อ่านเรื่องวัวแบบอื่น ๆแล้วยังพอยิ้มได้

พออ่านมาถึงวัว เอกชนไทย ยิ้มไม่ออกเลยค่ะ...

วัว"เอกชนไทย" ทำเอาขำไม่ออกจริงๆค่ะ

ปล.ขออนุญาติ add blog นะคะคุณวี

มาสะอึกเอาอันสุดท้ายนี่แหล่ะ...

สะท้อนได้ใจเลย

ป๋าผมเมื่อวานไปหาแล้วครับคุยกันหน่อยท่านก็หลับ หลับทั้งยิ้มๆแบบนั้นแหละ

เพราะผมบอกว่านั่งได้แล้วต้องต้องให้แข็งแรงอีกหน่อย ผมจะพาไปเที่ยว เค้าชอบเที่ยวครับ มีน้องสาวกับแม่ผม และแม่บ้านดูแลอยู่เลยไม่อยู่

รีบกลับเลย เพราะขับมอไซค์ไปครับ


เรื่องวัวไทยน่าเศร้าจริงๆ
ถ้าเกิดวัวสีน้ำเงินคือวัวรักชาติรวมตัวกันได้ ไล่วัวทั้งสองตัวออกประเทศไปให้หมดเลย ไปทะเลาะกันอูกานดานู่น

วัวในตึกไทยคู่ฟ้ๅ ให้พ่อค้ๅที่ล็อคสเปก พ่อค้ๅเอๅไปผสมน้ำให้เด็กกินแต่ขๅยเต็มรๅคๅ:-x

วัวไทยมันดุค่ะ ไม่ยอมกันและกันเลย

อ่านแล้ว อึ้งเลยคุณ
ถ้าเป็นนักการค้าไทยมาอ่าน
อาจจะ จับส่งออกไปจีนหนึ่งตัว
ไปอังกฤษอีกตัว ..

น่าคิดค่ะ
สอนได้ดีจริงๆเลย อิอิ

อืมม์ เพิ่งรู้นะคะเนี่ยว่าที่อังกฤษเป็นที่แรกที่ค้นพบโรควัวบ้า งือ ฝนตกข่าวหรืออยู่หลังเขาหว่า

แง่วๆ ให้รอนานขนาดนั้นเลยเหรอคะ แต่เอาน่าสำหรับคุณวีแล้วฝนรอได้ค้า

คิดถึงจังเลย...นอนยังคะ

ไปฟังเพลงป้าConnieก่อนนอนกันริ้ว!!!...

เวอร์ชั่นแรก


เขาปราดเข้ามาประชิดตัวเมื่อไร เธอไม่ทันได้สังเกต เมื่อเงยหน้าขึ้นปะทะกับสายตาคมกริบของเขา เธอถึงกับนิ่งงันราวกับรูปปั้น เมื่อนึกขึ้นมาได้ หญิงสาวจึงถอยหลังเหมือนกำลังพยายามหนี แต่ร่างใหญ่นั้นไม่ได้ลดละ ยังคงก้าวตามติด จนกระทั่งหญิงสาวมารู้สึกตัวอีกที เมื่อหลังของเธอชนเข้ากับผนังห้อง
หมดทางถอยอีกต่อไป

มือแข็งแรงทั้งสองข้างของเขาดันผนังไว้ราวกับจะกักเธอไว้ หน้าเขากับหน้าเธออยู่ห่างกันแค่คืบจนแทบจะหายใจรดกัน หญิงสาวยกมือทั้งสองขึ้นดันอกของเขาเอาไว้อย่างปกป้องตัวเอง ในขณะที่นัยน์ตาของเขาจับจ้องแน่วนิ่งเข้าไปในดวงตาของเธอ ประกายนั้นทั้งอ่อนหวานและวอนขอ จนชิงดวงรู้สึกอ่อนปวกเปียกไปหมด

บางอย่างที่ฉุดรั้งเธอไว้ ไม่สามารถต่อต้านกับสายตาทรงพลังของเขา ที่พยายามดึงฉุดเธออย่างแรงกล้าได้ พร้อมทั้งความปรารถนาที่คุโชนขึ้นมา โดยที่เธอห้ามตัวเองไม่ทัน

ชิงดวงลืมตาขึ้นมาก็พบว่า เธอตกอยู่ในอ้อมกอดของเขาด้วยความบังเอิญ
ตกลงว่าเธอจะช่วยเค้า หรือเค้ามาช่วยเธอกันแน่ล่ะนี่

ชิงดวงกำลังคิดจะขยับตัวออกไป แต่เหมือนว่าเขาไม่ยินยอม
เธอเงยหน้าขึ้นก็พบกับดวงตาอบอุ่น แต่จริงจัง กำลังมองลงมาที่เธอ
ชิงดวงรู้สึกได้ทันทีว่า แววตาของเขาไม่เหมือนกับทุกครั้ง
มันจริงจัง อ่อนหวาน เว้าวอน และที่สำคัญ ทำให้เธอหมดแรงที่จะขยับตัวไปเสียเฉยๆ
ชิงดวงก้มหน้าลง ด้วยความเขินอาย ไม่รู้ว่าหน้าแดงไปถึงไหนต่อไหน
ฉับพลันก็มีมือใหญ่ แตะมาที่คางของเธอ และนำให้เธอต้องกลับมาสบตากับเขาอีกครั้ง
เธอหลับตาลง ด้วยไม่กล้าจะสบตา รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ที่อยู่ห่างไปเพียงไม่กี่เซ็นติเมตร

ยังไม่ทันจะได้คิดอะไร ริมฝีปากอ่อนนุ่มของชิงดวง ก็รู้สึกได้ถึงการสัมผัส...

เล่าต่อให้จบซิคร้าบ มันคาใจ