แสงสีทองลอดผ่านมูลี่มากระทบสองร่างอย่างเกียจคร้าน... ชายหนุ่มเคราครึ้มผมหยักศกบิดตัวเล็กน้อยไปมาอยู่บนเตียงเล็กอุ่นหลังนั้น แต่ทันทีที่ลืมตาเขาก็ได้พบกับเจ้าของใบหน้าเล็กๆ ที่ซุกตัวอยู่กับอ้อมกอดของเขาอีก

น้ำตาซึม... พร้อมรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า

“เธอ” เป็นสิ่งสวยงามที่สุดทั้งในฝันและยามตื่นของเขา เหมือนบทเพลงที่กำลังฮิตติดชาร์ตอยู่ตอนนี้ ว่าเธอนั้นอบอุ่นเหมือนแสงตะวัน งดงามเหมือนแสงจันทรา เธอคือของขวัญจากฟ้า ที่มีค่าที่สุดบนพื้นดิน ...และตอนนี้ “เขา”ก็ได้กลับมาอยู่ข้างเธออีกครั้ง อยู่บนเตียงนอนและกำลังใช้อ้อมแขนแทนผ้าห่มโอบกอดเธอไว้ น้ำตานั้นอุ่นจนร้อน ก่อนจะทิ้งตัวเป็นหยาดหยดเล็กๆทาบทาใบหน้าของเขา

หญิงสาวขยับตัวนิดหนึ่ง

ชายหนุ่มพยายามลอบหายใจให้เบาที่สุด เขาอยากจะเก็บภาพนี้ไว้นานๆ ภาพใบหน้าที่ยิ้มเล็กๆ อย่างพึงใจเวลาที่เธอกำลังหลับใหล แก้มที่กระชับเข้ากับท้องแขนของเขาเพื่อควานหาความอบอุ่นใจ มือและขาเล็กๆที่กอดก่ายร่างเขาไว้ ทุกสัมผัสที่เขาโหยหา วันวานตลอดจนดึกดื่นเขาเรียกร้องมันอยู่ทุกลมหายใจคล้ายจะเป็นบ้า...

เมื่อวานนี้ในห้องลองเสื้อ ไม่รู้ว่ากี่ร้อยกี่พันครั้งของเสี้ยววินาที ที่เขาอยากดึงเธอมาแนบกายและกอดไว้ให้อุ่นใจเหมือนตอนนี้... เหมือนในขณะนี้

เขาไม่รู้ว่าเข็มนาทีจะหมุนวนอยู่บนพื้นที่วงกลมเล็กๆ บนผนังนั้นไปแล้วกี่รอบ เพราะก็ไม่ได้ใส่ใจ แต่แม้จะอยากมองเธออย่างนี้ให้นานอีกนานเท่าไร เขาก็เริ่มสังเกตได้ถึงอากัปกิริยาที่เจ้าของริมฝีปากเชิดเล็กๆ นั้น มีการเคลื่อนไหว เธอโคลงศรีษะไปมาเล็กน้อย และแม้จะอยากทอดเวลาให้นานออกไป แต่ในที่สุดเธอก็ลืมตาตื่นขึ้นมาจนได้!

“ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกเค้าล่ะ”เสียงเล็กใสพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่งัวเงีย

“ก็... ผมอยากให้เอยนอนเต็มที่ไง”เขาตะกุกตะกักประหม่าตอบกลับ

“แหน่ะ... ไม่สบายอีกแล้วแน่เลย ไข้ขึ้นรึปล่าวเนี่ย?” เจ้าตัวพูดพร้อมกดหน้าผากเล็กๆ เข้าไปชิดกับหน้าผากของเขา

แม้มือจะสั่นเทา... แต่เขาก็กลั้นใจดึงเธอเข้ามากอด หัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าหญิงสาวที่อยู่ด้วยกันบนเตียงตอนนี้จะสังเกตได้ถึงความผิดปกติ “เขา” พยายามตั้งสติและทำให้ทุกอย่างดูเป็นธรรมชาติ และก็ ...ผ่อนคลายที่สุด

“เอย”ขยับตัวเข้ามาใกล้ ราวกับอยากจะให้ร่างกายทั้งสองรวมเป็นหนึ่ง

“วันนี้...เค้าไม่มีธุระ ว่างทั้งวันเลย” เธอกระซิบพร้อมฝังจมูกเข้ามาที่อกอันเปลือยเปล่าของเขา... ชายหนุ่มรู้สึกใจสั่นจนขนลุก หอมกลิ่นเส้นผมสะอาดๆ โล่งจมูกที่แนบชิดเข้ามา รู้สึกว่ายากเหลือเกินที่จะต้านทานความน่ารักและเสียงออดอ้อนของเธอได้...

“กฤตหัวใจเต้นแรงจัง...”เธอสังเกตเห็นความผิดปกตินั้นแล้ว เพราะเสียงระรัวราวกลองรบที่ดังออกมาจากหน้าอกของชายคนรัก มันสั่นจนเธอรู้สึกเหมือนว่า มันจะแหวกออกมาจากอกของเขาเสียให้ได้

แต่ก็เหมือนทุกอย่างนั้นสงบราบคาบลงทันทีเมื่อเข็มวินาทีบนผนังเริ่มขยับตัว...

ใช่...คนรักของเธอชื่อว่า “กฤต” เขารู้และเข้าใจในสิ่งนี้มาเดือนกว่าแล้ว

แต่ทว่า “เขา” ไม่ใช่ “กฤต” เขาไม่ใช่คนที่เธอรัก ...ไม่ใช่เจ้าของหัวใจและเรือนร่างเล็กที่บอบบางน่าทะนุถนอมในอ้อมกอดของเขาตอนนี้

เขาไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเธอแม้แต่น้อย ผู้หญิงคนนี้เป็นของผู้ชายที่ชื่อ “กฤต” ช่างภาพดาวรุ่งที่กำลังเก็บพอร์ตผ่านการร่วมงานกับ นางแบบ-นายแบบ ระดับกลางของประเทศ พร้อมกับคำชมในเรื่องเซ๊นส์ของการถ่ายภาพ ที่ทำให้แบบทุกคนอยากกลับร่วมงานกับเขาอีก

"เอย" เป็นของกฤต... ผู้หญิงคนนี้เป็นของตากล้องคนนั้น...

ไม่ใช่ของคนที่ชื่อ “ธวัช”...ไม่ใช่ของเขา

เช่นเดียวกับร่างกายที่เขาอาศัยใช้หายใจและกักเก็บวิญญาณอยู่ตอนนี้... มันก็ไม่ใช่!

Create Date : 02 ธันวาคม 2560
Last Update : 2 ธันวาคม 2560 20:02:34 น.		0 comments
Counter : 329 Pageviews.
Share Tweet