เพื่อนทางจดหมาย... MySpace Backgrounds // ขอบคุณ...เทคโนโลยี ไม่รู้จะนำเสนอเรื่องนี้ยังไง ไม่รู้จะตั้งชื่อเรื่องว่าอะไร และสุดท้ายไม่รู้จะเริ่มต้น...ยังไง ................................................... ................................................... เริ่มต้นเลยละกัน... เมื่อสมัยสิบกว่าปีก่อนหนะ ยังไม่มี เนต... โทรบ้าน...ก็ขอยาก มือถือก็ยังไม่มี เพื่อนๆอยากจะมีเพื่อนใหม่สักคน เพื่อนๆจะใช้วิธีใด... .................................................... ................................................... จดหมาย....ใช่เลย....จดหมาย เมื่อก่อนเราจะติดอ่านหนังสือนิตยสารมาก ก็ไม่เคยคิดจะติดต่อใคร อ่านอย่างเดียวทุกๆเดือน แต่ด้วยอะไรดลใจไม่ทราบได้ ณ วันหนึ่งเราเกิดอะไรขึ้นมาไม่รู้ หยิบปากกา กระดาษ เขียนจดหมาย ร่อนไปยัง คน คนหนึ่ง คนเดียวเท่านั้น... จำไม่ได้ด้วยว่าเพราะอะไร ถึงอยากเขียนจดหมายไปถึงคน คนนี้ และไม่กี่วัน คน คนนี้ก็ส่ง จดหมาย พร้อมๆการแนะนำตัวมา 1 หน้ากระดาษ อืม...ใจความน่าคบดี เราและเค้าส่งจดหมายไปมาหากันอยู่ ร่วม2-3ปีได้กระมั้ง.... ใจความส่วนใหญ่ของจดหมาย ก็ไม่ค่อยมีอะไรมากมายนัก นอกจาก เราต้องการที่ปรึกษาด้านหัวใจในขณะนั้น กำลัง อกหัก รักคุด เพื่อนคนนี้ก็ให้คำปรึกษาเป็นอย่างดี พร้อมทั้งยินยอม(หรือจำใจก็ไม่ทราบ) อ่านจดหมายที่ไร้สาระ พร่ำพรรณนาถึงใครก็ม่ายรู้ บางครั้งจำได้ว่าเขียนยาวถึง 4-5หน้ากระดาษได้ พร้อมๆกับเป็นที่ปรึกษาที่ดี ทุกครั้งที่เรามีปัญหา แล้วอยู่ๆเราต้องย้ายบ้าน เพื่อนคนนี้ก็เรียนจบ ถึงเวลาทำงาน... ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ........................................................ ........................................................ 10 กว่าปีให้หลัง (กว่าเท่าไหร่อย่ารู้เลยนะจ๊ะ) เรา...ย้ายบ้านอีกครั้ง เจอกล่องจดหมายเก่าๆ หยิบมาอ่านดู.... เกิดนึกถึงเพื่อนคนนี้ จับใจ ทำไงดี คิดถึงเพื่อนคนนี้จัง ป่านนี้จะเป็นอย่างไรกันน้า เราเริ่มต้นการค้นหาที่อยู่เพื่อน ด้วยการโพสชื่อในสมุดหน้าเหลือง ม่ายมี...แต่เราก็ไม่ละความพยายามนะ ด้วยความคิดถึงมากถึงมากที่สุด ในที่สุดเราก็ได้ที่อยู่ของเพื่อนคนนี้ มาจากเพื่อนที่ทำงานฝ่ายทะเบียน ไม่รอช้า...ถึงแม้จะเลยปีใหม่ มาเป็นอาทิตย์แล้ว แต่เราก็ยังส่ง ส.ค.ส.ไปอวยพรเค้า พร้อมๆกับ ทิ้งเบอร์โทรไว้ใน ส.ค.ส. .......................................................... ......................................................... หลายวันต่อมา ขณะที่เรากำลังทำงาน มีเบอร์แปลกๆไม่คุ้นตาสักเท่าไหร่โทรมา ถามว่า..... ใช่ไหม เราตอบ.... ใช่ จากไหนคะ เค้าตอบ... .....เอง เรา.... จริงหรอ (ไม่อยากจะเชื่อ) วันนั้นคุยกันไม่นานนัก ต่างฝ่ายต่างถามสารทุกข์สุขดิบ กันพอประมาณ แล้วก็ต้องวางสายไป เพื่อทำงานตามหน้าที่ ณ เวลานั้นในใจเรา... เต็มไปด้วยความสุขใจและดีใจ ที่เพื่อนคนนี้ยังไม่ลืมเรา.... เรายังโทรติดต่อกันเรื่อย ออนเอ็มกันบ้าง... (ทั้งๆที่เราไม่เคยออนเอ็มเลย) จะว่าเชยก็เชยหละ (ยอมรับ) เราก็ยังคงเขียนจดหมายหาเค้าอีก ในช่วงแรกๆ... แต่หลังๆนี้จะใช้โทรคุยกันซะมากกว่า และด้วยต่างฝ่ายต่างมีงานที่ยุ่ง การออนเอ็มคุยกันก็หายไป... นี่หละ...เพื่อนคนนี้หละ... เป็นคน...ชี้ทางให้เราเดินเข้ามานั่งเล่น ณ สวนลุมแห่งนี้... ด้วยเพราะกลัวเราเหงารึไงไม่รู้นะ และในที่สุดเราก็ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ ในที่แห่งนี้อีกหลายคน ต้นมิตรภาพ...ของเราเริ่มผลิดอก ออกผล ไปวันละนิดๆ... จริงๆเราไม่ใช่คนขี้เหงานะ... แต่เรารักการมีเพื่อน ชอบที่จะมีเพื่อนเยอะๆ แต่มีเรื่องที่อยากบอกเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านจัง ว่า จะเชื่อเราไหมว่า เรากะเพื่อนคนนี้หนะ.... พูดคุยกันผ่านตัวหนังสือ ผ่านเนต (ไม่ว่าจะจดหมาย หรือการออนเอ็ม หรือเมลก็ตาม) ทางเสียงตามสาย ...ก็ปาเข้าไป 10 กว่าปีแล้ว เรากับเพื่อนคนนี้ยังไม่เคยเจอตัวเป็นๆกันซะที ... บอกใครๆ...ก็ไม่ค่อยมีใครอยากเชื่อ... เริ่มต้นจะเล่าเรื่อง.... ก็เริ่มด้วยการไม่รู้จะเริ่มยังไง ตอนนี้...ก็เหมือนกัน...ไม่รูจะจบยังไงเช่นกัน คลิ๊กๆดูแล้วก็หลายหน้าอยู่ หากใครเข้ามาอ่านคงจะตายลาย และขี้เกียจอ่าน เอาเป็นว่านะ ขอจบดื้อๆ อย่างงี้ละกัน ปล.เราชอบเพลงจอมยุทธ์ เพลงนี้มาก ทุกครั้งที่ฟัง จะนึกถึงแต่เพื่อนคนนี้ เค้าเป็นจอมยุทธ์ในใจเรา เป็น pen friend คนแรกของเรา เป็น เพื่อนออนเอ็ม คนแรกของเรา และ เป็น คนแรกที่ทำให้เราได้รู้จัก ดินแดนแห่งมิตรภาพแห่งใหม่ แห่งนี้ เราจะใช้เพลงนี้เป็นเสียงเรียกเข้าเวลาเพื่อนคนนี้โทรมา ขอบคุณนะ...ที่มอบแต่สิ่งดีๆให้เรา... อยากบอกเพื่อนนะว่า “แม้ไม่ได้คิดถึงกันตลอดเวลา แต่ก็ใช่ว่าจะลืมเลือน”   Create Date : 29 พฤษภาคม 2550 17 comments Last Update : 16 มิถุนายน 2550 18:51:48 น. Counter : 643 Pageviews. Share Tweet

