--[หมูกะทะเทพ กินแล้วบินได้ เกือบบินไปหายมบาลซะแล้ว]--

: : PiG AnGle : :

สวัสดีครับ วันนี้ผมมีร้านอาหารเด็ด ๆ มานำเสนอครับ

เรื่องมันเกิดเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี่เอง ปกติแล้วผมไม่ค่อยได้ออกไปกินอาหารนอกบ้านเท่าไหร่นัก
หลาย ๆ ครั้งที่เข้ามาอ่านรีวิวของเพื่อน ๆ ในห้องนี้แล้วเกิดอาการอยากกินเข้ากระแสเลือด

แต่ก็จนปัญญา เนื่องจากว่า ผมไม่มีรถ และการเดินทางไม่สะดวก!!!!

ก็แน่นอนครับ ว่าเมื่อไหร่ที่มีโอกาสผมก็จะไม่ค่อยพลาดร้านอาหารที่เค้าบอกว่าดี
คราวนี้ก็เช่นเดียวกัน เมื่อเพื่อนรักคนหนึ่งโทรมาหาผมตอนเย็น ๆ ของวันเสาร์

มันโทรมาชวนผมไปกินข้าว!!!

"เฮ้ย คุณ ว่างเปล่าวะวันนี้ตอนค่ำ ๆ น่ะ"
"ว่างว่ะ มีไร"

"วันนี้แฟนผมไม่อยู่ ผมเป็นอิสระโว้ย ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย"
"แสรดดดดด เอ็งชวนตรูจนคนอื่นเค้าคิดว่าเป็นคู่เกย์กันหมดแล้ว"

"แม่มเอ้ย ใจจริงผมก็ไม่อยากชวนคุณไปหรอก แต่ติดที่ผมไม่มีสาว ๆ ให้ชวนว่ะ ผมคนรักครอบครัว"
"เออ ๆ รักครอบครัว จะไปกินที่ไหน"

"คุณอยากกินไรล่ะ"
"อืมมมม ไม่ได้กินหมูกะทะมาชาตินึงแล้ว อยากกินว่ะ"

"โอเค เดี๋ยวผมหาร้านให้"
"จัดไป"

หลังจากนั้นไม่นาน มันก็โทรมาบอกให้ผมเปิดเวป //www.aroys.com
แล้วแนะนำร้าน ๆ หนึ่งอยู่แถวพระราม 5 เป็นหมูกะทะบุฟเฟ่ต์ หัวละ 148 บาท
ผมไม่ขอเอ่ยชื่อร้านนะครับ เพราะไม่ได้ต้องการมาโจมตีใด ๆ ทั้งสิ้น
แค่ต้องการมาบอกถึงประสบการณ์ ซื้อความโง่ของตัวเองให้ฟังเท่านั้น

เพื่อนผมมันบอกว่า ดูในเวปแล้วมันน่านั่งดี มีอาหารทะเลให้กินด้วย
ผมดูแล้วก็เออ ดีเว้ย น่ากินดีเหมือนกัน (นี่เป็นอุทาหรณ์ให้เพื่อน ๆ ได้ระวังกับรูปภาพที่ท่านเห็น เพราะมันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านคิด)

ตกเย็น เพื่อนผมมันขับรถมารับผมที่หน้าบ้าน โดยบอกให้ผม ปริ้นท์บัตรส่วนลดในเวปไปด้วย

ออกจากบ้านผมที่รังสิต เพื่อเดินทางไปพระราม 5


พระเจ้า!!!!!!! รถอย่างติด อะไรมันจะติดกันปานนั้น ไม่เคยออกจากบ้านกันหรือไงฟระ
มองซ้ายมองขวากันไปเรื่อย จากที่เคยพูดมากเมื่อตอนต้นทาง เจอฤทธิ์ความหิวเข้าไป
หลัง ๆเริ่มพูดกันไม่ออก ได้แต่ฮุปอากาศกันเป็นปลาพะยูนเกยตื้น

อารมณ์นั้น เห็นร้านอาหารข้างทางเปรียบเสมือนสวรรค์ดี ๆ นี่เอง
เพื่อนผมพาลจะเลี้ยวรถเข้าหาร้านเหล่านั้นหลายทีแล้วเนื่องจากหิวจัด T_T

