ที่อยู่ใหม่ของหัวใจดวงเล็กๆ(เขียนด้วยน้ำตากับหัวใจที่ต้องเข้มแข็ง) วันสุดท้ายของร้านเก่าและเริ่มต้นกับร้านใหม่ค่ะ(วันเดียวกัน) เขียนด้วยน้ำตากับหัวใจที่พยายามเข้มแข็ง ...วันที่30พฤศจิกายน2007... คืนวันศุกร์สิ้นเดือนที่ใครหลายๆคน เลิกงานแล้วไปกินเลี้ยง ไปปาร์ตี้ สังสรรค์กับเพื่อนฝูงแถวลานเบียร์หลายๆที่ ที่ตอนนี้กำลังมีเทศกาลงานเบียร์อยู่ แต่คืนนี้ของพวกเราเป็นคืนที่เหนื่อยมากค่ะ...เป็นวันที่ต้องย้ายออกจากร้านเดิมและย้ายเข้าร้านใหม่ในอินทราค่ะ... วันสุดท้ายของร้าน394 ที่เพิ่งย้ายมาใหม่ได้แค่ 2 เดือน...กับความเหนื่อยล้าของร่างกายและจิตใจของพวกเราสามคน.... คงไม่ต้องพูดถึงสภาพจิตใจของพวกเราแล้วละคะว่า...เสียใจ และ เจ็บปวดใจขนาดไหน ที่ลงทุนกับเงินทั้งหมดที่เหลืออยู่ในบัญชีมาตกแต่งร้านนี้ใหม่หมด...เพื่อหวังว่าร้านสวยสะดุดตาจะสามารถเรียกลูกค้าให้เข้าร้านมากขึ้น...และตั้งใจว่าจะใช้ชีวิตอยู่กับร้านนี้ค่อนข้างจะนานหลายปี เราจึงยอมลงทุนเงินก้อนสุดท้ายเพื่อตกแต่งร้าน....แต่แล้ว..เป็นความซวยของพวกเราเองที่ตกหลุมคำพูดของคนเห็นแก่เงิน....เชื่อใจคนพูดจาดีปากหวาน...เราถึงลงทุนลงแรงกับร้านนี้มากที่สุดตั้งแต่มาทำการค้าที่อินทรา....เจ้าของห้องตอนแรกบอกว่าหลังสองเดือนจะลดราคาค่าเช่าลงให้อีก...แต่พอเร้าเข้ามาได้เพียง14วัน..เค้ากลับโทรมาขึ้นค่าเช่าห้องอีก10000บาท.... จาก40000บาท ขึ้นเป็น 50000 เพียงแค่14วันที่เราเข้ามาเปิดร้านนี้...พูดไปก็เท่านั้น..โกรธไปก็เท่านั้น...แค้นไปก็เท่านั้น...เจ็บใจไปก็เท่านั้น...เราทำอะไรไม่ได้เลย นอกจาก บอกเจ้าของห้องไปว่า "เราจะย้ายออกสิ้นเดือนพฤจิกา ทันทีค่ะ.." ครั้นจะให้ละเลงสีห้องใหม่ให้เป็นศิลปะไปเลยก็เท่านั้นเหมือนกัน...ทำห้องให้อยู่ในสภาพสกปรกไม่น่าอยู่เหมือนตอนแรกก่อนที่เราจะมาตกแต่งใหม่ก็ตาม....มาคิดดู เจ้าของห้องเค้าไม่เดือนร้อนหรอกค่ะ...ก็แค่ไม่คืนเงินมัดจำให้เราก็เท่านั้น...ผลสุดท้าย...ถ้าเราแก้แค้นโดยการละเลงห้องให้เละ เราก็จะเสียทั้งพลังงานของพวกเราเอง เสียค่าสีที่ซื้อมาละเลง และเสียค่ามัดจำเป็นหมื่นที่เค้าไม่คืนเราแน่นอน...ทำไปสุดท้ายผลเสียทั้งหมดก็จะมาตกที่พวกเราอีก.. ฉะนั้น..คำว่าแก้แค้นเลิกคิดไปได้เลยค่ะ..เราทำได้อย่างเดียวคือ ทำใจกับเรื่องราวร้ายๆที่เกิดขึ้นให้ได้...และลืมมันให้เร็วที่สุด.. ดูภาพร้านวันสุดท้ายคือวันที่30/11/07ก่อนนะคะ แล้วค่อยมาดูภาพร้านใหม่ที่เพิ่งเช่าใหม่วันแรกวันเดียวกัน... ภาพช่วงบ่ายวันที่30 ก่อนที่จะรื้อร้าน..ค่ะ ทุ่มกว่า..