ผมเพิ่งจะมีเพื่อนที่ส่งเมล์คุยกันก็ตอนปลายปีที่แล้วเอง คุยกันทุกวันเลย จนเคยเอาเมล์รวบรวมมาอัพบล็อกด้วยแต่ตอนนี้ลบออกไปแล้วครับ ส่วนถ้านึกถึงเพื่อนเก่าที่รักและขาดการติดต่อ ผมนึกถึงสองคนครับ เพื่อนสมัยเรียนประถมคนนึงเป็นผช.สนิทกันมาก เค้าจะสอบได้ที่หนึ่งของห้องทุกเทอม ส่วนผมจะได้ที่สองเกือบทุกเทอม สมัยนั้นบ้านแต่ละคนยังไม่มีโทรศัพท์กัน เค้าย้ายบ้านด้วย ตอนนี้จำได้แต่ชื่อ-นามสกุล เคยตามหาทางเนตแล้วไม่เจอครับ คุณsnpk บอกว่ามีเพื่อนอยู่ฝ่ายทะเบียน ฝากตามหาได้มั้ยครับ ^ ^" ส่วนอีกคนเพื่อนผญ.สมัยเรียนประถมเหมือนกัน อยากเจออยากคุยด้วยซักสิบนาทีก็ยังดีครับ เพลงนี้ผมก็ชอบเหมือนกันครับ   โดย: อะไรคือสิ่งหายาก แต่ไม่มีค่า 29 พฤษภาคม 2550 14:41:00 น.

