ชีวิตในกรอบ :: ตัวตน :: ความอดทน
ฉันตั้งคำถามกับตัวเอง...ในวันที่รู้สึกสับสน ...
เมื่อฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวเองเปลี่ยนไป การรู้สึกดีๆ กับใครสักคน...
การได้หัวเราะเสียงดังๆ การยิ้ม..เมื่ออยากจะยิ้ม
ร้องไห้บ้างเมื่อถึงเวลา....
น้อยใจเมื่อไม่มีใครสนใจ....โกรธยามถูกขัดใจ...
หรือรัก....เมื่ออยากดูแล..ห่วงใยใครสักคน...
แต่ทุกสิ่งที่กล่าวมา..มันกลายเป็นความไม่ถูกต้อง มันจะผิดไปได้ยังไง...?
กับการที่ฉันอยากเป็น..."ฉัน"
ทำไมใครๆ ต่างก็บอกว่าเป็นความผิด.. ผิดที่ฉันอยากปล่อยหัวใจให้เป็นอิสระ.. โบกบินไปตามทางที่เป็น....
รึนั่นเป็นความผิดจริงๆ ความคิดที่วนเวียนไปมา....เหมือนพายเรือในอ่างที่ไร้ทางออก
มันนานแค่ไหนแล้วนะ..ที่ฉันกลายเป็นคนอื่น ที่ตัวฉันเองไม่เคยรู้จัก...ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบที่สังคมขีดล้อมไว้...
กรอบสีดำ..เริ่มจางลงเป็นสีเทา.. ..ฉันเริ่มมองหาความสุข..ใส่ลงในตัวตน...
คงถึงเวลาหาฆ้อนสักอัน เพื่อทุบอ่างให้แตกทลายลง ความอัดอั้นที่ทับถม..ไหลวนพร่างพรู...พรมบนตัวเอง
ปล.๑ ตอนนี้ไม่มีอะไรในกอไผ่แล้วค่ะ เพราะกำแพงโดนทุบไปเรียบร้อย ปล.๒ เขียนไว้นานมากแล้วค่ะ เลยเอามาออนไว้เตือนใจตัวเอง ปล.๓ อารมณ์ตอนนั้น แหงนมองท้องฟ้า ดูช่างอิสระจนอยากติดปีกที่หลัง.. ปล.๔ เพลงประกอบจาก Galya :: If Only
Create Date : 02 กันยายน 2554 |
|
4 comments |
Last Update : 5 มิถุนายน 2555 18:06:06 น. |
Counter : 1251 Pageviews. |
|
|
|
เห็นภาพนางฟ้าน้อยทิงเกอร์เบลล์เลยค่ะ
ฟ้าน่านอนกลิ้งจังนิ