บล็อกเดิมมีเหตุขัดข้องค่ะ

ขอยกมาบล็อกใหม่นะคะ

(หรือว่า เรื่องนี้

จะมีอาถรรพ์ O_o”)

--------->


ยินดีต้อนรับ...ผู้มาเยือนคนที่ 1 ของซอยคนโสด


ใช่เจ๊ คนที่นั่งอยู่ ในรูปหรือเปล่าครับ

ยิ่งกว่าอับดุล ซะอีก

โดย: nO my name IP: 202.57.155.132 วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:12:37:04 น.



ยินดีต้อนรับ...ผู้มาเยือนคนที่ 2 ของซอยคนโสด

โห มีแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ อิอิ

โดย: tanoy~ตะนอย วันที่ 25 มิถุนายน 2550 เวลา:13:11:25 น.



ยินดีต้อนรับ...ผู้มาเยือนคนที่ 3 ของซอยคนโสด

ทุกอย่างจริงๆหรอเนี่ย

สุดยอดดดดดดด

โดย: มดมารน้อย วันที่ 25 มิถุนายน 2550 เวลา:13:42:36 น.



ยินดีต้อนรับ...ผู้มาเยือนคนที่ 4 ของซอยคนโสด

ร้านนี้อยู่ตรงไหนเหรอครับ...จะไปขอซื้อแฟน สวยๆ สักคน

...ไม่รู้จะแพงรึเปล่า

โดย: เซียน_กีตาร์ วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:14:25:45 น




ยินดีต้อนรับ...ผู้มาเยือนคนที่ 5 ของซอยคนโสด

เด็กจุฬา เนี่ยไม่รู้จักไม่ได้เลยน้า

เจ๋งกว่า 7 11 ซะอีก...นะจะบอกให้....อิอิ

โดย วิตามินโซดา วันที่ 25 มิถุนายน 2550 เวลา:18:58:40 น.


ยินดีต้อนรับ...ผู้มาเยือนคนที่ 6 ของซอยคนโสด

ดังนะคะเนี่ยร้านนี้ ก็เคยมีรายการทีวีไปทำตั้งหลายทีแล้ว
ล่ะค่ะ ที่รู้จักก็จากทีวีเนี่ยแหละ

ท่าทางเจ๊แกจะเป็นคนมีอารมณ์ขันกับรักในงานเอามากๆเลยนะ

โดย juriojung 25 มิถุนายน 2550 20:19:12 น.



ยินดีต้อนรับ...ผู้มาเยือนคนที่ 7 ของซอยคนโสด

แล้วสรรพากรรู้เรื่องบ้างไหมเนี่ย

ถ้าแกโดนเช็คสต็อคแบบที่ผมโดนนะ

ตายเลย
โดย: หัวหยิกหน้ากร้อคอสั้นฟันเหยิน 25 มิถุนายน 2550 21:55:53 น.



++++

ดีนะคะที่ร้านยังอยู่ได้ ตั้งแต่มีห้างใหม่ๆ ร้านขายของชำตายไปเอยะเลยค่า

ได้ข่าวว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ ค่ะ
น้องที่ทำงาน เคยถามหาใบลงทะเบียนได้ที่จีฉ่อยค่ะ

โอ้ว สุดยอดค่ะ เดี๋ยวต้องไปตามหาร้านนี้ซะแล้ว ฝนเคยผ่านไปบ่อยๆ นะคะ แต่ไม่ทันได้สังเกตุ แต่คงไม่กล้าไปลองของหรอก กลัวแกหามาให้ได้น่ะ เดี๋ยวตัวเองจะไม่มีปัญญาจ่ายตังค์ให้แกเป็นค่าสินค้า

แหะๆ

นอนไม่หลับ หรือครับ


คห ของ เมื่อวาน มันหายไปอันนึงนะ

แวะมาส่งเข้านอน

ได้ยินกิตติศัพท์มานานแล้วรับ ร้านนี้

เคยได้ยินแต่ชื่อนะคับ
เพิ่งได้ทราบรายละเอียด
อยากให้มาเปิดแถวบ้านจัง
พอดีกำลังจะซื้อ "คอนโด" น่ะคับ

