อ่านแล้วขนลุกเลยนะ

คนเรามักไม่เห็นคุณค่ากับสิ่งที่อยู่รอบๆตัว

ถ้าเราให้ความสำคัญกับมันสักนิด มันก็จะเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ได้

อย่างต้นแอปเปิ้ลนี่ สงสารจริงๆนะ

อ่านบทความแล้วนึกถึงพ่อกับแม่ ถ้าวันใดวันหนึ่งท่านจากไปเราก็ไม่เหลืออะไร

เราควรจะตอบแทนคุณท่าน ก่อนที่จะไม่มีท่าน

กอดพ่อกอดแม่ และบอกรัก ดีกว่าจะไม่มีโอกาสได้บอก

จริงอยู่ที่พ่อแม่ยอมให้เราได้เสมอ

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องร้ายแค่ไหนท่านก็ยอม
เราก็ควรจะหันหลังกลับไปมองท่านที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของเราเสมอ

ตอนนี้เรายังเริ่มเป็นผู้ใหญ่แล้ว
บางครั้งก็รู้สึกว่าเราเริ่มห่างไกลกันออกไป
จะพยายามกลับมาหาท่านเหมือนเคย
ดูแลท่าน ซื่อสัตย์ กตัญญูต่อท่านค่ะ

ขอต้อนรับน้องใหม่เข้าสู่สมาคมชาวบล๊อกค่ะ

เคยอ่านค่ะ เศร้ามาก ยิ่งมาเปรียบเทียบต้นไม้เหมือนกับพ่อแม่แล้วยิ่งกระทบใจ

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ยังไงช่วยแวะไปเยี่ยมที่บล็อคเราด้วยนะ จะได้ติชมได้เพื่อเอาไปพัฒนาให้ดีขึ้นค่ะ

สวัสดีครับ แวะเข้ามาทักทายและขอต้อนรับเข้าสู่โลกใบเล็กของชาว blog ใจใหญ่ ขอให้มีความสุขกับการเขียนและตกแต่ง blog นะครับ

เคยอ่านเหมือนกันน้องเอาให้อ่านน่ะ เนื้อเรื่องดีนะ หาเรื่องดีดีแบบนี้มาให้อ่านอีกก็ดีนะครับ

รักและเอาใจใส่คนที่อยู่ใกล้ตัวเราให้มากที่สุด

เป็นบทความที่ดีจัง อ่านแล้วเศร้าเลยค่ะ

อ่านแล้วอยากร้องไห้เลยค่ะ
นั่นน่ะสินะ แม่ของเรานั้นมีแต่ให้
ไม่เคยมีใครรักเราเท่าแม่เลยจริงๆ
เรานี่เห็นแก่ตัวจริง ๆ เนาะ

งืม ๆ

อ่านแล้วย้อนดูตัวเอง รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ยังไงชอบกล
(ยังมีหน้ามายิ้มอีก)