|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
หัวใจกับความรัก
.ในที่สุดฉันก็เข้าใจ..ชีวิต..
...27/06/07...หลายวันไม่ได้เขียนไดอารี่เลยค่ะ..ไม่รู้จะเขียนอะไร นึกไม่ออก ไม่มีเรื่องอะไรให้เขียนเลย...เกรงว่าถ้าเป็นแบบนี้สงสัยจะไม่ค่อยได้สนุกกับการแต่งบล็อกซะแล้ว...เพราะไม่มีหัวข้ออะไรน่าlสนใจเลย..
แต่อย่างน้อยก็อยากจะเล่าถึงชีวิตช่วงนี้ค่ะ...
เวลา...ผ่านไปเร็วนะคะ..เร็วมาก...
เราแก่ขึ้นทุกวันๆๆ... สังขาร..อารมณ์...ความคิด..ความรู้สึก...ก็เปลี่ยนแปลงไปตามเวลา...
ชีวิตตอนนี้มีความสุขค่ะ มากด้วย...ไม่มีปัญหาเรื่องหัวใจอีกต่อไปแล้วค่ะ...แปลกนะคะ..ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะทำใจได้เรื่องความรัก...แต่แล้ว ทำไมถึง ทำใจได้สนิทแบบนี้..
ตอนแรกคิดว่าความรักเนี้ยเรื่องใหญ่เหลือเกิน..เค้าคนเดียวที่มีอิทธิพลต่อชีวิตฉัน....แหม!! ท่าจะบ้านะคะ...เพิ่งจะรู้สึกว่า..ไม่ใช่เลย...เราเอาจิตเราไปผูกพันกับเค้าเอง...เราไม่ยอมปล่อยเองนินา...มันก็ทุกข์คนเดียวไปเรื่อยๆซิคะ...
แล้วอยู่ๆ วันนึง.. ทำไมความรู้สึกมันเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วว่า...ทำไมถึงไปชอบเค้าขนาดหนักน้อทั้งๆที่เค้าไม่ได้นึกถึงเราเล๊ย...เรานี่บ้ามากๆ..พอได้แล้ว...
มีเหตุผลค่ะ แต่ไม่เล่าว่าทำไม ตอนนี้ฉันถึงไม่ต้องการความรักแบบหนุ่มสาวอีกต่อไปแล้วค่ะ..
ฉันยังมีหัวใจนะคะ มีความรักเต็มหัวใจ แต่มีให้กับมนุษย์ทุกคนนะคะ...แต่ขอให้ความรักกับแม่และพ่อมากที่สุดก่อนนะคะ...ต่อมาก็พี่เน แน๊ต น้อท...กล้วย พี่ทราย น้องเอก น้องไท น้องต้น คุณป้า อาจ๋า หญิง ปุ๊ก โก้ ก้อง ส้ม ฯลฯ มีอีกหลายคนมากๆๆค่ะ ไม่กล่าวถึงเดี๋ยวจะน้อยใจกัน แต่จะให้เขียนหมดทุกคนสงสัยนั่งอ่านชื่อกันจนเพลินเลยนะคะ..รวมทั้งเพื่อนๆทางอินเตอร์เน็ต น้องรัตน์ พี่แอ้ พี่พญายม คุณแฟนคลับ มีอีกค่ะ เขียนชื่อไม่หมดอ่ะค่ะ..
เอาเป็นว่า แนนมีหัวใจดวงเดียวแต่มอบความรักให้ทุกคนบนโลกเลยแระกันนะคะ...
เห็นมั๊ย หัวใจดวงเล็กๆดวงนี้มีพลังความรักที่ยิ่งใหญ่นะคะ...
ช่วงนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้เกิดความทุกข์เลยค่ะ...ไม่มีศัตรู ไม่มีคู่แข่ง ไม่เจอคนใจร้ายแล้ว วันธรรมดาก็ไปร้านตั้งแต่เก้าโมงเช้ากลับหกโมงเย็น วันไหนไปไม่ไหวหรือไม่อยากไปก็จะให้พี่เนไปแทน ... วันอาทิตย์ ทุกคนหยุดงานไม่ไปร้านกันเพราะเฟียกลับมาขอทำงานเหมือนเดิม...
วันอาทิตย์เลยมอบให้เฟียเป็นคนดูแลร้าน...ที่บ้านแนนจะมีความสุขมาก เพราะพ่อแม่ พี่เน แนน แน๊ต น้อทจะอยู่บ้านครบทุกคนในวันอาทิตย์ ตอนเย็นเราจะทำอาหารทานกัน เช่น สุกี้ หมูจุ่ม และอะไรก็ได้ที่เราทุกคนในบ้านมีส่วนร่วมกันทำพร้อมๆกัน เปิดแอร์ เปิดเพลง จัดโต๊ะอาหารสวยๆ นั่งทานพร้อมหน้าพร้อมตาทั้ง6คน...
