เขียนให้ใครบางคนที่เป็นกำลังใจ

เคียงข้างคืนยันรุ่ง....

ตะวันจะขึ้นแล้ว 

สกุณา จะแจ้ว แล้วขับขาน

อาจเป็นวัน ที่แสน จะชื่นบาน

แต่อยากหยุด กาลเวลา...ไว้ตรงนี้

ในค่ำืคืน เรียงร้อย ถ้อยอักษร

แม้งามงอน อยู่ไกล ใช่ที่นี้

มิได้พบ กลับเหมือนพบ...ทุกนาที

หยอกเย้า...ปลอบฤดี...นี้ทุกวัน

แม้มีเพื่อน เหมือนพี่ ไม่มีเพื่อน (สุนทรภู่)

เพราะไม่เหมือน ดวงฤทัย ที่ใฝ่ฝัน

มีเพื่อนเล่น เพื่อนตาย ไม่สำคัญ

เท่าิมิ่งขวัญ เพื่อนปลอบ ประโลมใจ...

--- 15 Aug 2012 ---