--[ในที่สุดความฝันก็เริ่มต้น เมื่อ คอลัมม์ที่เราเขียน ออกมาเป็นนิตยสารเล่มแรกในชีวิต!!]--
ใครที่ติดตามอ่าน blog นี้ของผม คงจะรู้สึกได้ว่า ผมหายไปนานมาก
จนหลายคนคิดว่าผมคงเสียชีวิตตายไปแล้วแหง ๆ เพราะไม่โผล่มาอัพเดทเสียงฮากันเลย!!

ยังครับ ผมคงยังทำให้พวกเพื่อน ๆ สมปรารถนาไม่ได้ เพราะผมยังไม่ตาย!!

5555

ที่หายไปก็เพราะว่า ช่วงนี้ค่อนข้างจะยุ่ง ๆ เรื่องงานแหล่ะครับ ทั้งงานราษฎร์ งานหลวง
ปนกันนัวเนียนุงนัง จนบางทีผมเริ่มคิดว่า เราทำงานเยอะเกินไปหรือเปล่าวะ T_T

น่าแปลกที่แม้ผมจะบ่นว่างานผมเยอะ แต่ผมก็รักที่จะทำมัน

ผมเคยอ่านประโยค ๆ หนึ่ง จากหนังสือเล่มไหนผมก็จำไม่ได้แล้ว (ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นหนังสือของคุณ อุดม แต้พานิช)
เค้าบอกว่า "ถ้าเราได้ทำงานที่เรารัก ก็เหมือนเราไม่ได้ทำงานตลอดชีวิต"

ตอนแรกไม่เห็นด้วย แต่ตอนนี้เริ่มเ็ห็นด้วยกับประโยคด้านบนแล้ว

นั่นก็เพราะว่า ทุกวันนี้ผมทำงานเกี่ยวกับการตัดต่อรายการทีวี ของสถานีโทรทัศน์แห่งหนึ่ง
งานเข้า 4 โมงเช้า เลิกงาน 6 โมงเย็น ผมจะบอกอะไรให้ครับ ตั้งแต่ผมเริ่มทำงานที่นี่
ผมไม่เคยเลิกงาน 6 โมงเย็นซักวัน!!! เพราะอย่างต่ำก็ 3 ทุ่ม

บางวันหนักหน่อย ก็ตี 2

บางวันหนักมากกว่าหน่อย ก็นอนออฟฟิต

บางวันหนักมากกว่าหน่อยนิดนึง ก็ไม่ได้นอนเลย 2 คืนติด!!!

ถามว่าผมไม่ตายเหรอ?
ก็นั่นน่ะสิครับ ผมก็ยังเอาชีวิตรอดมาเขียนเรื่องนี้จนได้

ถามว่างานดี เงินดีไหม ก็ขอตอบแบบเข้าใจได้ง่าย ๆ ว่า เงินชั่วมาก!!
สิ้นเดือนไม่จ่ายเงิน เงินติดเรามาปี ไม่ยอมจ่าย เงินเดือนไม่ยอมขึ้น
(เงินเดือนผม น้อยกว่าลูกน้องในห้องอีกนะ)

หลายคนคงคิดว่า ถ้าเป็นตัวเอง คงหนีไปทำงานที่อื่นหมดแล้ว งานหนัก เงินน้อยขนาดนี้

แต่ทุกอย่างมีข้อแม้ เพราะผมเล่าไม่หมดครับ

เลิกงานดึกจริง บางวันถึงขั้นไม่ได้กลับบ้าน แต่สำหรับงานที่ผมทำ มันมีข้อแม้ ที่หลายคนไม่กล้าว่า
นั่นก็คือ "เมิงจะมากี่โมงก็ได้ และ จะกลับกี่โมงก็ได้"!!!

โดยมีข้อแม้เล็ก ๆ ว่า "แต่งานต้องเสร็จนะ"

แค่นั้นเองครับ ที่ทำให้ผมยังทำงานอยู่ที่นี่เพราะความอิสระในการทำงานอย่างนี้
มันหาไม่ได้จากที่อื่น ..........