หลังจากที่หลายร้านปิดกันแล้ว เราถึงจะลงมือเก็บร้านนี้และย้ายข้าวของไปร้านใหม่... ต่อไปก็ภาพการทำลายล้างห้อง394ค่ะ...แห่ะๆ จะหาว่าฉันพูดแรงไปรึป่าวน่ะซิค๊ะ...เปลี่ยนใหม่ก็ได้...ภาพต่อไปเป็นการจัดการกับร้าน394 ให้เรียบร้อยก่อนที่จะคืนห้อง... ให้ดาวเด็กทำงานบ้านมาช่วยกวาดถูห้องให้ค่ะ...ถ้าไม่ได้ดาวตี2ก็คงยังกลับไปถึงบ้าน...เพราะคืนนั้นเราจัดการทั้งร้านเก่าร้านใหม่เสร็จประมาณเที่ยงคืนครึ่ง... สิ่งดีๆที่พวกเราได้รับจากการโดนนายทุนเอาเปรียบ..คือ น้ำใจค่ะ....วันสุดท้ายนี้พวกเราได้รับน้ำใจจากผู้คนในอินทรา...พี่ๆน้องๆหลายๆคน เข้ามาถาม เข้ามาช่วย...และพูดให้กำลังใจ...อย่างน้อย คนทำการค้าที่นี้ พูดได้เต็มปากเต็มคำว่า "ทุกคนที่ฉันรู้จักในอินทรานี้เป็นคนดีมีน้ำใจกันหมดค่ะ..แทบจะหาคนไร้น้ำใจไม่ได้เลยด้วยซ้ำ"....เราต้องใช้ชีวิตตอนกลางวัน8-10ชม.ในพื้นที่ตรงนี้..เราอยู่ด้วยความสุขค่ะ...เจอหน้ากันยิ้มแย้มแจ่มใส...บางวันแต่ละร้านผลัดกันซื้อขนมมาฝาก..ใครต้องการความช่วยเหลือ จะมีแต่คนยื่นมือมาช่วย...อย่างน้อยผู้คนที่นี่ก็ทำให้พวกเรารู้สึกประทับใจและอยากอยู่ในพื้นที่ตรงนี้ต่อไป... และที่สำคัญ....ช่างสมชาย...เป็นช่างใหญ่ที่ตกแต่งร้านในอินทราหลายๆร้าน..รวมทั้งร้าน394 ห้องนี้ด้วยค่ะ...ห้องนี้ช่างหลายสิบคนของช่างสมชายเป็นคนมาตกแต่งให้....เมื่ออาทิตย์ก่อน ฉันโทรไปบอกช่างสมชายว่า.."แนนจะต้องย้ายออกแล้วค่ะ..รบกวนช่างสมชายช่วยส่งคนมารื้อเอากระจกบานใหญ่ที่เพิ่งทำออกด้วยนะคะ...".....สิ่งที่เราได้รับจากคนอีกคนที่เราคาดไม่ถึงคือ..."ช่างสมชาย" ค่ะ..."คุณแนนจะให้ช่างของผมทำอะไรหรือรื้ออะไรออกบ้าง..บอกได้เลยนะคับ ..ผมทำให้ฟรี ไม่คิดเงินซักบาทเดียว"..... อยากจะกล่าวคำว่า "ขอบคุณ"หลายสิบครั้งจริงๆค่ะ....วันสุดท้ายช่างสมชายส่งคนงานมาหลายคนเพื่อเอากระจกบานใหญ่ออก และ จัดการทำห้องให้เรียบร้อย และที่สำคัญ ฉันฝากกระจกบานใหญ่ไว้ที่โกดังของช่างสมชาย... รวมทั้ง เคาเตอร์สีเหลืองที่เพิ่งทำ และกล่องวางหุ่นสีเหลืองอีกสองกล่องฝากไว้ที่โกดังของช่างสมชายหมดเลยค่ะ....เอาไว้กลางเดือนธันวา ตอนเข้าไปตกแต่งร้านใหม่ที่กรุงทอง2 แล้วค่อยให้ช่างสมชายยกมาให้น่ะค่ะ... หลังจากที่ช่วยกันย้ายข้าวของบางส่วนไปไว้ที่ร้านใหม่แล้ว...ส่วนที่เหลือ พวกเราต้องทำความสะอาดห้อง394ให้เรียบร้อยค่ะ...ห้ามมีรอย ห้ามสกปรก ...เจ้าของห้องนี้ เขี้ยวแล้วยังโหดอีกด้วยค่ะ...ถ้าทำห้องไม่เหมือนเดิมจะโดนหักเงินประกันซึ่งไม่รู้ว่าเราจะโดนหักไปเท่าไหร่บ้าง...แต่พวกเราก็จะทำความสะอาดให้ได้มากที่สุด....