"เฮ้ย ร้านส้มตำปูดอง" เพื่อนผมพูดด้วยสายตาหื่นกระหาย
"ใจเย็นเพื่อน เราจะไปกินหมูกะทะ" ผมปลอบใจ

"เฮ้ย ร้านข้าวต้มราชวงค์เชง" เพื่อนผมหักพวงมาลัยเข้าข้างทาง
"ท่องไว้เพื่อน เราจะไปกินหมูกะทะ" ผมเอื้อมมือไปหักพวกมาลัยให้อยู่ในเลนเดิม

"นั่น ๆ โลตัส" เพื่อนผมเพ้อออกมาอีกรอบ
"โลตัสไม่มีหมูกะทะนะโว้ยยยย"


ผมต้องพยายามพูดเพื่อให้มุ่งตรงไปที่เป้าหมายให้ได้ เพราะตั้งใจจะมาแล้ว
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ อดทนอีกนิดเพื่อเป้าหมายหมูกะทะบุฟเฟ่ต์เทพของเรา

ออกจากบ้านมา 6 โมงกว่า ๆ ในที่สุดก็มาถึงร้านที่ต้องการจนได้
เหลือบดูเวลา พระเจ้า!!!!! 3 ทุ่ม!!!!

เป็นการเดินทางหาอะไรกินที่ทรหดมากครับ
ไปบอกใครเค้าก็สมน้ำหน้ากันทั้งนั้น อยากกินหมูกะทะ แต่ถ่อจากรังสิต มากินที่พระราม 5!! T_T

แหม ก็เค้าโฆษณาไว้ดีนี่นา น้ำจิ้มสูตรเด็ด อาหารทะเลสดใหม่ ไม่สดไม่ขาย
ลูกค้าเปรียบเสมือนเพื่อน ต้องคอยดูแลให้เต็มที่ ของอย่าให้ขาดเพราะลูกค้าจะบ่น!!!

เอาล่ะครับในที่สุดก็มาถึงจนได้ แต่ร้านเทพขนาดนี้อย่าคิดว่าคุณจะได้กินมันง่าย ๆ
เพราะคุณต้องหาที่จอดรถก่อน เดินหน้าถอยหลัง เดินหน้าถอยหลังอยู่ประมาณร้อยกว่ารอบ
ก็ยังหาที่จอดรถไม่ได้เลย T_T

คือมันไม่มีที่จอดครับ ต้องจอดริมถนนลูกเดียว แล้วริมถนนนั่นรถก็จอดกันยาวเป็นกิโล
ลูกค้าร้านนี้ทั้งนั้น เอ๊ะ หรือมีร้านอื่นด้วยหว่า (อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจ เพราะร้านอาหารแถวนั้นเยอะมาก)

เอาล่ะครับ จากความพยายามจะหาที่จอดรถ ในที่สุดก็มีรถออกจากช่อง
พวกผมรีบเข้าไปจอดทันที เด็กรับรถออกมาฉายไฟบอกอย่างทันท่วงที
ฉายไฟทั้งที่ไฟแถวนั้นก็สว่างจนแสบตาอยู่แล้ว ไม่รู้จะฉายทำไม T_T

เดินเข้าร้าน อะโห คนเพียบเลย แสดงว่าของเค้าดีจริง!!!!

ไปกันสองคนครับ หาที่นั่งไม่ได้ ทั้งที่โต๊ะว่างเพียบ T_T
เนื่องจาก โต๊ะทีว่างนั่น มันเป็นโต๊ะยาวครับ ไอ้ครั้นจะให้คนสองคนไปนั่งโต๊ะ
ที่เค้าจัดไว้สำหรับคนสิบคนกิน มันก็กระไรอยู่ อย่ากระนั้นเลย
พวกเอ็งไปนั่งโซนโน้นเลยก็แล้วกัน!!!