อยากเห็นจังเลย โชว์ห่วยร้านนี้หนะ

เคยได้ยินชื่อเสียงร้านชำร้านนี้มานานมาก แต่พอมาอ่านรายละเอียดแล้วยิ่งทึ่ง ร้านที่หาของตามที่ลูกค้าอยากได้ขนาดนี้ อยากให้มาเปิดข้างบ้านจัง

พออ่านจากเรื่องแล้วก็พอจะนึกภาพออก ถึงสภาพและรูปร่างของร้านค่ะ แต่พอเห็นรายละเอียดของการขายแล้ว ร้านแบบนี้คงมีแห่งเดียวในโลกแน่ๆ เลย ค่ะ ซื้ออะไรก็มีหมดจริงๆ

ไม่เคยไปลองซื้อเองซะที แต่พอเดาได้ ไม่รู้จำได้ไงวางอะไรไว้ที่ไหน

ดิฉันคิดว่า ถ้าสรรพกรมาตรวจเช็คสต๊อค คนที่ตายคือสรรพกรค่ะ เจ้เรารอดแน่นอน

เจ๋งไปเลย ก็เป็นเอกลักษณ์ของร้านดีเนอะ หามาได้ทุกอย่าง มีทุกอย่าง หิวข้าวไปสั่งข้าวมันไก่ร้านชำอยากได้ชุดครุยไปร้านชำอาซิ้มนี่เก่งจริงๆเล้ย ยอดไปเล้ย

ร้านอะไร น่ารัก ชอบจัง

นักขายควรบัทึกไว้เป็นไอดอลประจำตัวกันเลยทีเดียว

ขอบคุณที่มาเยี่ยมบล็อคค่ะ
มาบ่อยๆ นะ เดี๋ยวเลี้ยงหนม

ได้ยินกิติศัพท์มานานแล้วค่ะ แต่ยังไม่เคยไปสักที เจ๋งจริงๆ เลย ^^

น้องเรียนจุฬาก็เล่า กิติศัพท์ให้ฟังเหมือนกัน ฮาขี้แตก เลย แต่ไม่เท่าตอนนี้ ฮาสุดๆๆๆๆๆ ชอบๆๆๆ

ผมเป็นเด็กจุฬาฯที่เคยแต่เดินผ่าน ไม่เคยซื้อสักครั้งเลยครับ

มาอ่านอีกที.....

เคยรู้เหมือนกันว่าต้องการอะไรมาซื้อที่ร้านนี้มีหมดทุกอย่าง...สงสัยต้องลองสักครั้ง

ร้านนี้เคยได้ยินมานานแล้ว
แต่อ่านกี่ทีก็ยังอึ้งๆทุกที

ว่าจะไปขอซื้อดวงจันทร์บนทองฟ้า
อาซิ้ม จะหาให้พี่ได้ไหมเอ่ย

ตกใจ
อาซิ่มเสียไปคนแล้วเหรอคะ

สมัยเรียนหนังสือก็เคยข้ามถนนไปซื้อของกะแกคะ แหม๋ม ไม่เห็นมีใครบรรยายความงามของพี่น้องจีฉ่อยเร้ย อิอิ

ไม่รู้นะ ยอมรับว่า ร้านแกขายทุกอย่างจริงๆ และรู้ว่านิสิตชอบแกล้งแกถามหาของแปลกๆ บ่อยๆ แต่ไม่คิดว่า จะมีใครไปถามหา ข้าวมันไก่ ชุดครุย อะไรหรอก... สงสัย เล่าเรื่องต่อๆ กันมาจนชักเว่อร์

ขอบคุณที่เอาเรื่องและรูปมาลงคะ ทำให้นึกถึงวันวาน วันเก่าๆ (เก่าจริงๆ)

