พรรักจากพระจันทร์ ๓ บทที่ ๓ ความรัก...เมื่อฟ้า... ส่งให้เรามาพบกันอีก “เอะ รถใครจอดอยู่หน้าบ้านพี่ทิศ?” เสียงใสๆ เจื้อยแจ้วดังขึ้น ขณะเจ้าตัวกำลังประคองสตรีชรา มือหนึ่ง ส่วนอีกมือนั้นก็โอบถาดที่เพิ่งใส่ขนมไปตักบาตรที่หน้าบ้านมา “คุณย่า รอนี่ก่อนได้ไหม หนูเรไปดูแป๊บ ที่ทิศไม่เคยตื่นสายด้วย พี่จินต์ถือถาด ประคองคุณย่าแทนที่” ว่าแล้วสาวน้อยเรวดี ก็ยื่นถาดไปวางเทินไว้บนขันเงินที่สตรีอีกนางถืออยู่ แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไป ประตูเรือนเล็กที่ห่างออกไปเพียงสิบกว่าเมตรก็เปิดออก สตรีในชุดสายเดี่ยวนางหนึ่งก็เดินออกมา ขณะที่เวทิศก็ตามมาติดๆ ดูท่าทางแล้วเธอผู้นั้นจะไม่สบอารมณ์สักอย่าง “ต๊าย พี่ทิศพาผู้หญิงมานอนที่บ้าน” เรวดีอุทานอย่างแปลกใจ แต่ไม่ร้ายเท่ากับน้ำเสียงเข้มงวดของสตรีชรา “ไปเรียกมาพบย่า ทั้งสองคน เดี๋ยวนี้” ไม่ต้องรอคำสั่งซ้ำสอง เมื่อเรวดียิ้มแล้วก้าวฉับๆ ไปหาทันที นึกในใจว่า เสร็จล่ะ พี่ทิศ เอาผู้หญิงมานอนที่บ้าน คุณย่ายิ่งเจ้าระเบียบอยู่ด้วย มีหวังเป็นเรื่อง พอเห็นร่างที่ก้าวตรงเข้ามาหา มองผ่านไปก็เห็นคุณย่ากำลังหันหลังไวๆ เข้าเรือน ก็ทำเอาเวทิศหายใจยาวทีเดียว ขณะที่แปรจันทร์จะเปิดประตูรถด้วยความหงุดหงิด เพราะว่าเจาเองก็เผลอหลับ ตื่นสายปาเข้าไปเกือบหกโมงครึ่ง ขณะที่แปรจันทร์บ่นพึมโทษที่เขาไม่ปลุกเธอ เพราะว่าเธอมีนัดกับแม่ของเธอ แต่เมื่อเห็นน้องสาวก้าวตรงมาหาเขาก็เลยต้องจับแขนแปรจันทร์ที่กำลังจะก้าวขึ้นรถ “คุณย่าตักบาตรเสร็จพอดี ไปสวัสดีคุณย่าก่อนแล้วกัน” แปรจันทร์ชะงัก ความจริงแล้วเธอก็เป็นคนเคารพผู้ใหญ่ แต่ตอนนี้เธออยากจะกลับไปถึงบ้านให้เร็วที่สุด จึงอดพูดไม่ได้ว่า “ฉันกำลังรีบ ไม่ไปไม่ได้หรือ?” เวทิศไม่พูด แต่สั่นหน้า ท่าทางของเขาออกจะเครียดเล็กน้อย เมื่อแปรจันทร์หันไปมองตามเขาก็เห็น สาวน้อยนางหนึ่ง เดินฉีกยิ้มตรงมาหา “พี่ทิศ คุณย่าบอกให้พาเพื่อนไปพบค่ะ” เสียงใสๆ ดังมาก่อน แล้วเจ้าหล่อนก็หันมาสบตาเธอ ยกมือขึ้นไหว้ “สวัสดีค่ะพี่ คุณย่าอยากจะพบค่ะ ไปทานโจ๊กกันก่อนไหมคะ?” น้ำเสียงสนิทสนม ทำให้แปรจันทร์ต้องยิ้ม คิดว่าพบสักห้านาที แล้วรีบขับรถกลับ ก็ได้ คิดเสียว่า กำลังติดไฟแดงกลางถนนแล้วกัน “เรวดี น้องสาวผม” เวทิศแนะนำ แปรจันทร์ ยิ้มให้สาวน้อยนั่นโดยไม่พูดอะไร แต่ขณะเดินคู่ไปกับเวทิศ เห็นท่าทางเครียดๆ ของเขาแล้ว ก็อดถามไม่ได้ว่า “ทำไม หน้าเครียดจัง ย่าของคุณดุหรือ” “เปล่า แค่ไม่เคยพาเพื่อนคนไหนมาที่บ้าน” “ว้าว แล้วอย่างนี้ ฉันไม่ทำให้คุณมัวหมองไปหมดแล้วหรือ” พูดแล้ว แปรจันทร์ก็หัวเราะออกมาอย่างขำๆ ด้วยท่าทางไม่อนาทรร้อนใจนัก เพราะเมื่อคืนมาก็ฝนตกหนัก เธอจึงไม่ได้สังเกตอะไร แต่เช้านี้ เรือนหลังใหญ่ที่เป็นบ้านไม้อยู่ภายใต้ร่มเงาร่มรื่น ก็ดูน่าสนใจ โดยเฉพาะที่ระเบียงด้านหน้านั้น แขวนพวกไม้ดอกเป็นแนวเอาไว้เลย เธอหันกลับไปมองบ้านที่นอนเมื่อคืน มันก็เป็นบ้านปีกไม้ ร่มรื่นไม่แพ้กัน แถมยังน่ารักเสียด้วย เมื่อมีซุ้มกุหลาบเลื้อยอยู่รั้วเสาเล็กๆ ตรงหน้าบ้าน แปรจันทร์ถอดรองเท้าเมื่อขึ้นบันไดไม้สามสี่ขั้นที่มันวับ เธอเดินตามน้องสาวของเขาไป ขณะที่เวทิศเดินปิดหลัง ขึ้นบ้านไปเรวดีก็เดินนำไปทางโต๊ะอาหารที่มีหญิงชรา ใบหน้าขรึมนั่งอยู่หัวโต๊ะ ถึงตอนนี้เวทิศก็เดินแซงเธอ ขึ้นหน้าไปก่อน เมื่อไปถึงเขาก็หันมาบอกเธอว่า “คุณย่าผม” แปรจันทร์ยกมือไหว้พร้อมกับรอยยิ้ม แต่สายตาที่มองตอบเธอนั้นเครียดขรึม “นี่...” เวทิศหันมาทางแปรจันทร์ เขาชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อว่า “เพื่อนผมครับคุณย่า รถเสียเลยขับรถมาส่งผม พอดีฝนตกหนัก นั่งคุยกัน เลยเผลอหลับ กำลังจะกลับพอดี แต่แวะมาหาคุณย่าก่อน” “คุยกันแล้วหลับหรือ?” น้ำเสียงแหบๆ ย้อนถามหลานชาย แต่สายตานั้นจ้องอยู่ที่แปรจันทร์ “ย่าไม่ชอบแบบนี้นะ ผู้หญิงผู้ชายอยู่ด้วยกันอย่างนั้นไม่เหมาะอย่างยิ่ง” แล้วสายตาของท่านก็หันไปทางหลานชาย “เราก็รู้นี่ว่า ตัวเองมีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว จะทำอะไรก็ต้อง...” ท่านชะงัก เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะขึ้น แปรจันทร์เปิดกระเป๋าตัวเอง ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเห็นเป็นเบอร์ของแม่ แต่แล้วเธอก็กดสายทิ้ง เมื่อเห็นสายตาของคุณย่ามองอย่างตำหนิ หญิงสาวทั้งฉุนทั้งขำ ที่ตัวเองต้องมาเจอกับคำพูดอย่างนี้ ทั้งๆ ที่กำลังรีบมัน ทำให้ต้องพูดขึ้นว่า “คุณย่าขาอย่ากังวลเลยค่ะ หนูเป็นเพื่อนเวทิศจริงๆ ค่ะ มาส่งเขาแล้วก็เผลอหลับ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ถ้าอยากจะให้มีมากกว่านั้น คุณย่าต้องเป็นฝ่ายไปขอหนูกับที่บ้านแล้วค่ะ ไม่งั้นหนูไม่แต่งกับเขาเด็ดขาด สัญญาเลยค่ะ” พูดจบแล้วแปรจันทร์ก็หัวเราะเบาๆ พูดต่ออีกว่า “หนูต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีมีนัดกับคุณแม่เลยรีบค่ะ ทั้งๆ ที่อยากจะอยู่ทานโจ๊กด้วย อาหารโปรดของหนูเลยนะคะนั่น ขอตัวก่อนนะคะรีบกลับจริงๆ ค่ะ” แปรจันทร์ยกมือไหว้ แล้วก็เดินออกมาเลย แต่ไม่ทันถึงสี่ห้าก้าว เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าเธอก็ดังขึ้น เธอเดาได้เลยว่าต้องเป็นแม่โทรมาตาม ไม่อยากเสียมารยาทกับผู้หลักผู้ใหญ่หรอก แต่เธอรีบจริงๆ อีกอย่างเธอก็คิดว่า เธอคงไม่โคจรมาพบกับคุณย่าของเขาอีกแน่ ตัวเวทิศ พร้อมกับเจ้าหมา คุณยายลิลลี่ นั่นด้วย แปรจันทร์ สตาร์ทรถ แล้วขับออกมา เธอขับเฉียดเวทิศที่เพิ่งจะลงจากเรือน เธอยิ้มแล้วส่งจูบให้เขา ...ทำอะไรก็ทำไปเถอะ ชีวิตของเธอกับเขาคงไม่โคจรมาพบกันอีกหรอก ถ้าไม่นัดเลี้ยงรุ่นกัน...และไม่นึกเสียดายสักนิด ที่คุณย่าบอกเป็นนัยว่า เขามีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว โชคดีไปเลยเพื่อน “โห เพื่อนพี่ทิศคนนี้ ได้ใจหนูเรจริงๆ ทำเอาคุณย่าอึ้งไปเลย” “ยุ่งน่า” “หนูเรว่า ต้องอย่างนี้นะ ถึงจะเหมาะกับพี่ทิศ เห็นไหมบอกแล้วว่า จะไปเจอเนื้อคู่ ไพ่หนูเรทายไม่ผิดหรอก” เรวดียังส่งเสียงแจ้วๆ ก้าวเร็วๆ ตามพี่ชายไป “หนูเร อยากจะทายไพ่ ชนะอาพิมพ์สักครั้ง เพราะเริ่มแม่นแล้ว เมื่อคืนก่อนไปก็บอกว่าพี่ทิศจะเจอเนื้อคู่ แล้วก็เจอถึงขนาดมาค้างด้วยกันที่บ้านเลย พี่ทิศเคยเสียที่ไหนอย่างนี้” “เนื้อคู่ที่ไหนกัน เพื่อนเก่าต่างหาก แล้วไม่ต้องพูดมาก ยังไงก็สู้ไพ่ อาพิมพ์ไม่ได้อยู่แล้วเรานะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป๊ เดี๋ยวพี่อาบน้ำแล้วจะได้ไปกัน” “ทำไม พี่ทิศจะต้องไปเชื่ออาพิมพ์ด้วย เรื่องนี้ไม่ว่าไพ่จะบอกยังไง พี่ทิศก็ต้องฟังหัวใจตัวเองนะ” คำพูดเป็นเชิงสอนของน้องสาว ทำให้เวทิศอดที่จะหัวเราะไม่ได้ “ไม่ต้องห่วง พี่รู้ว่า