:::: My Diary on board the cruise ship in Croatia now ..สืบจากเสิร์ฟบนเรือสรำาญหรูรอบโลก กับโอม สมรัชนะ สดๆจากโครเอเซีย:

Oct 29 ,2012 @ Ravenna ,Italy บันทึก…ไม่ประจำวัน ของโอม สมรัชนะ ลูกเรือไทยไปรอบโลก .. นักเขียนหนังสือเรือสำราญ


อยากจะเขียนบันทึกทุกวัน แต่ด้วยหน้าที่และภาระนั้นค่อนข้างจะหนักพอตัว เพราะอยู่เรือสำราญต้องทำงานทุกวัน วันไหนๆที่บอกว่าได้วันหยุด นั่นหมายถึงต้องทำงานตอนเช้าก่อน แล้วค่อยได้หยุดช่วงบ่าย แต่กลางคืนก็ต้องตะบี้ตะบันเสิร์ฟทุกวัน นอกเหนือจากวันไหนไม่สบาย ลาป่วยได้แต่ก็ต้องมีแพทย์รับรอง ต้องไปหาหมอ ซึี่งหลีกเลี่ยงไม่ได้
จะเห็นได้ว่า การทำงานเรือสำราญนั้น ค่อนข้างหนัก และ เวลาทำงานค่อนข้างจะนานในแต่ละวัน
เพราะฉะนั้น การจัดการ จัดสรรเวลานั้นเป็นส่ิงที่สำคัญยิ่ง

หากจะออกไปเที่ยว สำเริง ลั้นลา แต่ก็ต้องคำนึงว่า ต้องกลับมาทำงานหนักในรอบต่อไปอีก
แต่สำหรับผมแล้ว การทำงานหรือการเที่ยวหนักนั้น ไม่ได้มีผลกระทบมากแต่อย่างใด เพราะนอกเหนือจากการดูแลสุขภาพของตัวเองให้ดีและแข็งแรงแล้ว คิดเสมอว่า การทำงานหนักหรือการท่องเที่ยวอย่างเหนียวแน่นนั้นคือการออกกำลังกายที่ดี
ส่วนประเด็นการเที่ยวแน่นอนที่สุดว่า … มันคือรางวัลของชีวิต ชิล ๆ ที่เรามีโอกาส ก็จะใช้โอกาสนั้นให้เกิดประโยชน์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่นให้มากที่สุด จึงเรียกได้ว่า เป็นการจัดสรรเวลาได้อย่างถูกต้องโดยไม่กระทบเกิดผลเสียต่อร่างกาย และจิตใจ ทั้งตนแลคนอื่น

วันนี้ออกไปเดินเล่น และถ่ายรูปที่เมืองเก่า ราเวนน่า ซึี่งอยู่ที่ประเทศอิตาลี่
อากาศหนาวมาก ลมแรง แต่ดีที่ฝนไม่ตก ช่วงนี้เป็นช่วงฤดูปลายสปริง จะเข้าสู่ฤดูหนาว วินเตอร์แล้วครับ เสื้อผ้าแฟชั่นก็ประชันกันมาโชว์ดึงดูดนักท่องเที่ยวมากมาย หลายร้าน
ผมก็เป็นประเภทวินโดว์ช้อปปิ้ง (คือได้แต่ดูแบบ ดูราคา ) แต่เสื้อผ้าหน้าผม ของผมนั้นนำเข้าจากเมืองไทย หาอะไรมาใส่โน่น นี่ นั่น ให้อุ่น และให้เราพึงพอใจ เป็นได้ ที่สำคัญระลึกเสมอว่า
ของไทยก็มีดีเยอะ จนบางทีคนไทยไม่ค่อยเห็นความสำคัญ ลองเข้าไปดูเสื้อผ้าของ Louis Vitton , Chanel , Prada และอื่น ๆ บางทีได้อินสไปเรชั่น จากผ้ากระสอบ เสื้อผ้าแม้ว ๆ บ้านเรานี่ล่ะครับ ดังนั้นแฟชั่นสำหรับผมแล้วชอบนะครับ แต่ว่าประยุกต์กับตัวเองให้เหมาะสมเป็นใช้ได้ล่ะครับ อย่าไปตามราคาที่แพงเวอร์ เราไม่ได้มีเงินเหลือกินเหลือใช้เหมือนใครอื่นเขา แค่ตามใจเราให้พอเพียง และเพียงพึงพอใจก็พอ...