เคยเดินผ่านหน้าร้านจีฉ่อยค่ะ
แบบสุดยอดมาก ทางเดินติ๊ดเดียว ของล้นทะลัก
ไม่รู้เขาหาของเจอได้ยังไง ความจำเรื่องสถานที่ไว้ของต้องเยี่ยมยุทธ์

เจ้แก่สปิริตนักขายแรงกล้าจริงๆครับ

ต้องไปลองซื้อของบ้างแล้ว ซื้ออะไรดีน่า ^^

ฮ่า ๆ ๆ

อ่านแล้วอดยิ้มไม่ได้ครับ

สุดยอดของนัก บริการ

เคยคิดจะไปบอกแกว่า "ซื้อโมเดลหายาก" (มีรูปให้แกดู) แต่คิดไปคิดมาอย่าเลยดีกว่า รบกวนแก แต่ถ้าไปถามดูแกอาจจะหามาขายเราได้จนได้ก็ได้

ติด Tag ไว้ก่อนนะครับ

โอ้โห ยาวมากเลยคะเพ่

เสียดายไม่ได้เป็นศิษย์เก่าจุฬา ฯ ไม่งั้นอาจมีลองของ

เจ้...สุดยอดจริง ๆ

เคยได้ยินมาบ้างเหมือนกัน แต่เพิ่งได้ยินเรื่องราวเต็มๆ ก็วันเนี้ยะ น่ารักมากเลยอ่ะร้านอย่างนี้ อาซิ้มก็น่ารักน่าเอ็นดู แกทำงานด้วยใจจริงๆ นะ น่าชื่นชมค่ะ

แวะเอาแชมเปญมาให้1แก้ว^^
ขอบคุณน่ะค่ะ..

อ่านแล้วเป็นร้านที่มีเสน่ห์มากๆเลย

^ ^

อ่านแล้วพูดได้คำเดียวว่า "ทึ่ง" ค่ะ เป็นร้านที่น่าเอาเยี่ยงย่างอย่างยิ่งนะค่ะ เอาใจใส่ลูกค้าสุดๆ อันนี่แหล่ะเสน่ห์ของความเป็นไทยๆ จีนๆ ที่น่ารักจัง ขอบคุณเจ้าของบล็อกที่เขียนเรื่องนี้นะค่ะ เพิ่งรู้จักร้านนี้ค่ะ เคยไปแถวนั้นเหมือนกันแต่ไม่ยักรู้ค่ะ

ตามไปอ่านตามลิงค์ ที่ วี ลิงค์ไว้

ถูกใจ คำนึง ใน คห No.12 ครับ

"คนขายที่นี่ เป็น search engine ที่ดีกว่า google หลายสิบเท่า"

สวัสดีค่ะ

ดีจังเลยไม่เห็นเหมือนร้านค้าแถวนี้เลย
ไปซื้อของที่ร้าน Spar ของวางอยู่ตรงหน้า
บอกว่าไม่มีขายซะอย่างงั้นแหล่ะค่ะ
คนขายคนจีนเหมือนกันค่ะ
เราว่ามันอาจจะเป็นสปิริตของคนเป็นเจ้าของร้านมั้ง
ุถ้าไม่ใช่ร้านของตัวเอง มักจะไม่ใส่ใจ

เราเคยสั่งต้มยำกุ้ง อิอิ มีด้วย แต่รอนานนิ้ดสสสส

มีทุกอย่างที่ลูกค้าต้องการจริงๆ

เคยไปครับ


สากกะเบือยันเรือรบ


มีทุกอย่างจริงๆ ครับ


ยืนยัน นอนยัน แล้วก็นั่งยันเลยครับ

ร้านนี้เคยได้ยินมาจากเพื่อน
เหมือนกันครับ
แต่นานมาก แล้วละครับ

สมัยผมเรียนมหาลัย ฮิๆ

ร้านนี้สุดยอดจริงๆ ค่ะ

บอกได้คำเดียวสั้นๆ ว่า สุดยอด


อยากลองไปดูสถานที่จริงอขงร้านนี้จังค่ะ

โห ร้านโชห่วยขนานแท้จริงๆ

สมัยเรียน มีเรื่องเล่าว่า
ไม่น้องสาวก้อลูกสาวเค้า
สอนบัญชีอ่ะ หรือจบบัญชีนี่แหละ
ว่าแต่ว่า เคยไปซื้อของกะเจ๊ในรูปแล้วค่ะ

