4 วันผ่านไปไวเหมือนโกหก วันเสาร์ก็ยังต้องทำงาน มานั่งคิดถึงปีที่แล้ว

อารมณ์เหมือนแจ้งเตือน You have memory with ... ในเฟสบุค 

ปีที่แล้วที่เคยไปฝึกงานมาแล้วมีหัวหน้าเป็นคนอินเดีย ก็บอกกับตัวเองไว้ว่า 

จะต้องหาที่ทำงานที่มีคนอินเดียน้อยๆหน่อย เพราะสำเนียงภาษาอังกฤษฟังยาก

 ทำให้กว่าจะคุยกันรู้เรื่องก็ปาเข้าไปหลายนาที กับแค่เรื่องกินข้าว 555

 แต่เดชะบุญ มาทำงานที่นี่ แผนกนี้ เจออินเดียเข้าไป 2 คน 

ทำบุญมาด้วยอะไรชีวิตถึงโหดร้ายถึงเพียงนี้ ทำงานได้ใช้ภาษาอังกฤษก็จริง 

แต่ไม่ได้คุยกับเจ้าของภาษาเลย ส่วนใหญ่จะเป็น ไต้หวัน จีน อินเดีย 

สำเนียงมากันแปลกๆทั้งนั้น ตอนมาทำงานช่วงแรกปรับตัวยกใหญ่มากๆ เพราะฟังไม่ออกเลย 

ไอประโยคง่ายๆมันก็พอฟังออกบ้าง แต่พอมาประโยคยากหน่อยคำยาวๆหน่อย

 มันเริ่มฟังยาก Standard มันไม่ต้องสแตนดาร์ดอะไรเลย " ซึนด้วด "  

ไม่ใช่แบบพูดเร็วแล้วรวบคำด้วยนะ แบบช้าๆปกติเนี่ยแหละ ไอเราก็งง คืออะไร

 มารู้ทีหลังอ๋อหมายถึงอย่างนี้ กว่าจะพอฟังได้คุยรู้เรื่องก็เล่นเอาเครียดไปหลายอาทิตย์เหมือนกัน เพราะว่าอยากจะสื่อสารคุยงานกันให้เข้าใจ อยากเรียนรู้งานได้เร็วๆ 

พอมาตอนนี้ทำงานได้เกือบ 3 เดือนแล้ว รู้สึกว่าจากวันแรกตัวเองก็พัฒนามาได้เยอะเหมือนกัน

 ในเรื่องของหูและส่วนอื่นๆของการทำงาน อยากรู้เหมือนกันว่าเวลาคนอื่นเริ่มงานแรกๆเค้าเป็นยังไง รู้สึกของตัวเองทุลักทุเลมาก 55555 จริงๆมันก็มีรายละเอียดอีกหลายเรื่องนะ ทำให้รู้สึกว่า

 ทำไมฉันต้องเจออะไรแบบนี้ว้าา อยากเป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้ๆนะ

 เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเหมือนๆทุกเรื่องที่เคยผ่านมา ตอนแรกเราก็แย่นะ

 ตอนนี้เรื่องแย่ในตอนแรกของเรามันผ่านไปหมดแล้ว ถึงจะไม่ได้ผ่านไปในทันที 

ต้องใช้เวลาแต่เราว่าชีวิตเราตอนนี้ในส่วนของทุกอย่างที่เกียวกับที่ทำงานเราก็โอเคในระดับนึงแล้ว แต่ก็ต้องใช้เวลาด้วย สู้ๆ เป็นกำลังใจให้และอยากบอกว่าเข้าใจทุกคนจริงๆ