“สละ...อินโดนีเซีย" พิกัด...ชวนชิมในเบรคนี้ เราจะพาเพื่อน ๆ ไปชิมผลไม้ในตระกูลปาล์มกันบ้าง ตัวอย่างผลไม้ในตระกูลปาล์มเท่าที่นึกได้ เช่น มะพร้าว, ลูกตาล, ลูกชิด, ลูกจาก, สละ และระกำ ซึ่งพืชในตระกูลปาล์มจะแยกย่อยออกเป็นหลายวงศ์ สำหรับสละกับระกำจะเป็นปาล์มที่อยู่ในวงศ์ย่อยเดียวกัน ผลไม้ในตระกูลปาล์มที่เราชอบกินสด เช่น มะพร้าวอ่อน ลูกตาลก้อชอบ แต่ชอบกินในลักษณะลอยแก้วมากกว่า อันดับสองที่ชอบจะเป็นสละ ธรรมชาติของสละจะมีรสหวานนำแล้วมีเปรี้ยวตาม ส่วนจะเปรี้ยวจะตามมากน้อยแค่ไหนขึ้นกับสายพันธุ์หรือแหล่งปลูกนะคะ แต่ระกำมีรสเปรี้ยวนำ เราไม่ชอบผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวนำจึงไม่ค่อยชอบที่จะกินระกำค่ะ





เรามีโอกาสได้เจอสละชนิดหนึ่งที่ตลาดสวนหลวง ร.9 เป็นการเปิดท้ายรถขาย มีมาขายให้เห็นไม่มาก และมีเพียงเจ้าเดียวเท่านั้น ด้วยความที่เป็นคนชอบกินสละ ผู้ขายบอกว่ามันคือสละอินโด มาจากใต้ ดีไซน์จะต่างจากสละไทยพอสมควร ผลใหญ่กว่ามีลักษณะกลม ไม่ยาวรีเหมือนสละไทย เปลือกสีน้ำตาลเข้ม สังเกตดี ๆ จะเห็นว่าเปลือกของสละพันธุ์นี้เหมือนหนังงูอยู่เหมือนกัน ปกติถ้าเราซื้อสละไทยจะซื้อที่เขาแกะเรียบร้อยแล้ว ไม่เคยซื้อมาแกะเอง เพราะสละไทยมีหนามหรือลักษณะเป็นเสี้ยนทำให้เจ็บมือ แต่สละอินโดไม่มีหนามแหลมคมคอยแทงนิ้วมือเหมือนสละไทย ดังนั้นเราซื้อแล้วมาปอกเปลือกเองได้นะคะ





ลักษณะเนื้อของสละอินโดออกไปทางสีขาว เนื้อแข็งว่าสละไทยแต่กรอบ ดังนั้นเนื้อจึงร่อน เนื้อไม่ติดเมล็ดเหมือนสละไทย ด้วยความที่มีเนื้อแข็ง ดังนั้นเมื่อแกะแล้วยังคงเก็บไว้ได้มากกว่า 1 วัน แต่สละไทยเนื้อนิ่มและช้ำง่าย เมื่อแกะไว้กินจะมีอายุได้ไม่เกิน 1 วัน หลังจากนั้นจะช้ำและเสียง่าย ในเรื่องรสชาติของสละอินโดนั้น ครั้งแรกซื้อที่ตลาดสวนหลวง ร.9 มีเนื้อกรอบร่วน กลิ่นหอม จะมีรสหวานนำแล้วตามด้วยรสอมฝาดนิดหนึ่ง ความหวานของสละอินโอจะไม่ใช่หวานแหลม ลองนึกถึงขนุนที่กำลังกินไม่ห่ามเกินไปและไม่นิ่มจนเกินไป มีรสชาดหวานกรอบ ๆ ไม่หวานแหลม แต่ถ้าเป็นขนุนที่สุกจัดจนเนื้อนิ่มหรือเละจะหวานแหลมมาก แต่ความหวานที่ได้จากขนุนไม่เหมือนความหวานที่ได้จากสละนะคะ อันนี้เราแค่ยกตัวอย่างประกอบเพื่อให้นึกภาพออกว่าหวานแหลมสำหรับเราจะประมาณไหน เรทติ้งจากผู้เข้าร่วมชิมอยู่ในเกณฑ์ดีมาก






ทุกครั้งที่เราไปวิ่งสวนหลวง ร.9 จะคอยแวะเวียนไปดูจุดที่เราซื้อสละอินโด ถ้าเจอจะซื้อทันที ต่อมาไม่มีมาขายอีก เข้าใจว่าอาจพ้นช่วงฤดูกาลไปแล้ว ปี้นี้ไม่ค่อยได้ไปวิ่งที่สวนหลวงเหมือนเคย แต่ถ้าไปจะคอยสังเกตว่ามีมาขายหรือไม่? แต่ไม่พบอีกเลย เราพยายามค้นหาข้อมูลว่าพอจะซื้อกินในกรุงเทพฯ ได้จากที่ไหนบ้าง? แต่ไม่พบข้อมูล ค่อนข้างหากินยากนิดหนึ่ง สุดท้ายเราตัดสินใจโทร.ไปยังแหล่งทางภาคใต้ ปลายสายระบุว่ายังไม่ถึงฤดูกาลของมัน เขาขายกิโลละ 100.- สามารถส่งมาให้ได้ แต่ต้องจ่ายค่าขนส่งเอง จะตัดขายได้ในช่วงเดือนมิถุนายนหรือสิงหาคม ในปีนี้เราอยู่ในระหว่างการรอกินสละอินโดอีกครั้ง แต่ยังไม่ทราบว่าเป็นพันธุ์เดียวที่เราเคยซื้อจากตลาดสวนหลวงหรือไม่?