ควรจะรับมืออย่างไรกับอาพิมพ์” “งั้นวันนี้ ถ้าไปเจอตัวกันแล้ว พี่ทิศไม่ชอบ ก็ควรจะบอกอาพิมพ์ไปตรงๆ เลยนะ แล้วก็หาแฟนเป็นตัวเป็นตนจริงๆ สักที อาพิมพ์จะได้เลิกยุ่ง เป็นเจ้าชีวิตคนอื่น” เวทิศ ยิ้มน้อยๆ ความจริงแล้วเขาไม่ได้เดือดร้อนในเรื่องจับคู่นี้เลย แต่ก็ไม่อยากจะต่อต้าน ในเมื่อเขาก็ยังไม่รู้เลยว่าอะไร จะเป็นอะไร ก็แค่รู้จักผู้หญิงเพิ่มอีกสักคนมันจะเป็นอะไรไป มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ หากเขาไม่รักไม่ชอบ เขาก็ไม่คิดว่าใครจะมาบังคับเขาได้ เรื่องความรัก เรื่องการแต่งงานเขาไม่ได้รีบร้อน ทุกวันนี้ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว จะมีก็แต่คนอื่นนั่นแหละมาเดือดร้อนแทนเขา ที่ผ่านมา แม้อาพิมพ์อยากจะจับคู่ให้เขาแค่ไหน เขาก็ไม่วิตกว่างไปก็ไป ไม่ว่างก็ไม่ไป เพียงแต่วันนี้ที่ต้องไป ก็เพราะคุณย่าต้องไปด้วยเท่านั้น “เออ แล้วเพื่อนคนนี้ของพี่ทิศชื่ออะไร มีวันเดือนปีเกิดไหม” “อยากจะรู้ไปทำไม” “หนูเรจะเอาไปดูดวง แข่งกับอาพิมพ์” “เพิ่งเจอกัน ไม่รู้หรอกว่า วันเดือนปีเกิดอะไร เอาแต่ชื่อไปก่อนแล้วกัน” “ชื่ออะไร แล้วเมื่อกี้ก็ไม่เห็นบอกคุณย่าด้วยซ้ำ” “แปรจันทร์” เวทิศตอบแล้วก็หัวเราะออกมา เมื่อเห็นหน้าเหวอ ของน้องสาว “จริงน่ะ?” “จริงสิ แน่จริง ก็เอาชนะอาพิมพ์ให้ได้นะ ไปกลับไปแต่งตัวซะ พี่จะอาบน้ำ ต้องนั่งแท็กซี่ไปด้วยนะ เพราะรถสตาร์ทไม่ติด จอดทิ้งไว้ที่ร้านอาหารตั้งแต่เมื่อคืน” “ก็นี่แหละ พี่ทิศอยากทำใจดี เอารถตัวเองให้คนอื่นยืมทำไม เลยมาลำบากน้องกับย่าด้วย บ้านตัวเองอีกต่างหาก” “เอ ก็ตอนอยู่ที่โน่น พี่ไวกูณฑ์ เขาก็ดูแลช่วยเหลือพี่ดี เขามานี่ จะไม่ให้ตอบแทนได้ยังไง” เรวดี ทำปากเบะ “ก็ไม่ได้หมายถึงพี่ไวกูณฑ์นี่ หนูเรหมายถึงเมียเขาต่างหาก ไม่ชอบหน้าเลยจริงๆ ดีนะที่พี่ทิศไม่...” “ไปเดี๋ยวนี้” เวทิศไล่เสียงหนัก ก่อนที่น้องสาวจะพูดอะไรที่ไม่สมควรออกมา เพราะเรื่องที่ใครๆ พากันสงสัยกันนั้น มันไม่ใช่ความจริงแม้แต่น้อย พากันคิดมากไปเอง ก็ยังโชคดีที่ลูกพี่ลูกน้องของเขา ดอกเตอร์ไวกูณฑ์ ไม่ได้สนใจ หรือเชื่อไปด้วย...