กระดาษไขที่พี่เนเอามาแปะติดที่ประตูกระจกห้องเพื่อไม่ให้คนมาแอบดูสินค้าในร้านตอนปิดร้าน พี่เนติดซะเรียบร้อยสวยงาม...และวันนี้เราก็ต้องมาฉีดกระดาษพวกนี้ทิ้ง...แต่ที่สำคัญ กระดาษกาวสองหน้าอันนี้มันผลิตคุณภาพดีเกินคาด...พวกเราเอากระดาษกาวสองหน้าออกจากกระจกไม่ด้ายยย...เพราะกาวมันเหนียวติดแน่นมาก....พี่เนใช้กรรไกรค่อยๆแซะ..ฉันให้ไขควงแซะ ส่วนน้องกล้วยใช้กุญแจค่อยๆแซะ..... คือว่าสีหน้าของสองพี่น้องนี้ยิ้มเพราะอิฉันช่างภาพสั่งให้ยิ้มค่ะ...ห้ามทำหน้าสลดนะ .... ถ่ายรูปต้องยิ้มสวย......แต่เหนื่อยค่ะเหนื่อยมาก เห็นรอยเส้นสีขาวๆที่กระจกมั๊ยคะ...ใช้เวลาขูดเป็นชม...ซึ่งเป็นที่ตลกมากของคนที่เดินผ่านไปมาตอนสามสี่ทุ่ม....บังเอิญวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของหลายๆร้านที่ต้องขนข้าวของย้ายออกและย้ายเข้า และมีหลายร้านตกแต่งห้องคืนนี้ด้วยทำให้บรรยากาศคึกคักเป็นพิเศษ...ที่สำคัญ...ไอ้พวกเราสามคนไม่รู้มานมาเกี่ยวอะไรกับเค้าคือว่าร้านอื่นเค้ามีช่างมาตกแต่งห้อง ส่วนเรา3คน ยืนขูดประตูกระจกกันหน้าสลอน..ใครผ่านไปมาก็มอง....ถ้าคนรู้จักเดินผ่านก็จะหัวเราะ.....เอาเป็นว่า ถึงคืนนี้เราจะเหนื่อยแต่ก็สนุกค่ะ....มีเพื่อนใหม่เพิ่มขึ้นด้วย...เพราะหลายคนมีน้ำใจพยายามหาทินเนอร์ หาน้ำยาเช็ดกระจกให้พวกเรา....สนุกค่ะ ตลกดี...ขูดไปก็หัวเราะกันไป...นี่แหละน้าชีวิตของนางซินสามคนตอนตกอับ...ทำงานอย่างกับคนงานคนอื่นๆ.... ส่วนใหญ่ช่างที่เข้ามาตกแต่งร้านในอินทราคืนนี้จะเป็นช่างของช่างสมชายค่ะ...ซึ่งคนงานจะใส่เสื้อทีมที่เขียนว่า "สมชายการช่าง 2002"......เอาละ วันนี้พวกเราสามคนจะตั้งบริษัทใหม่แข่งกับช่างสมชายแล้ว...โดยที่เราตั้งชื่อของพวกเราว่า.."สมหญิงการช่าง2007จ้า" รับขูดขีดทำลายสถานที่ต่างๆค่า....อิอิอิ ภาพข้างล่างนี้สภาพร้านเดิมก่อนที่เราจะเข้ามาเสียเงินตกแต่งใหม่ค่ะ จบแล้วค่ะภาระกิจย้ายออกจากห้อง394... เราจะแบ่งออกเป็นสองทีม...ทีมหนึ่งย้ายของออกจากร้าน394... อีกทีม ขนย้ายของและจัดร้านใหม่ห้อง243..คืนวันที่30พย. เราจัดการกับร้านทั้งสองร้านเสร็จประมาณเที่ยงคืนครึ่ง...ส่วนวันที่1ธันวา ตอนกลางคืน เราจัดร้านใหม่ให้เข้าที่เข้าทาง..และทำความสะอาดห้อง394 อีกครั้งค่ะ คืนนี้ก็เหนื่อยมากเหมือนกัน กว่าจะทำทุกอย่างให้เสร็จเรียบร้อยก็ประมาณห้าทุ่ม.... ภาพร้านใหม่ห้องเบอร์ 243 ค่ะ... ห้อง243นี้มีขนาดกว้าง 185 ซม. ยาว 2 เมตร...เฮ้อ!! ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกยังไง...ห้องเล็กและแคบมาก...เล็กพอๆกับร้านที่สวนจัตุจักรเลย...สินค้าวางได้ไม่กี่ชิ้น...ส่วนที่เหลือขนกลับบ้านหมด..