ก่อนการเดินทาง

เข้าสู่ช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ก็บอกแล้วไงค่ะว่าฤดูร้อนอากาศมันเลยร้อนแบบไม่ปราณีปราศรัย ร้อนๆแบบนี้ต้องไปหาที่ดับร้อนซะแล้วซิ เอาเป็นที่ไหรดีล่ะ ใครมีความคิดดีๆ ช่วยบอกกันบ้างซิค่ะ
“โอ้ย...ร้อนๆ ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ” เสียงคุณอาบ่นออกมาด้วยความหงุดหงิดในอากาศที่ร้อนอบอ้าวจนทำให้คนบ่นแทบบ้า
“แกจะบ่นอะไรกันนักหนา มันก็ร้อนแบบนี้ทุกปีนั่นแหละ” คุณย่ากล่าวออกมาด้วยความรำคาญก็แม่ลูกสาวคนที่สองเล่นพูดกรอกหูมาตั้งแต่เช้าจนบ่ายก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดบ่นซักที
“แหมคุณแม่ ก็มันร้อนนี่ค่ะ เอาแบบนี้ดีกว่าเราไปเที่ยวทะเลกันดีไหม ไปกันหมดบ้านนี่แหละ ปิดบ้านให้หมดแล้วก็ไปเที่ยวทะเลกัน” น้ำเสียงแสดงออกถึงความตื่นเต้น ตาเป็นประกายสดใสขึ้นมาทันที เหมือนทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องไปเที่ยว ไม่ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนไม่เคยมีพลาดซักครั้ง นี่แหละคุณอาที่แสนจะน่ารักของฉัน
“ไม่เอา...พวกแกไปกันเถอะฉันห่วงบ้าน เดี๋ยวฉันกับอีตาปู่แล้วก็เด็กทำงานบ้านจะอยู่เฝ้าบ้านให้เองอ้อ...แล้วแกเอาดาฟล่อนไปด้วยนะ ดาฟล่อนจะได้เล่นน้ำทะเล” ใช่แล้วสิ่งที่คุณอาได้ยินจากปากของผู่เป็นแม่นั้นไม่ผิดหรอกค่ะ รวมทั้งคุณๆทั้งหลายที่อ่านมาถึงตอนนี้ด้วย คุณย่ายอมเสียสละที่จะอยู่ดูแลบ้านด้วยการมัดมือชกคุณปู่ให้อยู่ด้วย ทั้งๆ ที่คุณปู่อยากจะไปเที่ยวทะเลใจแทบขาด ก็เพียงเพื่อให้ดาฟล่อนหลานสุดที่รักได้ไปเล่นน้ำทะเล ฝ่ายคุณปู่ก็ต้องตัดใจยอมอยู่บ้านตามคำบัญชาของคุณย่า ก็แหมใครจะไปกล้าขัดคุณภรรยาสุดที่รักล่ะค่ะ ขืนขัดก็ได้ตายลูกเดียวนะซิ
ดังนั้น แผนการณ์ไปเที่ยวทะเลคลายร้อนของคุณอานักเที่ยว ก็ได้ถูกถ่ายทอดให้เหล่าบรรดาสมาชิกในบ้านได้รับรู้กันทุกคน แต่ที่จะดูกระดี้กระด้าจนออกนอกหน้าที่สุดเห็นจะเป็น 2 พี่น้องจอมวางแผนที่จะได้พาดาฟล่อนไปเล่นน้ำทะเลให้สมใจทั้งคนทั้งหมา เมื่อวันเดินทางได้ถูกกำหนดขึ้นเป็นที่แน่นอนแล้ว ฉันและพี่ก็เตรียมการจดรายการข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นสำหรับดาฟล่อนลงในกระดาษเพื่อความรอบคอบในการจัดกระเป๋าให้ดาฟล่อน
“พรุ่งนี้แล้วซิ ที่จะได้ไปเที่ยว พี่กร...กุณฑ์ว่าเรามาจัดกระเป๋าให้ดาฟล่อนกันก่อนดีกว่า” ใช่ค่ะจัดกระเป๋าให้ดาฟล่อน แต่ของตัวเองนะเหรอไว้คืนนี้ก่อนนอนค่อยจัดก็ได้ พรุ่งนี้กว่าจะออกเดินทางตั้ง 8 โมงเช้ายังไงก็จัดทันอยู่แล้ว
“ไหนเอารายการที่เขียนไว้มาดูซิว่ามีอะไรบ้าง” ว่าแล้วก็แย่งกระดาษจดรายการสิ่งของที่ดาฟล่อนต้องใช้มาจากมือผู้เป็นน้อง
“อืม...จานข้าว , อาหารเม็ด , อาหารกระป๋อง , .......................... , ลูกบอล , แชมพูอาบน้ำ , อุปกรณ์เช็ดหู , ................” พูดพลางหยิบนู่นหยิบนี่ใส่กระเป๋า
“พี่กรสายจูงเอาเส้นไหนไปดีล่ะ จะเอาแบบไฮโซหรือแบบโหดดี” น้ำเสียงเครียดๆ พร้อมทั้งชูสายจูงทั้งสองแบบให้อีกฝ่ายช่วยตัดสินใจ