โซนที่ว่าคือโซนที่ทางร้านต่อยื่นออกไปด้านนอก มีหลังคากันฝน
เป็นโซนที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างสูงครับ เพราะทั้งโซน ไม่มีใครนั่งเลย T_T

"เฮ้ย นั่ง ๆ ไปเหอะ มากินหมูกะทะ ไม่ได้มานั่งโต๊ะมุมดี ๆ ซะหน่อย" ผมตัดปัญหาเพราะขี้เกียจยืนรอโต๊ะ
"แต่มันไม่มีสาวให้มองนะ" เพื่อนผมพูด

"ไม่มีสาวให้มอง มรึงมองกรูไปก่อนก็ได้" ผมแนะนำ
"แสรดดดดดดดดดด" เสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

พอได้นั่งปุ๊ป ก็ไม่สนใจกันล่ะครับ หิวจนหน้ามืดแล้ว
เพื่อนผมเดินไปตักวัตถุดิบทันที วัตถุดิบมาที่โต๊ะแล้วเรียบร้อย
แต่เตากรูอยู่ไหน T_T ไอ้ครั้นจะกินสด ๆ ก็กระไรอยู่บังเอิญผมไม่ใช่ปอบ
ที่จะกินอะไรโดยที่ไม่ทำให้มันสุกก่อนได้!!!!

เอ่ยปากกับพนักงานไปว่า น้องครับ ขอเตาด้วย หลังจากนั้นก็รอประมาณ 10 นาที
ทางร้านก็เอาเตามาตั้ง มา 2 เตาครับ เป็นเตาหมูกะทะที่เราเคยเห็นกันทั่วไป
กับเตาย่าง ที่เป็นตะแกรงย่างธรรมดาเนี่ยแหล่ะ

เออ น่าตื่นเต้นดีแหะ ไม่เคยไปกินที่ไหนแล้วมาให้สองเตาอย่างนี้เลย

เตามาแล้วก็จัดการเลยครับ ปิ้ง ๆ ย่าง ๆ หมูไก่แฮม เบค่อน ก็ใส่เตาหมูกะทะธรรมดา
ส่วนอาหารทะเลก็ใส่เตาย่าง โอวววว อินเทรนจริง ๆ

อาหารชิ้นแรกที่ใส่เข้าไปในปาก ด้วยความที่หิวมานาน
และตั้งความหวังไว้สูงเสียดฟ้าว่า ตรูอุตส่าห์ขับรถมากิน มันต้องอร่อย!!!

ปรากฎว่า เอ่อ.............. ครือ จะบอกยังไงดีล่ะครับ หมูกะทะ จะให้มันวิเศษซะขนาดไหนกัน
รสชาดมันก็เหมือน ๆ กันหมดทั้งโลกนั่นแหล่ะ แต่แบบว่า รู้สึกผิดหวังนิด ๆ
ที่กินคำแรกไปแล้ว ไม่รู้สึกอยากกินคำต่อไปเลย ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน T_T

แต่ด้วยความหิว และเดินทางมาไกล ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เอาให้คุ้ม
ว่าแล้วก็ยัดทะนานกันเข้าไป อร่อยไม่อร่อยไม่สนแล้ว เอาวะกิน ๆ มันเข้าไปเหอะ

กินจนเริ่มชิน เพราะมันก็หมูกะทะธรรมดาเนี่ยแหล่ะ ไม่ได้วิเศษไปกว่าหมูกะทะเจ้าอื่นอย่างไร
แปลกกว่าหน่อยตรงที่มีเตาให้ย่างเนี่ยแหล่ะ ซึ่งเพื่อนผมก็ย่างไปเห๊อะ กุ้ง หอย เนี่ย

คือจะไม่ว่ามันเลยนะ ถ้ามันย่างแล้วมันกินเอง แต่นี่มันย่างแล้ว
อะไรที่มันไม่กิน เช่น กุ้ง มันก็จะโยนใส่จานผม!!!

