14:43 น.