ใครว่าน้ำท่วมมีแต่เรื่องร้าย ๆ ผมว่าไม่จริง น้ำท่วมคราวนี้มันก็มีข้อดีของมันอยู่บ้าง
สำหรับผมเอง น้ำท่วมมันกระชากหัวโขนและหน้ากากออกจากเราได้
ตอนยามปกติ
ยามก็จะทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้หมู่บ้าน!!!
....
....
....
เอ่อ
ยามปกติ รปภ.ปกติ T_T
ขออภัยเผลอปล่อยมุกแป่ก ๆ ไปมุกนึง XD
ในยามปกติ ผมใช้ชีวิตเหมือนอยู่คนเดียวในโลก เพื่อนบ้านมีใครบ้างผมไม่เคยสนใจ
อาจจะเป็นเพราะหน้าที่การงานที่ทำให้ผมไม่ค่อยในคุย หรือ สร้างปฎิสัมพันธ์กับใครเท่าไหร่นัก
ออกไปทำงานเที่ยง กว่าจะกลับถึงบ้านก็ตี 1 ตี 2 ตี 3 ตี 4 แล้วแต่อารมณ์ T_T
คนในหมู่บ้าน รู้ว่ามีมนุษย์ที่เป็นผมอาศัยอยู่ด้วย แต่ไม่เคยรู้ว่าผมเป็นใคร
อาจจะรู้จากแม่ผม แต่ไม่เคยรู้จากผม
บางคนอาจจะสงสัยตอนเห็นผมว่า ไอ้หมอนี่ทำงานอะไร ออกไปตอนนี้ กลับตอนนี้ เมิงต้องเป็นยามแน่ ๆ!!!
ตอนผมกลับบ้านทุกวัน ผมไม่เคยเจอใครเจอแต่หมาเห่าต้อนรับตลอดทาง ไม่มีใครให้คุยด้วยนอกจากหมา!!!
แต่สิ่งเหล่านั้นหายไปเมื่อน้องน้ำมาเยี่ยมเยียน
ผมออกไปช่วยคนในหมู่บ้านขนกระสอบทรายมากั้นหน้าหมู่บ้าน
หลายคนมองผมและยิ้มให้ ป้า ๆ หลายคนแซวว่าผมพูดได้ด้วยเหรอ T_T
คนที่เคยเห็นผม แต่ไม่กล้าเข้ามาพูดคุย ก็เริ่มเข้ามา ส่วนผมเอง ก็เริ่มคุยกับทุกคนที่ช่วยงานกัน
น้ำท่าอาหาร ที่เหล่าแม่บ้านทำมาก็แบ่งกันกิน หนำซ้ำยังเก็บไว้ให้ ประมาณว่า คนนี้ต้องพิเศษหน่อย เพราะเพิ่งรู้จักกัน ^_^
พอรู้ว่าเริ่มกันน้องน้ำไม่อยู่ หนุ่ม ๆ ก็พากันแบกโต๊ะ เก้าอี้มานั่งกินเหล้ากลางสายน้ำ กลางถนนหน้าบ้าน ทั้งที่ปกติทำไม่ได้
แล้วก็ส่งตัวแทนมายืนเรียกผมหน้าบ้านชักชวนกันไปกิน ปกติผมไม่กินเหล้า แต่ ณ.วินาทีนั้นแล้ว ผมเลยเดินไปซื้อเบียร์มาร่วมวงด้วย
พอระดับน้ำเริ่มสูงขึ้น วงเหล้าวงเบียร์ก็แตกกระเจิง
พอระดับน้ำมันสูงจนอยู่ไม่ได้ ผมก็อพยพออกมา ตอนที่ออกมา เพื่อนบ้านก็เห็น
แล้วรับปากจะดูแลบ้านให้ ไม่ต้องกลัว ไปเถอะ เพราะเขารู้ว่าเรามีภาระหน้าที่การงาน
และที่ทำงานอยู่ไกลมาก ขืนยังอยู่บ้านก็ไม่ต้องไปทำงานกันพอดี
น่าแปลกที่หลังจากนั้นมา ผมคุยกับใครก็ได้ นั่งเรือแว๊นซ์ก็คุยกับแว๊นซ์ขับเรือ
มีคนนั่งมาในเรือด้วย ก็คุยกับเขาไปทั่ว และทุกคนที่ผมคุยด้วย ก็คุยกับผมด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ถ้าเป็นยามปกติ.................................. ยามปกติ!!!!