เขาเองก็ไม่ใส่ใจสักนิด มีแต่คนเดือดร้อนแทนทั้งนั้น กลัวว่าเขาจะเป็นชู้กับเมียคนอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ เวทิศ สั่นหน้าอย่างรำคาญใจ เมื่อคิดถึงตรงนี้ขึ้นมา อย่างเขาไม่มีอะไรจะทำโดยไม่ตั้งใจหรอก จงใจกระทำอย่างมีสติทั้งนั้น... เมื่อเดินกลับไปถึงบ้าน พอเวทิศเปิดประตู คุณนายลิลลีก็ส่งเสียงหงีดๆ เขาเลยเปิดประตูกว้าง “ออกไปได้เลย” คุณนายลิลลี่ กระโจนพรวดออกไป ขณะที่เวทิศเดินเข้าข้างใน ชายหนุ่มเดินไปที่โต๊ะทำงานที่นั่งอยู่ทั้งคืน ชายหนุ่มเปิดลิ้นชัก ภาพสเก๊ตสองสามภาพของแปรจันทร์ที่เขาวาดเล่นอยู่ในนั้น ก็ไม่ปลุกเธอเสียจะเป็นไง ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็แค่อยากรู้ว่า เธอจะทำอย่างไรเสียมากกว่า แต่เล่นพูดกับคุณย่าอย่างนั้น มันน่าจริงๆ ให้ตายสิ...มั่นอกมั่นใจตัวเองก็ดีอยู่หรอก แต่ไม่เคารพผู้หลักผู้ใหญ่อย่างนี้ มันน่านัก หลอกให้รักหัวปักหัวปำไปเลย แล้วคุณย่าไม่ยอมไปขอให้แน่ จะได้บอกเลิกให้ จ๋อยไปเลย คิดไปแล้ว เวทิศก็หัวเราะหึๆ ออกมาเพราะขำตัวเอง ที่คิดเป็นนวนิยายไปได้ อย่างเธอแค่ยอมมากับเขาอีกสักรอบก็ถือว่า ฟลุคแล้ว ชื่อแปรจันทร์ อาจจะบังเอิญ แต่ถ้าหากได้เจอวันนี้ เขาก็ขอให้เป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน เอาใจเก่งกว่านี้หน่อยเถอะ ผู้หญิงที่เก่งมากๆ เขาไม่อยากเปลี่ยนตัวเองเพื่อตามให้ทันผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น !   Create Date : 31 มกราคม 2555 5 comments Last Update : 31 มกราคม 2555 13:16:17 น. Counter : 1733 Pageviews. Share Tweet

น่าสนจัง   โดย: วรรณ IP: 182.52.53.246 3 กุมภาพันธ์ 2555 7:43:26 น.

แวะมาแปะหัวใจดวงน้อยๆ ของน้องคอป เป็นกำลังใจให้พี่ฟีค่ะ   โดย: คอปเตอร์ (copter-forwriter ) 4 กุมภาพันธ์ 2555 13:29:40 น.

นายเวทิศแย่แน่แล้ว แปรจันทร์เฮได้ใจจริงๆ เชียวครับ   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 6 กุมภาพันธ์ 2555 5:44:32 น.

มาปะหัวใจ แล้วก็ ปะโป้ง ...   โดย: พรายทราย 6 กุมภาพันธ์ 2555 15:48:14 น.

I red this chapter already, at first kinda loss, eieiei I love nong eg..Nong Pah's 1/2 sister. she is one of a kind.   โดย: Camille IP: 99.101.125.91 11 มิถุนายน 2555 10:08:40 น.