ตามมาเยี่ยมและเอาความสุขมาฝากจ้ะ

อืม....
อ่านแล้วทึ่ง..และเป็นห่วง
วัยขนาดนี้ เป็นลูกได้เลยนะเนี่ย
( แฮ่..แต่ไม่มีโอกาสเป็นแม่คนอ่ะ)

อย่าหันไปหาเหล้ายาเลยนะคะ
มันไม่ช่วยให้เป็นสุขได้จริงจังหรอก


ทำงานเยอะไปมั้ยคะ
ก็ลองลดชั่วโมงทำงานลงหน่อย... ดีไหม
จะได้มีเวลาให้ตัวเองได้ไปโน่นมานี่
หรือหากิจกรรมทำให้เพลินๆ ได้

คงเพราะยังเพิ่งอายุ 18 นะคะ ยังเด็กอยู่ ยังอยากสนุกสนานกะเพื่อนอยู่ ถ้าอยากกลับจิงๆ ขอคุณพ่อมาเรียนที่ไทยก็น่าจะได้นะคะ แล้วค่อยกลับไปเรียนโทที่นู่น

แต่ถ้าทนได้ ก้อถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตค่ะ
ตอนที่พี่เรียนที่นู่น เช้าเรียน เย็นทำงาน เป็นยังงี้แทบทุกวันค่ะ แต่พี่ว่าดีนะคะ มีงานทำ ทำให้จิตใจเราไม่ฟุ้งซ่านค่ะ ไม่เหงาด้วยล่ะ
ท่องไว้ เงิน เงิน ฮ่าๆ

เอาใจช่วยนะคะ ยังเด็กอยู่ อย่าคิดมากกกก^^

อูย ทึ่งค่ะ อายุแค่นี้ อยู่ตัวคนเดียว เรียนด้วยทำงานด้วย ถ้าทำได้นี่เก่งมากๆ เลย ต่อไปน้องต้องมีชีวิตที่ดีแน่ๆ

ไม่อยากให้กลับมาเลย อยากให้เรียนต่อ มันคงเป็นแค่ช่วงการปรับตัวอ่ะค่ะ พอน้องปรับได้พี่ว่าน้องจะติดใจจนไม่อยากกลับไทยเลยด้วยนะ

เข้มแข็งไว้นะคะ เหงาก็หาเพื่อน เพื่อนที่ทำให้เราหายเหงาแล้วก็มีสติด้วย พวกเหล้าไรงี้กินแล้วขาดสติ อยู่คนเดียวด้วยยิ่งต้องรระวังตัว

ส่วนเรื่องประสบการณ์การเป็นวันรุ่น พี่ว่าไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนกระแสวันรุ่นของบ้านก็ได้มั้งคะ หรือถ้าน้องเสียดายที่ไม่ได้ใช้ช่วงชีวิตของการเป็นวันรุ่นที่ไม่ต้องพะวงกับอะไร เล่นสนุกสนาน มีความสุขไปตามประสา พี่ก็อยากบอกว่ามีคนหลายคนที่ตอนเด็กเขาใช้ความเยาว์วัยฉวยเอาโอกาสทางการเรียนจนทำให้เขามีดีกรีที่คนอิจฉา จากนั้นเขาก็มีชีวิตที่มั่นคง มีอิสระ เหนือคนอื่นๆที่มัวแต่คิดว่าตัวเองยังเด็ก อยากใช้ชีวิตในวัยเด็กให้คุ้มค่า ซึ่งคนพวกนี้ต่อมาเขาก็จะคิดว่าแหม เสียดายจัง อายุก็เท่านี้แล้วยังจะไปเรียนโน่นเรียนนี่ต่อได้มั้ยนะ ถ้าเรียนก็คงแก่กว่าจะจบ

อดทนค่ะ อย่ายอมแพ้ อย่าท้อถอย เก่งขนาดนี้ มาได้ขนาดนี้ อย่าเสียทีให้ความเหงาค่ะ

โห ความเหงานี่ เราว่าเราเข้าใจค่ะ เคยมาเหมือนกัน
เราเองเคยเหงาจนรู้สึกไม่อยากอยู่ในโลกใบนี้ด้วยซ้ำ
แต่อยากจะบอกว่า
คนเรามันก็ต้องมีช่วงเวลาแบบนี้ทั้งนั้นแหล่ะค่ะ
ไม่ว่าตอนนี้เค้าจะดูมีความสุขแค่ไหนก็ตาม
ช่วงเวลาที่เราต้องฟันฝ่าความเหงาไปเพีบงลำพังเนี่ยแหล่ะ
ที่มันจะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น อันนี้คอนเฟิร์มค่ะ