คือผมไม่ค่อยชอบกินอยู่แล้วครับ อาหารทะเลประเภทนี้ ที่ต้องมาย่าง ๆ ปิ้ง ๆ แกะกินกันเอง
รู้สึกว่ามันไม่ค่อยอร่อยยังไงชอบกล (อันนี้ความรู้สึกส่วนตัวนะครับ)

แต่ด้วยความเสียดาย ก็ยัดเข้าไปซะหมด

บอกกับเพื่อนว่า รีบ ๆ กิน รีบ ๆ ไปกันดีกว่า โดยยังไม่วายที่จะเหน็บมันกลับไปว่า

"หมูกะทะหน้าหมู่บ้านข้าก็มี ทำไมต้องถ่อมากินถึงนี่วะ ที่สำคัญ ถ้ารสชาดอย่างนี้ กินหน้าบ้านตรูก็ได้"

เมื่ออิ่มแล้ว เรียกเช็คบิล

ทีนี้แหล่ะครับ เมื่อบิลมาถึงเท่านั้นแหล่ะ ทำให้รู้สึกตัวทันที
ว่าการตัดสินใจมากินที่ร้านนี้ เป็นการตัดสินใจที่ผิดอย่างมหันต์!!!!

465 บาท พระเจ้า กินหมูกะทะ 2 คน เกือบ 5 ร้อย!!!!

ค่าบุฟเฟต์ 2 คน / 148 = 296 บาท

(ราคานี้ผมเอามาจากในเวปนะครับ ไม่แน่ใจว่าที่ผมไปกินนั่นคิดราคานี้หรือเปล่า เพราะบิลอยู่ที่เพื่อน แต่จำได้ว่าต้องจ่ายเท่าไหร่ เพราะผมช่วยออกครึ่งนึง ผมก็หยิบบิลมาดู แต่ไม่ได้ดูว่า ค่าบุฟเฟ่ต์หัวละเท่าไหร่)

อันนี้ยังไม่เท่าไหร่ครับ เพราะราคาเค้าระบุไว้แล้ว
แต่ที่เคืองสุด ๆ ก็ตรงค่าโค้ก 2 ขวดเนี่ยแหล่ะ

โค้กร้านนี้ เป็นโค้กที่แพงที่สุดในจักรวาลครับ
โค้กลิตรที่แถวบ้านผม เอาขวดไปเปลี่ยน ขวดละ 17 บาท


แต่ร้านนี้ขาย 60 บาท!!!!

2 ขวด 120 พระเจ้า นี่กรูกินแล้วจะบินได้ไหมเนี่ย แพงโคตร T_T

ส่วนที่เหลือนั่น ค่าน้ำแข็งครับ กี่ถังไม่รู้ไม่ได้นับ T_T

เดินออกจากร้านมา รู้สึกว่าตัวเองโง่ ๆ ยังไงชอบกล หัวหนัก ๆ มองไกล ๆ จะเห็นว่า
มีเขางอกออกจากหัวของผมกับเพื่อน มีนกเอี้ยงบินวนเวียนไปมาอยู่บนหัวผม!!!!

ผมกับเพื่อน เดินเอ๋อ ๆ เหมือนโดนหลอกแดรกขึ้นไปนั่งบนรถ
หันมามองหน้ากัน แล้วผมก็บอกว่า

"รู้สึกโง่ ๆ ยังไงไม่รู้ว่ะ"

เพื่อนผมไม่พูดอะไร พลางเอื้อมมือไปเปิดวิทยุ!!!!
คลื่นไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า เป็นเสียงพี่เบิร์ด กำลังร้องเพลง แล้วเพลงที่พี่เบิร์ดร้อง
แหม มันช่างตรงกับเหตุการณ์ของผมทั้งสองเสียนี่กระไร


"ฉันมาทำอะไรที่นี่ ฉันมาทำอะไรที่นี่"

ผมหันไปพูดกับเพื่อนอีกรอบ

"เออ มรึงกับกรูมาทำอะไรกันที่นี่วะ"

เพื่อนผมมันตอบกลับมา พลางเลี้ยวรถออกจากซอง

"มากินโค้กขวดละ 60 บาทไง"

55555555555555555 หลังจากนั้น ควายน้อยทั้ง 2 ตัวก็มุ่งตรงกลับบ้านที่รังสิต!!!

...........................................................

เหตุการณ์ผ่านไปยันตี 2 ผมรู้สึกตัวขึ้นมา พร้อมอ้วกที่มาจุกอยู่ที่คอ
เหงื่อกาฬแตกซิก ปวดท้องด้วย พาลจะเป็นลมเสียให้ได้

"อาหารเป็นพิษ ชัวร์ล้านเปอร์เซนต์ เพราะเคยเป็นมาแล้ว!!!!"

