กลับมาที่ลิงจอมซนอีกที
ในอินเดีย ลิงเป็นไม้เบื่อไม้เมากับชาวบ้าน 
เพราะชอบขโมยผลไม้ในสวน ชาวบ้านจึงคิดวิธีจับลิง 
โดยใช้กล่องไม้ซึ่งมีฝาด้านหนึ่งเจาะรูเล็กๆ พอให้ลิงสอดมือเข้าไปได้ 
ในกล่องมีถั่วซึ่งเป็นของโปรดของลิงวางไว้เป็นเหยื่อล่อ
วันดีคืนดี ลิงมาที่สวน 
เห็นถั่วอยู่ในกล่อง ก็เอามือล้วงเข้าไปหยิบถั่ว 
แต่พอถอนมือออกมาก็ติดฝากล่อง 
เพราะกำมือของลิงนั้นใหญ่กว่าฝากล่องที่เจาะไว้ 
ลิงพยายามดึงมือเท่าไรก็ไม่ออก 
พอชาวบ้านมาจับ ก็ปีนหนีขึ้นต้นไม้ไม่ได้ 
เพราะมีมือเปล่าอยู่ข้างเดียว 
สุดท้ายก็ถูกคนจับได้ 
ลิงหาได้เฉลียวใจไม่ว่า เพียงแค่มันคลายมือออกเท่านั้น 
มันก็เอาตัวรอดได้ 
แต่เพราะยึดถั่วไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย จึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก 
มีหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตที่เราใฝ่ฝันอยากได้ 
จนถึงกับยึดไว้อย่างเหนียวแน่น 
เวลาประสบปัญหา 
เพียงแค่คลายสิ่งที่ติดยึดนั้นเสียบ้าง ปัญหาก็คลี่คลาย 
แต่เป็นเพราะเราไม่ยอมปล่อย 
จึงเกิดผลเสียตามมาอย่างมากมาย..ไม่คุ้มกับสิ่งที่ติดยึด 
ปัญหาทั้งหลายในชีวิตนั้น 
ถ้าเรารู้จักปล่อยวางเสียบ้าง 
มันก็จะบรรเทาไปได้เยอะ 
บ่อยครั้งการปล่อยวางไม่เพียงแต่เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ปัญหาเท่านั้น 
หากแต่เป็นทางออกจากปัญหาเลยทีเดียว
ความจริงการอยากผลักไสอะไรสักอย่าง ก็เป็นการติดยึดอีกแบบหนึ่ง 
ทั้งๆ ที่ลิงพยายามถูกำจัดกลิ่นกะปิไปจากมือ 
ก็อดไม่ได้ที่จะดึงมือมาดมหากลิ่นกะปิซ้ำแล้วซ้ำเล่า 
ในหลายๆกรณี ความทุกข์ไม่ได้มาจากไหน 
หากมาจากการยึดติดไม่ยอมปล่อย 
ดั่งเจ้าลิงหวงถั่ว