น้องส้ม (ขอเรียกชื่อนะ ^^) มีโอกาสได้ไปใช้ชีวิต
ที่แตกต่างจากเด็กคนอื่นๆ ถึงจะเหงา แต่ลองคิดแง่บวกดูสิ
นี่มันเป็นประสบการณ์ชีวิตที่สำคัญมากเลยนะคะ
ได้ไปแล้ว ก็เอาให้คุ้ม ลองหากิจกรรมทำ หลายๆอย่าง
ไปเที่ยวหรือทำงานอดิเรกอะไรก็ได้
ลองไปเข้ากลุ่มทำกิจกรรมที่สนใจกับคนที่โน่นดู
ไม่จำเป็นต้องเป็นของมหาลัยก็ได้
หรือถ้ามันไม่มีจริงๆ เหงามากๆ
ก็ลองโทรหาครอบครัวดูนะคะ น่าจะช่วยได้

จริงๆแล้วการไปอยู่เมืองนอกมันน่าจะเอื้อ
ให้เราได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นได้มากขึ้นด้วยซ้ำนะ
ชีวิตคนเรา ทำให้มันเก่งได้ แถมทำให้สนุกได้ด้วย
เพราะชีวิตไม่ได้มีด้านเดียวหรอกนะคะ
อยู่ที่ว่าเราจะใช้มันแบบไหน เท่านั้นเอง
รู้ว่าพูดมันง่าย ทำมันยาก
แต่ถ้าลองเปิดใจดกูจะทำได้เองค่ะ
ยังไงก็สู้ๆนะจ๊ะ เอาใจช่วยค่ะ ^__^

PS. เห็นด้วยว่าไปดูหนังคนเดียวอินกว่าไปดูหลายคนค่ะ
หนังบางเรื่องทั้งเราทั้งเพื่อนอยากดูทั้งคู่
แต่คิดกันแล้วว่าเรื่องนี้มันต้องดูคนเดียวถึงจะเวิร์ก
เราเลยแยกดูกับเพื่อนเวลาเดียวกันคนละที่ก็เคยมา
แล้วค่ะ ดีใจจังเลยเจอพวกเดียวกัน 555+

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chaaimwan&month=09-2008&date=26&group=15&gblog=5

บล็อกนี้พี่ก็เคยเหงาแทบขาดใจมาเหมือนกันค่ะคุณน้อง
แต่คิดซะว่า ไปทดลองเป็นผู้ใหญ่ดูแล้วกันนะคะ
กลับไทยได้ตลอดอยู่แล้ว แต่โอกาสที่นู่นหาใหม่แบบนี้ไม่ได้น้าา คิดดีๆจ้ะ

ไม่เอา.งเลิกเศร้า แล้วก็กินเหล้าคนเดียวไม่สนุกแน่ ๆ
มันต้องตั้งวง "เล่า" ครับ..
ว่าแต่เป็นเด็กเป้นเล้กอย่าเลยเนาะ..
ขอบคุณแทนน้องปุ๊กครับ ผมจะนำกำลังใจไปฝากน้องเขาต่อไปครับ

เหนื่อยนักก็พักก่อน
พี่อยากเตือนว่า ใช้ชีวิตเมืองนอก กับไทยมันแตกต่าง
ถ้ากลับมาไทยเด่วจะร่ำร้องกลับไปนะน้อง เช่นตัวพี่เป็นตัว

อ่อ อีกเรื่องนะ คำว่าชีวิตวัยรุ่น มันคืออะไร
พี่ก็ไม่แน่ใจ
เพราะชีวิตพี่มันก็แปลกๆ ไม่เหมือนแต่ละช่วงของชาวบ้านเค้า แทนที่เรียนม.ปลาย เข้ามหาลัย สี่ปีจบ แล้วก้ออกมาทำงาน


ก้ดันพิเลท เรียนซะ ห้ามหาลัย สี่ประเทศ แต่นี่เส้นทางของพี่

ละจะบอกว่า คิดดีดีนะ เลือกทางที่เราบอกกับตัวเอง
ว่าพร้อมแล้วไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไงก็ตาม

รู้ไหมชีวิตเราไม่จำเป็นต้องเหมือนคนอื่น

เพราะเราคือเรา ไม่ใช่คนอื่น

ช่วงชีวิตคนอื่นอาจจะจำเป็นต้องมีช่วงเวลาแบบนั้น แต่บางทีสำหรับเรา มันก็ไม่เห็นจำเป็น


เส้นทางของเรา ถึงจะแปลกไปสักหน่อย แต่อย่างน้อยก็อย่าได้เสียใจกับสิ่งที่เราเลือกมัน