ค.ศ.270 ในช่วงเวลานั้นมีผู้นำคริสเตียนคนหนึ่งชื่อ “วาเลนตินัส” เขาเป็นคนที่มีความรัก ความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ และยังร่วมมือกับมาริอัสจัดตั้งกลุ่มองค์กรเล็กๆ เพื่อช่วยเหลือ ชาวคริสเตียนที่ตกทุกข์ได้ยากเหล่านี้ และได้จัดให้มีการแต่งงาน ของคู่รักอย่างลับๆ และทุกๆ วันเขาจะแอบนำอาหารและของใช้ ที่จำเป็นไปวางไว้ประตูหน้าบ้านของคนยากจน โดยไม่ให้คนเหล่านั้นรู้ เพราะในสมัยนั้น ศาสนาคริสต์ยังไม่เป็นที่ยอมรับในจักรวรรดิโรมัน และถือว่าใครที่นับถือศาสนาคริสต์ จะมีความผิดร้ายแรงมาก พวกคริสเตียนจึงถูกข่มเหงและทารุณกรรมอย่างหนักเพื่อบังคับ ให้เลิกเป็นคริสเตียน ใครที่ไม่ยอมเลิกนับถือคริสต์จะถูกทรมาน และฆ่าทิ้ง วาเลนตินัสก็รวมอยู่ในกลุ่มขบวนการถูกขู่เข็ญและ ทรมานบังคับให้เลิกนับถือศาสนาคริสต์ แต่เขาไม่ยอม จึงถูกจับเข้าคุกในข้อหาเป็นคริสเตียน ขณะที่ถูกจับขังคุกนั้น เขาก็ได้พบรักกับสาวตาบอดซึ่งเธอ เป็นลูกสาวของผู้คุมในนั้น และด้วยความรักและคำอธิฐานของเขา พระเจ้าได้ทรงโปรดให้ดวงตาคนรักของเขาหายเป็นปกติ จากเหตุการณ์นี้เองจึงทำให้ผู้คุมและครอบครัวของเขาหันมา นับถือศาสนาคริสต์ เมื่อเรื่องรู้ถึงจักรพรรดิคลอดิอุสที่สองของโรม พระองค์ทรงกริ้วมากสั่งให้ลงโทษวาเลนตินัส อย่างหนัก ด้วยการโบย และนำไปประหารชีวิตด้วยการตัดศรีษะ

พ.ศ.2555 เธอเดินออกมาที่โต๊ะ เห็นอุษาพี่อีกคนกำลังเก็บโต๊ะ "พี่ษา ไป บริษัท ... อยู่เหรอค่ะวันนี้ ยังไม่เสร็จเหรอค่ะ" "ยังจ๊ะ .. ว่าจะไปตามหารักแท้ให้พบหน่ะ เผื่อจะได้กุหลาบมั่ง 55 ของน้องหล่ะ เสร็จยัง??" "เหลืออีกนิดเดียวค่ะ เดี๋ยวเย็นค่อยกลับมาเขียนรายงาน พี่วรรณชวนไปหาลูกค้ารายใหม่ค่ะ .. ว่าจะให้ปอยดูงานนี้" "โอเคจ๊ะ พี่ไปก่อนนะ อ้อ .." ก่อนอุษาจะเดินออกประตูสำนักงาน ก็หันมาบอกปวีณาด้วยเสียงอันไพเราะว่า "สุขสันต์วันวาเลนไทน์ ขอให้เจอสิ่งดี ๆ นะจ๊ะ" หญิงสาว ยิ้มรับ เธอชอบอุษา อุษาเป็นรุ่นพี่ของเธอแค่สองปี แต่เก่งมาก และเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองเป็นที่สุด หญิงสาวสอบได้หลายตัวแล้วตอนนี้ อีกไม่นานก็คงเป็น ผู้สอบได้แน่นอน อุษาเคยมีแฟนมาแล้ว แต่ก็เลิกลากันในที่สุด หญิงสาวบอกว่า "ก็มันไม่ได้ดั่งใจ มีไปก็งั้น เลิกกันดีกว่า.." แล้วถ้าเป็นเราหล่ะ 'หาคนที่ใช่ให้ได้ก่อนแล้วกัน..' หญิงสาวคิด เธอเองจริง ๆ แล้วก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากคบใคร ตอนเรียนหนังสือ ก็มีรุ่นพี่มาจีบรับน้องใหม่ แต่เป็นหญิงสาวเองที่ยังไม่ยอมเปิดรับใคร ด้วยเพราะคิดว่า การเรียนสำคัญที่สุด และที่สำคัญใคร ๆ ก็ยังไม่ใช่ จนถึงวันนี้เธอเองก็ยังไม่ยอมคบใครเป็นจริงเป็นจังซักที เพราะคิดว่า ถ้าจะมี เดี๋ยวมันก็มาเอง เพราะคิดอย่างนี้ทำให้วันแห่งความรักทุกปี ก็เป็นวันเหงา วันเศร้า สำหรับคนโสดอย่างเธอทุกครั้งไป .. “ไปกันได้แล้วจ๊ะสาวน้อย”วรรณาเดินออกมาจากห้อง “อุ๊ย กำลังคิดอะไรเพลินเลยค่ะพี่วรรณ” “คิดอะไรจ๊ะ” วรรณาถามเสียงใส “คิดว่าวันนี้จะได้เจอเจ้าของช่อดอกไม้ พี่วรรณหรือเปล่านะสิค่ะ” เธอหัวเราะลั่น และยิ้มให้กับป้าวาส ก่อนจะเดินตามวรรณาออกประตูไป และทิ้งท้ายไว้ให้คนในสำนักงานว่า “เฮ้อ .. อยู่ไหนหนอ อยู่ไหนหนอ วาเลนไทน์ของหนูปอย”

