Bloggang.com : sofa_bed : เกือบจะครบปีแล้วนะเนี่ย...

เกือบจะครบปีแล้วนะเนี่ย...

เผลอแปล๊บเดียว ก็ได้มาอยู่ด้วยกันเกือบปีแล้ว
61 Blog กับเรื่องราวของเราสองคนที่ผ่านมา
เรียกได้ว่าครบทุกรสชาดเลยทีเดียว

เสาร์-อาทิตย์นี้ ต้องมาอยู่เวรที่นครสวรรค์แบบจำยอม
เพราะคุณแฟนติดต่อไว้แล้วสุดท้ายตัวเองก็ไม่อยากมา
เลยตกมาเป็นหน้าที่ของเราซะงั้น
น่า..ทำหน้าที่แฟนที่ดีหน่อยจะเป็นไรไป (ปลอบใจตัวเองไปวันๆ T T)

เช้าวันนี้ไม่ค่อยมีคนไข้ และรู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
เลยถือโอกาสเล่าเรื่องราวความเป็นมาของเราสองคน
ประมาณว่า เป็นการขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาให้กำลังใจ

ขอออกตัวไว้ก่อนว่ามันเป็นแค่มุมมองของเราคนเดียว
แถมยังคิดว่าตัวเองเป็นพระเอก (แหม...ก็เจ้าของblogนี่นา จะให้เป็นตัวร้ายได้ยังไง)
เพราะฉะนั้น เรื่องที่ไม่ดีของตัวเองก็ตัดทิ้งไปบ้าง
เรื่องดีดีก็พูดถึงเยอะหน่อย อะไรประมาณนี้

เราสองคนเจอกันครั้งแรก... น่าจะตั้งแต่ตอนคุณแฟนมาสัมภาษณ์เรียนต่อเฉพาะทาง ตอนนั้นเราอยู่ปีหนึ่ง (เรียนหมอจบ แล้วไปทำงานใช้ทุนมาสามปี ก็ขอทุนมาเรียนต่อเฉพาะทางอีกสามปี))
มาทำความรู้จักกันจริงๆก็เป็นตอนที่คุณแฟนเข้ามาเรียนแล้ว และได้อยู่เวรด้วยกัน (เราเป็น resident 2 แล้ว)
ปรากฏว่า...คนบ้านเดียวกันนี่หว่า แถมจริงๆแล้วเป็นรุ่นพี่เราซะด้วย (รุ่นเดียวกับพี่ชายเราเอง...กลัวเหมือนกันว่าจะโดนแฉ)
ช่วงนั้นเราเพิ่งกลับไปดีกับแฟนเก่า (เป็นคุณพยาบาล อยู่กันคนละจังหวัด) ส่วนคุณแฟนก็แอบมีแฟนอยู่แล้วโดยมิได้เปิดเผย

จนกระทั่ง คุณแฟนมาอยู่ปีสอง
วันดีคืนร้าย คุณแฟนก็ตาแดงมาเรียน
เพราะว่าอกหัก และรู้สึกแย่ถึงขั้นทำงานไม่ได้
เราซึ่งสนิทกับเพื่อนของคุณแฟน ก็เลยเข้ามาช่วยดูแลเท่าที่จะทำได้
หลังจากนัน คุณแฟนพักการเรียนไปเดือนกว่าๆ
แต่ในที่สุดก็กลับมาเรียนต่อได้ แม้ว่าสภาพจิตใจจะยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่
เราจึงทำหน้าที่รุ่นพี่ที่ดี พาไปกินข้าวเย็น ไปเที่ยว(และเมา) เพื่อปลอบใจ

มีอยู่ครั้งนึง ไปนั่งที่ร้านกินข้าวที่ออกแนวร้านกินเหล้านิดหน่อย
คุณแฟนเล่นกินแต่สปายโดยไม่กินข้าว และก็เมาจนได้
คุยไป ร้องไห้ไป
และนั่น..ทำให้เราได้รู้ว่า
ที่แท้คนที่หักอกคุณแฟนนั้น...ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน
ปลอบใจเค้ามาตั้งนาน ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเล้ย
(พวกเดียวกันก็ไม่บอก)

