ใครๆก็ไปเที่ยวแชงกรีลา(ลี่เจียง-จ๋งเตี้ยน) ออกจากเมืองลี่เจียงก็นั่งรถต่อไปจ๋งเตี้ยนเมืองนี้ทางการจีนเค้าเปลี่ยนชื่อเป็นแชงกรีลา (แชงกรีลากำเนิดขึ้นจากนวนิยายเรื่อง Lost Horizon ซึ่งได้ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1933 จากจินตนาการของนักประพันธ์ชาวอังกฤษชื่อ James Hilton ) ทั้งที่ความจริงยังไม่แน่ชัดว่าผู้แต่งเรื่องนี้เอาแรงบันดาลใจมากจากเมืองไหนในโลก การท่องเที่ยวจีนเค้าทำงานได้รวดเร็วมาก ไทยแลนด์แดนสไมล์น่าจะเอาเป็นแบบอย่าง ระหว่างทางแวะชมโค้งแรกของแม่น้ำแยงซีเกียง ต้องขออภัยที่เก็บภาพได้ไม่หมดเพราะจุดที่ถ่ายอยู่ต่ำไปนิดนึง จากนั้นก็ไปชมช่องแคบเสือกระโจนตามประวัติบอกว่าเสือกระโจนข้ามแม่นี้ที่ไหลเชี่ยวโดยกระโดดข้ามไปยังหินที่อยู่กลางน้ำแล้วก็ข้ามไปอีกฝั่ง ที่เห็นอยู่กลางน้ำคือจุดที่เสือกระโจนข้ามไป บริเวณนี้เป็นหุบเขาสูงมาก ต้องจอดรถแล้วเดินเข้าไปเพราะทางยังทำไม่เสร็จ ระหว่างเดินต้องคอยระวังเศษหินตกลงมา จุดชมวิวด้านล่างมีทั้งสองฝั่ง ใครเดินไม่ไหวมีเกี้ยวบริการ จากช่องแคบเสือกระโจนก็นั่งรถยาวไปจ๋งเตี้ยน ระหว่างทางไม่มีห้องน้ำก็ต้องใช้บริการของทุ่งโล่งแบบนี้ สำหรับสุภาพสตรีเตรียมผ้าถุงและร่มไปด้วยนะครับ เผื่อฉุกเฉินก็ใช้ร่มสี่ห้าคันเป็นกำบังได้ อย่าไปคิดไรมากครับเรื่องห้องน้ำถือว่าเราอยู่กับธรรมชาติก็แล้วกัน ทุ่งหญ้าเป็นของเรา หามุมเหมาะๆแล้วก็จัดการซะ ดอกอะไรไม่รู้สีออกแดงๆขึ้นบนทุ่งหญ้าดูแล้วเพลินดี เจ้าของไร่ชาวธิเบต หรือจะใช้บริการห้องสุขาแบบนี้ก็ได้ แต่ผมขอแบบธรรมชาติดีกว่าเพราะห้องสุขาแบบนี้ก็รู้ๆกันอยู่ว่าแรงงงงงง!!!!!!แค่ไหน คิดว่าปัจจุบันนี้น่าจะมีการสร้างห้องน้ำที่ดีๆระหว่างทางไว้บ้างแล้วนะ เค้าบอกว่าตัวนี้เป็นลูกผสมของวัวกับจามรี แล้วก็มาถึงจ๋งเตี้ยนหรือแชงกรีลา โรงแรมที่พัก เมืองนี้อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเล 3340 เมตร พวกที่ราบแบบเราๆจะเดินหรือทำกิจกรรมใดๆต้องเป็นไปอย่างช้าๆแม้แต่การอาบน้ำก็ต้องระวัง อันนี้เป็นคำเตือนในห้องน้ำของโรงแรมที่พัก ผมเองพกออกซิเจนกระป๋องไว้ข้างกายตอดเวลา อาการไมเกรนของเจ้ผมกำเริบที่เมืองนี้ ยิ่งอากาศเบาบางยิ่งปวดหัวมากๆ ตอนแรกเจ้แกจะไม่ต่อไปเต๋อชิงเพราะเต่อชิงก็สูง3 พันกว่าเหมือนกัน กะว่าจะนอนรอที่นี่แต่เพื่อนๆเค้าช่วยกันดูแลรวมทั้งไกด์ก็ไปหายาจีนมาให้ทานก็ช่วยให้อาการดีขึ้น สำหรับจุดที่เราพักเป็นเมืองใหม่ก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปอะไรมา แต่ได้ข่าวว่ามีเมืองเก่าอยู่ใกล้ๆเสียดายที่ไม่ได้ไปชม กลางคืนไปดูโชว์ของชาวบ้าน โชว์ที่นี่สู้ที่จิ่วจ้ายโกวไม่ได้ ของว่างที่เสริฟ มีปาท่องโก๋ ชีส และถั่วอะไรซักอย่าง เสริฟเหล้าขาว แป้งสาลี(ถ้าผิดก็ขออภัย) เอามาผสมกับนมจากจามรี ผสมกันแล้วก็นวดๆออกมาเป็นแบบนี้ รสชาดออกหวานๆ เห็นว่าเป็นอาหารท้องถิ่นของชาวธิเบต ดูโชว์ไม่ทันจบก็ต้องรีบเผ่นเพราะพวกคนจีนใกล้ๆมันเอาโรงสีมาด้วย วันรุ่งขึ้นเดินทางไปเต๋อชิงผ่านทะเลสาบนาพาไห่ ช่วงหน้าร้อนจะมีน้ำที่ละลายจากหิมะบนยอดเขาไหลลงมาเต็มพื้นที่ แวะถ่ายรูปทะเลสาบช่วงขาดน้ำ มีทั้งจามรีและม้าให้บริการนักท่องเที่ยว หนุ่มธิเบตแต่งซะเท่ แล้วมาต่อใหม่นะครับ   Create Date : 13 พฤศจิกายน 2553 4 comments Last Update : 17 มกราคม 2554 10:25:02 น. Counter : 1193 Pageviews. Share Tweet

