“ผมมองภาพรวมของพลังงาน เรามีมายาคติหลายเรื่อง ที่คนไทยเข้าใจผิดเยอะ อย่างที่เราคุยเรื่องการเกษตร ว่าประเทศไทยร่ำรวยเรื่องการเกษตร เรามีน้ำเยอะ เรามีปลา เรามีข้าว แต่จริงๆ ทุกวันนี้ เรานำเข้ามหาศาล อย่างวันนี้เราเจอเรื่องภัยแล้ง พลังงานก็เช่นเดียวกัน เราใช้ไฟฟ้าเยอะมากๆ ใช้อย่างสุรุ่ยสุร่าย ไม่แพ้เรื่องน้ำเลย เราไม่รู้ว่า เราใช้พลังงานจากไหน ปัจจุบันเราไม่มีความมั่นคงด้านพลังงานเลย ไฟฟ้าทางฝั่งอีสานเราก็นำเข้ามาจากลาว เพราะเราไม่ยอมสร้างเขื่อน ทางฝั่งตะวันตก ภาคใต้ เราก็นำเข้าแก๊สมาจากพม่า ขณะเดียวกันเราก็มีปัญหาเรื่องการขุดแก๊ส เรามีการพูดกันถึงเรื่องโรงไฟฟ้านิวเคลียร์มา 40-50 ปี เรามีคนไปเรียนมา ไปดูงานมาตั้งนานแต่ปัจจุบันเราก็ยังไม่สามารถเริ่มโครงการ และไม่มีรู้เลยว่า มีประโยชน์อย่างไรบ้าง ขณะที่ประเทศอื่นๆ ใช้กัน

กลับมาที่ถ่านหิน ถือเป็นแหล่งพลังงานที่สำคัญ ยังไงก็หนีไม่พ้น เราบอกว่า จะใช้ลม แสงแดด หรือชีวมวล เราใช้ได้ แต่เป็นการใช้เสริมมันไม่พอ เรายังต้องพึ่งพาพลังงาน จากแก๊ส น้ำมันเตา และถ่านหินด้วย มันต้องหาจุดตรงกลางให้ได้ว่า จะใช้พลังงานพวกนี้อย่างไรให้สมดุล ใช้ในระดับที่ไม่เสียดุลการค้ามากมายนัก แต่สร้างรายได้ให้กับประเทศ ใช้ในระดับที่สร้างความปลอดภัย ไม่สร้างมลภาวะ

ปัญหาที่ผมเห็นคือสังคมไทยไม่สามารถเข้ามาเจรจาและพูดคุย หาประโยชน์ของชาติร่วมกัน หรือแบ่งเบาปัญหาของชาติร่วมกัน ฝั่งหนึ่งก็จะเอาให้ได้ ฝั่งหนึ่งก็จะค้านให้ได้ นั้นเรื่องโรงไฟฟ้าถ่านหิน ผมว่ายังต้องถกเถียงกันอีกนานแน่ๆ ผมมองไปไกลๆว่า ถ้ายังไม่มีการปฏิรูปพลังงานกันขนานใหญ่ ยังไงเราก็หนีถ่านหินไม่พ้นแน่ๆ”

เขาว่ากันว่าเรื่องของโรงงานไฟฟ้าที่จะเกิดขึ้น