สต็อกวางได้ไม่มากเหมือนกันค่ะ.... แต่พวกเราก็ตั้งใจจะตกแต่งร้านนี้และทำใจให้ปรับสภาพจิตใจของตัวเองให้อยู่ในที่เล็กๆแคบๆให้ได้...สาเหตุที่ฉันเลือกที่จะเช่าร้านนี้เพราะ ...ทำเลค่ะ...ทำเลตรงนี้ดีที่สุดแล้ว คนเดินมากถึงมากที่สุดในอินทรา...ร้านเล็กนิดเดียวในราคาค่าเช่า 42000บาทต่อเดือนค่ะ... ความจริงร้านนี้กว้างค่ะ แต่เค้าแบ่งครึ่ง...เพราะคนเช่าคนเดิมรับภาระค่าเช่าไม่ไหวเลยกั้นห้องครึ่งหนึ่ให้คนมาเช่า เพื่อช่วยหารค่าเช่าค่ะ....แต่เราไม่รู้หรอกว่าราคาเช่าจริงๆเท่าไหร่....คิดว่าเราคงออกมากกว่าน้องข้างๆร้านที่แบ่งครึ่งน่ะค่ะ เพราะเราทำสัญญากับน้องข้างๆร้านไม่ได้ทำสัญญากับเจ้าของร้านจริงๆ....แต่ไม่เป็นไรค่ะ...เรายังไงก็ได้ ขอให้มีที่ทำมาหากินแล้วกัน... จัดร้านใหม่เสร็จเรียบร้อยก็จะออกมาเป็นแบบนี้ค่ะ การจัดร้านข้างในก็เหมือนเดิม ..เพราะเราต้องการให้ลูกค้าเก่าหาเราเจอด้วยการจัดวางหุ่นและสินค้าคล้ายๆเดิม...เราบอกลูกค้าเก่าไม่ทันจริงๆค่ะเรื่องย้ายร้านอีกแล้ว.... แต่...5566 ดูเคาเตอร์ที่ร้านใหม่ของพวกเราซิคะ...และดูเก้าอี้ในร้านใหม่ของเราด้วยนะคะ... ไอ้กล่องกลมๆที่เราไว้นั่งเนี่ย..ข้างในกล่องเราเอาไว้เก็บไม้แขวนเสื้อค่ะ...ร้านเล็กไม่มีพื้นที่ให้วางอะไรทั้งนั้น....เราต้องใช้พื้นที่และสิ่งของที่วางอยู่ในร้านได้ให้คุ้มไงคะ... ต่อไปดูที่นอนของฉันค่ะ...ขดตัวได้หน่อยนึงค่ะ...แต่นอนไม่ค่อยสบายเพราะสินค้าวางอยู่บนหัวอ่ะค่ะ..แต่จำเป็นต้องมีที่นอน เพราะตอนกลางคืนฉันนอนไม่หลับทุกคืน...ตอนกลางวันเลยเป็นเวลานอนของฉันด้วยอ่ะค่ะ... ต่อไปก็ตู้เก็บสต็อกของ เหลือแค่ตู้3 ใบค่ะ.... และก็ไปซื้อถุงกระสอบหลายๆใบไว้ในสต็อกสินค้าแยกประเภทของสินค้า....แล้ววางหรือยัดไว้ใต้สินค้าที่วางโชว์ค่ะ...บอกแล้วใช้พื้นที่อันเล็กน้อยให้คุ้ม... จะกลับบ้านก็ต้องเก็บหุ่นและของเข้าร้านให้เรียบร้อย...นี่ค่ะสภาพของการอัดและยัดของให้เข้าไปอยู่ในร้านให้หมดทุกชิ้นก่อนที่จะดึงประตูเหล็กลงแล้วล็อกกุญแจ ที่สำคัญที่สุดของเราตอนนี้คือ...บรรยากาศรอบข้าง...ช่างแตกต่างจะร้านเดิมมาก...คนขายของแถวนี้โหดจังเลย...ด่าลูกค้าแรงๆ...ชอบนินทา...บรรยากาศตรงนี้ไม่น่าอยู่เอาซะเลย....เหมือนอยู่ตลาดสด....พวกเราอึดอัดจริงๆ...อยากร้องไห้จัง.....ทำไมดวงเราถึงได้ซวยขนาดนี้.... จบแล้วค่ะ รายงานร้านใหม่ในวันนี้ด้วยน้ำตาตกใน..วันที่ 2 ธันวาคม 2007 โดย...ซ่อนทรายแก้ว   Create Date : 03 ธันวาคม 2550 15 comments Last Update : 31 ธันวาคม 2551 1:08:42 น. Counter : 1205 Pageviews. Share Tweet

