เสียงหัวเราะที่หล่นหาย

เสียงหัวเราะที่หล่นหาย

“ถ้าต้องหมกมุ่นกับอะไรสักอย่างตลอดชีวิตแล้วล่ะก็ ผมเลือกที่จะหมกมุ่นกับเสียงหัวเราะ”

อัลเบิร์ต ไอสไตน์...ไม่ได้กล่าวไว้ครับ อับราฮัม ลินคอร์น ก็ไม่ได้กล่าว โอบาม่าก็ไม่ได้กล่าวเหมือนกัน ผมพูดของผมเองลอยๆ

เวลาพูดถึงเรื่องหัวเราะทีไร ผมมักแปลกใจตัวเองทุกทีที่คิดว่า บางทีเสียงหัวเราะอาจเป็นสิ่งของอะไรสักอย่างที่จับต้องได้ มันจึงหล่นหายได้บ่อยๆ เวลาอยากหัวเราะ เสียงหัวเราะก็ไม่ออกมา

สมัยที่ชีวิตยังสดใส ซาบซ่า มองโลกในแง่ดีสุดๆ เคยสงสัยว่า ทำไมผู้ใหญ่ถึงชอบหน้าดำคร่ำเคร่ง ไม่ยอมหัวเราะกันง่ายๆ หรือถึงหัวเราะ ก็เป็นเสียงหัวเราะแบบตกร่อง...ไม่มันส์เอาซะเลย

พอโตขึ้น ผมดันทำเสียงหัวเราะหล่นหายเสียเอง

มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมไม่หัวเราะออกมาสักแอะ... ทั้งที่หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังมาตลอดชีวิต

ช่างเป็นช่วงเวลาที่หดหู่เสียเหลือเกินขะรับ

แล้วมันก็ทำให้ผมเริ่มเข้าใจ อ๋อ...รู้ละ คำตอบที่เคยสงสัยเมื่อตอนโน้น

สำหรับผมแล้วการหัวเราะนั้นมีประโยชน์มากเลยนะครับ เพราะผมเป็นคนไม่ค่อยชอบออกแรงหนักๆ ทำให้ร่างกายไม่ค่อยได้ขยับ

แต่พอหัวเราะทีนึง พุงกระเพื่อมดึ๋งๆ ถือเป็นการบริหารกล้ามเนื้อ เบิร์นไขมันส่วนเกิน

ใครจะไปรู้ สักวันนึง ผมอาจจะทำคอร์ส สร้างซิคแพคด้วยเสียงหัวเราะ ก็เป็นได้ มันต้องเป็นกระแสที่แรงมากแน่ๆ ผมมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์

ถ้าไม่เชื่อล่ะก็...ก็ไม่เป็นไรครับ ผมจะไปว่าอะไรได้เล่า

การหัวเราะนั้นมีหลายแบบนะครับ หัวเราะก๊าก หัวเราะฮ่าฮ่า หัวเราะโฮะโฮะ หัวเราะคิกคัก หัวเราะแห้ง หัวเราะไปร้องไห้ไป หัวเราะจนกรามค้าง หัวเราะเฝื่อน ฯลฯ

เวลาพูดถึงการหัวเราะ คนส่วนใหญ่มักจะมองว่าเป็นอารมณ์ทางด้านบวก

นั่นไม่จริงเสมอไปครับ เพราะคนเรามีเทวดาตัวเล็กๆ เกาะอยู่ที่ไหล่ซ้าย และซาตานตัวกระจ้อยอยู่ที่ไหล่ขวา บางครั้งเสียงหัวเราะของเราก็เป็นเสียงหัวเราะของซาตาน

ทั้งหัวเราะเยาะเย้ย หัวเราะข่มขวัญ หัวเราะสะใจ หัวเราะปกปิด หัวเราะอย่างไม่บริสุทธิ์ใจ

อย่าทำอย่างนั้นนะครับ ไม่ดี...ผมทำประจำ ยืนยันได้

ถ้าเป็นเสียงหัวเราะของเทวดา มักจะเป็นเสียงหัวเราะด้วยความร่าเริงไม่มีพิษมีภัยกับใคร และช่วยทำให้จิตใจปลอดโปร่ง

ถ้าอยากหัวเราะบ่อยๆ หัวเราะแบบเทวดาดีกว่าครับ

ช่วงที่ผมทำเสียงหัวเราะหล่นหายนั้นช่างหดหู่ (เหมือนบอกไปแล้ว... ฮ่า ฮ่า ฮ่า)

สิ่งแรกที่ผมทำคือ เคาะสนิมออกจากคอ

ผมเชื่ออย่างนึงนะครับว่า ร่างกายเชื่อมโยงกับจิตใจ ถ้าจิตใจมันไม่ยอมฟังคำสั่ง เราก็บังคับร่างกายเสียเท่านั้น

...เมื่อเราปล่อยเสียงหัวเราะออกมา จิตใจก็ปล่อยความกังวลและหวาดกลัวออกไป

ผมก็เลยเริ่มบังคับตัวเองให้หัวเราะ

หัวเราะทุกวัน สามเวลาก่อนอาหารและก่อนนอน

บางครั้งเวลาเจอเรื่องไม่ได้ดั่งใจก็หัวเราะซะ และคิดว่า ช่างมันเถอะ ถ้าจะมีอะไรแย่ๆ เกิดขึ้นมาบ้าง เพราะที่มีอยู่ทุกวันนี้ก็เป็นกำไรชีวิต... แค่นี้ก็น่าขอบคุณแล้ว

คิดดูสิครับเราเกิดมาโป๊กันทุกคนเลย ตัวก็เล็กนิดเดียว

แต่ตอนนี้ตัวโต๊โต แถมยังมีเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ อาหารการกินมากมาย

มีครอบครัว... มีเพื่อน...มีคนที่เรารักและคิดถึง

คุ้มสุดๆ ล่ะครับ

หลังๆ มาเริ่มคล่อง เวลาไม่มีอะไรทำผมก็หัวเราะเล่น แต่ผมก็เลือกที่จะไม่หัวเราะก๊ากต่อหน้าคนอื่นโดยไม่มีสาเหตุ เพราะกลัวเขาจะตกใจนึกว่าผมเสพยาแก้ไอเกินขนาด

ถึงผมจะฉลาด แต่ผมก็ดูดีมากนะครับ

พอพูดถึงการหัวเราะ ผมเลยนึกขึ้นมาได้อีกอย่าง ถ้ามีการจัดแข่งขันหัวเราะกันสักครั้ง มันคงจะเป็นการแข่งขันที่อึกทึกครึกโครมเป็นที่โจษจันอยู่ไม่น้อย

นึกแล้วอยากลงแข่งเลย ผมว่าผมต้องได้ที่หนึ่งแน่ๆ

เพราะทั้งงานมีคนแข่งคนเดียว

โอ๊ะ... แย่แล้วตอนที่เขียนมาถึงบรรทัดนี้ตีสามแล้วครับ

แล้วผมบ่นอะไรเนี่ย...กลับไปหัวเราะต่อดีกว่า... ฮ่า ฮ่า ฮ่า

Create Date : 21 มกราคม 2559 Last Update : 21 มกราคม 2559 11:27:27 น. Counter : 501 Pageviews.		1 comments
Share Tweet