นี่ละค่ะ ความสุขของครอบครัวแนน...
เดี๋ยวนี้ไม่รู้เป็นอะไร...ทำไมมีแต่คนชวนไปวัด เยอะเหลือเกิน เพื่อนก็ชวน พี่บี๋ก็ชวน ส้มก็ไปวัดมาแล้วเฉยเลย เพื่อนแม่ก็ชวน ... แต่ทำไมแนนถึงคิดว่าแนนยังไม่พร้อมจะไปวัด ไปนั่งกรรมฐานหลายวัน...
ถ้าแนนไปคงเหมือนน้องส้มแน่ๆเลยค่ะ ไปคืนเดียวก็ลาศีลกลับแล้ว...เพราะความที่ยังไม่พร้อมไงคะ ...แนนว่า แนนพร้อมก่อนแล้วไปเลยหลายๆวันไปเลยค่ะ..
แต่แนนก็ทำบุญทำทานบ่อยนะคะ.... พยายามทำสังฆทานทุกเดือน แนนทราบค่ะว่า คนเราต้องต่อบุญไปเรื่อยๆนะคะ ...น้องกล้วยเป็นคนจุดประกายให้แนนทำทานขอทานบ่อยขึ้น ... เมื่อก่อนถ้าแนนจะทำทานจะดูว่าขอทานนั้นพิการจริงมั๊ย หรือ จะให้เฉพาะคนแก่กับเด็ก ถ้าเป็นคนหนุ่มสาวมีแขนมีขา แนนจะไม่ให้เลยค่ะ แต่เดี๋ยวนี้..คิดใหม่ ... เราให้ทานเพื่อความสบายใจของเรา ...บางทีเตรียมเงินขึ้นรถลงเรือ แต่ระหว่างทางเจอขอทานมักจะเอาเงินที่เตรียมใว้ลงเรือขึ้นรถให้กับขอทานทุกที...
แปลกนะคะ...จากที่สังเกตุ ถ้าวันไหนทำบุญทำทานเมื่อไหร่ วันนั้นจะขายดีมากๆ ... เป็นแบบนี้บ่อยมากค่ะ ... แต่ถ้าวันไหนทำทานแล้วแต่ขายไม่ดี ก็ไม่ได้รู้สึกเครียดอะไรเลยนะคะ...รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะขายดีทุกวัน...วันนี้ขายไม่ดี ไม่เป็นไร พรุ่งนี้รอลุ้นใหม่...
แนนไม่ซีเรียสและเครียดกันการค้าแล้ว เรื่องความรักแบบหนุ่มสาว แนนก็ไม่ยึดติดอีกต่อไปแล้ว ปลงได้แล้วจริงๆค่ะ..ไม่มีทุกข์อีกต่อไปแล้วค่ะ...
ช่วงนี้ไปโยคะแทบทุกวัน... หลังจากปิดร้านหกโมงก็จะไปเล่นโยคะที่เมเจอร์กันต่อเกือบทุกคืน..
แนนเริ่มห่วงสุขภาพตัวเองแล้วละคะ...กลัวตอนแก่จริงๆกลัวร่างกายไม่แข็งแรง มีโรคภัยไข้เจ็บ แก่แล้วใครจะมาเลี้ยงเราละคะ คนไม่มีครอบครัว ค่ายารักษาโรคก็แพงแสนแพง ดูแม่เป็นตัวอย่างน่ะค่ะ...เห็นแม่ไปโรงพยาบาลหลายโรงบาล ภายในหนึ่งเดือนค่ายาของแม่ทั้งหมดสองหมื่นกว่า....
แนนว่าแนนคงไม่ไหวแน่...ยังไงก็รีบทำงานเก็บเงินไว้รักษาตัวเองยามแก่..แต่ถ้าแก่แล้วเป็นโรคโน้นโรคนี้ ดูแล้วทรมาน แนนขอเลือกการออกกำลังกายตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่าค่ะ....
แนนห่วงพี่เนด้วย เพราะพี่เนก็ทำงานหนัก เขียนผ้า ตัดผ้า ทำให้กระดูกต้นคอเริ่มเสื่อม ส่วนแนนก็เริ่มมีอาการเจ็บเข่าเหมือนแม่แล้ว และนิ้วมือจะเจ็บทุกนิ้วเพราะทำงานนั่นละคะ..ฉีดยาไปหลายเข็มแล้วค่ะ ...ฉีดไปก็เป็นอีก ...เอาเป็นว่า เคยหยุดทำงานที่ใช้มือยกของหนักหรือหยุดทำงานบ้านหนึ่งอาทิตย์รู้สึกว่าเจ็บมือและนิ้วน้อยลง....
