ละอองเมฆ :: ลำพัง :: ดวงตะวัน..เจ้าอยู่ไหน
เสียงเม็ดฝน..สาดหลังคา..ฝาบ้านเมื่อคืน...
...
เช้านี้..ลืมตาตื่น.. ฉันไม่ได้ยินเสียงนกร้องเหมือนเช่นเคย... ไม่ได้ยินเสียงสั่นไหวของใบไม้ใกล้หน้าต่าง ทุกอย่างสงบนิ่ง..ไม่ไหวติง...
ท้องฟ้ามืดหม่น..เมฆลอยเหงาแผ่ตัวเศร้าเศร้า...ปกคลุม คิดถึง..ดวงตะวัน...ที่เคยสาดแสงบางบาง ผ่านช่องระหว่างแผ่นไม้..
ฉันเคยสงสัยว่าทำไม...เมฆไม่เป็นก้อนยามฝนตก... หรือจะมัวเพ้อพก...ตามหาดวงตะวัน...ที่หายไป แตกกระจายเป็นละอองสาย... ไขว่คว้า...หาแสงตะวัน...
...นกตัวน้อย...ซ่อนตัวซุกกายใต้ปีกกางแม่นก.... ...ให้หายเหน็บหนาว.....กกกอด.... ...ละอองฝนเม็ดเล็ก..โปรยโปรย..กระทบใบไม้ข้างรัง... ...ไม่โดดเดี่ยว...ไม่ลำพัง...
น้ำตาใสค่อยค่อยเอ่อล้น... มีเพียงฉันคนเดียว...ที่ยังสะท้านหนาว.. อ้อนวอน...ดวงตะวันช่วยสาดแสง...ให้ฉันได้บรรเทาให้คลายหนาวเหน็บกาย...
ด้วยหวังให้กายที่อุ่นจากไอแดด... ได้ถ่ายทอดสู่ใจที่ยังเยือกหนาว..ได้หายสั่นเทา
Create Date : 19 ตุลาคม 2553 |
Last Update : 29 มิถุนายน 2556 14:17:08 น. |
|
12 comments
|
Counter : 787 Pageviews. |
|
|
|
แต่...เศร้าจังค่ะ