“เอาไปทั้งสองแบบนั่นแหละ เวลาจูงเราก็ใช้แบบไฮโซ ส่วนเวลาที่เราจะผูกดาฟล่อนก็ใช้แบบโหด” (คุณคงสงสัยว่าไอ้สายจูงแบบโหด กับแบบไฮโซที่ว่ามันมีรูปลักษณะเป็นอย่างไรใช่ไหมค่ะ ฉันจะบอกให้ก็ได้ค่ะสายจูงแบบโหดก็คือสายโซ่เส้นใหญ่ที่สามารถทานกำลังฉุดลากของหมาลาบราดอร์หนัก 40 กิโลได้ด้วยไม่ขาดอย่างแน่นอนและมีที่ล็อคเวลาที่ต้องการจะล่ามติดกับที่ไหน ส่วนแบบไฮโซจะเป็นเชือกที่เอามาถักแล้วบิดเป็นเกลียวกับเชือกถักอีกเส้น ประกอบด้วยสีน้ำตาลอมส้มกับสีไข่ไก่สลับกับเชือกสีทอง ราคาของเชือกเส้นนี้หรือค่ะ อืม...เอาเป็นว่าไม่บอกดีกว่าค่ะเดี๋ยวใครบางคนรู้เข้าเดี๋ยวฉันกับพี่จะลำบาก...ให้มันเป็นความลับต่อไปดีกว่าค่ะ)
“OK…ไหนดูซิของครบหรือยัง มีอะไรที่ต้องเอาไปอีกไหม ตรวจดูให้ดีอย่าให้มีอะไรตกหล่นนะ” ว่าพลางกวาดสายตาหาสิ่งที่คาดว่าน่าจะลืม
“ผ้าเช็ดตัวไงเกือบลืมแล้วไหมล่ะถ้าลืมล่ะก็แย่เลย” รีบวิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัว แต่ก็ต้อง แต่ฉันก็ต้องคิดหนักอีกครั้งเพราะไม่รู้ว่าจะเอาผ้าเช็ดตัวลายไหนดี ระหว่างลายหมี Pooh กับ Kitty
“เอาไปทั้ง 2 ผืนนั่นแหละ เอาไปเผื่อไว้” ให้คำตอบกับน้องสาวเสร็จ ก็หันไปจัดอุปกรณ์เช็ดหูให้กับดาฟล่อนต่อ
สุดท้ายการจัดกระเป๋าเดินทางของดาฟล่อนก็เสร็จสิ้น กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาสองคนพี่น้องนั่งปาดเหงื่อเพราะต้องวิ่งวุ่นหยิบนู่นหยิบนี่กันมือเป็นระวิง หลังจากนั้นจึงได้หันมาสนใจจะจัดกระเป๋าให้กับตัวเองแบบตัวใครตัวมัน ต้องรีบแล้วล่ะนี่มันก็ดึกมากแล้วเดี๋ยวนอนดึกตื่นสาย พาลจะถูกทิ้งให้เฝ้าบ้านมันจะแย่เอา
เช้าของวันเดินทาง เช้านี้ค่อนข้างจะวุ่นวาย เพราะต่างคนต่างช่วยกันลำเรียงสัมภาระออกมาวางไว้หน้าบ้านเพื่อเตรียมที่จะขนของขึ้นหลังคารถ บรรดาคุณพ่อ คุณอาผู้ชาย ช่วยกันมัดของบนหลังคารถอย่างแน่นหนา ส่วนของบางอย่างพวกหลานๆ อย่างเราก็ช่วยกันยกไปไว้ในรถแต่ละคัน การเดินทางในครั้งนี้มีผู้ร่วมเดินทางไปกับเรามีด้วยกันทั้งหมด 17 คน กับอีก 1 ตัว
ฉันกับพี่จองที่นั่งด้านหลังสุดเพราะมีพื้นที่เหมาะสำหรับดาฟล่อน เมื่อจับจองที่นั่งได้แล้ว เราก็เริ่มจัดสถานที่เพื่อให้ดาฟล่อนได้นั่งสบายไปตลอดการเดินทาง ถึงตัวเองจะนั่งลำบากซักหน่อยก็ยอม เอาฟร่ะ...ชีวิตนี้เพื่อหมาอันเป็นที่รัก
“ดาฟล่อนขึ้นรถได้แล้ว” เท่านั้นแหละดาฟล่อนรีบกระโดดขึ้นรถโดยที่ไม่ต้องให้เรียกซ้ำสอง ด้วยกลัวว่าจะถูกทิ้งให้อยู่บ้านกับคุณปู่คุณย่า ก่อนจะออกเดินทางคุณย่าได้อวยพรให้พวกราเดินทางถึงที่หมายโดยปลอดภัยพร้อมกับหันไปพูดกับหลานสาวคนสุดท้องว่า
“ดาฟล่อนไปเที่ยวทะเลให้สนุกนะลูก” พร้อมกับรอยยิ้มอันอ่อนโยนที่มอบให้กับคณะเดินทาง
และในที่สุดพวกเรา 17 คน กับอีก 1 ตัว รวมกันเป็น 18 ชีวิตก็พร้อมที่จะออกเดินทางมุ่งหน้าสู่ชายทะเล จังหวัดระยอง

Create Date : 09 ตุลาคม 2548		1 comments
Last Update : 9 ตุลาคม 2548 16:26:46 น.
Counter : 1371 Pageviews.
Share Tweet