ที่เรือสำราญจะมีทีวีหลายช่อง ทั้งหนัง ข่าว และ ช่องของบางประเทศ อาทิเช่นฟิลิปปินส์ อิตาลี่
บางทีดูหนังจบไปหลายเรื่องแต่ไม่รู้หรอกว่าเรื่องอะไร
อย่างน้อยมันก็ช่วยให้วันเวลาผ่านไปอย่างไว โดยไม่ต้องมัวแต่คิดถึงบ้าน ๆ ๆๆ อย่างหนักหนาสาหัส
ผมมีเพื่อนร่วมงานของผมคนหนึี่ง เป็นคนไทยขอไม่เอ่ยนาม
เพื่อนคนนี้เขารักเมียเขามาก ขนาดต้องโทรศัพท์กลับเมืองไทยทุกวัน หากวันไหนสัญญาณแซทเทิ้ลไลท์ไม่ทำงานแล้ว วันนั้นจะหงุดหงิด … มว๊ากกก

สำหรับผมแล้ว ไม่มีใครให้โทรหานอกจากแม่ และพี่ ๆ หลาน ๆ ก็จะโทรกลับสัปดาห์ละสองครั้งเป็นอย่างต่ำ หรือแล้วแต่ความคิดถึง ซึี่งต่างจากเมื่อก่อนตอนที่ทำงานเรือใหม่ ๆ ไม่มีโทรศัพท์บนเรือ กว่าจะได้โทรทีก็ต้องรอเรือเทียบฝั่ง บางวันที่คิดถึงอย่างแรง ก็ได้แต่รอ และ ขอพระจงคุ้มครอง ทุกวันนี้ … "เพียงปลายนิ้วจิ้ม ก็สื่อถึงกันได้ทุกเวลา"


เมื่อวานเรือจอดที่เวนิซ สองคืน สามวัน วันนี้เรือมาถึงเมืองราเวนน่า พรุ่งนี้เรือถึงเที่ยงวัน ที่ประเทศโครเอเซีย คาดว่าจะไม่ออกเพราะว่าไม่ได้ซื้อวีซ่า ซึีงลูกเรือบางประเทศต้องจ่ายค่าวีซ่าเข้าประเทศนี้ ที่ชาวไทยเรียกสั้น ๆ ว่า "โครแอท" นักฟุตบอลทีมหมากรุก เพราะธงชาติเป็นสีขาวแดง รูปหมากรุก หากใครเคยติดตามเมื่อหลายเดือนก่อน ผมเคยหนีวีซ่าเข้าประเทศ เที่ยวสบายใจเฉิบ ครั้งแรกคือออกไปอีกประตูหนึี่ง ซึี่งตรวจบ้างไม่ตรวจบ้าง ครั้งที่สองเจ้าหน้าที่ให้ออกไปแค่หน้าท่าเรือ ไปทานพิซซ่าและต่อเน็ต ที่ไหนได้ นั่งรถเมล์ไปแสนไกลเที่ยว ว่ายน้ำทะเลคนเดียวอย่างเนียน น้ำทะเลที่นี่ใสสะอาดมาก แม้แต่บ้านเมืองก็สวยงามเยี่ยงนัก ใครจะอดใจไหว หลังจากนั้นก็จ่ายวีซ่า 26 เหรียญ แต่ครั้งนี้ไม่ได้ซื้อเพราะไม่รู้ตางรางการทำงาน หากไม่ได้หยุด มีเวลาพักแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ไม่คุ้ม อีกอย่างมาบ่อยจนนับไม่ถ้วนแล้ว พรุ่งนี้จึงขอพักชิล ๆ อยู่เรือ ดูหนัง ฟังเพลง และแน่นอนทำงานหนัก ๆ ก็พอละมั้งครับ


อ่านข้อความทางเฟซเพื่อนสนิทคนหนึี่งส่งข้อความว่า "ทราบข่าวแผ่นดินไหว กูเป็นห่วงมึงมาก" ได้อ่านแล้วก็ดีใจและปลื้มเหลือเกินที่เพื่อนรักห่วงหาอาทรกันขนาดนี้ แม้บางครั้งเวลาโอมต่อเน็ต จะโพสแล้วก็ปิดเลย เพราะค่าเน็ตสิบนาทีหนึี่งดอลล่าห์ หากเล่นบ่อย ๆ ราคาก็เป็นหลักสูงได้เช่นกัน ดังนั้นบางคนอาจจะไม่เข้าใจว่า เห็นโอมโพสตลอดแต่ไม่เคยตอบกลับ ไม่เคยโต้ตอบแต่อย่างใด อย่าได้น้อยใจไปใย รับทุก ๆข้อความที่ส่งมา เพียงแต่ขอเวลาสักนิดหากไม่ติดอะไรมากจะรีบตอบกลับ ดังนั้นบางทีวันสองวันโอมอาจจะไม่ได้ตอบกลับแต่ก็อยากให้เข้าใจว่า "รักนะ คิดถึง รู้สัมผัสได้ แต่…ไม่มีเวลาตอบค๊าบบบ"