ช่วงนี้แต่ว่า..เราต้องดูแลและสนใจสุขภาพของตัวเองแล้ว...เพราะอายุมากขึ้น ความแข็งแรงว่องไวไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะ...รู้ตัวน่ะค่ะ..จากที่แทบจะไม่เคยป่วยเลย กลับเป็นว่าเดี๋ยวนี้เป็นโน้นเป็นนี่มากขึ้น..นี่ละคะสังขารของมนุษย์....
วันหนึ่งๆผ่านไปเร๊วเร็วนะคะ....เร็วจนเริ่มจะปลงกับชีวิตไปเรื่อยๆคือ ปัจจุบันมีลมหายใจ มีข้าวทานทุกมื้อ อยู่กับพ่อแม่พี่น้อง .... ชีวิตไม่ต้องการอะไรแล้วละคะ...
ส่วนงานก็ไม่ซีเรียสถึงแม้ว่าใช่ว่าจะขายดี แต่ทุกเดือนเราก็ผ่านไปได้ เราได้ค่าเช่าร้านทุกเดือนไม่ขาดทุนไม่ชักเนื้อ และยังพอมีเหลือให้พวกเราใช้คนละไม่กี่พันก็ตาม...พอแล้วละคะ ชีวิต ถ้าอนาคตขายดีมากๆพอจะมีเงินเก็บก็คงจะยิ่งดีมาก ตอนนี้ยังไม่มีเงินเก็บน่ะค่ะ มีแค่ใช้จ่ายไปวันๆ ไม่ได้ฟุ่มเฟืยอะไร...ก็พอแล้วค่ะ....
พยายามรักษาสุขภาพให้แข็งแรงไม่เจ็บได้ป่วยจะได้ไม่ต้องไปเสียค่าหาหมอ ค่ายา เป็นไงคะคิดมั๊ยคะ...
ช่วงนี้พ่อไปรัฐสภาทุกวันดูพ่อมีความสุขกับการทำงานมากๆ พ่อมีส่วนร่วมในการร่างรัฐธรรมนูญ พ่อเป็นคนอยู่เฉยๆไม่ได้ถ้าอยู่บ้านพ่อจะหงุดหงิด พ่อมีงานทำแล้วพ่อมีความสุขพวกเราก็มีความสุขด้วย....
ส่วนแม่...แม่เป็นคนอ่อนแอมากๆ อยู่บ้านคนเดียวก็ไม่ได้ พวกเราเลยต้องผลัดกันอยู่บ้านดูแลแม่ค่ะ ...
ช่วงนี้ไปวัดขุนจันบ่อยมากเลย ไปทำสังฆทานกันแทบทุกอาทิตย์ อาทิตย์หน้าก็วันเกิดแนนแล้ว ปีนี้ เลขสวยมาก 07/07/07 เท่ห์จริงๆนะคะเนี่ย....
ของขวัญไม่ต้องนะคะ...น้องหญิงกับน้องปุ๊กหยุดซื้อให้พี่แนนได้แล้วนะคะ...แค่นี้พี่แนนก็ดีใจแล้วที่น้องๆยังนึกถึงพี่แนนกับพี่เนเสมอมา...อย่าสิ้นเปลืองอีกนะคะ เศรษฐกิจยิ่งไม่ดีอยู่..พี่แนนไม่ต้องการของขวัญวันเกิดนะคะ บอกแล้วนะจ๊ะ...แค่คำอวยพรพี่แนนก็ดีใจแล้วค่ะ..เราไปหาอะไรอร่อยๆทานกันดีกว่า..ท่าทางวันเกิดปีนี้อ้วนตายแน่ๆ เพราะต้องไปหาอะไรทานหลายกลุ่มเหลือเกิน ...เอาเถอะ ยอมอ้วนแล้วละคะ เลิกลดความอ้วนแล้ว ผอมไปก็เท่านั้น ไม่รู้จะสวยให้ใครดู เอาสบายๆดีกว่าเนอะ...มีคนแอบดีใจอยู่ รู้หรอกน่า ถ้าพี่แนนลดความอ้วนเมื่อไหร่ น้องก็คงจะไม่มีใครไปทานอาหารหรู่ๆแพงๆด้วยละซี่ เดาเลย่ะว่าใคร.....อิอิ
เอาไว้จะเข้ามาอัพเดทไดอารี่ในวันเกิดนะคะ จะถ่ายรูปให้ดูว่า วันเกิดปีนี้ แนนจะมีอะไรพิเศษบ้าง.... แต่ให้ไปปล่อยแก่กับผับพี่แนนไม่ไหวอ่ะค่ะน้องกล้วย พี่แนนขอบาย...