ถึงร้านจะเล็กกว่าเดิม แต่ดวงใจดวงน้อยๆของเรายังใหญ่คับซอยเหมือนเดิม สู้ตาย อย่าตายก่อนสู้ Glitter Graphics   โดย: กล้วยปิ้งสีชมพู IP: 203.156.27.88 3 ธันวาคม 2550 11:24:05 น.

น่าสงสารจังค่ะ ค่าเช่าแพงมหาโหดเลย ยังไงก็สู้ต่อไปนะคะ นับว่ากำลังใจเข้มแข็งดีมากเลย เราเข้าใจเรื่องที่เคยอยู่กว้าง ๆ แล้วมีอันต้องไปอยู่แคบ ๆ ในเวลากระทันหันดี เพราะเคยโดนมากับตัว แต่ของเราไม่ร้าน เป็นบ้านค่ะ...   โดย: ผ่านมา IP: 202.149.24.145 3 ธันวาคม 2550 15:30:43 น.

ขอส่งกำลังใจจากทางไกลให้พี่ด้วยนะครับ เข้ามาอ่านเจอ อ่านไปร้องไห้ไป เข้าใจพี่มากๆครับ   โดย: สหมิว (Be a good guy ) 3 ธันวาคม 2550 15:45:18 น.

แวะมาดูแล้ว จัดได้น่ารักมาก ก็พยายามอยู่ให้ได้ แล้วค่อยขยับขยายทีหลัง เอาใจช่วยนะ ขอให้โชคดี เซ็งลี้ฮ้อ ร่ำรวบๆๆๆๆๆ   โดย: พี่ ยม คนเดิม IP: 125.24.47.191 3 ธันวาคม 2550 20:25:10 น.

แนนไม่รู้จะพูดยังไงเลยค่ะพี่พญายม...ท้อก็พูดไม่ออกเพราะห้ามท้อเด็ดขาด...เราตัดสินใจอะไรไปหลายๆอย่างแล้วห้ามท้อและเลิกล้มเด็ดขาด..แต่..ทำไมสถานการณ์นับวันยิ่งแย่ขึ้น.... สภาพแนนตอนนี้พูดไม่ถูกจริงๆ..แนนไม่รู้จะทำใจเรื่องร้านนี้ได้ยังไง...ถ้าใครมาเห็นสภาพร้านใหม่ของแนนจะเข้าใจแนนค่ะว่าทำไมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้.... ได้แต่คิดในใจปลอบใจตัวเองว่า...อดทนซักวันจะดีขึ้นแน่นนอน...และได้แต่พูดปลอบใจพี่เนกับกล้วยว่า สู้ตาย เราแค่ทดลองอยู่พื้นที่ตรงนี้เท่านั้นไม่ต้องคิดมากลองอยู่ที่นี่กันซักพัก..อาจจะมีอะไดขึ้นมาก็ได้....แต่ตอนนี้ทุกคนต้องทำใจให้ได้และปรับสภาพจิตใจตัวเองให้ได้ซะก่อนค่ะ.... บรรยากาศรอบๆและตัวร้านเองบอกตรงๆว่าไม่น่าอยู่เอาซะเลย...แต่แนนจะคิดอย่างนี้ต่อไปไม่ได้ ... ทำให้จิตเรายิ่งตก การค้าจะแย่ลง ต้องทำใจให้อยู่ได้อย่างเดียวเท่านั้นค่ะ.....   โดย: ซ่อนทรายแก้ว 4 ธันวาคม 2550 2:14:47 น.