ทุกข้อความ ทุกไลค์ ทุกใครต่อใครโอมอ่านย้อนหลังหมดครับ
บางข้อความเขียนมาให้กำลังใจ จนโอมอ่านแล้วแทบร้องไห้ ซึ้งจริงๆ ครับ ยิ่งอ่านคราวอยู่ห่างไกลบ้าน ห่างไกลกัน … ได้อรรถรสเยี่ยงนัก จึงกระตุ้นต่อมน้ำตาได้อย่างง่ายมว๊ากกกกก

เคยเห็นโฆษณาหนึี่ง ที่เขาจะต้องบินไปต่างประเทศ แล้วก็โทรหรือส่งข้อความหาแม่ เยี่ยงนั้นเลยครับ
"แม้ตัวโอมจะอยู่ห่างไกลกันเกินครึ่งฟ้า แต่ใจโอมอยู่กับแม่ และคุณเสมอที่เมืองไทย"


เม้าท์เรื่องลูกค้ากันบ้างดีมั้ยครับ ไหน ๆ ก็พิมพ์สัมผัสไว พอใช้ได้
เล่าสู่กันฟังเลยดีมั้ย
ครูซที่แล้ว 12 วัน คือรอบของลูกค้า หรือผู้โดยสารมาเที่ยวเรือสำราญ
มีผู้โดยสารคู่หนึี่ง เขียนคอมเพลน หรือติติง การบริการว่า ช้า และ เวตเตอร์ไม่มีความรู้เรื่องอาหาร
"we enjoy our waiter service ,moon but seem he work too hard ….." เหมือนกับว่าตบหัวแล้วลูบหลัง และมีประโยคหนึี่งบอกว่าเว็ตเตอร์ไม่รู้อาหารเลย เสิร์ฟผิด ๆ ถูก ๆ
อันหลังนี้ขอบอกว่าไม่เป็นความจริงแต่อย่างใด คงเป็นแค่คืนแรกที่ลูกน้องของผม อ่านรายละเอียดไม่ถูกก็เอาไปเสิร์ฟผิดโต๊ะ ส่วนเรื่องอาหารช้านั้น บางครั้งก็อยากจะให้เข้าใจว่า การมาทานดินเนอร์ที่ห้องอาหาร ก็ต้องมีเวลา แก๊บ ช่วงเสิร์ฟ ไม่ใช่ร้านฟาสฟู๊ดที่คิดอยากจะหยิบ จับอาหารอะไรมาทานได้ ก็อยากจะได้ทันทีทันใด ถึงกระนั้น เค้าบอกว่าช้า แต่เค้าทานเสร็จตั้งนานแสนนาน ก็คุยกันน้ำท่วมทุ่งไม่เห็นมีวันไหนเลยที่จะรีบไป ในเรื่่องที่บอกว่าไม่รู่้อาหารนั้น ก็ต้องบอกตามตรงว่า บางทีอาหารบางอย่างเราก็ไม่สามารถจะตอบแทนกุ๊ก ว่าอาหารที่คุณ ๆ สั่งนั้นมันนอกเหนือจากเมนูที่เค้าเตรียมและทำในคืนนั้น ก็ต้องใช้เวลาในการเช็คข้อมูล และเตรียมทำพิเศษให้ ซึี่งเสียเวลาเอาการ ก็เธอเล่นทานทุกอย่างตัั้งแต่คอร์สแรกยันคอร์สสุดท้าย มิหนำซ้ำยังอยากทานพาสต้า ที่เขาไม่ได้เตรียมไว้ให้ คนอื่นก็ต้องเสียเวลามาเตรียมของให้ ไม่เอานั้น ไม่ใส่นี่ ไม่ชอบสิ่งนี้ จะเพิ่มสิ่งนั้น …เยอะอ่ะครับ
เธอมีสติ๊กเกอร์โค๊ก ซึี่งดื่มได้ไม่จำกัด คืนหนึี่งดื่มสี่ห้าแก้ว ก็ไม่รู้ว่าใช้ศัพท์ว่าดื่มหรือยัดอ่ะ
เรียกได้ว่า ต้องเอามาประเคนให้ทันใดหากไอเอ็ทโค๊กหมด ขอโทษตัวเยี่ยงปลาพยูนเกยตื้น
คนอื่นทานของหวานอย่างเดียว เธอล่อไปสามอย่างก็มีบางวัน
จนเพื่อนข้าง ๆ ถามว่า เสิร์ฟมนุษย์หรืออมนุษย์ "สืบจากเสิร์ฟสัตว์" หรือ "เทศกาลชิงเปรต"
บางทีมันใช่ครับ เป็นหน้าที่ของเราที่ต้องทำ แต่นะ.. เยอะ