และคืนนั้น...คุณแฟนก็ไปนอนที่ห้องเรา

นั่นแน่...คิดไรอ่ะ
ไม่มีอะไร มีรูมเมทเราอยู่ด้วยอีกคน
แถมเรายังให้คุณแฟนนอนกับพื้น ส่วนเราหลับสบายอยู่บนเตียง
ปล่อยให้เค้าโซซัดเซ ไปโอ้กอ้าก กอดชักโครกอยู่คนเดียว
(สุภาพบุรุษจริงๆเลยเรา

)

หลังจากนั้น เราก็สนิทกันมากขึ้น
คุณแฟนชอบมาเจ๊อะเจ๊าะเราอยู่เรื่อย (เข้าข้างตัวเองเกินไปหรือเปล่าเนี่ย)
ตอนแรกๆก็ยังใจแข็งอยู่ แต่ไม่นานก็เริ่มไขว้เขว
ยิ่งได้ไปเที่ยวด้วยกันสองคน สองวันกับหนึ่งคืน
และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกของเราสองคนที่เปลี่ยนไปจากเดิม

เรายังคงคบกับแฟนเก่าอยู่เหมือนเดิม
คุณแฟนก็รู้ดี แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

ในขณะที่ความสัมพันธ์ของเราสองคนก็พัฒนาไปเรื่อยๆ
มีอยู่วันนึง แฟนเราโทรมาหา ตอนที่เรากำลังจะไปดูหนังกับคุณแฟน (งงไหมล่ะ)
โทรมา เพื่อบอกเลิก ไม่ใช่เพราะรู้ว่าเรามีคนอื่น
แต่เค้าบอกว่า ถูกคนที่เค้าเคยคบด้วยบังคับ (คนที่เคยแย่งแฟนเราไปช่วงหนึ่งนั่นเอง)
ประมาณว่า ถ้าไม่กลับไปคบกับมัน ก็ห้ามคบกับเราด้วย
เรานี้งงไปเลย เสียใจมาก ดูหนังไป ร้องไห้ไป
กลับมาก็นอนร้องไห้กับคุณแฟนทั้งคืน จนอีกวันไปทำงานไม่ไหว
คุณแฟน ก็ไม่ถามเลยสักคำว่าเกิดอะไรขึ้น ได้แต่ปลอบใจและคอยดูแลเรา
มันทำให้เราเห็นความดีของคุณแฟน และรับรู้ได้ถึงความรักที่เค้ามีให้
ทั้งๆที่เราเห็นแก่ตัวมากมาย

ถึงตอนนี้เรากับแฟนเก่าก็ยังไม่ได้เลิกกันจริง
จนอีกพักใหญ่ ในที่สุด เมื่อเค้าล่วงรู้ความจริงว่าเรากับคุณแฟนแอบคบกันอยู่
กลายเป็นว่าเราสามคน... รักๆ เลิกๆกันอยู่อีกพักใหญ่
(ตอนนี้ขอข้ามไป เนื่องจากอาจจะงงกันไปเปล่าๆและจะพาลมาเกลียดพระเอกกัน)

จนกระทั่งเราเรียนจบ มาทำงานได้เกือบสามเดือน
ระหว่างนี้ก็ไม่ได้ติดต่อกับคุณแฟนเลย
ไม่มีแม้คำอธิบายต่างๆให้เข้าใจ
รู้ว่าคุณแฟนเจ็บปวด แต่เราก็รู้สึกแย่ไม่แพ้กัน

หลังทดสอบและทบทวนใจตัวเองอีกครั้ง
ทั้งความรู้สึกที่มีต่อแฟนเก่า และกับคุณแฟน

และคำตอบสุดท้าย...ก็คือ
เรากับแฟนเก่าคงคบกันได้...แค่ในฐานะเพื่อน...ที่หวังดีให้กันเสมอ
เสียใจทั้งคู่ แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว
แฟนเก่าเราก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเราที่เปลี่ยนไป

พอคุยกับแฟนเก่าเป็นที่เข้าใจกันแล้ว
ก็ถึงคราวกลับไปคุยกับคุณแฟน
อย่างน้อยขอแค่บอกความรู้สึกของเราให้เค้าได้รู้
ไม่รู้ว่าเค้ายังจะให้โอกาสเราอีกไหม
ถ้าไม่..ก็ต้องทำใจ
เพราะว่าเราทำกับเค้าไว้มาก

