เมื่อผมเกือบสอบตก

ถ้าใครเคยสัมผัสการเรียนการสอนที่ประเทศอังกฤษก็จะรู้ว่ามันหนักมากๆ อันเนื่องมาจากการเรียนที่นี่นั้นส่วนมากจะมีสอบแค่ครั้งเดียวต่อหนึ่งปี และคะแนนที่จะได้จากการเรียนมาทั้งปีนั้น ส่วนมากก็จะขึ้นอยู่กับการสอบปลายปีนั้นทั้งหมด! เพราะฉะนั้นจะมาเรียนที่อังกฤษแบบการเรียนที่ประเทศไทยโดยการอ่านหนังสือก่อนสอบแค่เดือนสอนเดือนนั้นไม่ได้เลย ถ้าอยากได้คะแนนดีๆต้องอ่านหนังสือทั้งปี ปีที่แล้วผมก็ได้ผ่านประสพการณ์อันน่าสะพรึงกลัวอันนี้ เพราะว่าผมต้องทำคะแนนให้ดีมากๆ เพื่อที่จะได้เข้าเรียน ป เอก

ผมวางแผนการเตรียมตัวสอบอย่างดี แต่แล้วผมก็พลาดครับ ผมลืมตารางสอบ!

วันนั้นก็ประมาณสามเดือนมาแล้ว คืนก่อนหน้าวันสอบนั้นแปลกมาก ผมนอนหลับสบาย คิดในใจว่าเตรียมมาเต็มที่แล้วก็น่าจะโอเค (ซึ่งก็แปลกพอดู เพราะว่าส่วนมากผมจะหลับไม่ค่อยลงก่อนสอบ) ผมตื่นเช้ากว่าเวลาสอบประมาณสามชั่วโมง เพื่อที่เอาวิชาเศรษฐศาสตร์มหภาคที่ท่องเสร็จไปหลายรอบแล้วมาท่องอีกครั้งหนึ่ง พอรู้สึกครื่นไส้ได้ที่แล้ว (เพราะว่าเบื่อมันมาก) ก็ออกจากบ้าน จับรถไฟใต้ดินไปมหาลัย

ผมไปถึงห้องสอบก่อนเวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง ไม่มีคนอยู่เลย ผมก็เดินไป เดินมา ซื้อขนม กาแฟ ล้างหน้าล้างตา ไปตามเรื่องตามราวของคนกำลังที่จะเตรียมตัวเพื่อเข้าสู่สนามรบ เสร็จหมดแล้วก็นั้งรออยู่หน้าห้องสอบ พร้อมกับหยิบโน๊ตเศรษฐศาสตร์มหภาคขึ้นมาเปิดดูผ่านๆอีกครั้งหนึ่ง

และแล้วเพื่อนร่วมห้องของผมก็เดินออกมาจากลิฟต์ และเขาก็นั้งลงแถวๆนั้นเหมือนกันครับ และก็หยิบหนังสือขึ้นมาเปิดๆดูเหมือนกับ ผมก็ส่งสายตาไปทักทาย แต่… เอ๊ะ… ทำไมหนังสือของเขาดูแปลกๆ นั้นมันหนังสือเศรษฐมิติ นี่หน่า

และแล้วผมก็รู้ตัวว่าผมเตรียมตัวมาผิดวิชา โอ้พระเจ้าช่วย! จะทำอย่างไรดี เนื้อตัวคันไปหมดเพราะความตกใจ เหมือนมีคนเอาเข็มมาทิ่ม บวกกับเอารังมดมาโยนใส่ เอาก็เอาว๊ะ ทำไห้ดีที่สุด ตายเป็นตาย พยายามจัดเวลาสี่สิบกว่านาทีที่เหลือก่อนสอบให้มีค่ามากที่สุดก็แล้วกัน

ผมวิ่งลงออกไปจากตึกไปหามุมสงบ เพราะไม่อยากจะเจอหน้าเพื่อนๆ เดียวจะเครียดตายไปสะก่อน ผมไม่มีอะไรเกี่ยวกับเศรษฐมิติติดตัวมาเลย ผมต้องท่องทุกอย่างจากความจำ ผมหยิบกระดาษเปล่ามาแผ่นหนึ่ง และก็เขียนหัวข้อใหญ่ๆที่ควรจะรู้ในเศรษฐมิติลงไป เพื่อที่จะรื้อฟื้นความคิดเกี่ยวกับวิชานี้ จากการที่ได้ท่องมันไปเมื่อสามวันที่แล้ว

สี่สิบนาทีหมดไปอย่างรวดเร็ว และผมก็ต้องเข้าห้องสอบ….

สอบเสร็จก็เครียดไปหนึ่งเดือนเพราะต้องรอผลสอบ ผมบ่นให้เพื่อนผมในบ้านฟังทุกวัน พวกมันคงจะเบื่อน่าดู หุๆ แต่ผมไม่เลิกบ่นหรอก เพื่อนมีไว้เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ… และแล้วผลก็ออกครับ ตกลงผมผ่านเข้า ป เอก.. เย้!

Create Date : 07 ตุลาคม 2548		3 comments
Last Update : 8 ตุลาคม 2548 1:00:02 น.
Counter : 542 Pageviews.
Share Tweet