เอ๊ะ นี่ผมจะมาเล่าเรื่องที่ผมเขียนคอลัมม์ลงหนังสือนี่หว่า T_T

แล้วผมบ่นอะไรเยอะแยะวะนั่น!!
เอ่อ......เอาล่ะครับ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน

คือ เมื่อประมาณ 5 เดือนก่อนหน้านี้ มันมีนิตยสารเล่มหนึ่ง ถือกำเนิดขึ้นมาบนพื้นพิภพนี้
เป็นนิตยสารเกี่ยวกับ บาสเกตบอล ที่ถ้านับเล่มนี้ ก็มีเพียงหัวเดียวในประเทศไทย

เมื่อก่อนมีนิตยสารชื่อ SLAMDUNK แต่เจ๋งไปแล้ว

หลังจากนั้นมาก็ไม่มีนิตยสารเกี่ยวกับกีฬาบาสเกตบอลอีกเลย จนกระทั่ง 5 เดือนที่แล้ว
ก็มีนิตยสารเล่มที่ผมว่านั้น โผล่ขึ้นมาใน 7 - 11

พวกเราชาวบาสเกตบอล ตื่นเต้นกันมากเพราะไม่มีหนังสือที่เราชอบมาให้อ่านนานแล้ว
เลยพยายามขวนขวายหาซื้อมันมาอ่าน ปรากฎว่า หาซื้อกันไม่ได้ เพราะมันขายเฉพาะใน 7-11

แถมยังไม่ได้มีอยู่ทุกเซเว่นซะด้วย จึงแล้วแต่บุญแต่กรรม ใครโชคดีก็หาได้ ใครโชคร้ายก็ไม่ได้อ่าน
จนทุกวันนี้ เพื่อนผมหลาย ๆ คนยังไม่มีเล่ม 1 เลย เพราะหาซื้อไม่ได้ T_T

ส่วนผม โชคดีหน่อย ที่ดันมีขายอยู่ในเซเว่นแ่ห่งหนึ่งในจังหวัดอยุธยา
ที่บังเอิญวันนั้นผมไปแข่งบาสที่นั่นแล้วเดินไปหาอะไรกินในเซเว่น


ปรากฎว่า หลังจากอ่านแล้ว ผมมาตั้งกระทู้พูดถึงหนังสือเล่มนี้ในห้องศุภชลาศัย (บาสเกตบอล)
เนื้อหาที่เขียน หนักไปทางด่า และ ด่า ว่าหนังสือบาสอะไรเอาดารามาขึ้นปก
แถมดาราที่ว่า เราก็ไม่รู้จักซะด้วย!!!

ติซะไม่มีดี T_T

เรื่องราวน่าจะจบแต่เพียงเท่านั้น แต่อยู่ดี ๆ ก็มีคนติดต่อมาว่า เป็นเจ้าหน้าที่จากหนังสือเล่มที่ว่า
ตอนแรกนึกว่าจะโทรมาขอที่อยู่บ้านผม แล้วจะส่งระเบิดมาให้ เพราะผมด่าไปเยอะ T_T

แต่กลับกลายเป็นว่า เค้าชอบสไตล์การเขียน เลยอยากให้ช่วยเขียนคอลัมม์ในหนังสือหน่อย!!

เหมือนฟ้าผ่ากลางกบาลตอน 10 โมงเช้า

โคตรดีใจ ดีใจจนถ้าใครยืนข้าง ๆ ผมตอนนั้น ความดีใจของผม คงกระโดดออกจากหน้า
แล้วไปกระโดดถีบคนข้าง ๆ แน่นอน แต่จะออกอาการมากไม่ได้ เลยตอบเค้ากลับไปว่า

"นัดคุยเมื่อไหร่ดีล่ะครับ"

สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นึกว่าเจ๋ง !!!

