รุ่งเช้าหลังวันประลอง พระโอรสทัณฑสารรีบเสด็จมาทูลลาองค์เหนือหัวสุวรรณไพศาลก่อนการเสด็จกลับอสุรนคร เมื่อทรงทราบเรื่องที่ท้าวครุฑราชประกาศในงานเลี้ยง พระองค์ไม่ได้ตรัสตกลงหรือปฏิเสธองค์เหนือหัว ทรงรักษาน้ำพระทัยโดยตรัสถึงศึกใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอสุรนครซึ่งพระองค์อาจจะต้องทรงสละพระชมน์ชีพ เป็นเหตุให้พระราชพิธีอภิเษกถูกระงับไปโดยไม่ส่งผลร้ายต่อพระเกียรติของพระธิดาแก้วอำพันและนครสัตตบรรณขององค์เหนือหัว พระธิดาวิมานมาศทรงตื่นบรรทมจากมนต์สะกดของพระเชษฐาในวันถัดมา ครั้นรู้สึกพระองค์ก็ทรงกระวีกระวาดคาดคั้นเรื่องพระโอรสแห่งอสุรนครจากนางกำนัลที่มาถวายการดูแล ทรงร่ายพระเวทย์อำพรางพระวรกายหมายจะเสด็จออกจากนครสัตตบรรณแต่ก็ไม่สำเร็จ “วิมานมาศ!!” เสียงเอ่ยพระนามดังขึ้นทันใด จากนั้นไม่นาน พระวรกายก็ปลิวตามพระโอรสอินทกานต์ไปเข้าเฝ้าพระบิดา พระมารดา และนางฟ้าทิพยนลินี ณ ที่ประทับในอุทยาน นลินีแม่เจ้า              เสด็จมา รับสั่งเตือนธิดา         อย่าสู้ การศึกดั่งชะตา         จงปล่อย เลยไป ทรงหวั่นการกอบกู้     สู่ห้วง ความตาย แลบรรยายเรื่องท้าว    กษัตรี พระแม่เนตรอัคคี        แห่งเกล้า รักลูกยิ่งชีวี               จึงส่ง แหวนมา รักแม่เหนือแดนด้าว    นี่แท้ มารดร นางฟ้าทิพยนลินีเสด็จมายังนครสัตตบรรณเพื่อรับสั่งเตือนพระธิดาวิมานมาศไม่ให้เสด็จไปสู้ศึกที่อสุรนคร ทรงหวั่นพระทัยว่าการกอบกู้นครยักษ์ที่สาปสูญนี้อาจจะนำพาความตายมาสู่พระธิดา พระองค์ตรัสว่าเป็นชะตาของอสุรนครซึ่งความจริงแล้วควรจะต้องล่มสลายไปพร้อมกับการสิ้นพระชมน์ขององค์เหนือหัวกันสูร แต่ที่ยังคงอยู่จนถึงวันนี้ก็ด้วยพระอินทร์ทรงมีพระกรุณาประทานแหวนทิพย์ให้เพื่อตอบแทนน้ำพระทัยของพระนางเนตรอัคคีที่มีต่อทารกมนุษย์ในวาระสุดท้าย “องค์อินทร์ทรงเป็นผู้เสกพระราชสาส์นเพราะถึงกาลอันสมควรแล้วที่เจ้าจะต้องเดินทางมาพบเสด็จแม่” “แต่ที่เราคาดไม่ถึง...” “คือเรื่องแหวนทิพย์...” นางฟ้าทิพยนลินีตรัสต่อด้วยความกังวลระคนซาบซึ้งในความรักของพระนางเนตรอัคคีที่มีต่อพระธิดาวิมานมาศ ทั้งที่พระนางทรงเป็นผู้ครอบครองแหวนทิพย์ แต่เมื่อทรงตระหนักชัดแจ้งว่าเทพยดามิได้ประทานของวิเศษนี้เพื่อคุ้มครองอสุรนครก็ทรงมอบให้เจ้าของที่แท้จริงซึ่งก็คือพระธิดามนุษย์ที่ทรงรักยิ่งกว่าพระชนม์ชีพและดินแดนของพระองค์ พระธิดาวิมานมาศทรงรับฟังเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบแต่ยังทรงยืนกรานว่าจะต้องเสด็จไปอสุนครให้จงได้แม้ว่าทุกคน ณ ที่แห่งนั้นต่างพากันทัดทาน พระธิดาทรงหนีออกจากนครสัตตบรรณไปในคืนนั้นด้วยความช่วยเหลือจากท้าวครุฑราชและอำนาจแห่งแหวนทิพย์ ทั้งสองพระองค์ทรงเหาะเหินเดินอากาศโดยไม่ได้หยุดพักจนกระทั่งเสด็จถึงชายป่าอุคหคีรี พระธิดาวิมานมาศทรงร่วงลงจากฟ้าลงมากองอยู่กับพื้นทันทีที่มาถึง พระวรกายไร้เรี่ยวแรงด้วยความเหนื่อยล้า สีพระพักตร์หลุดลอยราวกับว่าไม่เหลือสิ่งใดในชีวิตนี้ ท้าวครุฑราชจำต้องกระชากพระองค์ออกมาจากชายป่าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ราตรีนี้ ท้องฟ้าเหนือป่าอุคหคีรีไม่ส่องแสงอื่นใด นอกจากแสงสีเพลิงแห่งไฟประลัยกัลป์ของท้าวขัณฑุมาร !!     Create Date : 01 พฤศจิกายน 2562 6 comments Last Update : 2 พฤศจิกายน 2562 0:45:23 น. Counter : 530 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณกะว่าก๋า

สวัสดียามเช้าครับคุณซ่อนคำ จะระงับศึกนี้ได้ไหมหนอ ? จะระงับความโกรธนี้ได้ไหมหนอ ? น่าติดตามครับ   โดย: กะว่าก๋า 2 พฤศจิกายน 2562 6:33:17 น.

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า นั่นสิคะ จะจบยังไงหนอ? ขอบคุณที่ติดตามมาโดยตลอดนะคะ   โดย: ซ่อนคำ (สมาชิกหมายเลข 5545933 ) 2 พฤศจิกายน 2562 8:02:01 น.

ตอนนี้อาจลำบากหน่อย เพราะเศรษฐกิจแย่เหลือเกินครับ 555 แต่ในวิกฤต ก็มีโอกาสเสมอ เพียงแต่ขอให้โอกาสที่ดี มาเกิดกับเราบ้างก็น่าจะดีครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 2 พฤศจิกายน 2562 9:50:07 น.

ต้องเกิดแน่นอนค่ะ อิอิอิ   โดย: ซ่อนคำ (สมาชิกหมายเลข 5545933 ) 2 พฤศจิกายน 2562 20:37:08 น.

แวะมาทักทายครับ   โดย: สมาชิกหมายเลข 5583783 8 พฤศจิกายน 2562 1:38:06 น.

สวัสดีค่ะ!!!   โดย: ซ่อนคำ (สมาชิกหมายเลข 5545933 ) 24 พฤศจิกายน 2562 8:25:51 น.