รุ่นพี่เคยเล่าให้ฟังว่าเเกมีขาย"เตียง"ด้วย(ถึงกะเอาเเคตตาล๊อกมาให้ดูกันเลย)

ตอนเข้าปีหนึ่งใหม่ๆ เราไม่รู้จักร้านนี้หรอก ตอนนั้นเรื่องลออร์ดออฟเดอะริงส์กำลังดังมาก รุ่นพี่บอกว่า "ถ้านึกหน้าเจ้าของร้านไม่ออก ให้นึกถึงกอลลัม" (เห็นภาพมากๆ)

ร้านนี้ขำจริงๆถามหาอะไร ป้าเเกจะพยามเอามาให้ได้ เเต่ค่ตสกปรกเลย เเมลงสาบ2-3ต้ว เดินไปมา เจ้าของร้านตบมันตายคาหน้าคาตาเราที่กำลังรอของอยู่ ถึงกะอึ้งไป ...หลังจากนั้นก็ไม่ซื้ออะไรจากร้านนี้อีกเลย

ปล.วิกิพีเดีย หน้าจีฉ๋อยอันนี้เคยอ่านเเล้ว สงสัยมากๆเด๋วนี้วิกิพี่เดียลงอะไรได้ฮาขนาดนี้เเล้วหรอเนี่ย

สวัดดีค่ะ คุณโสดในซอย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ รี่แวะเข้ามาทักทายยามดึกคืนนี้ ขอบคุณนะคะที่ได้เข้าไปทักทายกันในบล็อก ว่างๆก็แวะเข้าไปใหม่และแวะชมสินค้าในบล็อกได้เลยนะคะ

ฝันดีครับ

แวะมาทักจ้า สบายดีเน้อ...




Use this picture.

ร้านนี้เคยลงหนังสือด้วยน่ะ

ที่ร้านจะมีกระเป๋า โดเรม่อน ขายหรือเปล่าน๊า

มีความสุขกับวันทำงานนะคะ

อ่านแล้วยิ้มเลย....
ซิ้มแกน่ารักดีนะค่ะ

l;ylfu9vod]k';yo8jt

,kgpujp,8jt c9jw,j,uFv;g]uhp' dt-hk;zyfot8t

,uc9jivppbh,8jt

อ้าวกลับมาอ่านอีกที
คอมเมนต์ผมหายไปไหนหว่า

ไม่เป็นไรครับ เม้นต์ใหม่อีกรอบดีกว่า

...

เคยเป็นลูกค้าร้านนี้เหมือนกัน

ชอบบรรยากาศร้านติดๆกันด้วยครับ

รู้สึกจะเป็นร้านขายข้าวสารนะครับ

น่ารักดี

เวลาขนข้าวจะมีเมล็ดข้าวร่วงบนฟุตบาท

นกกระจอกก็จะบินลงมาจิกกินเยอะเลย

น่าเอ็นดูเชียวแหละครับ

---

สวัสดีวันพุธนะครับคุณวี

---

ปล. ไปกินส้มตำกับผมที่บล็อกผมกันนะครับ

นะนะนะ

โห ....ซิ๊มทำไปได้....
........ขายเก่งจริงๆ

แวะมาเยี่ยมบล็อคของคุณวีครับ

เคยผ่านสามย่านบ่อย ๆ แต่ไม่เคยสังเกตเห็นร้านนี้ครับ อาจจะเป็นเพราะผมไม่ได้เรียนที่มหาลัยแถวนั้นก็ได้ครับ

ว่าแต่คุณวี จบมาจากมหาลัยแถว ๆ สามย่านเหรอครับ?