ค.ศ.270 ในคืนสุดท้ายก่อนที่เขาจะถูกนำไปประหารนั้น เขาได้เขียนจดหมายสั้นๆ เป็นการอำลาส่งไปให้ หญิงคนรักของเขาและลงท้ายในจดหมายว่า “From Your Valentene” รุ่งขึ้นในเช้าวันที่สิบสี่กุมภาพันธ์ ปีคริสต์ศักราชสองร้อยเจ็ดสิบ วาเลนตินัสก็ถูกนำไปตัดศรีษะ และเอาศพไปฝังไว้ที่เฟลมิเนี่ยนเวย์ ซึ่งภายหลังมีการสร้างโบสถ์หลังใหญ่ คร่อมสุสานของเขาไว้เพื่อเป็นอนุสรณ์ รำลึกถึงความรักอันยิ่งใหญ่และชีวิต ที่ได้ทนทุกข์ทรมานและเสียสละ เพื่อเพื่อนมนุษย์ของเขา

พ.ศ.2555 ในค่ำคืนของความสุขแห่งความรัก ที่อบอวลไปทั่ว หญิงสาว ยังนั่งทำรายงานของบริษัทก่อนอยู่ ป้าวาส พี่วรรณ พี่ษา และเพื่อนพนักงานอีกสองสามคน ตอนนี้คงกลับบ้าน หรืออาจจะกำลังนั่งทานข้าวกับคนรักอยู่ก็ได้ แต่หญิงสาววันนี้สำหรับเธอ ในความรู้สึกมันช่างเดียวดายเหลือเกิน เธอยังไม่อยากกลับบ้านในตอนนี้ ถึงแม้จะอยากกลับไป กินข้าวกับพ่อแม่ที่บ้านก็ตาม และก็คงเป็นอย่างนั้นเสมอ ตอนนี้อยากปั่นรายงานให้เสร็จ .. และแอบคิดถึงใครบางคนมากกว่า แอบยิ้มเล็ก ๆ กับสถานการณ์เมื่อกลางวันนี้ ยังไงก็ถือว่า เธอทำได้ดีทีเดียวเมื่อได้งานตรวจบัญชีที่บริษัทใหม่นี้ไว้ในมือ นอกจากนั้น เธอทำไมถึงยังจำสายตาของคน ๆ นั้นได้นะ เหมือนมันยังตรึงอยู่ในใจ .. ตั้งแต่สบตากับเขาครั้งแรก มันช่างแปลกที่รู้สึกว่า .. คือคนที่ใช่ .. เขาไม่ใช่คนหล่ออะไรเลย แต่เขาดูดี สุภาพ และเป็นเอง เขาเป็นเพื่อนพี่วรรณ พอพี่วรรณแนะนำหญิงสาวให้เขารู้จัก ว่าปวีณาจะเป็นคนดูแลบริษัทให้คุณชัด เขามองหน้าหญิงสาว ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ แล้วกล่าวว่า "ยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ" เธอสลัดความคิดถึงใครบางคนออกไป ก่อนจะก้มหน้า เขียนรายงานต่อ "มีของมาส่งครับ.." หญิงสาวเดินไปเปิดประตูเล็ก ๆ รับกระเช้าดอกกุหลาบสีชมพู "ส่งคุณปวีณาครับ .." เด็กส่งดอกไม้ให้ก่อนจะหันกลับไป "ขอบคุณค่ะ .." หญิงสาวออกตกใจ ใครนะให้ดอกกุหลาบเธอ เธอเดินเข้าไปที่โต๊ะ วางกระเช้าพลางพลิกหานามบัตร หลังนามบัตรเขียนด้วยลายมือหนัก ๆ ว่า สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ คุณปอย เจอกันวันจันทร์นะครับ ชัด เหมือนมีสวนดอกไม้นานาพันธุ์ผลิบานสะพรั่งอยู่ พร้อมป้ายข้อความสั้น ๆ ที่เขียนว่า “จากวาเลนไทน์ของคุณ” ...