--[แชทนรก ดูทางกันนิดนึงนะ ข้าวกุหกหมดแล้ว]--

คำเตือน : ..... กระทู้นี้ค่อนข้างยาว ถ้าใครไม่ชอบอ่านอะไรยาว ๆ ก็เชิญผ่านไปได้เลยครับ
แต่ถ้าใครไม่อยากอ่านอะไรยาว ๆ แต่อยากรู้ว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร ผมจะสรุปให้ฟังสั้น ๆ นะครับ
มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ มีผู้หญิงคนหนึ่ง แชทโทรศัพท์แล้วเดินมาชนโต๊ะผม แล้วก็เดินจากไปแค่นั้นเองครับ ^_^


แต่ถ้าใครชอบอะไรยาว ๆ ก็เชิญบรรทัดต่อไปได้เลยครับ ^_^


สำหรับผู้ที่มีโทรศัพท์ที่สามารถ chat ได้ด้วยระบบอะไรซักอย่างผ่านโทรศัพท์
ไม่ว่าจะเป็นยี่ห้ออะไร รุ่นอะไรก็ตามแต่
เห็นมีเพื่อนหลาย ๆ ท่านเคยบ่นกันไปแล้ว กับมารยาทใ้นการใช้ ซึ่งผมเองก็เห็นว่ามันตลกดี
หากจะต้องมีกฏระเบียบมารยาทในการใช้โทรศัพท์อะไรซักอย่าง


ส่วนตัวผมเฉย ๆ กับการกระทำต่าง ๆ ผ่านไอ้โทรศัพท์ที่แชทได้
อาจจะเป็นเพราะว่า ผมเองไม่มีโทรศัพท์อย่างเค้าก็ได้นะ ผมถึงไม่กล้าไปบ่นอะไร
เพราะเผื่อวันใดวันหนึ่ง ผมเกิดจับพลัดจับผลูมีไอ้โทรศัพท์ที่ว่านี่ขึ้นมา ผมอาจจะทำอย่างที่ผมเคยด่าไว้ก็ได้ T_T



แต่จริง ๆ แล้ว ผมเองไม่ค่อยสนใจอะไรกับการสื่อสารประเภทนี้มากกว่าครับ
เพราะขนาด msn ผมยังเบื่อจะออนไลน์ จนเพื่อนบ่นว่าผมเป็นมนุษย์ติดต่อยาก
โทรก็ไม่ยอมรับ จะทักทางเอ็ม มันก็ไม่ยอมออนไลน์ซะอีก โดนด่าใน FB ประจำ T_T

แถมโปรโมชั่นโทรศัพท์ที่ใช้ ยังเกินโปรมาแค่ 10-20 บาท จาก 300 บาท T_T
จนอยากจะโทรไปถาม call center ว่ามันมีโปรอะไรถูกกว่านี้อีกไหม??

เอาล่ะ เข้าเรื่องดีกว่า


วันนี้ตอนเย็น ผมลงไปนั่งกินข้าวอยู่ที่ชั้นล่างของที่ทำงาน
ที่ทำงานผมเป็นห้างแห่งหนึ่งใน กทม. นี่แหล่ะครับ

ไปถึง ผมก็เดินไปสั่งข้าวมันไก่พิเศษ หนังเยอะ ๆ พร้อมน้ำซุปแสนอร่อยมา 1 ที่
จริง ๆ แล้ว น้ำซุปมันรสชาดเหมือนน้ำเปล่ามากกว่า แต่เอาน่ะ บอกว่าอร่อยไว้ก่อน
ได้ข้าวพร้อมน้ำซุปเรียบร้อยก็ไปซื้อโค้กแก้วใหญ่มา 1 แก้ว แล้วก็เดินหาที่นั่ง!!


เนื่องจากวันนี้เป็นวันแม่แห่งชาติ ทำให้ที่นั่งทุกที่ เต็มหมด
เต็มไปด้วย คุณแม่ และ คุณลูก นั่งทานข้าวกันด้วยความสุข
ผมก็มองคนเหล่านั้นด้วยความสุข พร้อมส่งกระแสจิตไปทั่ว ๆ ว่า

"เมื่อไหร่จะเลิกสุข แล้วลุกกันซะที ผมไม่มีที่นั่งว้อย!!"