เคยเขียนจดหมายคุยกับเพื่อนตอนปิดเทอม สมัยอยู่ป 6 อ่ะ พอเข้า ม 1 อยู่คนละรร.ก็ยังเขียนอยู่ พอเวลาผ่านไปก็ไม่เจอกันอีกเลย มันคงคิดว่าเราลืมมันไปแล้ว แต่เราเก็บจดหมายของแกไว้ทุกฉบับเลยนะ ตอนนี้ยังอยู่เลย จากกระดาษขาวๆ ตอนนี้เหลืองโทนน้ำตาลแล้วแก ไม่รู้เหมือนกันว่าแกอยู่ที่ไหนตอนนี้ ถามเพื่อนคนไหนก็ไม่ได้ข่าว แต่เราดีใจนะที่มีเพื่อนคือ แก บ่นมาซะยาว อยากบอกว่า การมีpen friendเป็นมิตรภาพที่สวยงามจริงๆ   โดย: ผีเสื้อไหม 29 พฤษภาคม 2550 16:04:16 น.

อ่านแล้วก็คิดถึงเพื่อนแหะ ไม่นานมานี้ ขับรถผ่านหน้า้บ้านเพื่อนที่ไม่ได้เจอกัน 10 กว่าปี คว้าโทรศัพท์มากดเบอร์บ้านมันจากความทรงจำลางๆ (พยายามอยู่พักใหญ่ กว่าจะนึกออก) โชคดีมาก เพื่อนรับเอง คุยกันสักพักแลกเบอร์มือถือกันเสร็จ มันถามว่า..."ไม่คิดว่าฉันจะย้ายบ้านไปแล้วรึงัย จำเบอร์ได้ ทำไมไม่โทรมาตั้งหลายปีแล้วละ" ถ้าวันนั้นได้อ่านบล๊อกนี้ึคงจะยืมประโยคนี้ของคุณไปตอบมัน “แม้ไม่ได้คิดถึงกันตลอดเวลา แต่ก็ใช่ว่าจะลืมเลือน”   โดย: MuHN 30 พฤษภาคม 2550 2:10:26 น.

อ่านแล้วนึกถึงอดีตค่ะ การเขียนจดหมายหากันเป็นมนต์เสน่ห์อย่างหนึ่งที่อีเมลล์และโทรศัพท์ให้ไม่ได้ เพราะต้องผ่านการกลั่นกรอง และการรอคอยที่ว่าเมื่อไหร่จม.จากอีกคนจะมาถึงเรา   โดย: นักรักโลกมายา IP: 58.137.44.124 30 พฤษภาคม 2550 10:00:32 น.

