วันที่เราไม่สบาย..

วันนี้เป็นวันกลับเข้าหอ
(หมายเหตุ ขอย้อนนิดนึง คือข้าพเจ้าเป็นเด็กโรงเรียนประจำที่จ.แห่งหนึ่งในประเทศไทย มีกฎว่ากลับบ้านวันศุกร์และเข้าโรงเรียนวันอาทิตย์ ฮ่วย ได้หยุดแปปเดียวเอง นั่งรถไป-กลับทีเวลารวมก็เกือบวันแล้ว เฮ้อ ปลง)

อื้อ เรื่องมีอยู่ว่าเช้านี้ข้าพเจ้ารู้สึกไม่สบายตัวอย่างยิ่ง อันเนื่องมาจากนอนไม่ค่อยหลับสนิทมาหลายวันแล้ว

บวกกับอากาศที่แปรปรวณรวนเรเหมือนใจคน
ภูมิคุ้มกันในร่างกายของข้าพเจ้าจึงขอลาไปพักผ่อน
ทิ้งให้ข้าพเจ้าต่อสู้อยู่กับเชื้อไวรัสหวัดเพชฌฆาตเพียงลำพัง
ง่า...

ทำให้ข้าพเจ้าตัดสินใจลาหยุด
ซึ่งลึกๆแล้ว ข้าพเจ้าก็รู้สึกดีใจอยู่ไม่น้อย

แต่เมื่อนึกถึงงานและบทเรียนที่ข้าพเจ้าจะต้องไปตามเคลียร์
ก็เกิดอาการง่วงและเง้อขึ้นมาทันใด

แต่เอาเถอะ มันคงไม่มีอะไรหรอก คิดในแง่ดีเข้าไว้จะได้สบายใจ
จริงแล้วข้าพเจ้าเคยรู้สึกว่าเรื่องเรียนเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง
ถึงขนาดไม่กล้าหยุดเวลาไม่สบาย พยายามฝืนไปเรียนให้ได้
โอ้ว คิดแล้ว ช่างบ้าเสียจริง

อยากบอกเพื่อนๆและลุงๆป้าๆว่า
ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตของเราหรอก
การเรียน งานนั้นสำคัญก็จริง
ถามว่าเราเรียนเราทำงานไปเพื่ออะไร

ก็เพื่อประสบความสำเร็จ เพื่อจะได้มีความสุข
แล้วถามว่าที่คุณฝืนเรียนหนัก หรือฝืนทำงานหนักทุกวันนี้น่ะ
คุณมีความสุขมั้ย

ถ้าตอบว่าไม่ บอกได้เลยว่า
ถ้าวันนี้คุณเริ่มทำอะไรด้วยความทุกข์
มันไม่มีทางที่จะจบด้วยความสุขไปได้หรอก

กลับมาดูแลใจ ดูแลตัวเอง คนที่คุณรัก
ส่วนเรื่องอื่นๆ ก็ปล่อยให้มันไปตามอย่างที่มันควรจะเป็น
วันนี้คุณยังมีพวกเขาอยู่ก็รีบทำอะไรให้เขาซะ
ลูกๆของพวกคุณไม่ต้องการเงินหรอก
เพราะพวกเขาโตไปก็หาได้
แต่คุณน่ะสิ หาไม่ได้อีกแล้ว พวกเค้ามีแค่คุณคนเดียว




คนเราจะรู้ว่าสิ่งที่น่าจะทำที่สุดจริงๆคืออะไร
ก็ต่อเมื่อไม่มีโอกาสที่จะทำสิ่งนั้นแล้ว

ขอบคุณวันนี้ที่ป่วย
ทำให้ข้าพเจ้าได้รู้ว่า
ข้าพเจ้าทำอะไรได้อีกเย้อะเลยเวลาข้าพเจ้าไม่ป่วย

Create Date : 05 กันยายน 2553		1 comments
Last Update : 5 กันยายน 2553 9:25:43 น.
Counter : 595 Pageviews.
Share Tweet