ช่วงที่อยู่ในระหว่างจะได้กินสละอินโดในเดือนมิถุนายนหรือสิงหาคมจากทางใต้นี้ เรามีโอกาสคุยกับคนใต้ท่านหนึ่ง มีการพูดคุยในเรื่องทั่วไป และมีการถามถึงสละอินโด เราบอกท่านว่าอยากกินมากมาย แต่หากินไม่ได้เลย จากนั้นไม่นานเราก้อได้รับสละอินโดทาง EMS จำนวน 3 กก. ในจังหวัดของท่านมีการปลูกสละอยู่บ้าง แต่ไม่มาก ผลการกินสละอินโดในครั้งนี้ ต่างจากที่ซื้อในตลาดสวนหลวง ร. 9 พบว่ารดชาดแตกต่างกัน คือสละอินโดที่ได้มาในครั้งนี้จะมีรสฝาดนำ ซึ่งนำจนรู้สึกว่าฝาดชัดเจน ทำให้เสียอรรถรสในการกินลงไปมาก ถ้าจะเอาไปฝากใครคงไม่ได้แล้ว แต่พันธุ์ที่เราซื้อจากตลาดสวนหลวง ร.9 รับรู้ได้ว่ามีความฝาดอยู่บ้างก้อจริง แต่เป็นฝาดตามที่ไม่ใช่ลักษณะฝาดนำนะคะ





เนื่องจากรสชาดจากสละอินโดที่ได้กินจากสองแหล่ง แม้จะเป็นสละอินโดเหมือนกัน แต่กลับให้รสชาติต่างกัน เกี่ยวกับรสชาดน่าจะเป็นเรื่องปกติ เพราะผลไม้ชนิดเดียวกัน ปลูกในพื้นที่ต่างกันอาจให้รสชาติที่ต่างกัน หรือขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ เพราะสละอินโดมีหลายพันธุ์ เพียงแต่ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าสละอินโดที่ให้ความฝาดต่ำสุดคือสายพันธุ์ไหน หรือเป็นสายพันธุ์ที่ปลูกในจังหวัดใดให้คุณภาพดีสุด จากการค้นข้อมูลพบว่า 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้นิยมปลูกสละอินโด ได้แก่ปัตตานี นราธิวาส และยะลา ปัจจุบันจังหวัดอื่น ๆ ในภาคใต้ก้อหันมาปลูกสละพันธุ์อินโดนี้แล้ว เพราะจะได้ราคาดีกว่าสละไทย แต่ไม่รู้ว่าเป็นพันธุ์เดียวกันหรือไม่? และสละที่เราซื้อจากสวนหลวง ร.9 มาจากจังหวัดไหน? ต้องรอให้เขามาขายอีกครั้งจึงจะได้คำตอบนะคะ





เรามีความรู้สึกว่าสละอินโดยังหารับประทานได้ยาก เพราะยังไม่มีมาจำหน่ายในห้างสรรพสินค้าให้พวกเราได้ชิมกัน แต่อย่างน้อยที่สุดยังพอหาซื้อได้ และมีกลุ่มผู้ปลูกกว้างขวางแล้ว แม้ว่าจะไกลจากกรุงเทพฯ ยังพอหาซื้อให้ทางเจ้าของไร่ส่งมาให้กินได้บ้าง แต่สัปปะรดพันธุ์เพชรบุรีที่เปิดไว้ในเบรคแรกของพิกัดชวนชิมของเรา ที่กินโดยไม่ต้องปอกเปลือกยังคงหากินได้ยากกว่า เราจะพยายามสรรหาผลไม้แปลก ๆ หรือผลไม้เบสิคที่มีรดชาดดีมาให้เพื่อน ๆ ได้ชิมกันอีก ในเบรคถัดไปคาดว่าจะเป็นสตรอเบอร์รี่ ซึ่งเราพบว่าสตอร์เบอร์รี่ในเมืองไทยยังมีรสชาดไม่ดีพอ สำหรับเซียนสตอร์เบอร์รี่ไม่ควรพลาด และเบรคในอนาคตจะเป็นชมพู่ แม้ว่าปัจจุบันชมพู่ในเมืองไทยจะมีการปรับปรุงสายพันธุ์ให้เลือกชิมกันแล้ว แต่ผลการเช็คเรทติ้งยังไม่เทียบเท่าชมพู่สายพันธุ์เพชรบุรี พบกันได้ในเบรคถัดไปนะคะ