อิอิ

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

สำหรับพรุ่งนี้ (วันพฤหัส) เพื่อน ๆ จะได้พบกับความน่ารักของ "น้องตุ้งแช่" ตอนที่ 3 ซึ่งเป็นตอนใหม่ล่าสุดได้ที่บล็อคของผมนะครับ



พรุ่งนี้อย่าลืมแวะเข้าไปเยี่ยมชมและให้กำลังใจ "น้องตุ้งแช่" นะครับ

อิอิ

แล้วเมื่อไร จะมีร้าน วีฉ่อย บ้างล่ะเนี่ย

เจ๊แกคงจะญาติกะโดเรม่อนจิงๆนะเนี่ยอยากรู้จังเจ๊แกมีกระเป๋าวิเศษรึป่าวเนี่ยหามาได้ทุกอย่างถ้าไปขอซื้อบ้านถูกๆซักหลังเจ๊แกจะหามาให้ป่าวเนี่ยสุดยอดนักขายจิงๆ

ยินดีที่ร้านยังอยู่ถึงทุกวันนี้ เกือบ 30ปี เมื่อครั้งยังเรียนที่นั้น เป็นร้านที่มีทุกอย่าง ที่ต้องการ

ขอแจมในฐานะซื้อของจีฉ่อยเหมือนกันครับ

บางอย่างแกไม่มีหรือขี้เกียจไปหามาแกก็จะตอบว่า

หมดแล้ว...

แปลว่าข้าไม่ได้ไม่มีนะ เคยมี แต่หมดไปแล้ว...

ยกตัวอย่างผมเคยไปถาม (ลองดี) ว่ามีกระจกมองข้างรถแลนเซอร์มั๊ย

(พอดีของรถผมไปแตกที่สามย่าน เดินผ่านร้านแกเลยเอาซะหน่อย)

แกก็เหมือนจะแกล้งนะ เดินไปในร้านนานนนนนมาก (ถ้าไม่แกล้งก็คงไปโทรหาของ)

แล้วแกก็ออกมาบอกว่า หมดแล้ววว


อีกอย่างที่พวกผมชอบซื้อมากคือใบลงทะเบียน (เดี๋ยวนี้ใช้ระบบเดิมอยู่รึเปล่าไม่รู้)

ถ้าขี้เกียจไปต่อคิวอันยาวเฟื้อยที่สทป. ก็ไปจีฉ่อย
แกบวก 5-10 บาท เท่านั้น ได้ทันทีไม่มีคิว....

สมัยเราเข้าปี1ยังใช้ใบลงทะเบียนอยู่ แต่พอเทอม 2 เขาเปลี่ยนระบบเป็นทางเนตแทน
ก็เคยซื้ออย่างอื่นที่ร้านนี้เหมือนกันนะ
ช่วงแรกๆ ก็เป็นลูกค้าอยู่หรอก ซื้อพวกกระดาษวาดรูปอะไรทำนองนี้ แต่ด้วยความที่แกหาของนานถึงนานมากๆ เลยขี้เกียจรอ
แล้วไปซื้อร้านขายเครื่องเขียนอีกร้านแทน ที่โล่ง หาของง่ายและรวดเร็วมากกว่า...
ถ้าร้านน้นไม่มีของที่เราต้องการ
แล้วเราหอบของที่ซื้อจากร้านนั้นมาแวะซื้อของที่ขาดจากร้านจีฉ่อยล่ะก็...
จะได้ของที่แพงมาก และประโยคเหน็บๆ ประมาณว่า "ไปซื้อร้านโน้นทำไม" อะไรทำนองนี้อีกต่างหาก...
ตอนอยู่ปี 4 มีเพื่อนจะทำงานจบไม่ทัน...โวกเวกโวยวายว่า "ใครก็ได้ไปเอางานจบกรูที่ร้านจีฉ่อยที" 555 ก็ฮากันไป

เอ่อกระทู้ข้างบนของเราเอง
พอดีชื่อเหมือนเจ้าของบล๊อคมั้งค่ะ
ขอโทษด้วยค่ะ
เดี๋ยวคนเข้ามาอ่านทีหลังสับสน