เพื่อนคนนั้นคงจะรับทราบแล้ว และก็รู้สึกเช่นเดียวกับคุณครับ   โดย: นายชมพู IP: 58.181.137.130 30 พฤษภาคม 2550 11:45:37 น.

อ่านแล้วซาบซึ้งใจจัง...เป็นเรื่องที่มหัศจรรย์ก็ว่าได้นะคะ 10กว่าปีนี่..ยาวนานเหลือเกิน...แล้วจะเข้ามาอ่านบ่อยๆ นะคะ..   โดย: นู๋ญ่าจ้า IP: 58.8.117.47 30 พฤษภาคม 2550 18:09:13 น.

แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ยาวค่อดๆๆๆ แปะ ไว้ก่อน วันหลัง มาอ่าน นะ เจ๊   โดย: ตาทึ่มหน้าใส 31 พฤษภาคม 2550 9:20:00 น.

แวะมาทักทาย สวัสดี ตอนเช้านะคะ อากาศร้อนแต่ใจอุ่น อุ่นภูมิรักไม่ได้คุกกรุ่นเกินรับไหว ต่อให้ตอนนี้เธออยู่แสนไกล แต่ความรุสึกที่เคยให้ไว้ไม่เคยร้อนรน ขอให้มีความสุข กับวันนี้นะคะ ว่างๆๆ แวะ อ่านกลอน รัก ของเล็ก น้า อิอิ   โดย: Alex (sandra29 ) 31 พฤษภาคม 2550 9:33:38 น.

สวัสดีตอนกลางวันค่ะ น้องก้อย.. น้องก้อยนี่...โรแมนติกเน๊อะ pen friends พี่เคยมีสมัยเด็กๆ แต่ไม่เคยเกินสองฉบับก็ขี้เกียจแล้ว ปัจจุบัน มี C friends ทางเมล ก็ยังตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ต้องบอกกันตั้งแต่แรกก่อน ว่าไม่สม่ำเสมอในเรื่องการแสดงออก แต่ไม่น้อยหน้าในเรื่องความจริงใจน่ะ แบบไม่เน้นปรมาณ แต่เน้นคุณภาพ ชอบคำๆนี้เหมือนกัน “แม้ไม่ได้คิดถึงกันตลอดเวลา แต่ก็ใช่ว่าจะลืมเลือน”   โดย: pipim 31 พฤษภาคม 2550 12:51:04 น.

ออ...ลืมบอก ว่าพี่ชอบแก๋งผักกาดจอจ๊าดนั๊ก เล่นเอาน้ำลายสอเลยนิ... ขอบคุณมากๆสำหรับความใส่ใจ ความห่วงใยค่ะ   โดย: pipim 31 พฤษภาคม 2550 12:53:09 น.

สวัสดีค่ะพี่ก้อย ตอนสมัยเรียนอิ๊วก็เคยมีเพื่อนทางจดหมายเหมือนกัน อิอิ เขียนจดหมายเล่าเรื่องราวต่างๆให้กันและกัน ฟัง แล้วพี่ก้อยเคยเป็นไหมคะ บางวันก็นั่งรอจดหมาย ของเค้านะ ว่าเมื่อไหร่นะ จะส่งมาซะที พอกลับมาจากเรียน เห็นจดหมายของเค้า วางไว้บนโต๊ะ ถึงกับยิ้มได้ อยากอ่านเร็วๆ ซึ่งลายมือของเค้าก็อ่านยากชะมัดเลย เป็นตัวยึกยือ แบบลายมือของเด็กประถมน่ะ 555+ แต่ก็ยังอ่านค่ะ แล้วก็เขียนหากันที ก็ไม่เคยเขียนต่ำกว่าหนึ่งหน้ากระดาษ เพราะเป็นคนชอบเขียนอะไรยาวๆอยู่แล้ว เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ อิ๊วว่า เค้าคงแอบคิด ว่า ยัยนี่เขียนอะไรมาเยอะแยะเลย ตาลาย ไปหมดแล้ว 5555+ อิ๊วว่า วิธีการเขียนจดหมายหากันเนี่ย มันเป็นวิธีที่คลาสสิคมากเลยนะคะ ดีกว่า การส่งเมลล์หากันอีก มันให้ความรู้สึกที่แตก ต่างกันน่ะค่ะ ถึงมันจะช้าหน่อย แต่มันก็คุ้มค่ากับการรอคอย ค่ะ ปล...แกงผักกาดจอ เป็นยังไงเอ่ย? อิอิ อร่อยอ๊ะป่าวคะ   โดย: Kimi o ai X eru 31 พฤษภาคม 2550 20:47:03 น.

