If there is no choices, there'd be no point in living...Richelle Mead
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2551
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
30 พฤศจิกายน 2551
 
All Blogs
 

จากใจของลูก ผู้ยังเฝ้ารอให้พ่อกลับบ้าน





จากวันแรกที่ได้ฟังข่าวว่า สุวรรณภูมิถูกปิด
ชั้นยังเพียงแต่คิดว่า ...บ้าไปแล้วประเทศไทย ทำไมถึงเป็นไปได้ขนาดนี้


ในใจลึกๆของชั้นก็ยังคาดว่าคงจะปิดไม่นานหรอก
แค่วันสองวัน สุวรรณภูมิก็คงจะกลับมาเปิดให้บริการอย่างเคย


แต่ยิ่งใกล้วันเดินทางกลับบ้านของป่าป๊า ชั้นก็ยังไม่ได้ยินความคืบหน้าอะไรมากขึ้น
ซ้ำร้าย กลับมีแต่ข่าวของคนที่ติดค้างอยู่ต่างประเทศ
ที่ชั้นยิ่งฟังก็ยิ่งเป็นห่วงป่าป๊าจนแทบขาดใจ


ชั้นถามป่าป๊าว่าถ้ากลับไปหาหม่าม๊ายังไม่ได้ บินมาหาหนูก่อนมั๊ย
แต่ป่าป๊าตอบมาว่า ถ้าป่าป๊าไปหาหนู แล้วลูกน้องของป่าป๊าสองคน
ที่เค้าไม่มี visa ประเทศที่หนูอยู่จะทำอย่างไรละลูก
ป๊าทิ้งเค้าไปไม่ได้หรอก เค้าก็มีลูกมีเมียรออยู่ที่บ้านเหมือนกัน
ป่าป๊าบอกชั้นว่า ป่าป๊าจะลองไปที่สนามบินแล้วลุ้นดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น
และนั่นคือการติดต่อกันครั้งสุดท้ายของเรา


หลังจากนั้นชั้นได้แต่ตามข่าวอ่านมันทุกwebsite
ที่มีข่าวเกี่ยวกับการบินของประเทศไทย
ตามจนรู้ว่าเค้าเปิดอู่ตะเภา
แต่ก็รู้มากเกินไปว่าไม่ใช่ทุก flightหรอกที่จะได้กลับ
เพราะcapability ของอู่ตะเภามันไม่มากขนาด supportทุกflightของสุวรรณภูมิ


โชคยังพอมีอยู่บ้างที่ origin airport นั้นให้บริการ real-time flight status
ชั้นเลยนั่ง refresh monitor มันทุกนาทีเพื่อ check status ของ flight ของป่าป๊า


จาก scheduled เป็น go to gate
.
.
จาก go to gate เป็น boarding
.
.
จาก boarding เป็น taxi จนในที่สุดก็departed
.
.
แล้วในที่สุด จาก taxi ก็กลายเป็น departed


พอชั้นเห็น status เป็น departed เท่านั้นแหละ
ชั้นรีบโทรไปบอกหม่าม๊า เจ็ก แล้วก็ยัยตัวน้อยว่า...
.
.
ป่าป๊ากำลังกลับบ้านแล้วนะ


ผ่านไปนานแสนนานโดยที่ชั้นได้แต่รอฟังข่าวจากครึ่งค่อนฟ้า
หม่าม๊าให้พี่ที่ขับรถให้ที่บ้านไปรอรับป่าป๊าที่อู่ตะเภา
แต่เหตุการณ์ไม่ได้เป็นไปอย่างที่คาดคิด
สี่ห้าชั่วโมงหลังจากเครื่อง landed
หม่าม๊าโทรมาหาชั้นแล้วบอกว่า พี่ที่ขับรถหาป่าป๊าไม่เจอ
แค่นั้นแหละ บ้านชั้นก็ลุกเป็นไฟ
พวกเราโทรศัพท์กันจนสายแทบไหม้
แต่ละคนพกโทรสัพท์กันคนละสามสี่เครื่อง
ทำทุกอย่างทั้งทางตรงและทางอ้อมเพื่อหาข่าวของป่าป๊า


หนึ่งชั่วโมงแห่งความโกลาหล
หนึ่งชัวโมงแห่งความตึงเครียด
หนึ่งชั่วโมงแห่งการรอคอย
จนในทีสุดเราก็พบชื่อของป่าป๊าในpassenger list ของflightถัดไป
ที่กำลังจะlanded ในอีกครึ่งชั่วโมง


ค่อยโล่งใจไปได้บ้างแต่ก็ยังไม่ทั้งหมดเลยทีเดียว
จนกว่าจะได้ยินว่าป่าป๊ากลับถึงบ้านนั่นแหละ ถึงจะค่อยสบายใจได้


ถึงตอนนี้...ชั้นเข้าใจและรู้ซึ้งถึงความรู้สึก
คนที่เฝ้ารอและเฝ้าติดตามข่าวของคนในครอบครัว
รอคอยอย่างไม่มีจุดหมาย แต่ตั้งใจรอด้วยตวามหวังอันสูงสุด
หวังว่าเขาผู้เป็นที่รักยิ่ง ผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ
จะกลับมาหาโดยสวัสดิภาพและปลอดภัย


สุดท้ายนี้ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย
ดลบันดาลให้
ครอบครัวได้พบหน้า
คนรักได้เจอกัน
คนที่ติดค้างต่างบ้านเมืองได้กลับบ้าน
และคนต่างบ้านที่ติดค้างในไทยได้กลับไปพบเจอครอบครัวของเขาอย่างปลอดภัย





 

Create Date : 30 พฤศจิกายน 2551
1 comments
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2551 1:01:42 น.
Counter : 868 Pageviews.

 

ยินดีด้วยนะค่ะ ที่คุณพ่อกลับถึงบ้านแล้ว
ตอนนี้กำลังรอลุ้นอยู่ว่าจะได้บินหรือเปล่าค่ะ

 

โดย: แมวขี้อ้อน 30 พฤศจิกายน 2551 1:28:35 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


Guiness Draft
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add Guiness Draft's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.