เอ่อ ขออภัย เกือบเล่นมุกอีกแล้ว T_T
ยามปกติ การพูดคุยกับคนไม่รู้จัก พวกเขาคงทำหน้าแปลก ๆ ใส่ผม แล้วคิดในใจว่า "เมิงเป็นใครเนี่ย มีจุดประสงค์อะไรกันแน่มาคุยกะฉัน"
แต่ในยามนี้ ทุกคนต่างถอดหน้ากาก หรืออีกนัยนึง คือน้องน้ำได้เข้ามาช่วยทำลายกำแพงแห่งที่ขวางกั้นของแต่ละคนออกไป
ทุกวันนี้ เมื่อผมลุยน้ำกลับเข้าไปดูบ้านที่ผมต้องเข้าไปดูทุกอาทิตย์ ระหว่างทางก็จะได้ยินเสียงทักทาย
"ไม่นั่งเรือเข้ามาล่ะ"
"เป็นไงมั่ง"
"ระวังเศษกระจกนะ ใส่รองเท้าหรือเปล่า"
"ตรงหน้าบ้านนั้นมิดหัวนะ เดินกลาง ๆ ถนนไว้"
"มีอะไรกินหรือเปล่า บ้านป้ามีขนมมาเอาไปสิ"
ฯลฯ
เสียงทักทายเหล่านี้ ดังออกมาจากบ้านที่ในยาม....เอ่อ...... ในตอนปกติ ผมแค่เดินผ่านไป
ไม่เคยสนใจว่าเป็นบ้านใคร อย่ามายุ่งกะกุ บางบ้านชายหนุ่มตั้งวงเหล้าเปิดเพลงเสียงดังทุกวัน
เป็นบ้านที่ผมรำคาญที่สุด แต่ไม่น่าเชื่อว่าพวกคนที่ผมรำคาญเขาในตอนนั้น เมื่อเห็นผมลุยน้ำเกือบมิดหัวเข้าไป
เขาตะโกนถามมา
"เฮ้ยน้อง ว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า"
ผมตอบกลับไป
"ไม่เป็นครับพี่"
"เฮ้ย งั้นอย่าเพิ่งไป ตรงนั้นมันลึกมาก สูง ๆ อย่างน้องก็ไม่น่าจะรอด" (ผมสูง 185)
เขารีบลงมาจากชั้นบน แล้วเอาเรือออกมารับ บอกว่า เฮ้ยน้อง ขึ้นเรือดีกว่า ข้างหน้ามันลึกมากอย่าลุยเลย
เขาเอาเรือมารับทั้งที่รู้ว่า เมื่อไปถึงหน้าบ้านผม ผมก็ต้องลงจากเรือลุยน้ำไปเปิดประตูบ้านเข้าบ้านอยู่ดี
เขาไม่ได้ห่วงว่าผมจะเปียก เพราะผมเปียกอยู่แล้ว แต่เขาห่วงกลัวผมจะจมน้ำตาย (เพราะผมว่ายน้ำไม่เป็น T_T)
ครั้งล่าสุด เมื่อวันพุธที่ผ่านมา ผมนั่งเรือเข้าไปจอดที่หน้าบ้าน แล้วลงน้ำลุยเข้าบ้าน
ซักพักก็ีมีกลุ่มชาย ฉกรรจ์ กลุ่มนึง มายืนตะโกนบอกว่า เดี๋ยวจะมาทำสะพานทางเดินให้
ทำจากในบ้าน ตรงบันได ออกมาหน้าบ้านให้เลย ต่อไปจะได้ไม่เปียกตอนลงเรือ
ผมเชื่อแล้ว ว่าแม้น้องน้ำจะมาสร้างความพินาศให้กับชุมชนของผม แต่ในอีกทางนึง
น้องน้ำก็สร้างความสัมพันธ์เล็ก ๆ ขึ้นมาให้ ผมเชื่อว่า ความพินาศที่น้องน้ำได้สร้างไว้
ผมสามารถซ่อมแซมปรับปรุงมันได้ แต่เมื่อน้องน้ำจากไปแล้ว ความสัมพันธ์ที่น้องน้ำได้ทิ้งไว้ให้
มันจะคงอยู่เหมือนเดิม
ใครจะเชื่อว่า น้ำท่วม ทำให้เราสามารถโบกรถคันไหน คันนั้นก็จอดรับ
ใครจะเชื่อว่า น้ำท่วม ถึงแม้เราจะไม่โบกรถ เขาก็จอดแล้วเปิดกระจกถามว่า "จะไปไหนกัน"
ใครจะเชื่อว่า น้ำท่วม เดินไปขอข้าวข้างบ้าน เขาก็เีจียดมาให้
ใครจะเชื่อว่า น้ำท่วม เราจะได้นั่งรถทหาร
ใครจะเชื่อว่า น้ำท่วม ทำให้เราคุยกับใครก็ได้ ผมเชื่อว่าวินาทีนี้ ทุกคนที่ประสบภัยต่างต้องการการพูดคุย แลกเปลี่ยนกัน ต้องการมิตรภาพ น้ำใจมากกว่าเงินที่จะมอบให้เหมือนเมื่อก่อน
น้ำท่วม ให้อะไรมากกว่าที่คุณคิด
แหม่ ดราม่าอะไรขนาดนี้!!!
ปล.ที่ฉันพูดถึงแง่ดีของเธอในกระทู้นี้นะยัยน้ำ ไม่ได้หมายความว่า ฉันอยากเจอเธอทุกปีนะยะ T_T
สมันน้อย เบอร์ 14
สมันน้อย เบอร์ 14
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
จะว่าไป ก็คงจะจริงค่ะ ที่เขาว่ากันว่า ตอนที่เราลำบากจะทำให้เราได้เห็นอะไรๆ มากขึ้น
สู้ต่อไปค่ะ บางครั้งเราเลือกไม่ได้ว่าเราจะเจอกับอะไร
แต่เราก็เลือกได้ว่าเราจะอยู่กับมันยังไง