ส่งกระแสจิตพร้อมสายตาวิงวอนอยู่ซักพักก็มีโต๊ะ ๆ นึง ลุก!!
เมื่อเค้าลุก ผมก็เสียบทันที!!


"เสร็จโจร!!! 55555" ผมคิดในใจ

ต่อไปอยากให้นึกภาพทำเลโต๊ะที่ผมนั่งกันนิดนึงนะ
นึงถึงทางสามแพร่งไว้นะครับ หรือ สามแยกที่เป็นตัว T (ตัวที)
โต๊ะที่ผมนั่ง อยู่ตรงกลางพอดีครับ ตรงกลางทาง 3 แพร่ง
ซึ่ง 3 แพร่งนี้เค้าเว้นไว้เป็นทางเดินให้กับผู้มาใช้บริการ!!

เค้าว่ากันว่า ทำเลตรงทาง 3 แพร่ง มันไม่ดี มันจะมีสิ่งกาละกีณีพุ่งเข้ามาเสมอ ๆ
แต่ผมก็คิดเสียว่า นี่มันห้างสรรพสินค้า ไม่ใช่สามแยกหมู่บ้าน หรือสามแยกถนนตัวกาละกิณีคงไม่รู้จักหรอกมั้ง (บ้าหรือเปล่าเนี่ยเอ็ง!!)


เมื่อได้ที่นั่งแล้ว ก็จัดการกับอาหารตรงหน้า พร้อมอ่านหนังสือไปด้วย
BOOM WEEKLY การ์ตูนหรรษา กับ นารูโตะ คนอื่นเห็นคงคิดว่า ไอ้นี่ แก่จะแย่แล้วยังอ่านการ์ตูนอีก T_T


ระหว่างที่กำลังเพลินกับนารูโตะ และ ข้าวมันไก่ หนังเยอะ ๆ อยู่นั่นเอง
ก็เหมือนเกิดกลียุคอะไรซักอย่างขึ้นมากับโต๊ะที่ผมนั่ง

เพราะอยู่ดี ๆ โต๊ะผมก็เคลื่อนหนีผมไปซะงั้น ครื่ดดดดดดดดดด!!!


ผีหลอก!!?????

ผีดึงโต๊ะ!!?????


ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ทั้งสองผีนั่นแหล่ะ แต่นี่เป็นผีแชทครับผีแชทตนนี้เป็นผู้หญิง!!
อายุประมาณ 18-35 (โห เว้ณช่องว่างระหว่างอายุโคตรเยอะเลย เอาน่ะมันต้องถูกซักอายุแหล่ะ)
จากทิศทาง คาดว่าน่าจะเดินมาจากตีนตัว T (ตัวที)
ตรงมาเรื่อย ๆ พร้อมกับ แชทไปเรื่อย ๆ สงสัยกำลังมันส์กับการแชท
เธอคนนี้จึงไม่มองทาง กว่าจะรู้สึกตัวอีกที ข้าวมันไก่ + น้ำซุป + โึค้กของผม ก็เกลื่อนกระจายเต็มโต๊ะและพื้น!!!
เท่านั้นยังไม่พอ ไอ้นารูโตะที่ผมกำลังอ่านบนโต๊ะก็เปียกน้ำซุป + โค้กไปด้วย


อืม ทีนี้นารูโตะคงรู้จักรสชาดของน้ำซุปข้าวมันไก่บ้านเราซะทีสินะ T_T


อิ๊ปอ๋าย!!! ผมอุทานออกมาด้วยความเสียดายไก่ และ หนังสือ


คนหันมามองทั้งฟู้ดคอร์ทด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น
ถ้าคนที่ไม่เข้าใจและมองคนที่หน้าตาก็คงคิดว่า ผมคงไปฉุดกระชากลากถูผู้หญิงคนนี้แหง ๆ T_T
หรือไม่ก็มองเห็นผมเป็นมอไซด์วิน กำลังจะลากผู้หญิงคนนี้ไปข่มขืน!!


