Gone with the wind : น้ำตกโกรกอีดก ภาคแสวงหา
จากคราวที่แล้ว //www.bloggang.com/mainblog.php?id=sorra&month=09-06-2008&group=3&gblog=75
สิ่งที่ต้องการจะทำยังไม่สำเร็จทำให้หงุดหงิดในหัวใจ บัดนี้ได้เวลาของการแสวงหาอีกครั้ง เช้าผมเล่นกับ ลูกๆ เฮงเฮง และมีมี่ หลังจากนั้นจัดเตรียมสัมภาระเก็บของ
หงส์ฟ้า พร้อมเดินทาง
เฮงเฮง มาส่ง
มีมี่ มาส่ง
เข็มไมล์ บอกระยะทางเริ่มต้นการเดินทาง
ผมออกเดินทาง ที่เวลาประมาณ 8.30 AM ออกถนน พหลโยธิน หมายเลข 2 ไปทางสระบุรี เลี้ยวเข้าถนน หมายเลข 33 ไปทาง วิหารแดง
แวะเต็มน้ำมัน เบนซิน 91 ไป 130 บาทเต็มถัง
เข็มไมล์ บอกระยะทาง
ถึง วิหารแดง วิ่งผ่านถนนเล็กๆ ไปบรรจบ เส้น 3222 วิ่งไปทาง แก่งคอย อีก 4.7 กิโล เจอทางไป น้ำตก แล้ววิ่งตรงต่อไปจน ถึงทางเข้าน้ำตก
ทัศนวิสัย พอได้ครับ
มาถึงที่หมาย ประมาณ 10.30 AM
มีนักท่องเที่ยวหลายท่านเหมือนกัน
ผมเริ่มต้นออกเดินทางค้นหาน้ำตกอีกครั้ง คราวนี้ผมพกน้ำชาไปด้วยขวดหนึ่ง หุหุ คราวที่แล้ว กระหายน้ำแทบแย่
ผีเสื้อครับ
ทางยังน่ากลัวเช่นเดิม
ป่าดิบๆแบบเดิมๆ
ระหว่างทาง เจอตากล้อง ถ่ายภาพธรรมชาติ เป็นระยะครับ
เห็ด ครับ
จิ้งเหลน ครับ
เห็ด อีก
เห็ด อันนี้พึ่งเคยเห็น
เห็ด
เห็ด อีกแล้ว
หลังจากนั้นผมเดินหา ป้ายบอกทาง หุหุ ไม่ยอม หลงอีกแล้ว
เจอ ป้ายแล้ว หุหุ เชื่อผมเถอะ ทางแบบนี้ เจอป้ายบอกทาง ดีใจสุดๆ
ข้าม ลำธารไปแล้ว
อันนี้ อะไรก็ไม่รู้ครับ
ทางเดินช่วงนี้
ผลอะไรก็ไม่รู้
เจอป้ายอีกแล้ว คราวนี้ทางเดินอยู่ข้างต้นไม้
เจอป้ายอีกแล้ว คราวนี้ทางเดินอยเลียบลำธาร
เลียบลำธารตัดเข้าป่า
เจอ ป้าย ย้ำเตือนว่าไม่หลง
เห็ด หลินจือ?
ปูครับ เป็นซากไปแล้ว
ป้ายบอกทาง คราวนี้เริ่มขึ้นเขาครับ
เห็ด -> นึกถึงเห็ดนางฟ้าครับ เอามานึ่ง
ฝูงเห็ดครับ
คราวนี้ไต่เนินครับ
เจอเต๊นท์ นักท่องเที่ยว หุหุ ผมอยากทำแบบนี้บ้างจัง
เห็ดน้อย
ทางเดินช่วงนี้
ฝูงเห็ด
เหมือนเห็ดหูหนูเลย
ป้ายอีกแล้วครับ ไม่หลงแต่เหนื่อยมากๆ
อันนี้พริกไทย รึเปล่าหว่า?