โอว ตายแน่กรู จะไปหาหมอยังไงเนี่ย เงินก็ไม่ได้กดไว้
รถก็ไม่มี ว่าแล้ว ผมก็หอบหมอน ผ้าห่ม เดินสะโหลสะเหรลงมานอนข้างล่าง

นอนมันหน้าห้องน้ำเนี่ยแหล่ะ

หลังจากที่ทั้งอ้วกทั้งถ่ายจนนับรอบไม่ถ้วนแล้ว
ก็ได้ยินเสียงเพลงพี่เบิร์ดดังมาแว่ว ๆ ว่า


"ฉันมาทำอะไรที่นี่ ฉันมาทำอะไรที่นี่"

ผมรู้แล้วว่าผมไปทำอะไรที่นั่น ผมไปกินหมูกะทะบุฟเฟ่ต์สุดหรู
พร้อมโค้กที่แพงที่สุดในโลก แถมยังได้อาหารเป็นพิษกลับมาเป็นของแถมอีกต่างหาก

ตอนที่เป็น ผมก็ไม่อยากจะโทษว่าผมไปกินอาหารที่ร้านนั้นมาแล้วถึงได้เป็น
อาจจะเป็นผมคนเดียวก็ได้ ที่ธาตุอ่อนกว่าชาวบ้านชาวเมืองเค้า

ผมกดโทรศัพท์หาเพื่อนในตอนเช้า หลังจากที่เอาชีวิตรอดจากการตายในส้วมมาได้

"ฮัลโหลวววววววววววว" ผมกรอกเสียงลงไป
"555555555555555" เพื่อนผมหัวเราะกลับมา

"มรึงจะหัวเราะหาเตี่ยมรึงเร๊อะ" ผมด่ามัน
"โทรมาทำไม อย่าบอกนะว่าท้องเสีย" มันพูดดัก

"เกือบตายคาห้องน้ำแล้วกรู แล้วคุณล่ะเป็นไหม"
"จะเหลือเร๊อะ!!!!"

ก็เป็นที่แน่ชัดแล้วว่า บุฟเฟ่ต์เจ้าดังกล่าวเล่นงานผมกับเพื่อนเข้าเสียแล้ว

เอาล่ะครับที่มาเล่าให้ฟังนี่ ไม่ได้ต้องการจะมาต่อว่าอะไรที่ร้านเค้านะครับ
เค้าก็ขายของอยากได้กำไรเป็นธรรมดา แต่ที่มาเล่าให้ฟังก็เพราะว่า
มันเป็นความดันทุรังของคน สองคนที่อยากกินของดี ๆ ในบรรยากาศที่แตกต่าง
แต่ก็ได้รับมาซึ่งความผิดหวังอย่างแรง แถมท้องเสียมาให้ด้วย

ราคาแพงครับ แพงมาก ถ้าไม่รวยกินไม่ได้ เพราะแค่โค้กขวดเดียว พี่ก็ล่อไป 60 แล้ว
ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือว่าผมมองราคาผิดกันแน่ แต่ยืนยันได้ว่า 60 จริง ๆ !!!

ก็จำไว้เป็นอุธาหรณ์สอนใจครับ
อยากกินอะไรอร่อย ๆ หาใกล้ ๆ บ้านไว้ดีที่สุด เพื่อจะได้ไม่เสียความรู้สึก
เมื่อไปถึงแล้วมันไม่ได้ดั่งใจที่หวังไว้ อย่าเชื่อคำโฆษณา อย่าเชื่อรูปที่เห็น
เพราะมันไม่มีอยู่จริงดังในรูปหรอกครับ

และที่สำคัญ ร้านนี้ไม่มีเนื้อนะครับ มีแต่หมู!!!!
ไอ้ผมมันก็คนบริโภคเนื้อซะด้วย อดกินเลย เซ็งเป็ด!!!

ด้วยความปรารถนาดี

สมันน้อย เบอร์ 14

Create Date : 25 มิถุนายน 2550 Last Update : 25 มิถุนายน 2550 18:22:22 น. Counter : 1052 Pageviews.		18 comments
Share Tweet