มาอีกครั้งครับ มาบอกว่าคิดถึงเพื่อนน้อยจังเน้อ งานเยอะก็อย่าหักโหมมากนักนะ เดี๋ยวเป็นลมไป แล้วมันจะเย็น เย้ย!..ล้อเล่น เป็นห่วงนะจ๊ะ จะบอกให้   โดย: แอบมาซุ่ม 31 พฤษภาคม 2550 23:23:03 น.

สมัยอยู่ มัธยมก็ชอบเขียนจดหมายเหมือนกันค่ะ มีเพ็นเฟรนด์เยอะมากๆ เพราะส่วนตัวพูดไม่เก่ง แต่ชอบทำความรู้จักคนอื่น นานๆไปก็หายไปหมดเลย แต่ก็มีอยู่ 2-3 คน ที่รุ้สึกว่าเป็นเพื่อนที่ดีค่ะ แม้ว่าขาดการติดต่อไปแล้ว ได้อ่านอย่างนี้ ลองเขียนจดหมายไปหาดีไหมเนี้ยะ   โดย: ดวงตากระต่าย 14 สิงหาคม 2550 8:25:43 น.

คิดถึงพี่จัง ไปอยู่ใหนแล้ว สบายดีรึเปล่า ไม่ได้เจอกันเป็นปีแล้ว ป่านนี้ยังคงคิดถึงหลานคนนี้ไหม คิดถึงมากนะ ยังไม่เคยลืมอดีตซักที ไม่รู้เมื่อไหร่จะลืมได้ ถ้าพี่ได้อ่าน หรือใครที่รู้จักพี่จ้อย ก็บอกเรามั่งนะ   โดย: ส้มฉุน IP: 222.123.126.62 17 ตุลาคม 2550 18:39:31 น.

หลายครั้งที่คิดถึงเพื่อนเก่า แต่ไม่รู้จะติดต่อยังไง บางครั้งก็ปลง คิดว่าชาตินี้คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว หากมีใครหรืออะไรซักอย่างที่ทำให้เราสามารถหาที่อยู่เพื่อนได้คงวิเศษมาก........   โดย: จอย IP: 222.123.126.62 17 ตุลาคม 2550 18:44:59 น.

อยากรู้จักผู้หญิงที่รักเดียวใจเดียวครับ ผมอายุ32 ตอนนี้ทำงานที่กรุงเทพ รอคนจริงใจนะครับ 0860810309 ยินดีได้รู้จักด้วยความจริงใจครับ   โดย: นิว IP: 110.49.242.33 29 กุมภาพันธ์ 2555 14:12:54 น.

บางครั้งที่เจอเพื่อนเก่าก็คิดถึงจนอยากจะเจอเขาอีกแต่พอเจอเพื่อนใหม่กลับลืมเพื่อนเก่าเพราะอย่างนั้นเรามาส่งจดหมายกันเถอะนะค่ะแล้วจะได้เพื่อนใหม่และจะได้ไม่เหงากันนะค่ะ   โดย: แพรวา IP: 180.180.220.228 26 มีนาคม 2556 14:21:28 น.