ชีวิตวันๆก็ดำเนินไปแบบนี้..นี่ละค่ะ ที่แนนเข้าใจชีวิตมากขึ้น..ไม่ต้องการอะไรมาก .. นอกจากความสุขแบบนี้ทุกวัน...
Create Date : 23 มิถุนายน 2550 |
|
18 comments |
Last Update : 2 กรกฎาคม 2550 23:10:18 น. |
Counter : 989 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: fishermanfriend IP: 134.76.249.10 27 มิถุนายน 2550 2:35:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องนางกวักค่ะ IP: 58.9.194.23 27 มิถุนายน 2550 23:05:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: กาล้วย(banana) IP: 210.246.69.153 28 มิถุนายน 2550 13:39:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: กาล้วย(banana) IP: 210.246.69.153 28 มิถุนายน 2550 13:52:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: ซากุระจัง IP: 58.181.145.220 28 มิถุนายน 2550 15:45:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องต้น กับ แม่ทราย IP: 58.10.146.126 28 มิถุนายน 2550 23:41:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: ซ่อนทรายแก้ว (ซ่อนทรายแก้ว ) 1 กรกฎาคม 2550 12:15:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: note-d 7 กรกฎาคม 2550 11:28:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: b@rbOr 7 กรกฎาคม 2550 11:56:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: Yoawarat 7 กรกฎาคม 2550 12:09:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้าหู้เองค่ะ (fifty-four ) 7 กรกฎาคม 2550 12:43:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: mimi IP: 161.200.255.162 10 ธันวาคม 2550 14:04:10 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเรา...ก้อคือชีวิตเรา สิ่งที่ มีค่าที่สุดในหัวใจเรา...ก้อคือหัวใจเรา อย่าเอาชีวิตทั้งชีวิตไปยกให้ ใคร อย่าเอาใจทั้งใจไปยกให้ใครคนเดียว อย่ายกสิ่งที่มีค่าที่สุดของเรา ไปให้ใครดูแล เพราะไม่มีใคร...ที่จะดูแลมันได้ดีไปกว่าตัวเราเอง อย่าปิด กั้นความรู้สึกของหัวใจ อย่าบอกว่าเราเกิดมาเพื่อจะรักคน ๆ เดียว คนใจ แคบเท่านั้นที่เกิดมาเพื่อที่จะรักคนได้คนเดียว เราสามารถที่จะรักใครได้มากมาย ขอเพียงให้รู้จักหน้าที่ของความรัก หน้าที่ที่จะปฏิบัติต่อคนที่เรารัก รัก ต่างแบบ...ปฏิบัติในหน้าที่ต่างกัน แล้วเมื่อวันใดวันหนึ่งคนบางคนไม่แยแสกับ ความรักที่เรามีให้ เราก็ยังคงเหลือใครต่อใครอีกมากมาย และไม่เห็นจะต้องเจ็บเจียนตาย ถ้าเรามั่นใจ...ว่าเราทำหน้าที่ให้กับรักนั้นสมบูรณ์และเต็มที่แล้ว ถ้าอากาศร้อนอบอ้าว...ลองออกมายืนคุยกับแสงแดด อากาศหนาวแทบขาดใจ...ลองออกมาหาไออุ่นลมหนาว เราจะรู้ว่าร้อนหรือหนาวก็ต่อเมื่อเราได้ไป สัมผัสกับมัน ก็เหมือนกับความรัก .... ถ้าอยากรู้ว่ารสชาดเป็นอย่างไรก็ต้อง ไปสัมผัสกับมัน แต่อย่าทรมานตัวเองโดยการออกไปยืนตากแดดนาน ๆ หรือยืนต้านทานลมหนาว ถ้ารู้ว่าร้อนนักก็หลบหาที่ร่ม ถ้ารู้ว่าหนาวก็ก่อเตาผิง ความรักจะ ไม่ทำร้ายเรา ถ้าเราไม่ทำร้ายตัวเอง ...ถ้าคุณรู้จักรัก.. แสงแดดจะทำให้คุณอบอุ่น ลมหนาวก็จะทำให้คุณหลับสบาย...
Color Codes ป้ามด
|
|
|
|
|
|
|