แต่เปล่าเลย ผมไม่ได้ทำอะไร เธอเดินมาชนโต๊ะกินข้าวผมเอง

ผมเงยหน้าขึ้นมอง เธอมองหน้าผม ด้วยสายตาสำนึกผิด พร้อมเอ่ยคำว่า "ขอโทษค่ะ"

ผมเอ่ยตอบกลับไป "ครับ" แต่ในใจผมคิด "ปลวก!!!"


มีเสียงดัง "ตรึ๊ง!!!" ออกมาจากโทรศัพท์ของเธอ


เธอก้มลงมองโทรศัพท์ แล้วยิ้ม (เออ ยิ้มกะโทรศัพท์ก็ได้ด้วย)


แล้ว


แล้ว


แล้ว


แล้ว



แล้วเธอก็เปลี่ยนทิศเดินจากไป พร้อม กดไอ้โทรศัพท์นั้นไปด้วย T_T

......

......







.......


เธอจากไปเลย T_T


เช๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ทิ้งผมไว้กับโต๊ะ และ ข้าวมันไก่ หนังเยอะ ๆ + น้ำซุป + โค้กใหญ่ 1 แก้ว ที่กระจายเต็มโต๊ะ บางส่วนอยู่ที่พื้น
รู้สึกว่าตัวเองหน้าโง่ ๆ พิกล ได้แต่คิดอยู่ในใจด้วยความงงว่า


อ้าว แล้วค่าข้าวกุล่ะ ใครจะรับผิดชอบ


อาหารทั้งหมดบนโต๊ะ ข้าวมันไก่ 35 น้ำ 20 คิดเป็นเงิน 55 บาท
55 บาท กับ ผู้หญิงที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ดูแต่โทรศัพท์ตัวเอง กดปุ่มยิก ๆ
ผมไม่รู้ว่าเธอใช้โทรศัพท์ยี่ห้ออะไร รุ่นอะไร รู้แต่ว่ามันคงเจ๋งมากทีเดียว
เพราะเดินกดได้ตลอดทาง


ด้วยความเป็นห่วง กลัวเธอจะเดินไปชนอะไรเข้าอีก ทำให้ผมลุกจากโต๊ะ พร้อมเดินไปหาเธอ
ผมเรียกเธอเบา ๆ "น้องครับ น้องครับ" ทั้งที่ความจริงผมควรเรียกเธอว่าหลานจะเหมาะกว่า T_T


เธอหยุด แต่หน้ายังมองโทรศัพท์อยู่ พร้อมหันมาทั้งอย่างนั้นแล้วตอว่า "คะ"


ด้วยความเป็นห่วง ผมจึงบอกเธอไปว่า "น้องครับ น้องเดินชนโต๊ะพี่ ข้าวพี่หกหมด พี่ไม่มีเงินแล้ว ขอค่าข้าวพี่ด้วยครับ" (ชีวิตบัดซบแท้กุ T_T)


"ตรึ๊งงงงง" เสียงโทรศัพท์ดัง เธอก้มลงไปดูอีกครั้งพร้อมยิ้ม

ผมกะว่า ถ้ายังหน้าด้านจะกดแชทต่อ ผมจะตบให้กบาลลั่น!! (เอ่อ ผมพูดเล่นน่ะครับไม่ทำจริงหรอก ^_^)
แต่โชคดีที่เธอไม่ตอบเสียงตรึ๊งนั้น เธอบอกกลับมาว่า "หนูขอโทษนะพี่ ค่าข้าวเท่าไหร่คะ"



ผมตอบกลับไป "55 บาทครับ"



"ตรึ๊ง" เสียงดังจากโทรศัพท์เครื่องนั้นดังเหมือนเตือนให้ตอบ จนผมคิดว่า ไอ้โทรศัพท์นี่มันมีกุมารทองสิงอยู่ข้างในหรือไงเร่งจัง??

