เมื่อวานวันอาทิตย์
ก้อโทไปหาตอนเช้า...เพราะนัดกันไว้ว่าวันนี้จะเจอกัน
โทไป ..สองหน..มือถือยังไม่ได้เปิด คิดว่าคงนอนดึก
โทไปอีกที...''วันนี้ตอนเย็นผมต้องไปหาป้า
คงไม่กินข้าวกับคุณไม่ได้ ''...
อืมม ละเมื่อไหร่ได้เจอ...ผมก้อไม่รู้เหมือนกัน ผมไม่ว่างเรย
วางหูไป เพราะงอน..
แต่อีก สิบห้านาทีก้อทอไป เอางี้ เด๋วไปหา เจอนิดๆ หน่อยๆ ก้อดี
คุณจะมาทำไม ผมต้องรีบกลับอีก
เอาน่าอยากเจอ..หลังจากนั้นก้อโอเค เจอกัน
ไปถึง ..เราตั้งคำถามว่า เมื่อคืนโทไปไม่รับ ไม่ทอกลับอ่ะ
เด๋วนี้ผมทอหาคุณเร๋อ ผมก้อไม่ค่อยได้ทอ
สรุป เราวิ่งตาม??
เมื่อก่อนเราไม่เคย วีนแตก ..นั่งหาเรื่อง
เพราะเมื่อก่อน เราเปนที่หนึ่ง
หรือเราควรจะพอ ...
ต้องพยายามมั้ย??
ต้องเสียน้ำตา อีกเยอะมั้ย??
ผิดใคร ..ผิดที่เราเอง ทิ้งเค้าไปสี่ปี
โทษใคร โทษตัวเอง
รักอยู่...แต่ถ้ามันเจ็บ...
เราก้อควรเดินออกมา..
ฉันเจ็บแค่ไหน เสียใจกว่าวันที่เราเลิกรา
จากหนึ่งคนที่เธอรัก
แต่วันนี้ต้องเปนคนที่ถูกลืม
กรี๊ด เส้าได้อีก -''-
..
ถอยออกมาเหอะ
เค้าม่ะอยากเหนตัวเองเจบ
ตัวเองจะทนไปเพื่ออะไร
คำตอบตัวเองก็เหนอยู่ .. รู้อยู่
ถ้าเค้าจะกลับมาทั้งตัว ทั้งใจ
เค้าก็กลับมาเองนั่นแหละ
แต่ ..
แบบนี้ มันไม่ใช่เลยอ่ะ
ถอยหลังซะ .. ปล่อยมือด้วย
((( เค้าเปนห่วง )))
..