ทางเดินช่วงนี้
เห็ดแถวนี้
น้ำตกครับ
งานนี้ต้องข้ามลำธารไปอีกแล้ว
เจอป้ายอีกแล้ว หุหุ ผู้ที่ทำป้ายแล้วมาปักนี่ อึดจริงๆ
ข้ามลำธาร ไปมา แต่วิวตรงนี้ไม่เลว
เจอป้ายอีกแล้ว
ทางช่วงนี้ครับ
น้ำตก
น้ำตก อีกครั้ง ข้ามลำธารไปมา จนเริ่มกลัวจะจำทางกลับไม่ได้
ทางเดินช่วงนี้ ชันครับ
อีกฝั่งมีร่องรอย ดิน และ หิน ถล่มนี้อาจส่งผลกับน้ำตกเป็นได้
แล้วผมก็พลาดโดยเอามือไปจับรากไม้เพื่อไต่ขึ้นต่อไป ปรากฎว่าผมเจ็บที่นิ้วนางมือซ้าย ผมมองหาต้นเหตุ
มดดำนี้เอง
นิ้วผม หุหุ ถ้าเป็น งูคงตายก่อนกลับลงไปแน่
นี่คือ ป้ายสุดท้ายที่ผมได้เห็น
เดินต่อไปอีกหน่อย ผมเจอทางตันเข้าให้แล้ว
มันเหมือนกับสุดทางแล้ว เหมือนที่ แซมบอกกับ โฟโด้ ในThe Lord of the ring ที่ว่า ถ้าก้าวเกินกว่านี้อีกหนึ่งก้าว ก็จะไปในทางที่ไม่เคยไปมาก่อน ผมดูเวลา นี่ก็เที่ยงแล้ว แถมร่างกายของผมได้มาถึงขีดจำกัดโดยเริ่มเป็นตะคริวแล้ว ผมเลยต้องกลับลงมา น้ำชาก็หมดไปนานแล้ว
ทางกลับ
ดอกไม้ที่ไม่ได้มองในตอนขึ้น มาสนใจตอนลง
รองเท้าผมข้างขวา พังซ่ะแล้ว หุหุ แถมข้างซ้ายก็กำลังจะหลุดผมเลยเดินเร็วขึ้น แต่ก็ลำบากเพราะมันไม่ต่างกับการสวมถุงเท้าเดิน หุหุ เจ็บฝ่าเท้าครับ
ขากลับสวนกลับ กลุ่มนักท่องเที่ยวที่มากัน 6 คนเลยขอให้เขาถ่ายรูปให้
กรรม ลืมเปิด แฟรซ
" พี่ขึ้นมาคนเดียวหรือครับ ? " " ครับ มาคนเดียว " " โห พี่สุดยอดเลย ." หุหุ คำว่าสุดยอดไม่ขอรับไว้หรอกครับ ผมมาที่นี่เพื่อหาขีดจำกัดของร่างกายและจิตใจ ของตนเองก็เท่านั้น เดินลงมาเร็วกว่าขึ้นไป เพราะไม่ต้องไต่ เป้นทางลง ใกล้ถึงแล้ว
ต้นอะไรไม่รู้สวยดี
หอยทากน้อย
กลับลงมาถึงรถก็ 1.15 PM หิวครับ หิว ดีที่พกเสบียงมา
หุหุ หมดในเวลาไม่นาน
หลังจากนั้นผมกับหงส์ฟ้า ก็กลับมาทางเดิมแล้วแวะพักเหนื่อยที่ปั๊มบางจาก วังน้อย
ปั๊มบางจาก
หงส์ฟ้า พักผ่อน
เครื่องดื่มชูกำลัง
อยากนวด แต่เวลาไม่พอ
สอระ ครับ หัวไม่เป็นทรงเลย
หลังจากนั้นพากันกลับบ้าน
เข็มไมล์ เมื่อถึงบ้าน
สรุป - ระยะทางทั้งหมด 169 กิโลเมตร - เวลา 7 ชั่วโมง - เติมน้ำมันไป 130 บาท
บางทีน้ำตกที่เคยสวยไม่แพ้ใคร คงเปลี่ยนไปตามกาลเวลาแล้ว หรือผมคงยังไปไม่สุดทางก็ได้ แต่ความสวยงามทั้งหมด เส้นทางที่ท้าทายร่างกายและกำลังใจจะยังคงอยู่ในใจผม ตลอดไปครับ ถ้ามีโอกาสผมไปอีกแน่นอนครับ
Create Date : 29 กรกฎาคม 2551 |
|
12 comments |
Last Update : 29 กรกฎาคม 2551 21:19:50 น. |
Counter : 1415 Pageviews. |
|
|
|
อยากไปถ่ายรูปเห็ดกับดอกไม้ป่ามั่งจัง