เธอยังไม่สนใจโทรศัพท์ ควักกระเป๋าตังค์ขึ้นมา พร้อมเงยหน้าขึ้นบอกว่า "หนูมีแค่ 40 บาทค่ะพี่ เท่านี้ได้ไหมคะ"


ครกเอ๊ย!!!!! (ชีวิตบัดซบพอกับพี่เลยน้องเอ๋ย T_T)


โห เล่นบอกอย่างนี้ ใครจะกล้าเอาเงินน้องล่ะฟระ 40 บาท ขืนผมเอามา
แล้วน้องเดินกลับบ้าน พร้อมแชทไอ้นี่ไปด้วย
มีหวัง สาย 8 หน้าห้าง เอาน้องไปแหล่กแน่ ๆ ถ้าเป็นงั้นจริง ผมก็บาปอีก โทษฐานเป็นตัวการทำให้คนตาย โอว ไม่ดี ๆ

ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษที่สุดในโลกของผม ผมยิ้มและบอกเธอไปว่า


"งั้นเอามา 20 แล้วกัน" (เช้ดดดด ก็ยังจะเอานะเมิงนะ กะว่าเหลือ 20 คงกลับได้แหล่ะ)


ตรึ๊ง!!! เสียงโทรศัพท์ร้องเรียกอีกครั้ง


เธอควักเงินจ่ายให้ผม 20 แล้วก็เดินจากไปพร้อมก้มหน้าลงมองโทรศัพท์ของเธอต่อและกดปุ่มต่อไปอย่างสนุกสนาน
(อันนี้ผมคิดเองว่าเธอสนุกสนาน ทั้งที่ความจริง เธออาจจะกำลังพิมพ์บอกเพื่อนว่า
เมื่อกี๊มีไอ้แก่คนนึงเดินมาทวงค่าข้าวฉันว่ะ ยี่สิบมันยังจะเอา แล้วกุจะกลับบ้านยังไง ก็เป็นได้นะ)


ผมไม่ได้ติดใจอะไรมากหรอกครับ เพราะข้าว ผมซื้อใหม่ได้
(แต่บังเอิญตอนนั้นเองผมก็เอาเงินติดตัวมาแค่ซื้อข้าว เหลือในกระเป๋าแค่ 20 เหมือนกัน T_T)
หนังสือผมก็แห้งได้ แม้ว่านารูโตะมันจะมีกลิ่นน้ำซุปติดไปด้วยตอนมันแห้งก็ตามที


ห่วงก็แต่ น้องผู้หญิงคนดังกล่าว จะไปโดนรถเมล์สาย 8 ที่วิ่งผ่านหน้าห้างชนตายเพราะมัวแต่แชทมากกว่า!!!
หรือไม่ก็เดินไปชนโน่นชนนี่ ซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นไปได้ ขนาดโต๊ะผมเธอยังชนได้หน้าตาเฉย นับประสาอะไรกับอย่างอื่น


จะแชทอะไรก็ไม่มีใครเค้าว่า ถ้าระวังคนรอบข้างเค้านิดนึง


อย่าให้เกิดกรณี พาดหัวข่าว "สลดชายนิรนามโดนรถชนตายเพราะหลบนักแชทเดินไม่ดูคน!!"

คุณว่า ถ้าสมมุติมีข่าวอย่างที่ผมเขียนบรรทัดบนเกิดขึ้นจริง คุณว่า นักแชทคนนั้นเค้าจะพูดว่าไง เมื่อเงยหน้ามาเห็น

ผมว่าเค้าคงคิดในใจ "เดินยังไงให้รถชน" แหง ๆ เลย เพราะตัวเองเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดิน
โดยไม่รู้ว่าคนเดินสวนมาเค้าก้าวหลบตัวเองไปหมดจนโดนรถชนตาย อนารถแท้
นั่นเป็นเหตุการณ์สมมุตินะครับ ผมลองคิดเล่น ๆ เท่านั้น ^_^


ต่อไปมันจะกลายเป็นว่า นอกจาก เตือนภัยเสียงตรึ๊งที่มันดังแล้ว
อาจจะมี เตือนภัย คนแชทผ่านโทรศัพท์ เจอเมื่อไหร่ ให้ระวังตัว
เพราะอาจเกิดอุบัติเหตุได้






ก็ประมาณนี้แหล่ะครับ



สมันน้อย เบอร์ 14

Create Date : 14 สิงหาคม 2553 Last Update : 14 สิงหาคม 2553 16:17:17 น. Counter : 870 Pageviews.		7 comments
Share Tweet