หัวหน้าก็เรียกเข้าไปคุย แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรมาก บอกแต่ว่าอย่าให้เกิดอีก
เรียกได้ว่า มาครูซแรกก็จะโดนซะแล้ว ตายแล้ว ๆ อะไรกันหว่า
แต่อย่างว่าอ่ะคับ … "ทองแท้ ย่อมไม่กลัวเปลวไฟ"

ผมก็คุยกับลูกค้าคนนั้นว่า ขอบคุณสำหรับคำติชม ทางเราจะปรับปรุงแก้ไข แต่อยากให้ทราบว่าบางทีลูกน้องของผมก็ต้องไปเอาอาหาร ข้างใน ซึี่งเรือลำนี้เราต้องลงบันไดหนึี่งชั้้นไปเอาอาหารให้คุณ หากจะช้านิด ไวหน่อยคงพอจะเข้าใจ หลังจากนั้นผมก็สาด เสิร์ฟอย่างไว แทบจะหายใจรับทานไม่ทันเลยทีเดียว จัดไป... ไม่โกรธนะ แต่สมเพชมากกว่าบางที
พอเขารู้ว่าผมได้อ่านคอมเมนท์ และสิ่งที่เขาเขียนแค่นั้นหล่ะ เห็นสีหน้าซีดเซียว คงสำนึก เพราะบางเรื่องมันไม่เป็นความจริงแต่อย่างใด ใส่ไข่เพื่ออะไร เพื่อให้ตัวเองดูดีหรือ อยากได้สิ่งของบางอย่าง หรีือเรียกร้องความสนใจ ถึงขั้นโรคจิตก็มี ลูกค้าก็คือคนที่ต่างจิต ต่างใจ
บางคน … บางคนนนะครับ สั่งเครื่องดื่ม อาหาร พูดเสียงห้วน ๆ เอามือจิ๊กนิ้ว
หากเจอกับพนักงานเสิร์ฟบางคนอ่อน ๆ ก็ไม่เป็นไร หากแต่เจอพวกขิงแก่ พนักงานจัดจ้าน ก็จะบอกว่า
I want coffee , ice tea พร้อมตะคอกเสียงใส่พนักงาน
บางทีผมก้จะบอกว่า Please ,just a moment เน้นคำว่า พลีสสสสสสส ให้รู้ว่า การจะให้คนอืนทำอะไรให้ควรพูดกับเขาดี ๆ ให้รู้ว่าครูอบรมสั่งสอนมาบ้าง Just a moment please ที่ควรพูด แต่บางทีก็นะ.. ขึ้นพลีสสสสสเน้นเสียงก่อนเพื่อให้รู่ว่า "คุณควรพูดสุภาพหน่อยนะ" ถ้าเป็นผมผมคงอายแทนอ่ะคับ
ไม่ใช่แต่คิดว่าตัวเองอยากได้นั่นนี่ ขอมีตังค์ ก็จะจิ๊กคนอื่น แต่หารู้ไม่ว่า พฤติกรรมเยี่ยงนี้ ..ต่ำ ลือจะเป็นคุณค่าที่เขาคู่ควร ….
ปกติแล้วควรจะตอบว่า "Right away Sir or M'am" "ได้เลยครับ"

อันที่จริง บางครั้งเราก็ทำเป็นเหมือนไม่มีอารมณ์ รัก โกรธ หลงในการทำงาน ทำเอาหูไปนา ตาไปไร่ อย่าใส่ใจอะไรมากนัก หากเก็บเอามาคิด ก็เสียจิตซะเปล่า คิดเสียว่าเค้าจะหยาบคายแค่ไหนก็เรื่องของเขา อย่าเอามาใส่ใจ ปล่อยมันไป คิดเสียว่า … ชีวิตเขาคงน่าสงสารเยี่ยงนัก ที่ยังตกเป็นทาสอารมณ์ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้

ว่ากันไป …
ไม่มีอะไรจะดีเท่า ให้อภัยเขา เราเป็นสุข คิดเสียว่า พวกเขาน่าสงสารยิ่งนัก
ราตรีสวัสดิ์คืนนี้ที่เรือสำราญครับ
พบกันเมื่อชาติต้องการ

ฮักแต้ ๆ คับผม
โอม สมรัชนะ

Create Date : 30 ตุลาคม 2555		4 comments
Last Update : 30 ตุลาคม 2555 6:43:15 น.
Counter : 1873 Pageviews.
Share Tweet