วันนัด (เมื่อประมาณ 5 เดือนก่อน) จำได้ว่านอนไม่หลับ เดินทางไปที่นัดด้วยหน้าตาที่อิดโรย
ถ้าไม่แนะนำตัวกับเค้า เค้าคงไม่เชื่อว่า ผมคือคนที่เขานัดมา เพราะคงคิดว่า ขี้ยาที่ไหนมาเดินอยู่แถวนั้นแน่ ๆ

คุยรายละเอียดกันเรียบร้อย เค้าบอกว่า ส่งไฟล์ให้ได้เลย ไม่ต้องรีบ อีก 3 เดือนหนังสือถึงจะออก

ผมก็ไม่รีบเลย เพราะกลับมาหลังจากนั้น 1 ชั่วโมง ผมก็ส่งเรื่องให้เค้าแล้ว T_T

เร็วจนพี่คนนั้นลืม เพราะอีก 1 เดือนต่อมา เค้าโทรมาทวงเรื่องผมซะงั้น!!!


5 เดือนผ่านไป (หนังสือราย 3 เดือน แต่ออกช้ากว่ากำหนด มว๊ากกกกก)

เล่ม 2 ก็คลอดออกมาจนได้ หลังจากที่ผมคิดว่า คงไม่มีเล่มต่อไปแล้วแหง ๆ
และเรื่องของผมก็คงเป็นหมันสมชื่อไปโดยปริยาย

ตอนที่พี่ที่ สนพ โทรมาบอกว่า หนังสือออกแล้ว และ เรื่องที่ผมเขียนก็อยู่ในเล่มนี้ด้วย
ผมงี้แทบจะบึ่งออกจากบ้านไปที่ 7 - 11 เลยทีเดียว
ติดแต่ว่า ถึงไปก็ไม่มีให้ซื้อ เพราะเล่มแรกที่ซื้อมา ไปหามาได้จากอยุธยา!!

แถวบ้านไม่มีขายเด็ด ๆ เพราะลองแล้วเมื่อเล่มแรก


5 วันผ่านไป ผมยังไม่เห็นนิตยสารที่ผมเขียนเลยซักเล่ม
จนแปลกใจว่า ทาง สนพ คงดีใจที่ผลิตหนังสือมาให้คนอ่าน หาซื้อยาก ๆ T_T

แต่ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น เมื่อผมแวะเข้าปั๊มผีสิงแห่งหนึ่ง เรียบทางด่วนตรงเกือบถึงวัชรพล

แล้วแวะเข้าไปหาน้ำกินในเซเว่น!!!

สายตาก็พลันไปประสบกับหนังสือเล่มที่ว่า!!!

ดีใจเหมือนได้ออกเดทกับพลอย เฌอมาลย์ (ทั้งที่ไม่เคยออกเดทกับเค้าซักที แม้แต่ตัวจริงยังไม่เคยเห็น)
พุ่งตรงไปคว้ามาไว้ในมือ เพราะกลัวโดนตัดหน้า จ่ายเงินด้วยมืออันสั่นเทา

(ไม่ได้สั่นเพราะดีใจ แต่สั่นเพราะมันเป็นเงิน 100 บาทสุดท้ายในกระเป๋า T_T)

และก็รีบกลับบ้านไปยลโฉมเรื่องราวของตัวเอง!!

ทะยอยเปิดนิตยสารเล่มนั้นทีละหน้า ๆ
ทีละหน้า ทีละหน้า





ทีละหน้า







ทีละหลาย ๆ หน้า






จนจะหมดเล่ม





เช๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไหนวะ เรื่องที่กุเขียน T_T


หาไม่เจอ โดนหลอกแล้ว สาดดดดดดดดดดดดดดดด


อีก ไม่กี่แผ่นจะหมดเล่ม เอาวะ เรื่องดี ๆ เค้าชอบเอาไว้หลัง ๆ
กะว่า ถ้าเปิดไม่เจอซักหน้า จะโทรไปฟ้องแม่ ว่าหมันโดนหลอก

แต่แล้วเมื่อเปิดแผ่นถัดไป ก็พบกับคอลัมม์ ที่มีตัวหนังสือเยอะที่สุดในเล่ม
และมันเป็นเรื่องที่เราเขียน!!!