พอคืนวันศุกร์ ก็โดดขึ้นรถไฟ
โทรบอกคุณแฟนว่าจะไปหา เค้าก็พูดทำนองว่าจะมาทำไม
แต่เราก็ไม่ถอยแล้ว
ยังดีที่เค้าตื่นมารับที่สถานีรถไฟและยังให้ไปพักที่ห้อง
เราได้มีโอกาสพูดคุยกัน
เรารับรู้ได้ถึงความสับสนในสายตาเค้า
ไม่เป็นไร เรารอได้

พอวันอาทิตย์ ถึงเวลากลับเพราะว่าซื้อตั๋วรถทัวร์ไว้แล้ว
และเราได้บอกความรู้สึกของเราทั้งหมดไปแล้ว
คุณแฟนมาส่งที่ขนส่ง...แต่พอถึงเวลาขึ้นรถกลับไม่ยอมให้ไป
เพราะว่าเค้ายังรู้สึกไม่เคลียร์กับเรื่องราวต่างๆ
เราจึงต้องเสียค่ารถไปฟรีๆ (แต่มันก็คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม)

กลับมาคุยกันจนได้คำตอบ...
และเป็นคำตอบที่เราอยากได้มากที่สุด
...................................

เราได้เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความรักของคุณแฟนอีกครั้ง
แม้มันจะถูกฉาบไว้ด้วยความไม่มั่นใจ
แต่เราเชื่อว่า...เวลาจะช่วยลบมันออกไปได้

เป็นอันว่า พอคุณแฟนอยู่ปีสาม เราก็กลับมาคบกับอีกครั้ง
พอคุณแฟนเรียนจบ จึงตัดสินใจมาทำงานที่เดียวกัน มาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
และนั่น..คือจุดเริ่มต้นของ blog นี้

ปล.
ใช้เวลาเขียนตั้งสองวันกว่าจะเสร็จ
เมื่วานจะเขียนต่อ ก็เจอสายตาเขียวๆของคุณแฟนเข้า
เพราะนึกว่าเราเล่นเกมส์
(เค้ายังไม่รู้ว่าเราเขียน blog)
เลยมาเขียนเสร็จเอาวันนี้

เอ้อ..สำนวนลิเกไปหน่อย
ก็นึกว่าอ่านนิยายเล่นๆละกันนะคะ

ออดี้
เนื้อเพลง: ไม่ใช่เจ้าชาย
อัลบั้ม: อรดี ติดมัน

เธออาจจะเป็นดั่งดาวบนฟ้าไกล เธออาจจะเป็นนางฟ้าของใครๆ
เธออาจจะมีอะไรไม่เหมือนใคร เป็นเจ้าหญิงที่งดงามจนจับใจ

แต่รู้ไหมคนหนึ่ง เฝ้ารอเธออยู่ ไม่ได้เลิศไม่ได้หรูเกินกว่าใคร
ไม่ได้ขอร้องให้เธอ เป็นเหมือนดาวหรือสิ่งใด แค่เป็นเธอที่เป็นเธอก็(พอ/ดีอยู่)แล้ว

ไม่ต้องเป็นนางฟ้า เพราะฉันเอื้อมไม่ถึง ไม่ต้องเป็นเจ้าหญิงเพราะฉันไม่ใช่เจ้าชาย
ไม่ต้องเป็นความฝัน เพราะเธอมีอยู่จริง ให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันคนเดียว

แต่รู้ไหมคนหนึ่ง เฝ้ารอเธออยู่ ไม่ได้เลิศไม่ได้หรูเกินกว่าใคร
ไม่ได้ขอร้องให้เธอ เป็นเหมือนดาวหรือสิ่งใด แค่เป็นเธอที่เป็นเธอก็(พอ/ดีอยู่)แล้ว

ไม่ต้องเป็นนางฟ้า เพราะฉันเอื้อมไม่ถึง ไม่ต้องเป็นเจ้าหญิงเพราะฉันไม่ใช่เจ้าชาย
ไม่ต้องเป็นความฝัน เพราะเธอมีอยู่จริง ให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันคนเดียว

ไม่ต้องเป็นนางฟ้า เพราะฉันเอื้อมไม่ถึง ไม่ต้องเป็นเจ้าหญิงเพราะฉันไม่ใช่เจ้าชาย
ไม่ต้องเป็นความฝัน เพราะเธอมีอยู่จริง ให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันคนเดียว

ให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันตลอดไป

Create Date : 06 มิถุนายน 2553

Last Update : 2 สิงหาคม 2553 23:54:58 น.

0 comments

Counter : 378 Pageviews.