คงต้องสู้ ต้องอดทนมากๆเลยนะครับพี่ ขอเพียงแรงใจอย่าท้อ ผ่านมันไปให้ได้ การเริ่มต้นทุกที่ ยากเหมือนกันหมดเลยครับ เหมือนผมที่ชีวิตต้องมาเริ่มต้นใหม่ยังดินแดนไกลบ้าน ทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยคำว่า อดทน เท่าเลยพี่ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันรุมเล้าเหลือเกิน แต่สู้ไม่ถอยอยู่แล้ว   โดย: สหมิว (Be a good guy ) 4 ธันวาคม 2550 12:51:42 น.

ลาทีปีหมู Get FREE HI5 Comments   โดย: katoy 4 ธันวาคม 2550 15:26:47 น.

กลับมาแล้วค๊า โห...ร้านก็สวย...เสื้อผ้าก็สวย ออกอย่างงี้ รับรองได้เลยว่าลูกค้าจม อย่าท้อแท้น๊า คำนี้ต้องไม่มีอยู่ในพจนานุกรมของน้องแนนนา แหมถ้าพี่อยู่เมืองไทยนะ จะรีบแวะไปสอยเสื้อออกจากราวเลย แต่ว่าจะมีไซร์พี่ปล่าวน๊า เอาเป็นว่าขอให้ขายดี ขายดีนะจ๊ะ   โดย: tuktikmatt 6 ธันวาคม 2550 3:58:13 น.

เฮงๆๆๆ ครับ ร่ำรวยๆๆๆ Get FREE HI5 Comments   โดย: katoy 6 ธันวาคม 2550 11:41:04 น.

ร้านสวยมากๆเลยค่ะ ยังไงก็สู้ๆนะคะ ฝ้ายเป็นกำลังใจให้** รักพี่สาวคนนี้มากที่สุดในโลกกก ก ก.   โดย: It'z fayya IP: 58.8.212.42 6 ธันวาคม 2550 19:00:01 น.

ร้านเข้าที่เข้าทางหรือยังครับ ต้องมีโปรโมชั่นใหม่ๆป่ะครับ สู้ๆ   โดย: สหมิว (Be a good guy ) 7 ธันวาคม 2550 1:36:04 น.

เฮ้อ....น่าสงสารจัง ซวยซ้ำซวยซ้อน แต่ก็นั่นแหละนะ นี่คือบททดสอบ สมหญิงการช่าง2007 อิอิ ต้องอยู่ให้ได้นะ ซักวันมันต้องเป็นวันของเราบ้างแหละน่า อย่าละทิ้งความหวัง ความฝันนะครับ   โดย: jone500 (max_pressure ) 8 ธันวาคม 2550 11:41:35 น.

ปัญหาคือ ยาชูกำลัง สู้ๆๆ   โดย: @น้องนางกวักค่ะ@ IP: 58.9.203.162 9 ธันวาคม 2550 22:53:10 น.

มารออัพเดทครับ ร้านเป็นไงมั่ง   โดย: สหมิว (Be a good guy ) 10 ธันวาคม 2550 13:04:48 น.

ถ้าพูดถึงอัปเดทเรื่องการค้าสำหรับเดือนนี้...พูดได้คำเดียวว่า "แย่"ค่ะ...แย่ที่สุดถึงที่สุดแล้วค่ะ...ส่วนเดือนที่ผ่านมา..มีปาฎิหารย์เกิดขึ้นอีกแล้ว ... วันสุดท้ายวันที่30/11/07..ทั้งวันไม่มีคนเข้าร้านเลย..แต่อยู่ๆมีโทรศัพท์เข้ามา..เป็นลูกค้าคนจีนโทรมาถามหาว่าร้านย้ายไปอยู่ที่ไหน...พอบอกเบอร์ร้านใหม่ให้ลูกค้าแล้ว..ก็รอ รอลูกค้าเจ้านี้เจ้าเดียว....สรุปวันสุดท้ายเค้าซื้อไปหมื่นกว่าบาท...ทำให้ยอดขายเดือนนี้...หักทุนของสินค้าแล้ว...ที่เหลือเป็นค่าเช่าร้าน เราได้ 40000 พอดีค่ะ..ถ้าไม่ได้วันสุดท้ายเจ้าเดียวนี้ เราจะขาดทุนไป 5000 เพราะ เราเพิ่งหาได้เพียง 35000 ค่ะ....   โดย: ซ่อนทรายแก้ว 10 ธันวาคม 2550 19:12:50 น.