ขอบอกว่า ดีใจมาก ๆ

ผมไม่รู้ว่า คนที่มีบุญได้อ่าน (ต้องบอกว่ามีบุญเพราะมันหาซื้อโคตรยาก)
เค้าจะชอบเรื่องราวที่เราเขียนหรือไม่
อาจจะชอบ เฉย ๆ หรือบางคนอาจจะด่า เพราะภาษาค่อนข้างตรง ๆ ไม่สละสลวย

แต่อย่างน้อย ผมก็ต้องขอขอบคุณ ที่ยอมสละเวลา และสายตาอ่านกระดาษ 2 หน้านี้

นี่สินะ ที่เค้าบอกว่า ถ้าเราฝัน แล้ว ฝันมันเกิดเป็นจริงขึ้นมา

แม้จะได้ค่าตอบแทนน้อยนิด แต่ ความรู้สึกในใจ มันยิ่งใหญ่แบบมีเงินเท่าไหร่ก็ซื้อไม่ได้


แค่นี้แหล่ะครับ (แค่นี้ของเมิงนี่มันก็ยาวเหยียดจนพิมพ์หนังสือได้เป็นเล่มแล้ว ไอ้ฟายยยยยย)


รักคนอ่านทุกคน


สมันน้อย เบอร์ 14



Create Date : 11 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2553 19:40:43 น.
Counter : 1195 Pageviews.

8 comments
  
555 vjkoc]h;Vk,kd 86Il,yoohvp v[8e;jk lkffffffffffffffff c;t,kmyd8jt
โดย: cinanan วันที่: 11 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:03:24 น.
  
555 ตัวหนังสือสีเหลือ มองไม่เห้ฯ เลยลืมเปลี่ยนภาษา เขียนได้ฮามากค่ะ ไม่ได้แกล้งน๊า
โดย: cinanan วันที่: 11 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:08:34 น.
  
ขอบคุณมากครับ ^_^
โดย: สมันน้อย เบอร์ 14 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:21:32 น.
  
พี่หมันยินดีดว้ยครับ


โดย: นายแมมมอส วันที่: 11 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:55:15 น.
  
พี่แต่ก่อนน้องก็อ่านสแลมดังก์นะ
แต่ตอนนี่มันหงไม่ค่อยมีแล้วมั้ง
สู้ๆแล้วกันนะพี่ถ้าน้องมีบุญคงหาอ่านได้ไม่ยากเนาะ
สู้ๆพี่
โดย: MaZZO วันที่: 11 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:30:45 น.
  
ว้าว น้าหมันอัพบล็อก
แสดงความยินดีด้วยค่ะ เกรงว่าจะไม่มีบุญได้อ่าน เพราะถ่อสังขารไปซื้อที่อยุธยาไม่ไหว 555
โดย: ตามใจ อะไรก็ได้_แต่ IP: 172.16.7.32, 115.31.176.130 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2553 เวลา:18:23:03 น.
  
อยากอ่านมั่งอ่ะ แถวนี้(ที่เราอยู่) มี 7-11 อยู่รายรอบประมาณ 17 แห่ง มันจะมีซักที่ไม๊นะ
โดย: rata_rg IP: 161.246.48.253, 161.246.254.166 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:23:18 น.
  
น้าหมัน ป่านฉะนี้ มันยังมีขายอยู่มั้ย....อยากได้อ่ะ

แล้วน้าหมันเป็นนักเขียนประจำคอลัมน์เลยป่ะคะ

เข้าไปดูในเว็บ ไม่มีสั่งซื้อออนไลน์ ... ถ้าหาซื้อยากอย่างงี้ น่าจะเพิ่มช่องทางขายนะ เฮ้อออออออออออ
โดย: แค่ก้อนหินที่อยากบินได้ วันที่: 16 สิงหาคม 2554 เวลา:14:02:04 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สมันน้อย เบอร์ 14
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]






สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำ ภาพถ่าย,รูปภาพ, บทความ,งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่ .ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้ รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด

:: หลังไมค์หาผมได้ครับ ::


Custom Search



พฤศจิกายน 2553

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
MY VIP Friend