ผมไปที่นี่โดน altitude sickness เล่นงานแทบตาย อาหารไม่ย่อย ท้องเสีย อาเจียร กินอะไรไม่ได้เลย เหตุเพราะไม่เชื่อคำเตือนเรื่องอาบน้ำ จนถึงทุกวันนี้ยังไม่เข้าใจเหตุผลที่ว่าการอาบน้ำมันเกี่ยวอะไรกับ altitude sickness สุดท้ายอาการดีขึ้นจากการได้ก๊งเหล้าธิเบตไปหนึ่งจอก ถ้าไม่ได้ก๊งชีวิตต้องแดดิ้นแน่ๆเพราะกินอะไรไม่ได้เลย   โดย: passive guy IP: 203.151.15.245 13 พฤศจิกายน 2553 16:47:54 น.

ช่องแคบเสือกระโจน เออ..เก๋ดีค่ะ ดูน่าตื่นเต้นดี กำัลังสงสัยว่า...ตัวเองไป ไมเกรนจะกำเริบไหมนี่ อ่านข้างบนแล้วงง คือ..เค้าห้ามอาบน้ำหรือเปล่าคะ? แต่อาบน้ำเลยเกิดอาการเหรอคะ?   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 15 พฤศจิกายน 2553 14:52:49 น.

เรื่องไมเกรนนี่คงบอกไม่ได้ว่ามีอาการกำเริบหรือเปล่า อย่างเจ๊ผมเป็นช่วงวันแรกๆ แต่ผมเป็นช่วงวันหลัง ขนาดก่อนไปผมฟิตร่างกายโดยการออกวิ่งทุกวัน แต่คนอื่นเค้าก็ไม่เป็นไรกันนะครับ เรื่องคำเตือนในห้องน้ำนั้นเค้าห้ามอาบน้ำนานเกิน 20 นาที ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงห้ามอาบน้ำนานๆ แต่ passive guy เค้าเจอมาด้วยตนเองแล้ว ยังไงใครที่คิดจะไปเที่ยวก็อย่ากังวลให้มากนะครับ ถ้ามีโรคประจำตัวก็ลองปรึกษาหมอก่อนไป และปฎิบัติตามคำแนะนำของไกด์ก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร   โดย: ramtrang2 17 พฤศจิกายน 2553 23:08:20 น.

อาการaltitude sicknessw,ไม่เป็นทุกคนหรอกเพื่อนที่ไปด้วยมีอาการใจสั่นนอนไม่หลับ หายใจอึดอัด แต่ป้าไม่เป็นกลับมาเป็นหวัดนิดหน่อย   โดย: ป้าหละ IP: 118.172.136.193 22 พฤศจิกายน 2553 19:28:10 น.